Bogusławski Ignacy Henryk

Z Ostoya
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ignacy Henryk Bogusławski. Rys. R. Bogusławski

Ignacy Henryk Bogusławski herbu Ostoja (ur. 4 stycznia 1858 w Korczewie, zm. 1894 w Zelowie) – właściciel nieruchomości w Zelowie. Żołnierz w armii carskiej.

Syn Ludwiki z Kilińskich i Antoniego Jana Ścibor-Bogusławskiego. Potomek w czwartym pokoleniu Andrzeja Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja, wicepodkomorzego łęczyckiego i sieradzkiego. Jego stryjami byli: ks. Hieronim i ks. Ignacy Bogusławscy. Miał liczne rodzeństwo: 1. Józefa Teofila (1852-1911), pisarza Gminy Zelów, ożenionego z Walerią Madler (córką Jakuba i Józefy z Kozłowskich); 2. Anielę Salomeę (1854 -?), zamężną za Janem Nepomucenem Nowickim; 3. Mariannę Zofię (1856-?), zamężną za Antonim Wilczyńskim; 4. Leona Tomasza (1850-1910), ożenionego z Walerią Krąkowską; 5. Henryka Stanisława (1859-1860); 6. Henryka (1861-1891) ożenionego z Emilią Pszczółkowską. Małżonką Ignacego Bogusławskiego była Teodozja z Madlerów, z którą miał troje dzieci: Kazimierza, Kornelię Stanisławę i Władysławę Sewerynę.

Ignacy Bogusławski urodził się i spędził dzieciństwo w Korczewie koło Bełchatowa, majątku należącym wówczas w części do swego ojca Antoniego i stryja ks. Ignacego Bogusławskiego, proboszcza parafii w Mierzynie oraz do Anny, Wenantego i Antoniego Otockich – osieroconych dzieci ciotki Petroneli z Bogusławskich Otockiej. Po osiągnięciu pełnoletności otrzymał w spadku po zmarłym ojcu 450 rubli. W lutym 1886 r. wziął ślub z Teodozją Joanną Madler, córką Jakuba i Józefy z Kozłowskich. Jeszcze przed ślubem został wcielony do armii carskiej, w której służył kilka lat co doprowadziło jego zdrowie do ruiny. Według przekazów Janusza Bogusławskiego, (wnuka Ignacego) Ignacy ostatnie lata swego życia spędził w łóżku nie mogąc chodzić. Zmarł młodo, w wieku 36 lat, 26 grudnia 1894 r. w Zelowie. Żona Ignacego, Teodozja wyszła ponownie za mąż za Piotra Siecińskiego herbu Rogala, dzierżawcę dóbr Brużyczka Mała, syna Piotra i Antoniny Wieczorek. Teodozja i Piotr mieli dwie córki: Eugenię i młodszą Irenę. Siecińscy wraz z córkami mieszkali w majątku Brużyczka Mała aż do wybuchu I wojny światowej. Po wojnie zamieszkali w Łodzi. Ostatnie lata swojego życia Teodozja spędziła u swej córki (z pierwszego małżeństwa) Kornelii, żony Henryka Szulca. Teodozja zmarła w Łodzi w 1953 r. i została pochowana na julianowskim cmentarzu. Eugenia wyszła za mąż za Stefana Tarczyńskiego (brata Marii, żony Karola Bogusławskiego), a Irena za Mariana Woltyńskiego, syna Jana i Marii z Falczyńskich. Eugenia i Stefan Tarczyńscy herbu Tarnawa mieli jednego syna Kazimierza, ożenionego z Barbarą Wojciechowską. Natomiast Irena i Marian Woltyńscy mieli trójkę dzieci: synów Mirosława i Rafała oraz córkę Kornelię, żonę Janusza Bogusławskiego (wnuka Ignacego i Teodozji Bogusławskich).




Siecińscy herbu Rogala


Zobacz też


Bibliografia


  • R. Bogusławski, Dobra ziemskie Ścibor-Bogusławskich w Ziemi Sieradzkiej XV - XX w., Na Sieradzkich Szlakach, 4/2007.
  • Akty metrykalne parafii: Św. Krzyża w Łodzi, w Bogdanowie, w Buczku, w Łobudzicach, w Parznie.
  • Akta notariusza Józefa Sikorskiego w Szadku - nr aktu 315 z roku 1874.