Bogusławski Antoni Jan

Patent szlachecki Antoniego Jana Ścibor-Bogusławskiego z 1849 roku

Pozostałości zabudowy folwarcznej w Korczewie

Antoni Jan Bogusławski herbu Ostoja (ur. 1816, zm. 1861 w Tosinie) – ziemianin, właściciel części Korczewa oraz osad rolnych w Janowie, Janówku i Tosinie.

Syn Salomei z Bobowskich i Antoniego Onufrego Bogusławskiego. Prawnuk Andrzeja Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja, wicepodkomorzego łęczyckiego i sieradzkiego. Miał pięcioro rodzeństwa: ks. Ignacego Napoleona, Franciszka Wincentego, Jana, ks. Hieronima i Petronelę Otocką. Ożenił się z Ludwiką Kilińską, z którą miał kilkoro dzieci - 1. Józefa Teofila (1852-1911), pisarza Gminy Zelów, ożenionego z Walerią Madler (córką Jakuba i Józefy z Kozłowskich); 2. Anielę Salomeę (1854 -?); 3. Mariannę Zofię (1856-?); 4. Leona Tomasza (1850-1910), ożenionego z Walerią Krąkowską; 5. Ignacego Henryka (1858-1894), ożenionego z Teodozją Madler; 6. Henryka Stanisława (1859-1891), ożenionego z Emilią Pszczółkowską.

Antoni Jan Bogusławski w marcu 1849 r. (wraz z bratem ks. Ignacym Bogusławskim) udowodnił swoje pochodzenie szlacheckie i został wpisany do ksiąg genealogicznych Heroldii Królestwa Polskiego. Po śmierci siostry Petroneli Otockiej w 1846 roku wziął jej dziedziczną wieś Korczew w dzierżawę. W roku 1855 stał się współwłaścicielem tego majątku wykupując z rąk Józefa Turczynowicza schedę po zmarłej Józefie Kunegundzie Tekli Otockiej za przeszło 1900 rubli. Z woli Rady Familijnej (z 1858 roku) odstąpił swoją część Korczewa siostrzeńcowi Wenantemu Otockiemu. Rok później kupił trzy osady (gospodarstwa) rolne w Janowie, Janówku i Tosinie koło Zelowa wchodzące w skład dóbr Grabica z zamiarem utworzenia na tym obszarze folwarku niezależnego od grabickiego dworu. Zmarł w wieku 45 lat, 27 listopada 1861 roku w Tosinie.