Wybitni przedstawiciele Rodu Ostojów (Mościców)
Niezłomni - w Naszej Pamięci
Lista zawiera wybitnych członków rodu heraldycznego Ostojów (Mościców), których biogramy znalazły swoje miejsce w opracowaniach o charakterze encyklopedycznym, biograficznym, genealogiczno-heraldycznym itp.
XI/XII w.
- Cistebor (Cistibor, Czcibor1, Ścibor) (zm. ok. 1125) – rycerz, być może właściciel Ściborzyc, w 1110 r. ofiarował katedrze krakowskiej unum pallium. Prawdopodobnie był przodkiem Mikołaja ze Ściborzyc h. Ostoja2.
XIII w.
- Mikołaj ze Ściborzyc [1] (zm. przed 1252) – fundator kościoła w Wysocicach, dziedzic Ściborzyc.
- Ścibor Mikołajewic ze Ściborzyc [2] (zm. po 1252) – dziedzic Ściborzyc, dworzanin księcia kujawskiego Kazimierza I.
- Strachota Mikołajewic ze Ściborzyc [3] (zm. po 1261) – dziedzic Ściborzyc, podkomorzy mazowiecki, dworzanin księcia mazowieckiego Siemowita I.
XIV w.
- Mikołaj ze Ściborza [4] (zm. ok. 1315) – dziedzic wsi Ściborze na Kujawach, chorąży inowrocławski.
- Wincenty z Koszyc (zm. po 1361) – dziedzic Koszyc.
- Czcibor (Ścibor) (zm. po 1363) – dziekan katedry poznańskiej.
- Jakusz z Błociszewa [5] (zm. po 1370) – wojewoda grodowy lwowski.
- Mościc ze Ściborza (zm. przed 1383) – dziedzic Ściborza na Kujawach, wojewoda gniewkowski, starosta brzeski kujawski.
- Sągniew z Konarów (zm. po 1386) – dziedzic na Konarach.
- Ścibor z Radzymina (zm. 1390) – biskup płocki.
- Mikołaj z Jerzykowa (zm. po 1390) – dziedzic Gortatowa i Jerzykowa, kasztelan ostrowski.
- Hanek z Chełmu (zm. przed 1397) – dziedzic Chełmu, właściciel dóbr w Woli Chełmskiej, Swoszowicach i Kantorowicach.
- Rokosz (Rokosius) z Brzezin (zm. 1398 r.) – duchowny rzymskokatolicki, biskup kamieniecki.
- Marcin ze Ściborza [6] (zm. przed 1402) – kanonik włocławski, kanonik płocki.
- Marek z Bzowa (zm. po 1405) – dziedzic dóbr ziemskich w Bzowie i Tązowie (obecnie część Karlina).
- Świętomir Błociszewski (zm. przed 1408) – dziedzic Brodnicy i Błociszewa.
- Dobiesław z Konarów i Koszyc [7] (zm. ok. 1409) – stolnik krakowski, podsędek ziemski krakowski.
- Bernard z Gronowic [8] (zm. po 1410) – kanclerz księcia Władysława Opolczyka, proboszcz w Chrząszczycach, kanonik opolski i głogówecki, rektor Uniwersytetu Karola w Pradze.
- Henryk z Gronowic (zm. w XV w.) – burgrabia zamku opolskiego.
- Andrzej Podczaszy (zm. po 1410) – wojewoda trenczyński, baron węgierski, pan na zamku Uhrovec (Ugróc).
- Mikołaj Purcz ze Ściborza (zm. przed 1411) – kasztelan bydgoski, starosta Kujaw inowrocławskich z ramienia Władysława Opolczyka.
- Dobrogost Bytkowski (zm. przed 1413) – dziedzic części dóbr Błociszewo, Bytkowo i Luboń, asesor sądu poznańskiego.
- Ścibor ze Ściborzyc [9] (1347–1414) – starosta brzeski, wojewoda siedmiogrodzki i komes komitatów górnowęgierskich (słowackich), w tym Bratysławy. Był członkiem Zakonu Smoka.
- Abel Biel z Błeszna [10] (zm. po 1414) – burgrabia wieluński, starosta krzepicki, starosta inowrocławski, podkomorzy wieluński.
- 003 Pieczec Bernarda z Gronowic.jpg
Pieczęć Bernarda z Gronowic h. Ostoja.
XV w.
- Mikołaj z Błociszewa [11] (zm. 1419) – kasztelan santocki, sędzia ziemski poznański.
- Stanisław Biel (zm. po 1420) - niepiszący się z Błeszna, występuje w źródłach równocześnie z Mikołajem, Henrykiem i Zygmuntem Bielami.
- Henryk Biel [12] (zm. ok. 1424) – kanonik gnieźnieński.
- Maciej z Bogusławic [13] (zm. po 1428) – dziedzic na Bogusławicach i w Jackowie.
- Dobiesław z Koszyc i Konarów [14] (zm. ok. 1431) – dziedzic na Koszycach i Konarach.
- Jakub Chełmski (zm. przed 1431) – dziedzic Chełmu, właściciel części w Kaczkowicach, prebendarz w kościele św. Marcina w Krakowie.
- Imram Chełmski (zm. przed 1431) – dziedzic Chełmu, właściciel Kantorowic i części w Kaczkowicach.
- Świętosław (Święszek) Iłowiecki (zm. 1434) - kasztelan karzecki (ostatni znany historykom), wicesędzia kościański, zastępca starosty generalnego wielkopolskiego w Kościanie. Posiadał liczne dobra - Iłówiec Mały i Wielki, Krosna (obecnie Krosno), Psarskie, Srocko Wielkie, Pecna.
- Jan Błociszewski (zm. po 1429) – dziedzic dóbr w Brodnicy, Błociszewie, Wronowie, Grabianowie, Luboni i innych.
- Mikołaj Biel z Błeszna [15] (zm. ok. 1432) – dziedzic Błeszna, Białej Wielkiej, Wilkowiecka, Kamyka i Kiedrzyna.
- Jan z Chełmu (zm. po 1432) – dziedzic Chełmu, właściciel dóbr w Kantorowicach, Kaczkowicach i Przegorzałach.
- Ścibor z Małego Ściborza (zm. ok. 1434) – arcybiskup egierski.
- Ścibor Ściborowic (zm. 1434) – syn Ścibora ze Ściborzyc, dziedzic Beckova, komes, możnowładca węgierski.
- Świętosław Iłowiecki (zm. 1434) – kasztelan karzecki, wicesędzia kościański, zastępca starosty generalnego wielkopolskiego w Kościanie.
- Jan Chełmski z Chełmu (zm. po 1434) – dziedzic Chełmu, sprawował urząd burgrabiego krakowskiego.
- Stanisław z Poddębic (zm. po 1436) – podstarości krakowski, starosta lubelski, burgrabia krakowski, wielkorządca krakowski.
- Mikołaj Probołowski z Chełmu (zm. 1440) – dziedzic Chełmu, właściciel Probołowic, części w Kantorowicach, Kaczkowicach, Sierosławicach, Mydlnikach i Rząsce, podstarosta krakowski, wielkorządca krakowski.
- Henryk Biel z Błeszna zw. Indrzychem [16] (zm. ok. 1442) – dziedzic Błeszna, dworzanin i posłaniec króla Władysława Jagiełły.
- Hanek Chełmski (zm. po 1443) – dziedzic Chełmu, właściciel części Sierosławic, Kantorowic, Gorynic, Kaczkowic, a także Wierbki, Ziemblic i Przychody.
- Maciej Szczodrowski (zm. po 1440) – dziedzic Brodnicy i Wronowa, właściciel Szczodrowa w Wielkopolsce.
- Piotr Chełmski (zm. ok. 1446) – burgrabia krakowski, starosta nowokorczyński, ochmistrz dworu królewskiego, kasztelan połaniecki.
- Wojciech Roguski (zm. po 1450) – rotmistrz królewski.
- Ścibor z Koszyc i Konarów [17] (zm. po 1450) – dziedzic Konarów i Koszyc Wielkich.
- Andrzej Brodnicki (zm. przed 1452) – dziedzic Brodnicy, właściciel Luboni, Krajkowa, Karsowa i Marszewa, wicechorąży kościański, burgrabia kościański, wicewojewoda kościański.
- Zygmunt Biel z Błeszna [18] (zm. po. 1453) – dziedzic Białej Małej, Libidzy i Jaworzna w ziemi wieluńskiej.
- Mikołaj Biel condam de Blaschno (zm. po 1456) - pochodził z Błeszna, był synem Henryka Biela z Błeszna. Został poświadczony.
- Mikołaj Szarlejski (zm. 1457) – podstoli brzeskokujawski, kasztelan inowrocławski, starosta bydgoski, wojewoda inowrocławski, starosta tucholski, wojewoda brzeskokujawski, starosta brodnicki, starosta gniewkowski, starosta człuchowski.
- Jan z Chełmu i Przegorzał (zm. ok. 1459) – dziedzic Chełmu i Przegorzał, właściciel części Woli Chełmskiej, Racławic, Bielanek i Filipowic, kasztelan połaniecki.
- Jan z Jani Jański [19] (zm. 1461) – rycerz z ziemi nowskiej, współtwórca Związku Pruskiego, członek Towarzystwa Jaszczurczego, starosta gniewski, pierwszy wojewoda pomorski.
- Wojciech Iłowiecki (zm. po 1462) - wicepodsędek kościański.
- Jan Rokosz z Koszyc [20] (zm. ok. 1464) – burgrabia i podstarości krakowski, sędzia ziemski krakowski.
- Dobiesław z Olewina (zm. ok. 1468) – wojski stężycki, cześnik krakowski.
- Piotr z Lucjanowic (zm. ok. 1468) – pisarz generalny ziemski krakowski, wielkorządca krakowski.
- Ścibor z Ostaszewa (zm. ok. 1470) – dziedzic Ostaszewa na Mazowszu.
- Jan Brodnicki (zm. po 1470) – dziedzic Grabianowa w Wielkopolsce, pisał się z Brodnicy.
- Mikołaj Ptaszkowski (zm. przed 1471) – dziedzic Brodnicy, właściciel Ptaszkowa w Wielkopolsce, wicepodkomorzy kościański.
- Ścibor Chełmski z Ponieca (zm. 1471) – starosta generalny wielkopolski, sędzia poznański, podkomorzy poznański, starosta malborski, dyplomata – doprowadził do pokoju toruńskiego.
- Jakub Jackowski (zm. po 1472) – scholastyk kapituły kolegiackiej w Opatowie.
- Przecław z Dmosic (zm. 1474) – dziedzic Dmosic, starosta spiski.
- Jan Solecki (zm. ok. 1480) – kolator kościoła we wsi Lisów.
- Ścibor z Bogusławic (zm. po 1480) – dziedzic na Bogusławicach.
- Jan z Nagorzyc (zm. po 1480) – jest pierwszym odnotowanym w źródłach Nagórskim, którego można powiązać z rodem Ostojów.
- Mikołaj Zarogowski (zm. przed 1482) – rajca krakowski, burmistrz Krakowa, ufundował kaplicę w kościele św. Anny w Krakowie.
- Dobiesław Rokosz z Brzezin i Koszyc Małych [21] (zm. po 1486) – dziedzic Koszyc Małych i Brzezin, fundator budowy kościoła św. Mikołaj w Brzezinach.
- Jan Iłowiecki (zm. 1487) - kanonik poznański, pleban w Nieparcie, studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim.
- Stanisław Rokosz z Brzezin – legendarny fundator kościoła św. Mikołaja w Brzezinach.
- Marcin Poniecki (1448–1498) – dziedzic miasta Ponieca.
- Mikołaj z Błociszewa (zm. przed 1499) – dziedzic Błociszewa, Chaław, Gaju i Grabianowa, burgrabia kościański.
- Wojciech Modliszewski (zm. przed 1503) – dziedzic dóbr w Modliszewie Kościelnym, dworzanin królewski.
- Piotr Iłowiecki (zm. po 1502) – burgrabia poznański, chorąży kaliski, wicechorąży poznański, chorąży poznański, właściciel miasta Wolsztyna.
- Piotr Gniady z Zabierzowa (zm. 1502) – podstarości krakowski, burgrabia krakowski, starosta muszyński, kasztelan czechowski, marszałek dworu kardynała Fryderyka Jagiellończyka, dziedzic Zabierzowa.
- Ścibor z Balina Baliński (zm. 1507) – dziedzic Balina i Niesułowic.
- Piotr Lubiatowski (zm. przed 1511) – dziedzic dóbr w Błociszewie, Lubiatowie Większym i Mączlinie.
- Katarzyna Modliszewska (zm. ok. 1512) – dziedziczka dóbr w Modliszewie Kościelnym, członkini Zakonu Świętej Klary w Gnieźnie.
Jan Długosz w dziele „Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae” z lat 1564–1480 zapisał swoje spostrzeżenie co do cech charakterologicznych rodu Ostojów: Ostoya [...] Genus Polonicum loquax et arrogans, co należy przetłumaczyć jako: Ostoja [...] ród polski elokwentny i zuchwały lub Ostoja [...] ród polski mowny i śmiały.
XVI w.
- Ścibor Solecki (zm. w I poł. XVI w.) – dziedzic Solca i Nowosielczy pod Przemyślem.
- Hrehory Służka vel Hrehory Omelanowicz Słuszka (zm. po 1516) – bojar królewski.
- Aleksander Irzykowski (zm. po 1516) – dziedzic Jerzykowa, Kowalskich i Komorowa, podwojewodzi kaliski, burgrabia ziemski koniński, burgrabia zamku łowickigo.
- Wojciech Głogiński (zm. po 1517) - łożniczy królewski.
- Maciej Głogiński (zm. po 1517) – burgrabia ziemski kaliski.
- Jan Gniady z Zabierzowa (zm. 1525) – burgrabia krakowski, cześnik łęczycki.
- Stanisław Zaborowski (zm. 1529) – prawnik, gramatyk, autor pierwszego drukowanego traktatu w języku łacińskim o polskiej ortografii.
- Stanisław Szyszkowski (zm. po 1530) – starosta klucza opatowskiego arcybiskupstwa gnieźnieńskiego, dziedzic w Lutosławicach i Rozdżałach.
- Stanisław Baranowski (zm. po 1531) – pleban w Modrzu, altarysta w katedrze poznańskiej.
- Stanisław Szyszkowski (zm. po 1534) – stolnik kaliski, starosta rogoziński.
- Ostafi Brodowicz (zm. po 1535) – właściciel dóbr ziemskich znajdujących się w obrębie zamku dolnego w Łucku.
- Paweł Iłowiecki (zm. 1536) – kanonik poznański.
- Potap Iwaszkowicz (zm. 1537) – bojar kijowski.
- Andrzej Gniady z Zabierzowa (zm. 1542) – opat orłowski i tyniecki.
- Łukasz Popowski (zm. przed 1547) – dziedzic dóbr w Popowie i Mierzejewie.
- Walenty Głogiński (zm. po 1559) - gwardian franciszkanów lwowskich.
- Iwan Hrehorowicz Słuszka (Służka Stary) (zm. przed 1560) – horodniczy kijowski, starosta lubecki, dworzanin królewski.
- Wojciech Jerzykowski (zm. po 1560) – właściciel dóbr ziemskich w Kozarzewie, Gorazdowie, Borkowie i Psarskich.
- Wincenty Gajewski (zm. przed 1564) – dziedzic Gaju i Grabianowa oraz części Błociszewa.
- Stanisław Radgowski (zm. po 1564) – pisarz grodzki brański.
- Feliks Rylski (zm. 1565) – kantor kujawski, biegły w prawie.
- Jan Chodkowski v. Chotkowski v. Kotkowski (zm. po 1569) – podczaszy sieradzki.
- Stanisław Raczko (Raczek) (zm. po 1569) – poseł na sejm lubelski 1569 roku z ziemi mielnickiej, podpisał akt unii lubelskiej.
- Andrzej Janiszewski (zm. po 1570) – dziedzic Janiszewa.
- Paweł Hrehorowicz Słuszka (zm. po 1571) – wójt kamieniecki.
- Feliks Roguski (zm. po 1571) – podwojewodzi i sędzia grodzki liwski.
- Maciej Kawęczyński (zm. 1572) – wydawca i drukarz, założyciel pierwszej drukarni na północno-wschodnich terenach Rzeczypospolitej, działacz reformacji na Litwie.
- Baltazar Bzowski [22] (1514–1574) – właściciel dóbr ziemskich w Bzowie, podstarości jaworowski.
- Stanisław Szyszkowski [23] (zm. po 1579) - kanonik gnieźnieński i poznański, prepozyt kapituły kolegiackiej w Sieradzu, proboszcz sieradzki, oficjał i dziekan wieluński.
- Mikołaj Głogiński (zm. po 1579) – podczaszy kaliski, poseł na sejm.
- Sylwester Roguski (zm. po 1580) – kanonik warszawski.
- Andrzej Blinowski (zm. 1581) – biskup pomocniczy kujawsko-pomorski, kanonik włocławski i kantor kruszwicki, sekretarz królewski.
- Mikołaj Słuszka (zm. ok. 1583) – starosta krzyczewski i owłuczycki.
- Kacper z Karlina Karliński [24] (zm. 1590) – starosta olsztyński, bohater obrony Olsztyna.
- Michał Maleczkowski (zm. 1592) – wielkorządca krakowski, żupnik olkuski, chęciński i kuchmistrz wielki koronny.
- Erazm Gajewski (zm. przed 1593) – dziedzic Gaju oraz części Błociszewa i Grabianowa, burgrabia ziemski kościanski.
- Jan Gajewski z Błociszewa [25] (zm. 1595) – dziedzic Gaju oraz części Błociszewa i Grabianowa, właściciel Grodźca, Nietrzanowa, Gorzyczek i innych, marszałek sejmu koronacyjnego (1588), poseł na sejm, pisarz grodzki kaliski, podstarości i surogator grodzki poznański, sędzia ziemski poznański.
- Mikołaj Politalski (zm. po 1596) – burgrabia grodzki sieradzki.
- Klemens Sieracki (Sieradzki) (zm. 1597) – przeor w opactwie benedyktynów w Tyńcu.
- Mikołaj Słuszka (zm. ok. 1597) – rotmistrz królewski.
- Dobrogost Baranowski (zm. po 1597) – dziedzic w Kozarzewie, burgrabia ziemski koniński.
- Gabriel Słoński (1520–1598) – architekt i budowniczy, burmistrz miasta Krakowa.
- Maciej Radgowski (zm. po 1599) – podwojewodzi łomżyński.
- Marcin Baranowski (zm. przed 1601) – właściciel dóbr ziemskich w Stanominie, pisarz ziemski inowrocławski.
- Franciszek Rylski (zm. ok. 1603) – wielkorządca krakowski.
- Michał Konstantynowicz Sumorok (zm. po 1603) – sędzia ziemski kowieński, pisarz ziemski kowieński.
- Stanisław Marcinowicz Czechowicz (zm. ok. 1605) – marszałek hospodarski, podstarosta żmudzki.
- Abraham Mierzewski (zm. po 1606) – dziedzic części w Mirzewie, proboszcz w Goniembicach, dziekan szamotulski.
- Wojciech Gajewski (zm. 1609) – dziedzic dóbr Gorzyce, Gorzyczki, Przysieka Polska, Orle, Głuchowo i innych, starosta ujsko-pilski, dworzanin króla Zygmunta III Wazy.
- Jan Ścibor Bogusławski (zm. przed 1612) – dziedzic m.in. Bogusławic i Wawrowic, dworzanin Mikołaja Mieleckiego, wojewody podolskiego, wykonawca testamentu abpa Jana Tarnowskiego, prymasa Polski.
XVII w.
- Gabriel Ochocki (zm. 1616) – ławnik sądowy, rajca i burmistrz miasta Krakowa.
- Adam Bzowski (zm. po 1616) - rotmistrz królewski.
- Andrzej Mierzewski (zm. 1617) – pleban w Pobiedziskach, kanonik poznańskiej kapituły katedralnej.
- Krzysztof Słuszka (zm. 1620) – wojewoda wendeński, dworzanin cesarza Rudolfa II Habsburga.
- Stefan Politalski (zm. po 1623) - burgrabia grodzki sieradzki, dziedzic na Szczukocicach i Borzęcinie.
- Jakób Domaradzki (zm. po 1627) – burgrabia lwowski.
- Marcin Szyszkowski (1554–1630) – książę siewierski, biskup-koadiutor, biskup łucki, płocki i krakowski.
- Mikołaj Kazimierz Słuszka (zm. ok. 1630) – dworzanin królewski, wojewodzic wendeński.
- Franciszek Zajerski (1561–1631) – biskup pomocniczy łucki.
- Paweł Marchocki (zm. 1631) – starosta czchowski, generalny poborca podatków krakowskich, rotmistrz królewski, poseł na sejmy.
- Stanisław Rylski (zm. po 1632) – podczaszy gostyński.
- Aleksander Kaweczyński (Kawieczyński) (zm. 1633) – podkomorzy wiłkomierski, marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego, dworzanin królewski.
- Jerzy Szyszkowski (zm. 1633/4) – chorąży kaliski, kasztelan biechowski.
- Anna Słuszczanka Kaweczyńska (zm. 1634) – podkomorzyna mińska, starościanka krzyczewska.
- Ewa Marianna Szyszkowska (zm. 1634) - norbertanka w klasztorze na Zwierzyńcu pod Krakowem.
- Salomon Rysiński (1565–1625) – starolitewski paremiolog, pisarz, poeta, tłumacz i filolog.
- Mikołaj Ścibor-Marchocki (zm. ok. 1636) – rotmistrz, starosta czchowski, pamiętnikarz.
- Michał Sędziwój (Michał Sędzimir) (1566–1636) – polski alchemik i lekarz, prawdopodobnie odkrywca tlenu, dworzanin cesarza Rudolfa II.
- Hieronim Nagórski (zm. 1636) – dziedzic Grabownicy, fundator kościoła św. Mikołaja w Grabownicy, uczestnik bitwy pod Chocimiem.
- Andrzej Szyszkowski (zm. 1636) – kanonik płocki, pułtuski, kielecki, zawichojski, krakowski i sandomierski, proboszcz w Iłży, kustosz krakowski, scholastyk krakowski, sekretarz królewski i kanclerz królewny Anny Katarzyny Konstancji Wazówny.
- Mikołaj Zagórski (zm. po 1637) – rotmistrz, uczestnik walk w czasie powstania kozackiego Pawluka.
- Abraham Bzowski (właśc. Stanisław Bzowski z Proszowic) [26] (1567–1637) – dominikanin, przedstawiciel nurtu kontrreformacji, historyk Kościoła, hagiograf i kaznodzieja.
- Eustachy Adam Słuszka (zm. 1639) – starosta rzeczycki.
- Jan Baranowski (zm. po 1641) – posesor miasta Łabiszyna z przyległościami, pisarz grodzki bydgoski i inowrocławski, sędzia grodzki bydgoski, pełnomocnik Jerzego Ossolińskiego, podkanclerzego koronnego.
- Wojciech Domaradzki (zm. po 1642) – pisarz grodzki żydaczowski, pisarz grodzki trembowelski.
- Mikołaj Szyszkowski (zm. 1643) – książę sambijski i biskup warmiński, sekretarz wielki koronny, administrator apostolski diecezji sambijskiej, sekretarz królewski, opat komendatoryjny czerwiński.
- Piotr Szyszkowski (zm. 1645) – marszałek Trybunału Głównego Koronnego, kasztelan sądecki, kasztelan wojnicki, starosta warecki, poseł na sejm.
- Aleksander Słuszka (1580–1647) – wojewoda trocki, wojewoda nowogrodzki, wojewoda miński, kasztelan żmudzki, kasztelan miński, marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego, starosta rzeczycki, łojowski, mozyrski i homelski.
- Teofila z Wiśniowieckich Szyszkowska (zm. 1648) - księżniczka, córka Konstantego Wiśniowieckiego, wojewody ruskiego i bełskiego, żona kasztelana wojnickiego Piotra Szyszkowskiego.
- Stanisław Rylski (zm. po 1648) - stolnik krakowski, podpisał elekcję 1648 r.
- Mikołaj Bohatyrewicz (zm. po 1648) − poseł województwa trockiego, elektor króla Jana Kazimierza.
- Jan Rylski (zm. po 1648) – dworzanin królewki, burgrabia krakowski, podpisał elekcję 1648 r.
- Ludwik Piotr Rylski (zm. po 1648) – pisarz rawski, sędzia ziemski rawski, walczył przeciw Szwedom.
- Adam Owsiany (zm. przed 1649) – marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego, sędzia ziemski lidzki, podsędek lidzki.
- Piotr Błociszewski (zm. przed 1649) – dziedzic Błociszewa oraz wsi Mnichy, Tuczępy i Miłostowo.
- Krzysztof Jan Chryzostom Politalski (zm. po 1649) - pisarz grodzki chęciński.
- Krzysztof Kazimierz Uniechowski (zm. po 1649) – instygator litewski, sekretarz Jego Królewskiej Mości, poseł na sejm koronacyjny.
- Anna z Szyszkowskich Lanckorońska (zm. 1650) - starościna małogoska.
- Adam Świerczyński (zm. po 1650) – dziedzic dóbr w Świerczyńsku Mniejszym, Gieskach i Truszczanku. Jego potomkowie, w XIX wieku, legitymowali się ze szlachectwa przed Heroldią Królestwa Polskiego jako szlachta herbu Ostoja.
- Mikołaj Szyszkowski (zm. 1651) – podkomorzy wieluński, sędzia ziemski wieluński, sekretarz królewski, poseł na sejm.
- Kazimierz Siemienowicz (zm. po 1651) – inżynier wojskowy, teoretyk artylerii, autor fundamentalnego dzieła o artylerii Artis Magnae Artilleriae pars prima (Wielkiej sztuki artylerii część pierwsza).
- Jerzy Danielewicz (1595–1652) – ksiądz katolicki, jezuita, profesor teologii moralnej, prefekt szkół jezuickich, spowiednik księcia Zygmunta Karola Radziwiłła.
- Marianna Marchocka, w zakonie Teresa od Jezusa [27] (1603–1652) – karmelitanka bosa, przełożoną zakonu, mistyczka i Służebnica Boża.
- Andrzej Ścibor-Bogusławski (zm. ok. 1655) – posesor wójtostwa częstochowskiego, posiadacz dóbr Konary pod Krakowem, uczestnik wypraw wojennych - pruskiej i moskiewskiej w latach 20. i 30. XVII w.
- Wojciech Rylski (zm. po 1655) – wojski żytomierski, pisarz grodzki kijowski, pisarz grodzki żytomierski.
- Piotr Rylski (zm. po 1655) – sędzia ziemski rawski, pisarz ziemski rawski, rotmistrz województwa rawskiego.
- Marcin Szyszkowski (zm. ok. 1656) – starosta lelowski, poseł województwa krakowskiego na Sejm 1625 roku, dworzanin królewski.
- Wojciech Gajewski (zm. 1657) – kasztelan rogoziński, starosta wschowski.
- Bogusław Jerzy Słuszka (zm. po 1658) – podskarbi nadworny litewski, krajczy litewski, stolnik litewski, starosta rzeczycki.
- Samuel Rylski (zm. po 1659) – dworzanin królewski, burgrabia krakowski, podkomorzy koronny, podskarbi nadworny koronny, starosta rabsztyński i kampinoski.
- Tadeusz Tumiłowicz (zm. 1660) – podczaszy smoleński.
- Paweł Danilewicz [28] (zm. po 1667) – sędzia ziemski wileński, podsędek wileński, cześnik lidzki, sędzia grodzki wileński, starosta inturski, był elektorem Jana II Kazimierza Wazy z województwa wileńskiego.
- Jan Baranowski (zm. po 1668) – pułkownik husarii chorągwi ukraińskich księcia Jeremiego Wiśniowieckiego, miecznik bracławski, stolnik bracławski. Uczestniczył m.in. w obronie Zbaraża w 1649 r. i bitwie pod Beresteczkiem w 1651 r.
- Jan Stachurski (zm. 1669) – generał major wojsk koronnych, właściciel majątku Kikół w Ziemi Dobrzyńskiej.
- Jan Kiedrzyński (1609-1672) - ksiądz katolicki, jezuita, misjonarz w Turowie, kapelan pod Chocimiem.
- Elżbieta Słuszczanka (1619–1671) – marszałkowa nadworna koronna, podkanclerzyna koronna, właścicielka Pałacu Kazanowskich w Warszawie.
- Andrzej Nagórski (zm. po 1671) – towarzysz kawalerii, rotmistrz chorągwi piechoty wybranieckiej woj. lubelskiego i bełskiego, poseł na sejm elekcyjny (1669).
- Jan Kiedrzyński (1609-1672) - ksiądz katolicki, jezuita, misjonarz w Turowie, kapelan pod Chocimiem.
- Gabriel Ochocki (starszy) (1601–1673) – doktor medycyny i filozofii, profesor Akademii Krakowskiej, burmistrz miasta Krakowa, właściciel klucza żabieńskiego z miastem Żabno.
- Zygmunt Adam Słuszka (zm. 1674) – chorąży wielki litewski, chorąży nadworny litewski, starosta rzeczycki.
- Jan Aleksander Kublicki (zm. po 1674) – pisarz grodzki połocki.
- Kazimierz Samuel Chrząstowski (zm. po 1675) - podpułkownik piechoty. Brał udział m.in. w bitwie pod Chocimiem.
- Hieronim Ochocki (zm. 1676) – doktor obojga praw, kustosz pilicki, kanonik i oficjał wiślicki, kanonik kolegiaty Wszystkich Świętych w Krakowie, protonotariusz apostolski, asesor w kurii krakowskiej, proboszcz w Strożyskach, Sędziszowie i Słupi.
- Marcin Ścibor-Bogusławski (zm. 1676) – ziemianin, dziedzic Wrzeszczewic, elektor króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego, darczyńca na rzecz kościoła św. Ducha w Łasku oraz kustosza łaskiego i kapituły kolegiackiej łaskiej.
- Piotr Rylski (zm. po 1676) – kanonik kujawski i lubelski.
- Jan Politalski (zm. 1678) - cześnik grodzieński, elektor Jana III Sobieskiego, posiadacz dóbr Zwierżany.
- Piotr Ochocki (zm. po 1681) – ławnik miejski w Krakowie, stolnik grabowiecki.
- Jan Ścibor Chełmski (zm. przed 1683) – łowczy krakowski, starosta ujski.
- Franciszek Ostaszewski (zm. 1684) – skarbnik ciechanowski.
- Roman Jan Danilewicz [29] (zm. 1685) – właściciel dóbr Świrany, zastawny posiadacz majątku Korciany, podkomorzy oszmiański, chorąży oszmiański, podstoli oszmiański, starosta inturski, poseł na Sejm I Rzeczypospolitej.
- Szymon Politalski (zm. 1685) - łowczy grodzieński, dziedzic Milkowszczyzny, właściciel dóbr Nierośno.
- Adam Karol Danilewicz [30] (zm. przed 1686) – sędzia grodzki wileński.
- Stanisław Krzysztof Uniechowski (Unichowski) (zm. po 1686) – podkomorzy smoleński, sędzia ziemski smoleński, podsędek smoleński.
- Bolesław Dubikowski (zm. po 1688) - podczaszy smoleński.
- Rafał Politalski (zm. po 1692) – zakonnik, dominikanin, doktor teologii, prowincjał litewski, przeor konwentu wileńskiego św. Ducha, przeor konwentu dominikanów w Sejnach, przeor konwentu dominikanów w Dereczynie.
- Stanisław Ścibor-Bogusławski [31] (zm. 1696) – kanonik łaski, przemyski, włocławski, kustosz wolborski, prepozyt brzozowski, sędzia surogat Konsystorza Diecezji Kujawsko-Pomorskiej, dwukrotny nominat na sędziego Trybunału Koronnego, kanclerz kardynała M. S. Radziejowskiego.
- Kazimierz Chrząstowski (zm. po 1696) - podstoli czernihowski, porucznik jazdy. Był jednym z dowódców chorągwi husarskiej.
- Bogusław Aleksander Uniechowski (Unichowski) (zm. 1697) – wojewoda trocki, pisarz ziemski nowogródzki, marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego.
- Mikołaj Ścibor-Marchocki (zm. po 1697) – miecznik przemyski, kasztelan żarnowski.
- Wojciech Iłowiecki (zm. po 1697) – elektor króla Augusta II.
- Karol Iłowiecki (zm. po 1697) – elektor króla Augusta II
- Michał Kazimierz Doktorowicz-Hrebnicki (zm. 1698) – skarbnik połocki, pisarz grodzki połocki, podstoli witebski, elektor króla Jana III Sobieskiego.
- Jan Baranowski (zm. 1699) – dziedzic Ostrołęki i Pilicy, pułkownik kawalerii, miecznik bracławski.
- Mikołaj Danilewicz (zm. po 1699) – dziedzic dóbr Wierzchówka, Ołseta i innych, miecznik wiłkomierski, podsędek wiłkomierski, podstarości wiłkomierski, elektor króla Michała Korybuta.
- Michał Ścibor-Rylski (zm. 1701) – cześnik łęczycki, zasłużony rotmistrz królewski w bitwie pod Chocimem, kasztelan gostyniński.
- Józef Bogusław Słuszka (1652–1701) – hetman polny litewski w latach 1685–1701, kasztelan wileński, marszałek nadworny litewski, chorąży wielki litewski, łowczy wielki litewski, starosta rzeczycki, lanckoroński, piński, pieniawski, jezierski.
- Jan Franciszek Jerzykowski (zm. przed 1702) – dziedzic Kościeszek, Białężyna, Oborzysk i innych, burgrabia grodzki poznański, regent grodzki poznański, pisarz grodzki kościański.
- Stafan Jerzykowski (zm. przed 1702) – dziedzic Oborzysk, burgrabia grodzki poznański.
- Mikołaj Stanisław Politalski (zm. po 1702) - podstoli wiski, pisarz grodzki ostrzeszowski, dziedzic wsi: Szczypierno, Boczkowo, Piekart, Swiercze i cz. Niemojewa.
- Michał Danilewicz (zm. po 1703) – dziedzic dóbr Średnik, Bohdanów, Sulżyn i innych, starosta płotelski, komisarz sejmowy.
- Łukasz Rylski (zm. po 1703) – podczaszy ciechanowski.
- Józef Zagórski (zm. po 1704) - podkomorzy dorpacki, podstoli malborski.
- Mikołaj Stanisław Politalski (zm. przed 1705) – pisarz grodzki ostrzeszowski, podstoli wiski, dziedzic dóbr Szczypiorno, Boczków, Piekart, i innych.
- Jan Ochocki (zm. po 1705) – bakałarz i magister Akademii Krakowskiej, doktor praw, docent extraneus Wydziału Filozoficznego, rektor (senior) szkoły zamkowej na Wawelu.
- Teresa z Gosiewskich 1v. Słuszczyna 2v. Sapieżyna (zm. 1708) – wojewodzina wileńska, założycielka miasta Terespol. Małżonka Józefa Bogusława Słuszki.
- Łukasz Gajewski [32] (zm. 1708) – kasztelan santocki.
- Piotr Bogusław Baranowski (zm. po 1709) – oficer w chorągwi husarskiej Józefa Lubomirskiego, brał udziałem w wojnach z Turcją, marszałek powstałej pod Wiśniowcem konfederacji wojskowej.
- Stanisław Kazimierz Politalski (ur. po 1638) - skarbnik witebski, dziedzic Milkowszczyzny.
- Andrzej Nagórski (1643–1710) – prof. retoryki i teologii moralnej, prefekt szkół jezuickich, misjonarz, rektor kolegiów w Kaliszu i Lublinie, sekretarz prowincjała polskiego.
- Jakub Franciszek Politalski (zm. 1710) - horodniczy (burgrabia) zamku grodzieńskiego, pisarz grodzki grodzieński.
- Hiacynt Zagórski (zm. po 1711) - cześnik trembowelski.
- Stanisław Zagórski (zm. po 1712) - stolnik smoleński, rotmistrz JKM, ppłk JKM.
- Dominik Michał Słuszka (1655–1713) – wojewoda połocki, pułkownik generalny Wielkiego Księstwa Litewskiego, marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego.
XVIII w.
- Jerzy Rylski (zm. po 1714) – podczaszy gostyński, poseł na sejm.
- Mikołaj Ścibor Marchocki [33] (zm. w 1715 roku) – kasztelan żarnowski.
- Kazimierz Radgowski (zm. po 1718) – stolnik łomżyński.
- Karol Ścibor Marchocki (zm. 1720) – łowczy sandomierski, marszałek województwa sandomierskiego w konfederacji tarnogrodzkiej.
- Aleksander Ścibor Marchocki [34] (zm. 1722) – kasztelan żarnowski, pułkownik królewski.
- Aleksander Józef Unichowski (zm. 1725) – sędzia ziemski miński, poseł na sejm coronationis Augusta II, komisarz do traktatów z wojskiem litewskiem, kasztelan żmudzki.
- Antoni Świerczyński (Świrczyński) [35] (1670–1727) – ksiądz katolicki, jezuita, profesor etyki i matematyki w Lublinie, filozofii w Poznaniu i Kaliszu, teologii w Krakowie i we Lwowie, prefekt studiów w Krakowie i Sandomierzu, rektor kolegium jezuitów w Bydgoszczy oraz rektor i mistrz nowicjatu w Krakowie, autor książek.
- Stanisław Chrząstowski (zm. po 1727) - łowczy różański, podstoli nurski.
- Konstancja Słuszczanka Denhoffowa (zm. 1728) – wojewodzina pomorska i malborska.
- Jan Jakub Kiedrzyński (zm. przed 1729) - właściciel Kurowa, podwojewodzi wieluński.
- Andrzej Ścibor-Bogusławski [36] (zm. 1729) – instygator trybunału koronnego, regent grodzki sieradzki, komornik graniczny łęczycki i sieradzki, sędzia sądu komisarskiego, dziedzic dóbr Sulisławice, Włocin i Grzymaczew.
- Mikołaj Baranowski (zm. po 1733) – właściciel dóbr ziemskich w Pilicy, Łękawicy i Zakrzewie, sędzia kapturowy czerski, podczaszy bracławski.
- Józef Rylski (zm. po 1733) – podczaszy rawski, elektor 1733 r. z woj. ruskiego.
- Michał Gajewicz (zm. po 1733) – elektor Augusta III.
- Adrian Iłowiecki (zm. 1742) – kanonik poznański, proboszcz w Brodach.
- Franciszek Błociszewski [37] (1671–1743) – ksiądz, jezuita, profesor etyki, matematyki, filozofii, prawa kanonicznego, teologii pozytywnej, polemicznej i scholastycznej, prefekt studiów w Kaliszu i Krakowie oraz rektor kolegiów jezuickich w: Krośnie, Sandomierzu, Toruniu i Jarosławiu NMP.
- Franciszek Gajewski (1675–1734) – kasztelan konarski kujawski w 1730 r., starosta kościański.
- Jan Stanisław Zagórski [38] (zm. 1736) – podstarości i wojski większy krzemieniecki, podstoli wołyński, dziedzic na Potutorowie i Wołkowcach.
- Michał Zagórski (zm. po 1736) - podkomorzy wendeński.
- Katarzyna z Dubikowskich, Fursewiczowa, Surynowa (zm. w I poł. XVIII w.) – strażnikowa połocka.
- Anastazy Kiedrzyński, właściwie Piotr Kiedrzyński (1676–1756) – duchowny katolicki, zakonnik OSPPE, prezbiter, doktor teologii, prowincjał Zakonu Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika, przeor klasztoru wieluńskiego, na Jasnej Górze oraz na Skałce w Krakowie.
- Franciszek Stefan Danilewicz (zm. po 1744) – dziedzic dóbr Bohdanów, Danilewicze i innych, starosta płotelski.
- Jerzy Szymonowicz Raczko (zm. przed 1746) – właściciel majątku Chorążyce w powiecie trockim.
- Antoni Politalski [39] (zm. 1746) – oboźny grodzieński, stolnik starodubowski, stolnik grodzieński.
- Marcin Teodor Janiszewski (zm. po 1747) – podstoli ciechanowski, dziedzic Piskrzyna.
- Franciszek Błociszewski (zm. po 1748) – podwojewodzi poznański starosta grójecki.
- Stefan Radgowski (zm. po 1749) – stolnik łomżyński.
- Florian Hrebnicki (1684–1762) – duchowny greckokatolicki, sufragan witebski, arcybiskup połocki, metropolita kijowski.
- Onufry Danilewicz (1695–1753) – ksiądz katolicki, trynitarz, lektor (profesor) filozofii oraz teologii scholastycznej i dogmatycznej, przełożony (minister) klasztoru w Wilnie na Antokolu, definitor polskiej prowincji zakonnej, pisarz ascetyczny, historyk i kronikarz swego zakonu.
- Franciszek Miklaszewski (zm. po 1750) – sędzia żydowski województwa krakowskiego, pisarz wojewodziński, podrządczy i sędzia wielkorządów krakowskich.
- Kazimierz Janiszewski (zm. w II poł. XVIII w.) – cześnik smoleński.
- Kazimierz Ostoja Zagórski (zm. po 1755) – strażnik lidzki.
- Kazimierz Zagurski (Zagórski) (zm. po 1757) – strażnik starodubowski.
- Antoni Domaradzki (zm. po 1757) – cześnik dobrzyński.
- Antoni Zagórski (zm. 1759) - chorąży owrucki.
- Paweł Janiszewski (zm. po 1763) – wiceregent łukowski.
- Franciszek Tadeusz Danilewicz (zm. po 1764) – chorąży oszmiański, pułkownik generalny pow. oszmiańskiego wojsk Wielkiego Księstwa Litewskiego.
- Jan Chrząstowski (zm. po 1764)) - skarbnik czernichowski.
- Florian Ostaszewski (zm. 1770) – wojski ciechanowski.
- Michał Antoni Baranowski (zm. po 1764) – właściciel dóbr ziemskich w Ługowej Woli, Cychrach, posiadacz wójtostwa w Długowoli, sędzia kapturowy czerski, podwojewodzi czerski, komornik graniczny czerski, łowczy inowłodzki, poseł na sejm z ziemi czerskiej.
- Józef Pietrzkiewicz (zm. po 1764) – cześnik wiłkomierski, elektor Stanisława Augusta Poniatowskiego z powiatu wiłkomierskiego.
- Antoni Świerczyński (zm. po 1774) - łowczy latyczowski (miał sprawować ten urząd w 1774 roku).
- Antoni Gajewski (zm. 1775) – starosta kościański i łęczycki, kasztelan nakielski.
- Stanisław Doktorowicz-Hrebnicki (zm. 1775) – pisarz grodzki połocki, elektor króla Stanisława Augusta.
- Konstanty Iłowiecki (1709–1777) – opat w Lądzie.
- Florian Baranowski (zm. po 1764) – podczaszy bracławski, właściciel dóbr ziemskich: Pilica, Łękawica, Zakrzew, Szczyty, Brześce. Podpisał z ziemią czerską elekcję Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1764 roku.
- Stanisław Ścibor-Kotkowski (zm. przed 1776) – sędzia ziemski krakowski, stolnik krakowski, miecznik krakowski, posłem na sejm koronacyjny 1764 roku z województwa krakowskiego.
- Franciszek Zagórski [40] (zm. po 1767) – marszałek konfederacji województwa kijowskiego w konfederacji radomskiej, starosta owrucki.
- Feliks Antoni Mikorski (zm. po 1771) – marszałek Trybunału Głównego Koronnego, sędzia ziemski gostyniński, pisarz ziemski gostyniński, regent grodzki gostyniński.
- Gwidon Marceli Siedliski (zm. po 1772) – sędzia ziemski przemyski, podsędek przemyski, sędzia i konsyliarz ziemi przemyskiej w konfederacji barskiej, szambelan Stanisława Augusta Poniatowskiego.
- Jakub Ulejski (zm. po 1775) – regimentarz wielkopolski w konfederacji barskiej.
- Ludwik Politalski (zm. 18 kwietnia 1776) – sędzia grodzki ostrzeszowski, subdelegat grodzki piotrkowski, burgrabia ostrzeszowski, wojski mniejszy radomszczański, miecznik radomszczański, wojski większy radomszczański, elektor króla Stanisława Augusta.
- Maciej Mioduszewski (zm. po 1775) – starosta chmielnicki, pułkownik pancerny Wojsk Koronnych.
- Franciszek Ścibor-Bogusławski [41] (1713–1796) – rotmistrz w konfederacji barskiej, chorąży Kawalerii Narodowej, wicemarszałek sejmiku sieradzkiego, dziedzic Smaszkowa, Włocina i Grzymaczewa.
- Rafał Tadeusz Gajewski (1714–1776) – starosta gnieźnieński, kasztelan rogoziński, Kawaler Orderu Świętego Stanisława.
- Ignacy Piotr Ścibor-Bogusławski [42] (1716–1793) – kanonik łęczycki, dziekan warcki, budowniczy kościoła w Brzeźniu, komisarz arcybiskupstwa gnieźnieńskiego.
- Maksymilian Politalski (zm. po 1780) – burgrabia grodzki piotrkowski.
- Karol Podgorski (zm. 1781) – generał major wojsk pruskich.
- Tomasz Janiszewski (zm. po 1781) – cześnik trembowelski.
- Andrzej Antoni Glindzicz (zm. po 1782) – krajczy grodzieński, podstarosta grodzieński.
- Maciej Zagórski (zm. po 1782) – stolnik bełski.
- Józef Szyszkowski (zm. po 1782) – subdelegat grodzki nowokorczyński.
- Krystyna Ścibor-Bogusławska [43] (zm. 1783) – obdarowana przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego dożywotnio starostwem wągłczewskim.
- Franciszek Chrząstowski (zm. 1786) – subdelegat grodzki radomski, zarządca dóbr biskupich w kluczu iłżeckim, posiadacz wójtostwa w Seredzicach.
- Ludwik Zagórski (zm. przed 1787) – pisarz grodzki owrucki, wojski mniejszy żytomierski, sędzia grodzki owrucki.
- Joachim Kiedrzyński (zm. 1787) – duchowny katolicki, zakonnik OSPPE (paulin).
- Jakub Ścibor-Bogusławski [44] (zm. 1788) – konfederat barski, dziedzic Włocina i Grzymaczewa.
- Wojciech Ścibor-Marchocki (zm. 1788) – kasztelan sanocki, generał-adiutant królewski, podczaszy, podstoli oraz wojski trembowelski.
- Tadeusz Danilewicz (zm. po 1788) – dziedzic dóbr Gudziany, Lewszany, Piełaniszki, Skierzabola, landwójt trocki, komisarz prowiantowy trocki, rotmistrz województwa trockiego.
- Ludwik Kiedrzyński (zm. po 1789) - burgrabia piotrkowski.
- Michał Danilewicz (zm. po 1790) – chorąży petyhorski, sędzia grodzki smoleński, elektor króla Stanisława Augusta.
- Michał Politalski (zm. po 1792) - skarbnik grodzieński, cześnik grodzieński, sędzia ziemski grodzieński, poseł na sejm konwokacyjny 1764 r.
- Józef Zagórski (zm. po 1792) – konsyliarz konfederacji generalnej koronnej w konfederacji targowickiej, podkomorzy łucki, chorąży wołyński, miecznik wołyński, pułkownik pancerny Buławy Polnej Koronnej.
- Józef Andrzej Mikorski (zm. 1793) – kasztelan rawski, starosta gostyniński, podkomorzy gostyniński, cześnik gostyniński, pisarz Komisji Skarbowej Koronnej, starosta gąbiński, odznaczony Orderem Orła Białego, kawaler Orderu Świętego Stanisława, uzyskał tytuł hrabiowski pruski.
- Stanisław Józef Ochocki (zm. 1793), cześnik mozyrski, deputat do trybunału lubelskiego z ziemi łukowskiej, marszałek dworu hetmana polnego litewskiego Józefa Sosnowskiego, dziedzic dóbr Sidaczówka i Ryszki (Ryżki).
- Sebastian Zagórski (ur. 1728) - ksiądz, jezuita, minister i prefekt bursy muzyków, regens konwiktu w Łucku oraz misjonarz w Łyścu.
- Celestyn Kiedrzyński (1734-1818) - ksiądz katolicki, zakonnik OCSO (cysters) klasztoru w Bledzewie, profesor, proboszcz bledzewski.
- Jan Feliks Hrebnicki (1750-1787) – generał wojsk litewskich.
- Florian Kiedrzyński (zm. po 1791) - właściciel dóbr Kaczki Średnie, burgrabia ziemski zakroczymski, komisarz województwa kaliskiego.
- Nereusz Ostaszewski (ur. 1755) – poseł na Sejm Czteroletni, szambelan króla Stanisława Augusta.
- Jan Kiedrzyński (zm. 1793) - ksiądz katolicki, kanonik kapituły kolegiackiej św. Jerzego w Gnieźnie, penitencjarz archikatedralny gnieźnieński, proboszcz wrzesiński i marzeniński.
- Euzebiusz Ostaszewski (1756–1794) – dowódca kompanii w insurekcji kościuszkowskiej, kapitan Regimentu Gwardii Pieszej Koronnej, członek Rady Cywilnej i Wojskowej.
- Józef Siemoński (zm. po 1794) – generał major milicji sandomierskiej w czasie powstania kościuszkowskiego. Razem ze Stanisławem Wodzickim został mianowany przez Tadeusza Kościuszkę na przywódcę powstania w sandomierskim.
- Mateusz Roguski (zm. po 1794) – szambelan królewski, instygator jurysdykcji marszałkowskiej a następnie koronnej.
- Jan Zagórski (zm. po 1794) – podczaszy włodzimierski, sędzia grodzki krzemieniecki, konsyliarz konfederacji generalnej koronnej, poseł województwa wołyńskiego na Sejm Czteroletni, konsyliarz konfederacji generalnej koronnej w konfederacji targowickiej, Sąd Najwyższy Kryminalny skazał go na karę śmierci przez powieszenie, wieczną infamię, konfiskatę majątków i utratę wszystkich urzędów.
- Józef Longin Staszewski (zm. po 1795) – podkomorzy upicki, sędzia ziemski upicki, strażnik upicki, poseł upicki na Sejm Czteroletni, członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej.
- Jan Ostaszewski (ur. 1745) – chorąży przasnyski.
- Antoni Baranowski (ur. 1760) – generał major wojsk koronnych, powstaniec kościuszkowski.
- Stanisław Zagórski (zm. po 1797) - pisarz grodzki lwowski, podstoli wołyński, sędzia grodzki łucki.
- Jakub Kiedrzyński (zm. 1798) – właściciel dóbr Orpiszewek i Fabianów, burgrabia kaliski, sędzia ziemski kaliski.
- Mikołaj Hrebnicki (zm. po 1799) – pisarz grodzki połocki, strażnik połocki, towarzysz husarski, komisarz cywilno-wojskowy.
- Jan Kanty Iłowiecki (zm. 1801) – kanonik gnieźnieński i poznański, prałat poznański, absolwent Akademii Krakowskiej, doktor obojga praw, proboszcz w Sośnicy.
- Wojciech Zagórski (zm. po 1801) - chorąży przemyski.
- Teodozy Brodowicz (zm. 1803) – kapłan świecki rytu greckiego, archiprezbiter i oficjał katedry łuckiej, wikariusz unicki, pamiętnikarz.
- Tadeusz Błociszewski [45] (zm. 1807), generał major wojsk koronnych, poseł na Sejm Czteroletni, kawaler Orderu św. Stanisława.
- Józefat Ochocki (zm. 1806) – opat bazylianów w Owruczu, doktor teologii, rektor szkół bazyliańskich, pamiętnikarz.
- Michał Zagórski (zm. 1807) – generał major wojsk koronnych. Generał w powstaniu kościuszkowskim.
- Wincenty Świerczyński (zm. 1808) - kapitan 3 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego. Według Stupnickiego poległ podczas oblężenia Saragossy.
- Stanisław Kublicki (zm. 1809) – komisarz sejmowy, konfederat barski, poseł na Sejm Czteroletni, rotmistrz litewski, pułkownik, dramatopisarz, poeta, tłumacz, członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej, zwolennik reform polepszających sytuację mieszczaństwa i chłopów.
- Wawrzyniec Iłowiecki (zm. 1810) – sędzia grodzki wałecki.
- Bonawentura Gajewski (zm. po 1812) – komisarz cywilno-wojskowy powiatu kaliskiego, rotmistrz chorągwi 3. Brygady Kawalerii Narodowej.
- Dionizy Mikorski (zm. po 1813) – poseł wyszogrodzki na sejm grodzieński, paź króla Stanisława Augusta, kawaler Orderu Świętego Stanisława.
- Józef Karol Iłowiecki (zm. 1815) – major wojsk polskich, dziedzic Obrzębina.
- Michał Ostaszewski (zm. 1816) – organizator i jeden z przywódców konfederacji barskiej na Podkarpaciu, zwolennik Konstytucji 3 maja, inicjator budowy uzdrowiska Iwonicz-Zdrój, dziedzic m.in. Wzdowa.
- Tomasz Ostaszewski (1746–1817) – biskup płocki, senator Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego, kawaler Orderu Św. Stanisława.
- Ignacy Politalski (zm. 1821) - pułkownik wojsk litewskich i polskich, sędzia deputat Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego.
- Sebastian Ostaszewski (1755–1826) – ziemianin, właściciel dóbr Wzdów i Jaćmierz w ziemi sanockiej.
- Jan Kanty Politalski (zm. po 1826) - koniuszy nadworny koronny, szambelan JKMci.
- Ignacy Jerzy Marchocki, Redux [46] (1755–1827) – chorąży trembowelski, twórca Państwa Mińkowieckiego.
- Adam Ostaszewski (1750–1829) – major kawalerii narodowej.
- Kazimierz Ostaszewski (1756–1845) – chorąży kawalerii narodowej, właściciel dóbr Zarszyn, Posada Zarszyńska i Długie w ziemi sanockiej.
XIX w.
- Michał Zagórski (zm. I. poł. XIX w.) – podsędek ziemski włodzimierski.
- Ignacy Ścibor-Bogusławski (zm. 1822) – porucznik Legii Polsko-Włoskiej.
- Ignacy Zagórski (zm. 1829) – major wojsk pruskich, fundator kościoła w Błędowie.
- Michał Dubikowski (zm. po 1829) – rachmistrz podkomorski rzeczycki.
- Antoni Roguski (zm. po 1831) – major, brał udział w powstaniu listopadowym.
- Maciej Brodowicz (zm. po 1832) – zakonnik, pijar, dr obojga praw.
- Mikołaj Krzywiec-Okołowicz (1762–1841) – dziedzic dóbr Bechcice, Rszew, Niesięcin, Srebrna, Żabice Wielkie, sędzia Sądu Apelacyjnego, poseł na sejm Królestwa Polskiego, założyciel miasta Konstantynowa, fundator kościołów w Konstantynowie.
- Beda Ostaszewski (1764–1834) – przeor klasztoru benedyktynów w Pułtusku, doktor teologii, ostatni opat klasztoru w Lubiniu.
- Gabriel Zagórski (zm. 1837) – sędzia ziemski dubieński.
- Jan Duklan Ochocki (1766/8–1848) – pamiętnikarz, szambelan króla Stanisław Augusta Poniatowskiego, podsędek i sędzia żytomierski, palestrant żytomierski, dworzanin Józefa Stempkowskiego, wojewody kijowskiego.
- Feliks Rylski [47] (1770–1823) – major wojsk polskich, odznaczony Orderem Virtuti Militari i Legią Honorową.
- Józef Marchocki (1776–1850) – oficer wojsk galicyjsko-francuskich i Księstwa Warszawskiego, powstaniec listopadowy.
- Józefa z Ostaszewskich ks. Łukomska (ur. 1785) – żona księcia Wincentego Łukomskiego, właściciela dóbr Pleszki w ziemi witebskiej.
- Daniel Gajdowski-Potapowicz (zm. po 1845) – deputat szlachty powiatu czerkaskiego.
- Józef Ostaszewski (zm. 1854) – członek Stanów Galicyjskich.
- Stanisław Ścibor-Bogusławski [48] (1784–1859) – major w 13 pułku piechoty liniowej podczas powstania listopadowego, odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari, dziedzic dóbr Włocin i Stok.
- Hipolit Brodowicz (zm. po 1876) – generał major armii rosyjskiej, dziedzica dóbr Ogolicze w pow. Mozyrskim.
- Wincenty Danilewicz (1787–1878) – żołnierz napoleoński, szwoleżer, brał udział w wojnach napoleońskich, za co został odznaczony francuskim orderem Legii Honorowej.
- Kazimierz Ostaszewski (1786–1855) – major wojsk rosyjskich, właściciel posiadłości miejskiej w Moskwie.
- Ignacy Ostaszewski (1792–1840) – oficer wojsk polskich, uczestnik kampanii napoleońskiej 1812 roku, kapitan w 5 Pułku Ułanów w powstaniu listopadowym.
- Franciszek Gajewski (1792–1868) – pułkownik, adiutant cesarza Napoleona I, kawaler Legii Honorowej, uczestnik powstania listopadowego, dowódca dywizjonu 1 Pułku Jazdy Kaliskiej.
- Wojciech Ścibor-Bogusławski (1794–1882) – porucznik wojsk Księstwa Warszawskiego.
- Stanisław Leonard Błociszewski (ur. 1795) – major wojska polskiego.
- Jan Czeczot (1796–1847) – poeta, tłumacz, etnograf, przyjaciel Adama Mickiewicza, sekretarz Towarzystwa Filomatycznego.
- Jan Kazimierz Ordyniec (1797–1863) – polski tłumacz, dziennikarz, redaktor, poeta i krytyk literacki, działacz Wielkiej Emigracji.
- Spirydion Ostaszewski (1797–1875) – hipolog, hodowca koni, pisarz, zbieracz podań i legend ludowych, powstaniec listopadowy.
- Józef Gajewski (zm. 1831) - pułkownik wojsk polskich.
- Eustachy Ostaszewski (1800–1831) – oficer wojsk polskich, uczestnik powstania listopadowego.
- Adam Aleksander Teodor Jan Nepomucen Chrząstowski (1800-1847) - zarządca dóbr ziemskich w Ordynacji Zamojskich.
- Józef Gabriel Świerczyński [49] (1800–1858) – sędzia prezydujący w Sądzie Policji Poprawczej w Kaliszu, prokurator Sądu Kryminalnego w Lublinie, nauczyciel prawa w gimnazjum gubernialnym w Piotrkowie, radca kolegialny, członek Deputacji Szlacheckiej.
- Eliasz Ostaszewski (ur. 1802) – filareta, student Uniwersytetu Wileńskiego, więzień, pamiętnikarz.
- Ludwik Joachim Chrząstowski (ur. 1803) - powstaniec listopadowy, porucznik 4. ppl Królestwa Polskiego.
- Hieronim Ścibor-Bogusławski (1803–1870) - reformata, ksiądz, kronikarz, kaznodzieja ordynariusz Zgromadzenia Księży Reformatów w Wieluniu.
- Antoni Jan Świerczyński (ur. ok. 1804) - sekretarz Głównego Urzędu Pocztowego Nadwornego w Warszawie.
- Wincenty Ścibor-Rylski (zm. 1885) – powstaniec listopadowy, właściciel ziemski.
- Stanisław Politalski (zm. 1888) - powstaniec styczniowy, członek Rady Powiatu Kolbuszowskiego, dziedzic Przewrotnego.
- Stanisław Błociszewski [50] (1804-1888) – major wojska polskiego, powstaniec listopadowy, otrzymał złoty krzyż Virtuti Militari.
- Scholastyka z Klickich Ostaszewska (1805–1862) – polska działaczka niepodległościowa w zaborze rosyjskim związana z kręgiem tzw. Entuzjastek, dążących do zwiększenia aktywności kobiet w życiu publicznym.
- Michał Brodowicz (zm. po 1863) – pułkownik armii rosyjskiej a potem polskiej, właściciel dóbr Świla, Ogolicze, Czerniejew, Chryplin, Chomiaków i Budzyń. Uczestniczył w powstaniu styczniowym.
- Joanna Ostaszewska (1807–1849) – właścicielka dóbr Gołotczyzna i innych w pow. ciechanowskim, żona właściciela ziemskiego Józefa Władysława Ostaszewskiego.
- Feliks Ostaszewski (1807–1876) – oficer pułku grenadierów w powstaniu listopadowym, kawaler Orderu Virtuti Militari.
- Ignacy Napoleon Ścibor-Bogusławski (1807–1882) – ksiądz, proboszcz mierzyński, uczestnik powstania styczniowego.
- Teofil Ostaszewski (1807–1889) – ziemianin, pisarz, działacz społeczny i gospodarczy, autor programu zniesienia pańszczyny, właściciel dóbr Wzdów, Grabownica i Klimkówka, członek Galicyjskiego Sejmu Stanowego, uczestnik Wiosny Ludów, marszałek powiatu brzozowskiego.
- Antoni Chiżyński (1811-1886) - powstaniec listopadowy, poseł na sejm pruski, działacz społeczny, właściciel dóbr ziemskich w Popłomyku.
- Antoni Ostaszewski (1816–1883) – lekarz, doktor medycyny.
- Leopoldyna z Rylskich Horodyńska (1816–1897) – właścicielka rozległych i licznych dóbr ziemskich.
- Eustachy January Mateusz Ścibor-Rylski (1817–1899) – poseł do Sejmu Krajowego Galicji, właściciel dóbr Czarnołoźce, Demeszkowce, Uhrynów oraz Tudorkowice.
- Eugeniusz Chrząstowski (1818-1851) - dziennikarz, spiskowiec, założyciel Młodej Sarmacji. Był członkiem tajnego Stowarzyszenia Ludu Polskiego.
- Konrad Ścibor-Bogusławski (ur. ok. 1819) - asesor Sądu Policji Poprawczej, podpisarz Sądu Kryminalnego guberni płockiej i augustowskiej, członek Rady Opiekuńczej Zakładów Dobroczynnych pow. piotrkowskiego.
- Edward Rylski [51] (1821–1895) – oficer austriacki, powstaniec styczniowy.
- Kazimierz Błociszewski [52] (1823–1878) – powstaniec wielkopolski, historyk, autor czterotomowej „Historii powszechnej dla uczącej się młodzieży”.
- Ludwik Ostaszewski (ur. 1824) – powstaniec, oficer wojsk włoskich, członek Towarzystwa Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu.
- Zygmunt Ścibor-Rylski (zm. 1898) – właściciel ziemski, ostatni właściciel Pisarowiec.
- Hipolit Rylski (zm. 1899) – powstaniec styczniowy, sybirak, przedsiębiorca naftowy w Baku.
- Łukasz Solecki [53] (1827–1900) – biskup przemyski, profesor Uniwersytetu Lwowskiego.
- Władysław Ostaszewski (1827–1863) – dowódca oddziału w powstaniu styczniowym.
- August Ścibor-Rylski (zm. 1902) – właściciel ziemski, powstaniec styczniowy, urzędnik.
- Zygmunt Czechowicz (1831–1907) – członek Komitetu Prowincjonalnego Litewskiego i Prowincjonalnego Rządu Tymczasowego Litwy i Białorusi, zesłaniec, jeden z przedstawicieli XIX-wiecznego białoruskiego ruchu narodowego.
- Jan Mioduszewski (1831–1910) – polski artysta malarz, absolwent Akademii Petersburskiej, uczestnik i laureat Wystawy Światowej w 1867 r. w Paryżu.
- Emma z hr. Załuskich Ostaszewska (1831–1912) – działaczka społeczna i patriotyczna, pianistka, właścicielka dóbr ziemskich we Wzdowie i Klimkówce.
- Włodzimierz Zagórski (1834-1902) – pisarz, satyryk, prozaik, publicysta, oficer armii austriackiej.
- Kornel Ścibor-Rylski (Kornel Ritter Rylski von Groß-Scibor) (1835–1891) – inżynier, generał major armii Austro-Węgier.
- Jan Aleksander Karłowicz (1836–1903) – polski etnograf, muzykolog, językoznawca, folklorysta, członek Akademii Umiejętności, członek honorowy Towarzystwa Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu.
- Gustaw Teofil Roguski (zm. po 1903) – profesor, dyrektor Warszawskiego Instytutu Muzycznego, był nauczycielem Ignacego Paderewskiego.
- Romuald Józef Julian Świerczyński (1837-1906) – sędzia śledczy, radca stanu, rejent hipoteczny m. Warszawy.
- Karolina z Ostaszewskich Wojciechowska (1837–1929) – polska działaczka niepodległościowa tajnych organizacji kobiecych, kurierka w powstaniu styczniowym.
- Antoni Teodor Ostaszewski (1837–1909) – inżynier, budowniczy mostu łyżwowego we Włocławku, uczestnik powstania styczniowego.
- Walenty Miklaszewski (1839–1924) – profesor Szkoły Głównej Warszawskiej i Uniwersytetu Warszawskiego, czołowy przedstawiciel klasycznej szkoły prawa karnego.
- Aleksandra Świerczyńska (1842-1898) – założycielka i przełożona pierwszej w Lublinie, prywatnej, wyższej pensji żeńskiej, jednej z pierwszych na ziemiach polskich.
- Jan Zagórski (1842-1909) - powstaniec styczniowy, wywieziony na Syberię. Był ojcem gen. Włodzimierza Zagórskiego.
- Władysław Chotkowski (1843–1926) – duchowny katolicki, historyk Kościoła, profesor i rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego, wielokrotnie odznaczany m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Franciszka Józefa, Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restituta, papieskim złotym Krzyżem Pro Ecclesia et Pontifice, polskim Krzyżem Walecznych.
- Władysław Ostaszewski (1844–1892) – przedstawiciel środowiska inteligencji warszawskiej okresu Młodej Polski, jego portret pędzla Władysława Podkowińskiego znajduje się w kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie.
- Józef Rogosz (1844–1896) – pisarz, wydawca i publicysta.
- Władysław Szyszkowski (ur. 1844) - powstaniec styczniowy.
- Stanisław Błociszewski (1849-1927) - doktor medycyny.
- Maria z Ostaszewskich hr. Dzieduszycka (1851–1918) – działaczka społeczna, właścicielka majątku Jasionów na Podkarpaciu.
- Maria z Pietrzkiewiczów Witkiewiczowa (1853–1931) – żona Stanisława Witkiewicza, matka Stanisława Ignacego Witkiewicza, nauczycielka muzyki.
- Antoni Longin Baranowski (1854–1922) – generał major Armii Imperium Rosyjskiego, generał podporucznik Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
- Kazimierz Franciszek Ostaszewski (1855–1936) – działacz społeczny, inżynier technolog, właściciel drukarni.
- Adam Mokrzecki (1856–1921) – generał podporucznik Wojska Polskiego, odznaczony Orderem św. Włodzimierza, Orderem św. Anny, Orderem św. Jerzego, Orderem św. Stanisława, Krzyżem Walecznych.
- Stanisław Iłowiecki (1856-1929) – doktor medycyny Uniwersytetu Jagiellońskiego, dziedzic Recza.
XX w.
- Adam Hrebnicki-Doktorowicz (1858–1941) – botanik, profesor ogrodnictwa w Petersburgu.
- Tadeusz Józef Starzewski (Ostoja-Starzewski) (1860–1931) – notariusz, doktor praw, prezes Izby Notarialnej w Krakowie, szef Departamentu Skarbu Naczelnego Komitetu Narodowego, założyciel Unii Narodowo-Państwowej.
- Adam Ostaszewski (1860–1934) – konstruktor lotniczy, naukowiec i wynalazca, nazywany Leonardem ze Wzdowa.
- Kazimierz Ostaszewski-Barański (1862–1913) – dziennikarz, publicysta i pisarz historyczny.
- Stanisław Ostaszewski (1862–1915) – przedsiębiorca, przemysłowiec, wynalazca i promotor nowoczesnych technologii.
- Stefan Mokrzecki (1862–1932) – generał dywizji Wojska Polskiego, odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem św. Włodzimierza, Orderem św. Anny, Orderem św. Jerzego, Orderem św. Stanisława, Krzyżem Walecznych.
- Maria z Gajewskich hr. Potocka (1863–1927) – dziedziczka dóbr Piątkowo, działaczka społeczna, prezes Towarzystwa Ziemianek Polskich na Pomorzu.
- Kazimierz Ostaszewski (1864–1948) – czołowy hodowca koni wyścigowych w Polsce, założyciel towarzystw hodowlanych, autor pierwszych na terenie Polski ksiąg stadnych, publicysta i kompozytor.
- Zygmunt Atanazy Mokrzecki (1865–1936) – polski entomolog, zoolog, profesor zwyczajny Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, stał na czele Instytutu Entomologii i Ochrony Lasów w Skierniewicach.
- Edmund Ścibor-Rylski (1867–1914) – oficer, urzędnik, odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Franciszka Józefa.
- Stefan Rylski (zm. po 1920) – przedsiębiorca naftowy, konsul RP w Baku, przewodniczący Rzymskokatolickiego Towarzystwa Dobroczynności i Katolickiej Wspólnoty Polskiej w Baku. Ofiarował 100 tys. rubli na rzecz parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Baku. Wybudował słynną kamienice zwaną Domem braci Rylskich w Baku.
- Bronisław Ostaszewski (1867–1932) – adwokat, doktor prawa, major Wojska Polskiego, inicjator i twórca Związku Oficerów Rezerwy Ziem Południowo-Wschodnich we Lwowie.
- Leon Kazimierz Ostaszewski (1868–1924) – lekarz, chirurg Szpitala Praskiego w Warszawie.
- Franciszek Ostoja-Chrząstowski (1870–1919) - artysta plastyk, malarz, projektant mebli, nauczyciel szkoły realnej we Lwowie i profesor gimnazjum w Drohobyczu.
- Władysław Brodowicz [54] (1870–1934) – radny Jarosławia, pełnił obowiązki burmistrza Jarosławia.
- Bronisław Bohaterewicz (Bohatyrewicz) (1870–1940) – podpułkownik piechoty Armii Imperium Rosyjskiego, generał brygady Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, ofiara zbrodni katyńskiej.
- Witold Ścibor-Rylski [55] (1871–1926) – oficer austro-węgierski, ochotnik w II wojnie burskiej, legionista, pułkownik piechoty Wojska Polskiego, pośmiertnie awansowany na generała brygady, działacz polonijny w Stanach Zjednoczonych, społecznik.
- Adam Ostaszewski (1871–1934) – prezydent Płocka.
- Tadeusz Rylski (1871–1943) – polski urzędnik i nauczyciel akademicki, dyrektor Państwowej Szkoły Gospodarstwa Wiejskiego w Cieszynie.
- Antonina Marcelina z Kotkowskich Gombrowiczowa [56] (1872-1959) – matka Witolda Gombrowicza.
- Karol Irzykowski (1873–1944) – polski krytyk literacki i filmowy, poeta, prozaik, dramaturg, teoretyk filmu, tłumacz, szachista.
- Tadeusz Zdzisław Ścibor-Rylski (1875–1934) – major administracji Wojska Polskiego, odznaczony Krzyżem Walecznych – dwukrotnie.
- Kazimierz Ścibor-Rylski (1875–1940) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej, odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych – trzykrotnie.
- Józef Longin Ostaszewski (1875–1942) – lekarz, działacz społeczny, historyk, popularyzator dziejów i kultury ziem północnego Mazowsza, wydawca, publicysta i malarz.
- Mieczysław Karłowicz (1876–1909) – kompozytor i dyrygent, autor ponad 100 pieśni oraz różnych utworów orkiestrowych, w tym 6 poematów symfonicznych.
- Felicja Gajewska (1877–1939) – polska ziemianka, działaczka społeczna, wiceprezes Towarzystwa Ziemianek Polskich, członkini Towarzystwa Naukowego w Toruniu.
- Juliusz Ostoja-Zagórski [57] (1878–1919) – major kawalerii Legionów i Wojska Polskiego, odznaczony Krzyżem Żelaznym (Cesarstwo Niemieckie), Krzyżem Zasługi Wojskowej.
- Helena z Mniszek-Tchórznickich Chyżyńska (1878-1943) - znana i ceniona powieściopisarka, autorka romansów (m.in. Trędowatej).
- Karol Bogusławski (1880–1932) – działacz społeczny, kupiec, członek Stowarzyszenia Polskich Kupców i Przemysłowców Chrześcijan, członek Rady Nadzorczej Banku Spółdzielczego w Łodzi, ławnik Sądu Grodzkiego oraz członek Komisji Podatkowych. Właściciel sklepu kryształów i porcelany przy ulicy Piotrkowskiej w Łodzi.
- Władysław Ścibor-Rylski (1882–1920) – pułkownik Wojska Polskiego, komendant Korpusu Kadetów Nr 2 w Modlinie.
- Włodzimierz Zagórski [58] (1882–1927) – generał brygady, pilot, Wojska Polskiego, odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych.
- Zofia Rogoszówna (1881/1882–1921) – polska pisarka dla dzieci, tłumaczka i poetka. Zapoczątkowała adaptowanie utworów ludowych w literaturze dla dzieci.
- Janina Karłowicz (1882–1937) – nauczycielka, organizatorka szkolnictwa żeńskiego, uczestniczka obrony Lwowa w 1918 r.
- Maciej Starzewski (1891–1944) – prawnik, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej
- Władysław Ostaszewski (1882–1965) – doktor medycyny, podpułkownik Wojska Polskiego.
- Kazimierz Suchcicki (1882–1940) – ksiądz, dziekan Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, mianowany pośmiertnie na stopień generała brygady.
- Aniela Ostaszewska (1882–1937) – właścicielka majątku ziemskiego Klimkówka, autorka dziennika z czasów I wojny światowej, opisującego wojnę na Podkarpaciu.
- Kazimierz Zagórski (Casimir Ostoja Zagourski) [59] (1883–1944) – polski fotograf i podróżnik.
- Franciszek Mioduszewski (1884-1941) – legionista, major WP, odznaczony Krzyżem Niepodległości i Trzykrotnie Krzyżem Walecznych, wicewojewoda nowogrodzki, wywieziony na Syberię (zginął w 1941 r.).
- Józefina Alicja Rogosz, 1v. Rogosz-Zagórska, 2v. Rogosz-Pieńkowska, 3v. Rogosz-Walewska (1884–1968) – aktorka, poetka i pisarka.
- Karol Zagórski (1886–1940) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
- Stefan Kiedrzyński (1886–1943) – polski dramaturg i powieściopisarz.
- Natalia z Szyszkowskich Steinowa (1886-1964) – działaczka niepodległościowa. Działała w konspiracji – w Służbie Zwycięstwu Polski, potem w Związku Walki Zbrojnej i w Armii Krajowej.
- Bolesław Mioduszewski (1887-1930) -- zasłużony lekarz legionista, major WP, kawaler Virtuti Militari, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1918-1920 r., odznaczony trzykrotnie Krzyżem Walecznych.
- Rudolf Świerczyński [60] (1887–1943) – polski architekt, współtwórca Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, którego był profesorem i dziekanem. Zachował się pomnik nagrobny jego rodziny na Starych Powązkach w Warszawie.
- Kazimierz Bogusławski [61] (1887–1949) – działacz społeczny, członek Zarządu Stowarzyszenia Polskich Kupców i Przemysłowców Chrześcijan, dyrektor Banku Spółdzielczego w Łodzi, odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.
- Stanisław Bogusławski (1888–1940) – oficer Legionów Polskich, major Wojska Polskiego. W 1940 r. zamordowany przez Sowietów.
- Stanisław Doktorowicz-Hrebnicki (1888–1974) – geolog oraz inżynier górniczy, odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem 10-lecia PRL, Orderem Sztandaru Pracy I klasy oraz Odznaką Tysiąclecia Państwa Polskiego.
- Irena z Ostaszewskich Porębska (1889–1969) – nauczycielka i pedagog, dyrektorka Liceum im. Tadeusza Czackiego w Warszawie.
- Onufry Ścibor-Rylski (1889–1929) – piłkarz, środkowy napastnik Cracovii, biznesmen. Posiadał liczne szyby naftowe w Baku i w Drohobycko-Borysławskim Zagłębiu Naftowym.
- Władysław Roguski (1890–1940) – polski malarz, grafik, projektant tkanin, służył w Legionach Polskich, odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.
- Jan Kałłaur (ur. 1892) – major Wojska Polskiego.
- Czesław Chyżyński, ps. „Grzmot” (ur. 1900) – urzędnik państwowy, działacz POW, Komendant Placu Rejonu Łosice, porucznik WP, odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych, Krzyżem Niepodległości, Srebrnym Krzyżem Zasługi.
- Wacław Krzywiec (1908–1956) – polski komandor porucznik. W latach 1947–1948 był dowódcą słynnego polskiego niszczyciela ORP „Błyskawica”, który po wojnie wrócił z Wielkiej Brytanii do Polski.
- Bronisław Hełczyński (1890–1978) – polski prawnik, profesor na Wydziale Prawa UJ, działacz społeczny i państwowy, m.in. szef Kancelarii Cywilnej Prezydenta Ignacego Mościckiego i prezes Najwyższego Trybunału Administracyjnego, założyciel zrzeszeń ponadpartyjnych w dziedzinie oświaty i kultury narodowej, m.in. członek założyciel i prezes Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie, członek władz Towarzystwa Rozwoju Ziem Wschodnich.
- Tadeusz Zagórski (1891–1969) – sportowiec, działacz sportowy, bankowiec, odznaczony Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi
- Henryk Ostaszewski (1892–1957) – prawnik, urzędnik państwowy II Rzeczypospolitej, wojewoda białostocki.
- Józef Świerczyński [62] (1893-1940) – generał brygady, pułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
- Wincenty Bonawentura Świerczyński (1894-1940) - kapitan Wojska Polskiego, zamordowany w Charkowie w 1940 roku.
- Tadeusz Sendzimir (1894–1989) – polski inżynier i wynalazca, odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Polonia Restituta.
- Maksym Rylski [63] (1895–1964) – ukraiński poeta, tłumacz, publicysta, działacz społeczny, pracownik Akademii Nauk USRR, doktor honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego.
- Witold Stanisław Szyszkowski (1896–1940) – polski lekarz, podporucznik, działacz BBWR i PCK, ofiara zbrodni katyńskiej.
- Antoni Ostaszewski (1896–1946) – doktor nauk medycznych, major lekarz Wojska Polskiego, odznaczony Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Niepodległości oraz Orderem Virtuti Militari V klasy.
- Jan Świerczyński [64] (1897–1969) – generał brygady Wojska Polskiego, uczestnik I wojny światowej, wojny polsko-bolszewickiej, II wojny światowej (kampanii wrześniowej, kampanii włoskiej).
- Stefan Ścibor-Bogusławski [65] (1897–1978) – rotmistrz Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej i Polskich Sił Zbrojnych, uczestnik I i II wojny światowej, dziedzic Wilkowic, wielokrotnie odznaczany m.in.: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Walecznych, Srebrny Krzyż Zasługi, Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino, Gwiazda za Wojnę 1939–1945, Gwiazda Italii, Medal Króla Jerzego VI za Wojnę 1939–1945.
- Zygmunt Rylski [66], ps. „Grzegorz”, „Hańcza” (1898–1945) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, odznaczony m.in. Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych – trzykrotnie.
- Tadeusz Józefat Ścibor-Bogusławski [67] (1899–1992) – porucznik Wojska Polskiego, odznaczony Krzyżem Walecznych, dziedzic Wilkowic.
- Władysław Ścibor-Bogusławski [68], ps. „Łajdus” (1902–1945) – uczestnik powstania warszawskiego, odznaczony Krzyżem Armii Krajowej, Medalem Wojska Polskiego (czterokrotnie), Warszawskim Krzyżem Powstańczym, dziedzic Wilkowic.
- Stanisław Ostoja-Chrostowski, ps. „Dyrektor”, „Just”, „Korweta” (1897–1947) – rzeźbiarz, malarz i grafik, profesor i rektor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, szef Referatu 999 Oddziału II Informacyjno-Wywiadowczego Komendy Głównej Armii Krajowej.
- Teodor Gajewski (1902–1948) – artysta rzeźbiarz, autor m.in. pomnika Chrystusa w Bydgoszczy.
- Zofia Tarnowska z Ostaszewskich (1902–1982) – działaczka społeczna i gospodarcza, hodowczyni koni sportowych, małżonka hr. Jana Tytusa Tarnowskiego z Chorzelowa.
- Roman Ostaszewski (1903–1940) – polityk, poseł na Sejm V kadencji w II RP, jedna z ofiar zbrodni katyńskiej.
- Antoni Uniechowski (1903–1976) – polski rysownik, odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem 10-lecia Polski Ludowej.
- Karola Uniechowska (1904–1955) – ochotniczka w Pomocniczej Służbie Kobiet, podczas II wojny światowej pielęgniarka w wojskowych szpitalach, odznaczona Medalem Wojska, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Pamiątkowym Monte Cassino, Gwiazdą za Wojnę 1939–1945 i Gwiazdą Italii.
- Eugeniusz Czechowicz (1904–1964) – poseł do Sejmu Ustawodawczego (1947–1952) z ramienia Stronnictwa Demokratycznego z okręgu Opole, członek Związku Uczestników Walki Zbrojnej o Niepodległość i Demokrację.
- Józef Ostaszewski (1904–1989) – inżynier, naukowiec, jeden z czołowych polskich specjalistów w zakresie automatyki wydobycia ropy naftowej.
- Jan Ostaszewski (1905–1974) – działacz emigracji polskiej, prawnik, socjolog, wykładowca w Szkole Nauk Politycznych i Społecznych w Londynie.
- Zdzisław Kiedrzyński, ps. „Gospodarz” (1905-1976) - powstaniec warszawski, porucznik kawalerii.
- Roman Kiedrzyński, ps. „Ryszard” (1906-1970) - powstaniec warszawski, podporucznik. Używał nazwiska konspiracyjnego Stanisław Cieszkowski. Walczył w szeregach Armii Krajowej
- Yolanda Ostaszewska (1907–2002) – pedagog, skrzypaczka, zamieszkała i działająca w Paryżu.
- Zofia Uniechowska (Zofia Döllinger) (1909–1993) – dyplomowana pielęgniarka-położna, podczas II wojny światowej uczestniczyła w konspiracji AK, odznaczona Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Krzyża Grunwaldu, Medalem Zwycięstwa i Wolności, Krzyżem Partyzanckim oraz Warszawskim Krzyżem Powstańczym.
- Wanda z Boruckich Ostaszewska (1909–1994) – działaczka polskiego podziemia niepodległościowego, łączniczka wywiadu Armii Krajowej, po II wojnie światowej represjonowana przez władze komunistyczne.
- Piotr Ostaszewski (1910–1965) – major pilot Polskich Sił Powietrznych, uczestnik bitwy o Anglię w 609 dywizjonie myśliwskim RAF, kapitan (flight lieutenant) RAF.
- Izabella z Ostaszewskich Zielińska (1910–2017) – pianistka, pedagog.
- Adam Kozłowiecki SJ (1911–2007) – duchowny rzymskokatolicki, jezuita, misjonarz, arcybiskup metropolita lusakijski, kardynał prezbiter.
- Włodzimierz Ścibor-Rylski [69] (1914–1939) – podporucznik rezerwy kawalerii Wojska Polskiego, działacz katolicki, prawnik.
- Zbigniew Ścibor-Rylski [70], ps. „Motyl”, „Stanisław” (1917–2018) – oficer Armii Krajowej, generał brygady WP, sekretarz Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari, członek założyciel i prezes Zarządu Głównego Związku Powstańców Warszawskich.
- Zofia Rapp (1918–1999) – żołnierz wywiadu Armii Krajowej. Była małżonką Zbigniewa Ścibor-Rylskiego.
- Tadeusz Ostaszewski (1918–2003) – rzeźbiarz, profesor Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, kawaler orderu Virtuti Militari za udział w kampanii wrześniowej.
- Jerzy Ostaszewski (1919–1943) – żołnierz Kedywu Armii Krajowej, bohater eseju Jana Józefa Szczepańskiego „W służbie Wielkiego Armatora”, rozstrzelany przez Niemców w Warszawie w 1943 roku.
- Leszek Rylski (1919–2015) – polski piłkarz, działacz piłkarski, członek PZPN i UEFA, wieloletni sekretarz generalny polskiego związku i współzałożyciel europejskiej federacji, powstaniec warszawski.
- Grażyna Chrostowska (1921–1942) – poetka polska, działaczka podziemia w okresie II wojny światowej.
- Ludmiła z Ostaszewskich Szarkowska (1921–1965) – biochemik, docent dr hab. w Instytucie Biochemii i Biofizyki PAN.
- Zdzisław Wojciech Szyszkowski ps. „Ostoja” (1921-1985) - podporucznik Armii Krajowej, uczestnik powstania warszawskiego.
- Stanisław Ostoja-Kotkowski (Stan Ostoja-Kotkowski) (1922–1994) – malarz, rzeźbiarz, scenograf, fotografik, odznaczony Orderem Australii, Odznaką honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”.
- Zofia Danilewicz-Stysiak (1922–2013) – stomatolog, prof. dr hab. n. med., dyr. Instytutu Stomatologii Akademii Medycznej w Łodzi.
- Lech Włodzimierz Bogusławski [71] (1922–2013) – uczestnik kampanii wrześniowej, sekretarz generalny Stowarzyszenia Papierników Polskich, odznaczony Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem za Warszawę, Złotą i Srebrną Odznaką Honorową NOT.
- Zbigniew Rylski [72], ps. „Andrzej”, „Brzoza”, (przybrane nazwisko – Andrzej Kaczor) (ur. 1923) – major Wojska Polskiego, odznaczony m.in. Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych – dwukrotnie.
- Andrzej Tadeusz Solecki (1923-1994) – architekt, profesor Akademii Rolniczej w Krakowie.
- Janusz Kiedrzyński, ps. „Wiktor” (1925-1944) - powstaniec warszawski, kapral podchorąży. Walczył w szeregach Armii Krajowej.
- Janusz Bogusławski [73] (1925–2024) – doktor nauk technicznych, dyrektor Centralnego Laboratorium Przemysłu Wełnianego w Łodzi, odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką NOT i SWP, Honorową Odznaką Miasta Łodzi i Woj. Bielskiego.
- Andrzej Wojciech Zagórski [74], ps. „Mścisław” (1926–2007) – historyk, żołnierz Armii Krajowej, odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi.
- Alina z Ostaszewskich Hejnowicz (1926–2010) – botanik, doc. dr hab. w Instytucie Dendrologii Polskiej Akademii Nauk.
- Jerzy Ostoja-Koźniewski (1926–2014) — polski działacz emigracyjny, minister skarbu w ostatnim Rządzie RP na uchodźstwie.
- Aleksander Ścibor-Rylski [75] (1928–1983) — polski pisarz, reżyser i scenarzysta filmowy, odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
- Kazimierz Brodowicz (1928–2010) – profesor doktor habilitowany inżynierii, wicedyrektor Instytutu Techniki Cieplnej Politechniki Warszawskiej.
- Halina Chrostowska (1929–1990) – graficzka, rysowniczka, pedagog, działaczka artystyczna.
- Andrzej Antoni Ostoja-Owsiany (1931–2008) — polityk i pisarz, działacz opozycji demokratycznej w okresie PRL, przewodniczący Rady Miejskiej w Łodzi I kadencji, poseł na Sejm II kadencji, senator IV kadencji.
- Roman Bańkowski (1932-2004) – poeta, publicysta, działacz kulturalny i społeczny, odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.
- Kazimierz Tumiłowicz (1932-2008) – polski działacz kombatancki, współtwórca Związku Sybiraków, członek Miejskiej Rady Narodowej w Gorzowie Wielkopolskim.
- Bożena Ostoja-Zagórska Kearns (zm. 2014) – uczestniczka Powstania Warszawskiego, żołnierz AK
- Stanisław Andrzej Zagórski (1933-2015) – dziennikarz, redaktor, działacz społeczny, odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim, Komandorskim i Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
- Włodzimierz Ostoja-Zagórski (1939-2015) – biochemik i biolog molekularny, profesor.
- Janusz Ostoja-Zagórski (ur. 1943) – profesor zwyczajny nauk humanistycznych.
- Jacek Ostaszewski (ur. 1944) – muzyk (kontrabasista i flecista), kompozytor, reżyser teatralny.
- Eustachy Rylski [76] (ur. 1944) – prozaik, dramaturg, scenarzysta, laureat Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza i Nagrody Literackiej m.st. Warszawy, odznaczony Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
- Adam Ostaszewski (ur. 1949) – matematyk, profesor w London School of Economics, działacz społeczny, członek i przewodniczący Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego w Londynie.
- Piotr Witold Ostaszewski (ur. 1950) – naukowiec, profesor nauk weterynaryjnych.
- Paweł Ostaszewski (ur. 1963) – profesor na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego i w SWPS.
- Piotr Ostaszewski (ur. 1964) – historyk, politolog i amerykanista ze Szkoły Głównej Handlowej (SGH), od 2017 ambasador RP w Korei Południowej.
- Rafał Marian Bogusławski [77] (ur. 1967) – artysta plastyk, projektant form przemysłowych, publicysta, prezes Stowarzyszenia Rodu Ostoja, członek redakcji „Na Sieradzkich Szlakach”, członek Wieluńskiego Towarzystwa Naukowego.
- Maja Ostaszewska (ur. 1972) – aktorka teatralna i filmowa, dwukrotna laureatka Orła za pierwszoplanowe role kobiece w filmach Jack Strong i Body/Ciało.
Przypisy
1. Czcibor to staropolskie imię męskie, które oznacza walczącego o cześć, obrońcę czci lub tego, który czci walkę – H. Górny, Imię Cz(ś)cibor w polskiej antroponimii i toponimii, Instytut Języka Polskiego PAN, (w:) „Onomastica”, LXI/2, 2017, s. 130.
2. R. Kalinowski, Protoheraldyczny znak na portalu kościoła w Wysocicach a historia herbu Ostoja w średniowieczu, (w:) „Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego, nowej serii”, t. XV (XXVI), Warszawa 2016, s. 6, 44.
Źródła i literatura
- Wikipedia: Ród Ostojów (Mościców).
- Polski Słownik Biograficzny.
- Polskie encyklopedie powszechne, słowniki biograficzne, Herbarze itp.
- Wydania Polskiego Rocznika Heraldycznego i Miesięcznika Heraldycznego.