Bogusławski Kazimierz: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 8: | Linia 8: | ||
W czerwcu 1907 roku Bogusławski ukończył Szkołę Handlową Kupiectwa Łódzkiego, następnie podjął studia w Belgii, praktykował w Anglii. W latach 1911-12 był członkiem Zarządu Stowarzyszenia Wzajemnej Pomocy Pracowników Przemysłu i Handlu w Łodzi. W listopadzie 1912 roku podjął inicjatywę wraz z Gustawem Geyerem i Robertem Geyerem (oraz z kilku innymi absolwentami SzHKŁ) utworzenia stypendium im. prof. Erazma Szpaczyńskiego przy Szkole Handlowej Kupiectwa Łódzkiego. W okresie międzywojennym był dyrektorem Banku Spółdzielczego w Łodzi i właścicielem sklepu papierniczego przy ul. Andrzeja 3. Odznaczony został Srebrnym Krzyżem Zasługi za działalność społeczną, dotyczącą obronności kraju. Był wieloletnim członkiem Zarządu Stowarzyszenia Polskich Kupców i Przemysłowców Chrześcijan. Od 1934 roku pełnił funkcję członka Komisji Rewizyjnej Towarzystwa Przeciwżebraczego w Łodzi. Jako finansista wspierał polskich ziemian za co darzyli go szacunkiem, a niejedni przyjaźnią - tak jak właściciel dużego majątku ziemskiego Pruszków (pod Łaskiem) - Jerzy Jakubowski, którego nieraz wspierał radą w sprawach finansowych. Okupację Bogusławski wraz z rodziną przetrwał w majątku Szczawin (koło Zgierza) należącym do zaprzyjaźnionej Janiny Kurowskiej. W czasie wojny pracował jako księgowy w majątku ziemskim Kębliny, przed wojną należącym do rodziny Olszowskich. Po wojnie Kazimierz Bogusławski podjął pracę gł. księgowego w Narodowym Banku Polskim. Pracował tam do chwili swej śmierci, która nastąpiła po nieudanej operacji usunięcia wrzodu dwunastnicy w 1949 r. Stanisława mieszkała nadal w Łodzi a okresy letnie spędzała u Państwa Kurowskich w Szczawinie. Dożyła pięknego wieku - 90 lat. Zmarła na raka w 1979 r. i pochowana została u boku swojego męża w grobie rodzinnym Cygańskich i Bogusławskich na starym cmentarzu w Łodzi. | W czerwcu 1907 roku Bogusławski ukończył Szkołę Handlową Kupiectwa Łódzkiego, następnie podjął studia w Belgii, praktykował w Anglii. W latach 1911-12 był członkiem Zarządu Stowarzyszenia Wzajemnej Pomocy Pracowników Przemysłu i Handlu w Łodzi. W listopadzie 1912 roku podjął inicjatywę wraz z Gustawem Geyerem i Robertem Geyerem (oraz z kilku innymi absolwentami SzHKŁ) utworzenia stypendium im. prof. Erazma Szpaczyńskiego przy Szkole Handlowej Kupiectwa Łódzkiego. W okresie międzywojennym był dyrektorem Banku Spółdzielczego w Łodzi i właścicielem sklepu papierniczego przy ul. Andrzeja 3. Odznaczony został Srebrnym Krzyżem Zasługi za działalność społeczną, dotyczącą obronności kraju. Był wieloletnim członkiem Zarządu Stowarzyszenia Polskich Kupców i Przemysłowców Chrześcijan. Od 1934 roku pełnił funkcję członka Komisji Rewizyjnej Towarzystwa Przeciwżebraczego w Łodzi. Jako finansista wspierał polskich ziemian za co darzyli go szacunkiem, a niejedni przyjaźnią - tak jak właściciel dużego majątku ziemskiego Pruszków (pod Łaskiem) - Jerzy Jakubowski, którego nieraz wspierał radą w sprawach finansowych. Okupację Bogusławski wraz z rodziną przetrwał w majątku Szczawin (koło Zgierza) należącym do zaprzyjaźnionej Janiny Kurowskiej. W czasie wojny pracował jako księgowy w majątku ziemskim Kębliny, przed wojną należącym do rodziny Olszowskich. Po wojnie Kazimierz Bogusławski podjął pracę gł. księgowego w Narodowym Banku Polskim. Pracował tam do chwili swej śmierci, która nastąpiła po nieudanej operacji usunięcia wrzodu dwunastnicy w 1949 r. Stanisława mieszkała nadal w Łodzi a okresy letnie spędzała u Państwa Kurowskich w Szczawinie. Dożyła pięknego wieku - 90 lat. Zmarła na raka w 1979 r. i pochowana została u boku swojego męża w grobie rodzinnym Cygańskich i Bogusławskich na starym cmentarzu w Łodzi. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
Wersja z 12:10, 1 lis 2013
Kazimierz Bogusławski herbu Ostoja (ur. 10 stycznia 1887 w Zelowie, zm. 25 lipca 1949 w Łodzi) – polski działacz społeczny, kupiec i finansista. Członek Zarządu Stowarzyszenia Polskich Kupców i Przemysłowców Chrześcijan (podsekretarz w 1934 r.). Członek Zarządu Stowarzyszenia Wzajemnej Pomocy Pracowników Przemysłu i Handlu w Łodzi. Członek Komisji Rewizyjnej Towarzystwa Przeciwżebraczego w Łodzi. Dyrektor Banku Spółdzielczego w Łodzi. Uczestnik I wojny światowej. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Syn Teodozji z Madlerów i Ignacego Henryka Ścibor-Bogusławskiego. Wnuk Antoniego Jana Ścibor-Bogusławskiego. Potomek w piątym pokoleniu Andrzeja Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja, wicepodkomorzego łęczyckiego i sieradzkiego. Jego dziadkiem stryjecznym był ks. Ignacy Bogusławski. Miał cztery siostry, dwie rodzone - Władysławę Sewerynę i Kornelię Stanisławę Szulc oraz dwie siostry przyrodnie Eugenię Tarczyńską i Irenę Woltyńską. Utrzymywał bliskie kontakty rodzinno-towarzyskie z Karolem Bogusławskim, właścicielem salonu z porcelaną w Łodzi. Bogusławski uczestniczył w I wojnie światowej. W roku 1921 ożenił się ze Stanisławą Cygańską (odznaczoną Medalem Niepodległości za działalność w POW), córką Hipolity z Gruszczyńskich i Włodzimierza Cygańskiego h. Prus I, dziedzica dóbr Dąbrowa, Dąbrówka Szadkowska i Kowalew. Kazimierz Bogusławski miał dwóch synów – Lecha Włodzimierza i Janusza Wojciecha.
W czerwcu 1907 roku Bogusławski ukończył Szkołę Handlową Kupiectwa Łódzkiego, następnie podjął studia w Belgii, praktykował w Anglii. W latach 1911-12 był członkiem Zarządu Stowarzyszenia Wzajemnej Pomocy Pracowników Przemysłu i Handlu w Łodzi. W listopadzie 1912 roku podjął inicjatywę wraz z Gustawem Geyerem i Robertem Geyerem (oraz z kilku innymi absolwentami SzHKŁ) utworzenia stypendium im. prof. Erazma Szpaczyńskiego przy Szkole Handlowej Kupiectwa Łódzkiego. W okresie międzywojennym był dyrektorem Banku Spółdzielczego w Łodzi i właścicielem sklepu papierniczego przy ul. Andrzeja 3. Odznaczony został Srebrnym Krzyżem Zasługi za działalność społeczną, dotyczącą obronności kraju. Był wieloletnim członkiem Zarządu Stowarzyszenia Polskich Kupców i Przemysłowców Chrześcijan. Od 1934 roku pełnił funkcję członka Komisji Rewizyjnej Towarzystwa Przeciwżebraczego w Łodzi. Jako finansista wspierał polskich ziemian za co darzyli go szacunkiem, a niejedni przyjaźnią - tak jak właściciel dużego majątku ziemskiego Pruszków (pod Łaskiem) - Jerzy Jakubowski, którego nieraz wspierał radą w sprawach finansowych. Okupację Bogusławski wraz z rodziną przetrwał w majątku Szczawin (koło Zgierza) należącym do zaprzyjaźnionej Janiny Kurowskiej. W czasie wojny pracował jako księgowy w majątku ziemskim Kębliny, przed wojną należącym do rodziny Olszowskich. Po wojnie Kazimierz Bogusławski podjął pracę gł. księgowego w Narodowym Banku Polskim. Pracował tam do chwili swej śmierci, która nastąpiła po nieudanej operacji usunięcia wrzodu dwunastnicy w 1949 r. Stanisława mieszkała nadal w Łodzi a okresy letnie spędzała u Państwa Kurowskich w Szczawinie. Dożyła pięknego wieku - 90 lat. Zmarła na raka w 1979 r. i pochowana została u boku swojego męża w grobie rodzinnym Cygańskich i Bogusławskich na starym cmentarzu w Łodzi.
Zobacz też
- Bogusławski
- Historia rodziny Bogusławskich
- Członkowie rodziny Bogusławskich
- Majątki ziemskie Bogusławskich
Bibliografia
- Na Sieradzkich Szlakach nr 4/2008, s. 26.
- Rozwój, 1907 nr 144.
- Rozwój, 1911 nr 60.
- Rozwój, 1912 nr 64.
- Rozwój, 1912 nr 271.
- Codzienna Gazeta Handlowa, 1934, nr 107.
- Dziennik Zarządu Miejskiego w Łodzi, 1936 nr 10.
- Dziennik Zarządu Miejskiego w Łodzi, 1938 nr 11.
- Anna Gronczewska, Kamienica pełna wspomnień, „Polska. The Times. Dziennik Łódzki”, 2010, dodatek „Kocham Łódź”, nr 97.