Wybitni przedstawiciele Rodu Ostojów (Mościców)

Lista zawiera wybitnych członków rodu heraldycznego Ostojów (Mościców), których biogramy znalazły swoje miejsce w wielu opracowaniach o charakterze encyklopedycznym.

XI/XII w.

• Cistebor (Cistibor, Czcibor¹, Ścibor) (zm. ok. 1125) – rycerz, być może właściciel Ściborzyc, w 1110 r. ofiarował katedrze krakowskiej unum pallium. Prawdopodobnie jest przodkiem Mikołaja ze Ściborzyc h. Ostoja².

XIII w.

• Mikołaj ze Ściborzyc [1] (zm. przed 1252) – fundator kościoła w Wysocicach, dziedzic Ściborzyc.
• Ścibor Mikołajewic ze Ściborzyc [2] (zm. po 1252) – dziedzic Ściborzyc, dworzanin księcia kujawskiego Kazimierza I.
• Strachota Mikołajewic ze Ściborzyc [3] (zm. po 1261) – dziedzic Ściborzyc, podkomorzy mazowiecki, dworzanin księcia mazowieckiego Siemowita I.

• 

  Kościół w Wysocicach. Rys. N. Orda. Zbiory Biblioteki Jagiellońskiej.

• 

  Godło herbu Ostoja Mikołaja ze Ściborzyc wyryte na portalu kościoła w Wysocicach.

XIV w.

• Mikołaj ze Ściborza [4] (zm. ok. 1315) – dziedzic wsi Ściborze na Kujawach, chorąży inowrocławski w 1311 r.
• Wincenty z Koszyc (zm. po 1361) – dziedzic Koszyc w połowie XIV w.
• Czcibor (Ścibor) (zm. po 1363) – dziekan katedry poznańskiej.
• Jakusz z Błociszewa [5] (zm. po 1370) – wojewoda grodowy lwowski.
• Mościc ze Ściborza (zm. przed 1383) – dziedzic Ściborza na Kujawach, wojewoda gniewkowski, starosta brzeski kujawski od 1368 r.
• Sągniew z Konarów (zm. po 1386) – dziedzic na Konarach w II połowie XIV w.
• Ścibor z Radzymina (zm. 1390) – biskup płocki 1390 r.
• Mikołaj z Jerzykowa (zm. po 1390) – dziedzic Gortatowa i Jerzykowa, kasztelan ostrowski.
• Hanek z Chełmu (zm. przed 1397) – dziedzic Chełmu w II połowie XIV w., właściciel dóbr w Woli Chełmskiej, Swoszowicach i Kantorowicach.
• Rokosz (Rokosius) z Brzezin (zm. 1398 r.) – duchowny rzymskokatolicki, biskup kamieniecki.
• Ścibor z Małego Ściborza (zm. ok. 1400) – arcybiskup egierski, Węgry ok. 1400 r.
• Marcin ze Ściborza [6] (zm. przed 1402) – kanonik włocławski od 1386 r., kanonik płocki.
• Marek z Bzowa (zm. po 1405) – dziedzic dóbr ziemskich w Bzowie i Tązowie (obecnie część Karlina).
• Świętomir Błociszewski (zm. przed 1408) – dziedzic Brodnicy i Błociszewa.
• Dobiesław z Konarów i Koszyc [7] (zm. ok. 1409) – stolnik krakowski, podsędek ziemski krakowski w latach 1394–1409.
• Bernard z Gronowic [8] (zm. po 1410) – kanclerz księcia Władysława Opolczyka w latach 1393–1395, proboszcz w Chrząszczycach, kanonik opolski i głogówecki, rektor Uniwersytetu Karola w Pradze.
• Andrzej Podczaszy (zm. po 1410) – wojewoda trenczyński, baron węgierski, pan na zamku Uhrovec (Ugróc).
• Mikołaj Purcz ze Ściborza (zm. przed 1411) – kasztelan bydgoski w latach 1378–1399, starosta Kujaw inowrocławskich z ramienia Władysława Opolczyka przed 1391 r.
• Dobrogost Bytkowski (zm. przed 1413) – dziedzic części dóbr Błociszewo, Bytkowo i Luboń, asesor sądu poznańskiego.
• Ścibor ze Ściborzyc [9] (1347–1414) – starosta brzeski, wojewoda siedmiogrodzki i komes komitatów górnowęgierskich (słowackich), w tym Bratysławy. Był członkiem Zakonu Smoka.
• Abel Biel z Błeszna [10] (zm. po 1414) – burgrabia wieluński, starosta krzepicki, starosta inowrocławski w latach 1382–1383, podkomorzy wieluński w 1414 r.

XV w.

• Mikołaj z Błociszewa [11] (zm. 1419) – kasztelan santocki w latach 1401–1415, sędzia ziemski poznański w latach 1415–1419.
• Stanisław Biel (zm. po 1420) - niepiszący się z Błeszna, występuje w źródłach równocześnie z Mikołajem, Henrykiem i Zygmuntem Bielami.
• Henryk Biel [12] (zm. ok. 1424) – kanonik gnieźnieński od 1387 r.
• Maciej z Bogusławic [13] (zm. po 1428) – dziedzic na Bogusławicach i w Jackowie w I połowie XV w.
• Dobiesław z Koszyc i Konarów [14] (zm. ok. 1431) – dziedzic na Koszycach i Konarach w I połowie XV w.
• Jakub Chełmski (zm. przed 1431) – dziedzic Chełmu, właściciel części w Kaczkowicach, prebendarz w kościele św. Marcina w Krakowie w roku 1418.
• Imram Chełmski (zm. przed 1431) – dziedzic Chełmu, właściciel Kantorowic i części w Kaczkowicach w I połowie XV w.
• Świętosław (Święszek) Iłowiecki (zm. 1434) - kasztelan karzecki (ostatni znany historykom), wicesędzia kościański, zastępca starosty generalnego wielkopolskiego w Kościanie. Posiadał liczne dobra - Iłówiec Mały i Wielki, Krosna (obecnie Krosno), Psarskie, Srocko Wielkie, Pecna.
• Jan Błociszewski (zm. po 1429) – dziedzic dóbr w Brodnicy, Błociszewie, Wronowie, Grabianowie, Luboni i innych.
• Mikołaj Biel z Błeszna [15] (zm. ok. 1432) – dziedzic Błeszna, Białej Wielkiej, Wilkowiecka, Kamyka i Kiedrzyna w I połowie XV w.
• Jan z Chełmu (zm. po 1432) – dziedzic Chełmu, właściciel dóbr w Kantorowicach, Kaczkowicach i Przegorzałach.
• Ścibor Ściborowic (zm. 1434) – syn Ścibora ze Ściborzyc, dziedzic Beckova, komes, możnowładca węgierski.
• Świętosław Iłowiecki (zm. 1434) – kasztelan karzecki, wicesędzia kościański, zastępca starosty generalnego wielkopolskiego w Kościanie.
• Jan Chełmski z Chełmu (zm. po 1434) – dziedzic Chełmu, w latach 1426–1434 sprawował urząd burgrabiego krakowskiego.
• Stanisław z Poddębic (zm. po 1436) – podstarości krakowski, starosta lubelski, burgrabia krakowski, wielkorządca krakowski w latach 1430–1432.
• Mikołaj Probołowski z Chełmu (zm. 1440) – dziedzic Chełmu, właściciel Probołowic, części w Kantorowicach, Kaczkowicach, Sierosławicach, Mydlnikach i Rząsce, podstarosta krakowski, wielkorządca krakowski do 1440 r.
• Henryk Biel z Błeszna zw. Indrzychem [16] (zm. ok. 1442) – dziedzic Błeszna, dworzanin i posłaniec króla Władysława Jagiełły w 1420 r.
• Hanek Chełmski (zm. po 1443) – dziedzic Chełmu, właściciel części Sierosławic, Kantorowic, Gorynic, Kaczkowic, a także Wierbki, Ziemblic i Przychody w I połowie XV w.
• Maciej Szczodrowski (zm. po 1440) – dziedzic Brodnicy i Wronowa, właściciel Szczodrowa w Wielkopolsce.
• Piotr Chełmski (zm. ok. 1446) – burgrabia krakowski, starosta nowokorczyński w latach 1430–1432, ochmistrz dworu królewskiego w latach 1435–1437, kasztelan połaniecki w latach 1435–1446.
• Ścibor z Koszyc i Konarów [17] (zm. po 1450) – dziedzic Konarów i Koszyc Wielkich w I połowie XV w.
• Andrzej Brodnicki (zm. przed 1452) – dziedzic Brodnicy, właściciel Luboni, Krajkowa, Karsowa i Marszewa, wicechorąży kościański 1440–1445, burgrabia kościański 1447–1448, wicewojewoda kościański w 1448.
• Zygmunt Biel z Błeszna [18] (zm. po. 1453) – dziedzic Białej Małej, Libidzy i Jaworzna w ziemi wieluńskiej w I połowie XV w.
• Mikołaj Biel condam de Blaschno (zm. po 1456) - pochodził z Błeszna, był synem Henryka Biela z Błeszna. Został poświadczony w roku 1456.
• Mikołaj Szarlejski (zm. 1457) – podstoli brzeskokujawski, kasztelan inowrocławski od 1438 r., starosta bydgoski od 1441 r., wojewoda inowrocławski od 1457 r., starosta tucholski od 1454 r., wojewoda brzeskokujawski w latach 1453–1457, starosta brodnicki, starosta gniewkowski, starosta człuchowski w 1454 r. i w latach 1455–1456.
• Jan z Chełmu i Przegorzał (zm. ok. 1459) – dziedzic Chełmu i Przegorzał, właściciel części Woli Chełmskiej, Racławic, Bielanek i Filipowic, kasztelan połaniecki w latach 1447–1459.
• Jan z Jani Jański [19] (zm. 1461) – rycerz z ziemi nowskiej, współtwórca Związku Pruskiego, członek Towarzystwa Jaszczurczego, starosta gniewski, pierwszy wojewoda pomorski.
• Wojciech Iłowiecki (zm. po 1462) - wicepodsędek kościański.
• Jan Rokosz z Koszyc [20] (zm. ok. 1464) – burgrabia i podstarości krakowski, sędzia ziemski krakowski od 1455 r.
• Dobiesław z Olewina (zm. ok. 1468) – wojski stężycki, cześnik krakowski od 1437 r.
• Piotr z Lucjanowic (zm. ok. 1468) – pisarz generalny ziemski krakowski, wielkorządca krakowski od 1458 r.
• Ścibor z Ostaszewa (zm. ok. 1470) – dziedzic Ostaszewa na Mazowszu w II połowie XV w.
• Jan Brodnicki (zm. po 1470) – dziedzic Grabianowa w Wielkopolsce, pisał się z Brodnicy.
• Mikołaj Ptaszkowski (zm. przed 1471) – dziedzic Brodnicy, właściciel Ptaszkowa w Wielkopolsce, wicepodkomorzy kościański.
• Ścibor Chełmski z Ponieca (zm. 1471) – starosta generalny wielkopolski w latach 1457–1460, sędzia poznański, podkomorzy poznański, starosta malborski w latach 1458–1459, dyplomata – doprowadził do pokoju toruńskiego w 1466 r.
• Jakub Jackowski (zm. po 1472) – scholastyk kapituły kolegiackiej w Opatowie.
• Przecław z Dmosic (zm. 1474) – dziedzic Dmosic, starosta spiski w latach 1456–1474.
• Jan Solecki (zm. ok. 1480) – kolator kościoła we wsi Lisów.
• Ścibor z Bogusławic (zm. po 1480) – dziedzic na Bogusławicach w II połowie XV w.
• Jan z Nagorzyc (zm. po 1480) – jest pierwszym odnotowanym w źródłach Nagórskim, którego można powiązać z rodem Ostojów.
• Mikołaj Zarogowski (zm. przed 1482) – rajca krakowski, burmistrz Krakowa, ufundował kaplicę w kościele św. Anny w Krakowie.
• Dobiesław Rokosz z Brzezin i Koszyc Małych [21] (zm. po 1486) – dziedzic Koszyc Małych i Brzezin, fundator budowy kościoła św. Mikołaj w Brzezinach w II połowie XV w.
• Jan Iłowiecki (zm. 1487) - kanonik poznański, pleban w Nieparcie, studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim.
• Stanisław Rokosz z Brzezin – legendarny fundator kościoła św. Mikołaja w Brzezinach.
• Marcin Poniecki (1448–1498) – dziedzic miasta Ponieca.
• Mikołaj z Błociszewa (zm. przed 1499) – dziedzic Błociszewa, Chaław, Gaju i Grabianowa, burgrabia kościański.
• Wojciech Modliszewski (zm. przed 1503) – dziedzic dóbr w Modliszewie Kościelnym, dworzanin królewski.
• Piotr Iłowiecki (zm. po 1502) – burgrabia poznański, chorąży kaliski, wicechorąży poznański, chorąży poznański, właściciel miasta Wolsztyna.

XVI w.

• Piotr Lubiatowski (zm. przed 1511) – dziedzic dóbr w Błociszewie, Lubiatowie Większym i Mączlinie.
• Katarzyna Modliszewska (zm. ok. 1512) – dziedziczka dóbr w Modliszewie Kościelnym, członkini Zakonu Świętej Klary w Gnieźnie.
• Hrehory Służka vel Hrehory Omelanowicz Słuszka (zm. po 1516) - bojar królewski.
• Aleksander Irzykowski (zm. po 1516) – dziedzic Jerzykowa, Kowalskich i Komorowa, podwojewodzi kaliski, burgrabia ziemski koniński, burgrabia zamku łowickigo.
• Wojciech Głogiński (zm. po 1517) - łożniczy królewski.
• Maciej Głogiński (zm. po 1517) – burgrabia ziemski kaliski.
• Stanisław Zaborowski (zm. 1529) – prawnik, gramatyk, autor pierwszego drukowanego traktatu w języku łacińskim o polskiej ortografii.
• Stanisław Szyszkowski (zm. po 1530) - starosta klucza opatowskiego arcybiskupstwa gnieźnieńskiego, dziedzic w Lutosławicach i Rozdżałach.
• Stanisław Baranowski (zm. po 1531) – pleban w Modrzu, altarysta w katedrze poznańskiej.
• Stanisław Szyszkowski (zm. po 1534) - stolnik kaliski, starosta rogoziński.
• Ostafi Brodowicz (zm. po 1535) - właściciel dóbr ziemskich znajdujących się w obrębie zamku dolnego w Łucku.
• Łukasz Popowski (zm. przed 1547) – dziedzic dóbr w Popowie i Mierzejewie.
• Walenty Głogiński (zm. po 1559) - gwardian franciszkanów lwowskich.
• Iwan Hrehorowicz Słuszka (Służka Stary) (zm. przed 1560) - horodniczy kijowski, starosta lubecki, dworzanin królewski.
• Wojciech Jerzykowski (zm. po 1560) – właściciel dóbr ziemskich w Kozarzewie, Gorazdowie, Borkowie i Psarskich.
• Wincenty Gajewski (zm. przed 1564) – dziedzic Gaju i Grabianowa oraz części Błociszewa.
• Feliks Rylski (zm. 1565) – kantor kujawski, biegły w prawie.
• Jan Chodkowski v. Chotkowski v. Kotkowski (zm. po 1569) - podczaszy sieradzki. Wspomniał go Bartosz Paprocki w „Herbach rycerstwa polskiego”.
• Paweł Hrehorowicz Słuszka (zm po 1571) - wójt kamieniecki.
• Feliks Roguski (zm po 1571) – podwojewodzi i sędzia grodzki liwski.
• Maciej Kawęczyński (zm. 1572) – wydawca i drukarz, założyciel pierwszej drukarni na północno-wschodnich terenach Rzeczypospolitej, działacz reformacji na Litwie.
• Baltazar Bzowski [22] (1514–1574) – właściciel dóbr ziemskich w Bzowie, podstarości jaworowski.
• Stanisław Szyszkowski [23] (zm. po 1579) - kanonik gnieźnieński i poznański, prepozyt kapituły kolegiackiej w Sieradzu, proboszcz sieradzki, oficjał i dziekan wieluński.
• Mikołaj Głogiński (zm. po 1579) – podczaszy kaliski, poseł na sejm.
• Andrzej Blinowski (zm. 1581) – biskup pomocniczy kujawsko-pomorski, kanonik włocławski i kantor kruszwicki, sekretarz królewski w 1563 roku.
• Mikołaj Słuszka (zm. ok. 1583) – starosta krzyczewski i owłuczycki.
• Kasper Karliński [24] (zm. 1590) – starosta olsztyński, bohater obrony Olsztyna w 1587 r.
• Michał Maleczkowski (zm. 1592) – wielkorządca krakowski w latach 1577–1592, żupnik olkuski, chęciński i kuchmistrz wielki koronny.
• Erazm Gajewski (zm. przed 1593) – dziedzic Gaju oraz części Błociszewa i Grabianowa, burgrabia ziemski kościanski.
• Jan Gajewski z Błociszewa [25] (zm. 1595) – dziedzic Gaju oraz części Błociszewa i Grabianowa, właściciel Grodźca, Nietrzanowa, Gorzyczek i innych, marszałek sejmu koronacyjnego (1588), poseł na sejm, pisarz grodzki kaliski (1566–1578), podstarości i surogator grodzki poznański (1578–1582), sędzia ziemski poznański (1582–1595).
• Mikołaj Politalski (zm. po 1596) – burgrabia grodzki sieradzki.
• Klemens Sieracki (Sieradzki) (zm. 1597) – przeor w opactwie benedyktynów w Tyńcu.
• Mikołaj Słuszka (zm. ok. 1597) – rotmistrz królewski.
• Dobrogost Baranowski (zm. po 1597) – dziedzic w Kozarzewie, burgrabia ziemski koniński.
• Gabriel Słoński (1520–1598) – architekt i budowniczy, burmistrz miasta Krakowa.
• Marcin Baranowski (zm. przed 1601) – właściciel dóbr ziemskich w Stanominie, pisarz ziemski inowrocławski.
• Franciszek Rylski (zm. ok. 1603) – wielkorządca krakowski.
• Michał Konstantynowicz Sumorok (zm. po 1603) – sędzia ziemski kowieński w latach 1599–1603, pisarz ziemski kowieński w latach 1580–1599.
• Stanisław Marcinowicz Czechowicz (zm. ok. 1605) – marszałek hospodarski w 1588 r., podstarosta żmudzki przed 1588 r.
• Abraham Mierzewski (zm. po 1606) – dziedzic części w Mirzewie, proboszcz w Goniembicach, dziekan szamotulski.
• Wojciech Gajewski (zm. 1609) – dziedzic dóbr Gorzyce, Gorzyczki, Przysieka Polska, Orle, Głuchowo i innych, starosta ujsko-pilski, dworzanin króla Zygmunta III Wazy.
• Jan Ścibor-Bogusławski (zm. przed 1612) – dziedzic m.in. Bogusławic i Wawrowic, wykonawca testamentu bpa Jana Tarnowskiego, prymasa Polski.

XVII w.

• Gabriel Ochocki (zm. 1616) – ławnik sądowy, rajca i burmistrz miasta Krakowa.
• Adam Bzowski (zm. po 1616) - rotmistrz królewski.
• Andrzej Mierzewski (zm. 1617) – pleban w Pobiedziskach, kanonik poznańskiej kapituły katedralnej.
• Krzysztof Słuszka (zm. 1620) – wojewoda wendeński, dworzanin cesarza Rudolfa II Habsburga.
• Stefan Politalski (zm. po 1623) - burgrabia grodzki sieradzki, dziedzic na Szczukocicach i Borzęcinie.
• Marcin Szyszkowski (1554–1630) – książę siewierski, biskup-koadiutor, biskup łucki, płocki i krakowski.
• Mikołaj Kazimierz Słuszka (zm. ok. 1630) – dworzanin królewski, wojewodzic wendeński.
• Franciszek Zajerski (1561–1631) – biskup pomocniczy łucki.
• Jerzy Szyszkowski (zm. 1633/4) – chorąży kaliski, kasztelan biechowski.
• Anna Słuszczanka Kaweczyńska (zm. 1634) – podkomorzyna mińska, starościanka krzyczewska.
• Ewa Marianna Szyszkowska (zm. 1634) - norbertanka w klasztorze na Zwierzyńcu pod Krakowem.
• Salomon Rysiński (1565–1625) – starolitewski paremiolog, pisarz, poeta, tłumacz i filolog
• Michał Sędziwój (Michał Sędzimir) (1566–1636) – polski alchemik i lekarz, prawdopodobnie odkrywca tlenu, dworzanin cesarza Rudolfa II.
• Hieronim Nagórski (zm. 1636) – dziedzic Grabownicy, fundator kościoła św. Mikołaja w Grabownicy, uczestnik bitwy pod Chocimiem w 1621 r.
• Andrzej Szyszkowski (zm. 1636) – kanonik płocki, pułtuski, kielecki, zawichojski, krakowski i sandomierski, proboszcz w Iłży, kustosz krakowski, scholastyk krakowski, sekretarz królewski i kanclerz królewny Anny Katarzyny Konstancji Wazówny.
• Mikołaj Zagórski (zm. po 1637) - rotmistrz, uczestnik walk w czasie powstania kozackiego Pawluka.
• Mikołaj Bohatyrewicz (zm. po 1648) − poseł województwa trockiego, elektor króla Jana Kazimierza.
• Kazimierz Siemienowicz (zm. po 1651) – inżynier wojskowy, teoretyk artylerii, autor fundamentalnego dzieła o artylerii Artis Magnae Artilleriae pars prima (Wielkiej sztuki artylerii część pierwsza).
• Paweł Marchocki (zm. 1631) – starosta czchowski w 1600 r., generalny poborca podatków krakowskich w 1629 r., rotmistrz królewski, poseł na sejmy.
• Aleksander Kaweczyński (Kawieczyński) (zm. 1633) – podkomorzy wiłkomierski w latach 1627–1633, marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1633 r., dworzanin królewski.
• Mikołaj Ścibor-Marchocki (zm. ok. 1636) – rotmistrz, starosta czchowski, pamiętnikarz.
• Abraham Bzowski (właśc. Stanisław Bzowski z Proszowic) [26] (1567–1637) – dominikanin, przedstawiciel nurtu kontrreformacji, historyk Kościoła, hagiograf i kaznodzieja.
• Eustachy Adam Słuszka (zm. 1639) – starosta rzeczycki.
• Jan Baranowski (zm. po 1641) – posesor miasta Łabiszyna z przyległościami, pisarz grodzki bydgoski i inowrocławski, sędzia grodzki bydgoski, pełnomocnik Jerzego Ossolińskiego, podkanclerzego koronnego.
• Mikołaj Szyszkowski (zm. 1643) – książę sambijski i biskup warmiński w latach 1633–1643, sekretarz wielki koronny, administrator apostolski diecezji sambijskiej, sekretarz królewski, opat komendatoryjny czerwiński.
• Piotr Szyszkowski (zm. 1645) – marszałek Trybunału Głównego Koronnego, kasztelan sądecki, kasztelan wojnicki, starosta warecki, poseł na sejm 1634.
• Aleksander Słuszka (1580–1647) – wojewoda trocki w latach 1642–1647, wojewoda nowogrodzki w 1638 r., wojewoda miński w 1633 r., kasztelan żmudzki w 1628 r., kasztelan miński w 1618 r., marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1641 r., starosta rzeczycki, łojowski, mozyrski i homelski.
• Teofila z Wiśniowieckich Szyszkowska (zm. 1648) - księżniczka, córka Konstantego Wiśniowieckiego, wojewody ruskiego i bełskiego, żona kasztelana wojnickiego Piotra Szyszkowskiego.
• Adam Owsiany (zm. przed 1649) – marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1641 roku, sędzia ziemski lidzki w latach 1642–1643, podsędek lidzki w latach 1631–1643.
• Krzysztof Jan Chryzostom Politalski (zm. po 1649) - pisarz grodzki chęciński.
• Krzysztof Kazimierz Uniechowski (zm. po 1649) – instygator litewski w 1649 r, sekretarz Jego Królewskiej Mości, poseł na sejm koronacyjny w 1649 r.
• Anna z Szyszkowskich Lanckorońska (zm. 1650) - starościna małogoska.
• Mikołaj Szyszkowski (zm. 1651) – podkomorzy wieluński w latach 1630–1650, sędzia ziemski wieluński w latach 1613–1630, sekretarz królewski, poseł na sejm.
• Jerzy Danielewicz (1595–1652) – ksiądz katolicki, jezuita, profesor teologii moralnej, prefekt szkół jezuickich, spowiednik księcia Zygmunta Karola Radziwiłła.
• Marianna Marchocka, w zakonie Teresa od Jezusa [27] (1603–1652) – karmelitanka bosa (w 1637 r. została obrana przełożoną zakonu), mistyczka i Służebnica Boża.
• Andrzej Ścibor-Bogusławski (zm. ok. 1655) – posesor wójtostwa częstochowskiego, posiadacz dóbr Konary pod Krakowem, uczestnik wypraw wojennych - pruskiej i moskiewskiej w latach 20. i 30. XVII w.
• Wojciech Rylski (zm. po 1655) – wojski żytomierski w latach 1639–1655, pisarz grodzki kijowski, pisarz grodzki żytomierski w 1640 r.
• Piotr Rylski (zm. po 1655) – sędzia ziemski rawski w 1648 r., pisarz ziemski rawski od 1647 r., rotmistrz województwa rawskiego w 1655 r.
• Marcin Szyszkowski (zm. ok. 1656) – starosta lelowski, poseł województwa krakowskiego na Sejm 1625 roku, dworzanin królewski.
• Wojciech Gajewski (zm. 1657) – kasztelan rogoziński, starosta wschowski.
• Bogusław Jerzy Słuszka (zm. po 1658) – podskarbi nadworny litewski w 1645 r., krajczy litewski w 1656 r., stolnik litewski w 1643 r., starosta rzeczycki w 1639 r.
• Tadeusz Tumiłowicz (zm. 1660) – podczaszy smoleński.
• Paweł Danilewicz [28] (zm. po 1667) – sędzia ziemski wileński w latach 1649–1667, podsędek wileński w latach 1646–1649, cześnik lidzki w latach 1642–1646, sędzia grodzki wileński w latach 1641–1646, starosta inturski w 1655 roku, był elektorem Jana II Kazimierza Wazy z województwa wileńskiego.
• Jan Baranowski (zm. po 1668) – pułkownik husarii chorągwi ukraińskich księcia Jeremiego Wiśniowieckiego, miecznik bracławski, stolnik bracławski. Uczestniczył m.in. w obronie Zbaraża w 1649 r. i bitwie pod Beresteczkiem w 1651 r.
• Jan Stachurski (zm. 1669) – generał major wojsk koronnych, właściciel majątku Kikół w Ziemi Dobrzyńskiej.
• Elżbieta Słuszczanka (1619–1671) – marszałkowa nadworna koronna, podkanclerzyna koronna, właścicielka Pałacu Kazanowskich w Warszawie.
• Andrzej Nagórski (zm. po 1671) – towarzysz kawalerii, rotmistrz chorągwi piechoty wybranieckiej woj. lubelskiego i bełskiego, poseł na sejm elekcyjny (1669).
• Jan Kiedrzyński (1609-1672) - ksiądz katolicki, jezuita, misjonarz w Turowie, kapelan pod Chocimiem.
• Gabriel Ochocki (starszy) (1601–1673) – doktor medycyny i filozofii, profesor Akademii Krakowskiej, burmistrz miasta Krakowa, właściciel klucza żabieńskiego z miastem Żabno.
• Zygmunt Adam Słuszka (zm. 1674) – chorąży wielki litewski w 1656 r., chorąży nadworny litewski w 1649 r., starosta rzeczycki w latach 1658–1672.
• Jan Aleksander Kublicki (zm. po 1674) – pisarz grodzki połocki w 1672 roku.
• Hieronim Ochocki (zm. 1676) – doktor obojga praw, kustosz pilicki, kanonik i oficjał wiślicki, kanonik kolegiaty Wszystkich Świętych w Krakowie, protonotariusz apostolski, asesor w kurii krakowskiej, proboszcz w Strożyskach, Sędziszowie i Słupi.
• Marcin Ścibor-Bogusławski (zm. 1676) – ziemianin, dziedzic Wrzeszczewic, elektor króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego, darczyńca na rzecz kościoła św. Ducha w Łasku oraz kustosza łaskiego i kapituły kolegiackiej łaskiej.
• Jan Politalski (zm. 1678) - cześnik grodzieński, elektor Jana III Sobieskiego, posiadacz dóbr Zwierżany.
• Piotr Ochocki (zm. po 1681) – ławnik miejski w Krakowie, stolnik grabowiecki.
• Jan Ścibor Chełmski (zm. przed 1683) – łowczy krakowski w 1633 r., starosta ujski.
• Franciszek Ostaszewski (zm. 1684) – skarbnik ciechanowski.
• Roman Jan Danilewicz [29] (zm. 1685) – właściciel dóbr Świrany, zastawny posiadacz majątku Korciany, podkomorzy oszmiański, chorąży oszmiański, podstoli oszmiański, starosta inturski, poseł na Sejm I Rzeczypospolitej.
• Szymon Politalski (zm. 1685) - łowczy grodzieński, dziedzic Milkowszczyzny, właściciel dóbr Nierośno.
• Adam Karol Danilewicz [30] (zm. przed 1686) – sędzia grodzki wileński.
• Stanisław Krzysztof Uniechowski (Unichowski) (zm. po 1686) – podkomorzy smoleński w latach 1676–1686, sędzia ziemski smoleński w latach 1667–1671, podsędek smoleński w latach 1651–1667.
• Bolesław Dubikowski (zm. po 1688) - podczaszy smoleński.
• Rafał Politalski (zm. po 1692) – zakonnik, dominikanin, doktor teologii, prowincjał litewski, przeor konwentu wileńskiego św. Ducha, przeor konwentu dominikanów w Sejnach, przeor konwentu dominikanów w Dereczynie.
• Stanisław Ścibor-Bogusławski [31] (zm. 1696) – kanonik łaski, przemyski, włocławski, kustosz wolborski, prepozyt brzozowski, sędzia surogat Konsystorza Diecezji Kujawsko-Pomorskiej, dwukrotny nominat na sędziego Trybunału Koronnego, kanclerz kardynała M. S. Radziejowskiego do 1696 r.
• Bogusław Aleksander Uniechowski (Unichowski) (zm. 1697) – wojewoda trocki od 1689, pisarz ziemski nowogródzki od 1678, marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego.
• Mikołaj Ścibor-Marchocki (zm. po 1697) – miecznik przemyski, kasztelan żarnowski w 1694 r.
• Michał Kazimierz Doktorowicz-Hrebnicki (zm. 1698) – skarbnik połocki, pisarz grodzki połocki, podstoli witebski, elektor króla Jana III Sobieskiego.
• Jan Baranowski (zm. 1699) – dziedzic Ostrołęki i Pilicy, pułkownik kawalerii, miecznik bracławski.
• Mikołaj Danilewicz (zm. po 1699) – dziedzic dóbr Wierzchówka, Ołseta i innych, miecznik wiłkomierski, podsędek wiłkomierski, podstarości wiłkomierski, elektor króla Michała Korybuta.
• Michał Ścibor-Rylski (zm. 1701) – cześnik łęczycki, zasłużony rotmistrz królewski w bitwie pod Chocimem w 1673 r., kasztelan gostyniński.
• Józef Bogusław Słuszka (1652–1701) – hetman polny litewski w latach 1685–1701, kasztelan wileński, marszałek nadworny litewski w 1683 r., chorąży wielki litewski w 1676 r., łowczy wielki litewski w 1673 r., starosta rzeczycki, lanckoroński, piński, pieniawski, jezierski.
• Jan Franciszek Jerzykowski (zm. przed 1702) – dziedzic Kościeszek, Białężyna, Oborzysk i innych, burgrabia grodzki poznański, regent grodzki poznański, pisarz grodzki kościański.
• Stafan Jerzykowski (zm. przed 1702) – dziedzic Oborzysk, burgrabia grodzki poznański.
• Mikołaj Stanisław Politalski (zm. po 1702) - podstoli wiski, pisarz grodzki ostrzeszowski, dziedzic wsi: Szczypierno, Boczkowo, Piekart, Swiercze i cz. Niemojewa.
• Michał Danilewicz (zm. po 1703) – dziedzic dóbr Średnik, Bohdanów, Sulżyn i innych, starosta płotelski, komisarz sejmowy w 1703 r.
• Józef Zagórski (zm. po 1704) - podkomorzy dorpacki, podstoli malborski.
• Mikołaj Stanisław Politalski (zm. przed 1705) – pisarz grodzki ostrzeszowski, podstoli wiski, dziedzic dóbr Szczypiorno, Boczków, Piekart, i innych.
• Jan Ochocki (zm. po 1705) – bakałarz i magister Akademii Krakowskiej, doktor praw, docent extraneus Wydziału Filozoficznego, rektor (senior) szkoły zamkowej na Wawelu.
• Łukasz Gajewski [32] (zm. 1708) – kasztelan santocki w 1690 r.
• Piotr Bogusław Baranowski (zm. po 1709) – oficer w chorągwi husarskiej Józefa Lubomirskiego, brał udziałem w wojnach z Turcją, od 1689 r. marszałek powstałej pod Wiśniowcem konfederacji wojskowej.
• Stanisław Kazimierz Politalski (ur. po 1638) - skarbnik witebski, dziedzic Milkowszczyzny.
• Andrzej Nagórski (1643–1710) – prof. retoryki i teologii moralnej, prefekt szkół jezuickich, misjonarz, rektor kolegiów w Kaliszu i Lublinie, sekretarz prowincjała polskiego (1703–1705).
• Jakub Franciszek Politalski (zm. 1710) - horodniczy (burgrabia) zamku grodzieńskiego, pisarz grodzki grodzieński.
• Hiacynt Zagórski (zm. po 1711) - cześnik trembowelski.
• Stanisław Zagórski (zm. po 1712) - stolnik smoleński, rotmistrz JKM, ppłk JKM.
• Dominik Michał Słuszka (1655–1713) – wojewoda połocki w latach 1686–1713, pułkownik generalny Wielkiego Księstwa Litewskiego, marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego.

XVIII w.

• Mikołaj Ścibor Marchocki [33] (zm. w 1715 roku) – kasztelan żarnowski od 1694 roku.
• Karol Ścibor Marchocki (zm. 1720) – łowczy sandomierski, marszałek województwa sandomierskiego w konfederacji tarnogrodzkiej.
• Aleksander Ścibor Marchocki [34] (zm. 1722) – kasztelan żarnowski, pułkownik królewski.
• Aleksander Józef Unichowski (zm. 1725) – sędzia ziemski miński, poseł na sejm coronationis Augusta II, komisarz do traktatów z wojskiem litewskiem, kasztelan żmudzki.
• Antoni Świerczyński (Świrczyński) [35] (1670–1727) – ksiądz katolicki, jezuita, profesor etyki i matematyki w Lublinie, filozofii w Poznaniu i Kaliszu, teologii w Krakowie i we Lwowie, prefekt studiów w Krakowie i Sandomierzu, rektor kolegium jezuitów w Bydgoszczy oraz rektor i mistrz nowicjatu w Krakowie, autor książek.
• Andrzej Ścibor-Bogusławski [36] (zm. 1729) – instygator trybunału koronnego w 1700 r., regent grodzki sieradzki, komornik graniczny łęczycki i sieradzki w latach 1717–1729, sędzia sądu komisarskiego w 1719, dziedzic dóbr: Sulisławice, Włocin i Grzymaczew.
• Mikołaj Baranowski (zm. po 1733) – właściciel dóbr ziemskich w Pilicy, Łękawicy i Zakrzewie, sędzia kapturowy czerski, podczaszy bracławski.
• Franciszek Błociszewski [37] (1671–1743) – ksiądz, jezuita, profesor etyki, matematyki, filozofii, prawa kanonicznego, teologii pozytywnej, polemicznej i scholastycznej, prefekt studiów w Kaliszu (1718–1720) i Krakowie (1720–1721) oraz rektor kolegiów jezuickich w: Krośnie (1721–1724), Sandomierzu (1726–1727), Toruniu (1729–1732) i Jarosławiu NMP (1739–1742).
• Franciszek Gajewski (1675–1734) – kasztelan konarski kujawski w 1730 r., starosta kościański.
• Jan Stanisław Zagórski [38] (zm. 1736) – podstarości i wojski większy krzemieniecki, podstoli wołyński, dziedzic na Potutorowie i Wołkowcach.
• Michał Zagórski (zm. po 1736) - podkomorzy wendeński.
• Anastazy Kiedrzyński, właściwie Piotr Kiedrzyński (1676–1756) – duchowny katolicki, zakonnik OSPPE, prezbiter, doktor teologii, prowincjał Zakonu Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika, przeor klasztoru wieluńskiego, na Jasnej Górze (1716–1719) oraz na Skałce w Krakowie (1722–1728).
• Franciszek Stefan Danilewicz (zm. po 1744) – dziedzic dóbr Bohdanów, Danilewicze i innych, starosta płotelski.
• Antoni Politalski (zm. 1746) – oboźny grodzieński, stolnik starodubowski, stolnik grodzieński.
• Franciszek Błociszewski (zm. po 1748) - podwojewodzi poznański (1746-1748) starosta grójecki.
• Florian Hrebnicki (1684–1762) – duchowny greckokatolicki, sufragan witebski w latach 1716–1719, arcybiskup połocki, metropolita kijowski od 1748 r.
• Onufry Danilewicz (1695–1753) – ksiądz katolicki, trynitarz, lektor (profesor) filozofii oraz teologii scholastycznej i dogmatycznej, przełożony (minister) klasztoru w Wilnie na Antokolu, definitor polskiej prowincji zakonnej, pisarz ascetyczny, historyk i kronikarz swego zakonu.
• Franciszek Miklaszewski (zm. po 1750) – sędzia żydowski województwa krakowskiego w 1728 r., pisarz wojewodziński, podrządczy i sędzia wielkorządów krakowskich w latach 1729–1750.
• Kazimierz Ostoja Zagórski (zm. po 1755) - strażnik lidzki.
• Kazimierz Zagurski (Zagórski) (zm. po 1757) - strażnik starodubowski.
• Antoni Zagórski (zm. 1759) - chorąży owrucki.
• Franciszek Tadeusz Danilewicz (zm. po 1764) – chorąży oszmiański, pułkownik generalny pow. oszmiańskiego wojsk Wielkiego Księstwa Litewskiego.
• Florian Ostaszewski (zm. 1770) – wojski ciechanowski.
• Michał Antoni Baranowski (zm. po 1764) – właściciel dóbr ziemskich w Ługowej Woli, Cychrach, posiadacz wójtostwa w Długowoli, sędzia kapturowy czerski, podwojewodzi czerski, komornik graniczny czerski, łowczy inowłodzki, poseł na sejm z ziemi czerskiej.
• Józef Pietrzkiewicz (zm. po 1764) – cześnik wiłkomierski, elektor Stanisława Augusta Poniatowskiego z powiatu wiłkomierskiego.
• Antoni Świerczyński (zm. po 1774) - łowczy latyczowski (miał sprawować ten urząd w 1774 roku).
• Antoni Gajewski (zm. 1775) – starosta kościański i łęczycki, kasztelan nakielski.
• Konstanty Iłowiecki (1709–1777) – opat w Lądzie.
• Florian Baranowski (zm. po 1764) – podczaszy bracławski, właściciel dóbr ziemskich: Pilica, Łękawica, Zakrzew, Szczyty, Brześce. Podpisał z ziemią czerską elekcję Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1764 roku.
• Stanisław Ścibor-Kotkowski (zm. przed 1776) – sędzia ziemski krakowski w 1765 r., stolnik krakowski w latach 1764–1765, miecznik krakowski w latach 1756–1764, posłem na sejm koronacyjny 1764 roku z województwa krakowskiego.
• Franciszek Zagórski [39] (zm. po 1767) – marszałek konfederacji województwa kijowskiego w konfederacji radomskiej w 1767 roku, starosta owrucki w latach 1747–1766.
• Feliks Antoni Mikorski (zm. po 1771) – marszałek Trybunału Głównego Koronnego w 1768 r., sędzia ziemski gostyniński w 1771 r., pisarz ziemski gostyniński w 1768 r., regent grodzki gostyniński w 1752 r.
• Gwidon Marceli Siedliski (zm. po 1772) – sędzia ziemski przemyski w latach 1765–1772, podsędek przemyski w latach 1748–1765, sędzia i konsyliarz ziemi przemyskiej w konfederacji barskiej, szambelan Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1764 r.
• Jakub Ulejski (zm. po 1775) – regimentarz wielkopolski w konfederacji barskiej.
• Ludwik Politalski (zm. 18 kwietnia 1776) – sędzia grodzki ostrzeszowski, subdelegat grodzki piotrkowski, burgrabia ostrzeszowski, wojski mniejszy radomszczański, miecznik radomszczański, wojski większy radomszczański, elektor króla Stanisława Augusta.
• Franciszek Ścibor-Bogusławski [40] (1713–1796) – rotmistrz w konfederacji barskiej, chorąży Kawalerii Narodowej, wicemarszałek sejmiku sieradzkiego w 1761 r., dziedzic Smaszkowa, Włocina i Grzymaczewa.
• Rafał Tadeusz Gajewski (1714–1776) – starosta gnieźnieński, kasztelan rogoziński, Kawaler Orderu Świętego Stanisława.
• Ignacy Piotr Ścibor-Bogusławski [41] (1716–1793) – kanonik łęczycki, dziekan warcki, budowniczy kościoła w Brzeźniu, komisarz arcybiskupstwa gnieźnieńskiego w 1785 r.
• Maksymilian Politalski (zm. po 1780) - burgrabia grodzki piotrkowski.
• Karol Podgorski (zm. 1781) – generał major wojsk pruskich.
• Andrzej Antoni Glindzicz (zm. po 1782) – krajczy grodzieński w latach 1752–1782, podstarosta grodzieński.
• Maciej Zagórski (zm. po 1782) - stolnik bełski.
• Krystyna Ścibor-Bogusławska [42] (zm. 1783) – obdarowana przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego dożywotnio starostwem wągłczewskim w 1773 r.
• Ludwik Zagórski (zm. przed 1787) - pisarz grodzki owrucki, wojski mniejszy żytomierski, sędzia grodzki owrucki.
• Jakub Ścibor-Bogusławski [43] (zm. 1788) – konfederat barski, dziedzic Włocina i Grzymaczewa.
• Wojciech Ścibor-Marchocki (zm. 1788) – kasztelan sanocki, generał-adiutant królewski, podczaszy, podstoli oraz wojski trembowelski.
• Tadeusz Danilewicz (zm. po 1788) – dziedzic dóbr Gudziany, Lewszany, Piełaniszki, Skierzabola, landwójt trocki, komisarz prowiantowy trocki, rotmistrz województwa trockiego.

Ludwik Kiedrzyński (zm. po 1789) - burgrabia piotrkowski.

• Michał Danilewicz (zm. po 1790) – chorąży petyhorski, sędzia grodzki smoleński, elektor króla Stanisława Augusta.
• Michał Politalski (zm. po 1792) - skarbnik grodzieński, cześnik grodzieński, sędzia ziemski grodzieński, poseł na sejm konwokacyjny 1764 r.
• Józef Zagórski (zm. po 1792) – konsyliarz konfederacji generalnej koronnej w konfederacji targowickiej, podkomorzy łucki w latach 1773–1792, chorąży wołyński w latach 1765–1773, miecznik wołyński w latach 1754–1765, pułkownik pancerny Buławy Polnej Koronnej w 1767 r.
• Józef Andrzej Mikorski (zm. 1793) – kasztelan rawski od 1791 r., starosta gostyniński w latach 1779–1789, podkomorzy gostyniński od 1774 r., cześnik gostyniński, pisarz Komisji Skarbowej Koronnej, starosta gąbiński w 1789 r., odznaczony Orderem Orła Białego, kawaler Orderu Świętego Stanisława, uzyskał tytuł hrabiowski pruski w 1798 r.
• Stanisław Józef Ochocki (zm. 1793), cześnik mozyrski, deputat do trybunału lubelskiego z ziemi łukowskiej, marszałek dworu hetmana polnego litewskiego Józefa Sosnowskiego, dziedzic dóbr Sidaczówka i Ryszki (Ryżki).
• Sebastian Zagórski (ur. 1728) - ksiądz, jezuita, minister i prefekt bursy muzyków, regens konwiktu w Łucku oraz misjonarz w Łyścu.
• Celestyn Kiedrzyński (1734-1818) - ksiądz katolicki, zakonnik OCSO (cysters) klasztoru w Bledzewie, profesor, proboszcz bledzewski.
• Jan Feliks Hrebnicki (1750-1787) – generał wojsk litewskich.
• Florian Kiedrzyński (zm. po 1791) - właściciel dóbr Kaczki Średnie, burgrabia ziemski zakroczymski, komisarz województwa kaliskiego.
• Nereusz Ostaszewski (ur. 1755) – poseł na Sejm Czteroletni, szambelan króla Stanisława Augusta.
• Jan Kiedrzyński (zm. 1793) - ksiądz katolicki, kanonik kapituły kolegiackiej św. Jerzego w Gnieźnie, penitencjarz archikatedralny gnieźnieński, proboszcz wrzesiński i marzeniński.
• Euzebiusz Ostaszewski (1756–1794) – dowódca kompanii w insurekcji kościuszkowskiej, kapitan Regimentu Gwardii Pieszej Koronnej, członek Rady Cywilnej i Wojskowej.
• Józef Siemoński (zm. po 1794) – generał major milicji sandomierskiej w czasie powstania kościuszkowskiego. Razem ze Stanisławem Wodzickim został mianowany w r. 1794 przez Tadeusza Kościuszkę na przywódcę powstania w sandomierskim.
• Jan Zagórski (zm. po 1794) – podczaszy włodzimierski, sędzia grodzki krzemieniecki, konsyliarz konfederacji generalnej koronnej, poseł województwa wołyńskiego na Sejm Czteroletni, konsyliarz konfederacji generalnej koronnej w konfederacji targowickiej, Sąd Najwyższy Kryminalny skazał go na karę śmierci przez powieszenie, wieczną infamię, konfiskatę majątków i utratę wszystkich urzędów.
• Józef Longin Staszewski (zm. po 1795) – podkomorzy upicki w latach 1783–1795, sędzia ziemski upicki w latach 1772–1783, strażnik upicki w latach 1765–1772, poseł upicki na Sejm Czteroletni w 1790 r., członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej.
• Jan Ostaszewski (ur. 1745) – chorąży przasnyski.
• Antoni Baranowski (ur. 1760) – generał major wojsk koronnych, powstaniec kościuszkowski.
• Stanisław Zagórski (zm. po 1797) - pisarz grodzki lwowski, podstoli wołyński, sędzia grodzki łucki.
• Jakub Kiedrzyński (zm. 1798) – właściciel dóbr Orpiszewek i Fabianów, burgrabia kaliski, sędzia ziemski kaliski.
• Mikołaj Hrebnicki (zm. po 1799) – pisarz grodzki połocki (1774-1775), strażnik połocki (1757-1799), towarzysz husarski, komisarz cywilno-wojskowy (1791).
• Jan Kanty Iłowiecki (zm. 1801) – kanonik gnieźnieński i poznański, prałat poznański, absolwent Akademii Krakowskiej, doktor obojga praw, proboszcz w Sośnicy.
• Wojciech Zagórski (zm. po 1801) - chorąży przemyski. Syn Antoniego Zagórskiego i Katarzyny Kalinowskiej.
• Teodozy Brodowicz (zm. 1803) – kapłan świecki rytu greckiego, archiprezbiter i oficjał katedry łuckiej, wikariusz unicki, pamiętnikarz.
• Tadeusz Błociszewski [44] (zm. 1807), generał major wojsk koronnych w latach 1766–1790, poseł na Sejm Czteroletni, kawaler Orderu św. Stanisława.
• Józefat Ochocki (zm. 1806) – opat bazylianów w Owruczu, doktor teologii, rektor szkół bazyliańskich, pamiętnikarz.
• Michał Zagórski (zm. 1807) – generał major wojsk koronnych. Generał w powstaniu kościuszkowskim.
• Wincenty Świerczyński (zm. 1808) - kapitan 3 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego. Według Stupnickiego poległ podczas oblężenia Saragossy w 1808 roku.
• Stanisław Kublicki (zm. 1809) – komisarz sejmowy, konfederat barski, poseł na Sejm Czteroletni, rotmistrz litewski, pułkownik, dramatopisarz, poeta, tłumacz, członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej, zwolennik reform polepszających sytuację mieszczaństwa i chłopów.
• Bonawentura Gajewski (zm. po 1812) – komisarz cywilno-wojskowy powiatu kaliskiego, rotmistrz chorągwi 3. Brygady Kawalerii Narodowej do 1786 r.
• Dionizy Mikorski (zm. po 1813) – poseł wyszogrodzki na sejm grodzieński (1793), paź króla Stanisława Augusta, kawaler Orderu Świętego Stanisława.
• Michał Ostaszewski (zm. 1816) – organizator i jeden z przywódców konfederacji barskiej 1768–1772 na Podkarpaciu, zwolennik Konstytucji 3 maja, inicjator budowy uzdrowiska Iwonicz-Zdrój, dziedzic m.in. Wzdowa.
• Tomasz Ostaszewski (1746–1817) – biskup płocki w latach 1809–1817, senator Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego, kawaler Orderu Św. Stanisława.
• Ignacy Politalski (zm. 1821) - pułkownik wojsk litewskich i polskich, sędzia deputat Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego.
• Sebastian Ostaszewski (1755–1826) – ziemianin, właściciel dóbr Wzdów i Jaćmierz w ziemi sanockiej.
• Jan Kanty Politalski (zm. po 1826) - koniuszy nadworny koronny, szambelan JKMci.
• Ignacy Jerzy Marchocki [45] (1755–1827) – chorąży trembowelski, twórca Państwa Mińkowieckiego.
• Adam Ostaszewski (1750–1829) – major kawalerii narodowej.
• Kazimierz Ostaszewski (1756–1845) – chorąży kawalerii narodowej, właściciel dóbr Zarszyn, Posada Zarszyńska i Długie w ziemi sanockiej.

XIX w.

• Michał Zagórski (zm. I. poł. XIX w.) - podsędek ziemski włodzimierski
• Ignacy Zagórski (zm. 1829) - major wojsk pruskich, fundator kościoła w Błędowie.
• Mikołaj Krzywiec-Okołowicz (1762–1841) – dziedzic dóbr Bechcice, Rszew, Niesięcin, Srebrna, Żabice Wielkie, sędzia Sądu Apelacyjnego, poseł na sejm Królestwa Polskiego, założyciel miasta Konstantynowa, fundator kościołów w Konstantynowie.
• Beda Ostaszewski (1764–1834) – przeor klasztoru benedyktynów w Pułtusku w latach 1802–1815, doktor teologii, ostatni opat klasztoru w Lubiniu w latach 1815–1834.
• Gabriel Zagórski (zm. 1837) - sędzia ziemski dubieński.
• Jan Duklan Ochocki (1766/8–1848) – pamiętnikarz, szambelan króla Stanisław Augusta Poniatowskiego, podsędek i sędzia żytomierski, palestrant żytomierski, dworzanin Józefa Stempkowskiego, wojewody kijowskiego.
• Feliks Rylski (1770–1823) – major wojsk polskich, odznaczony Orderem Virtuti Militari i Legią Honorową.
• Józef Marchocki (1776–1850) – oficer wojsk galicyjsko-francuskich i Księstwa Warszawskiego, powstaniec listopadowy.
• Józefa z Ostaszewskich ks. Łukomska (ur. 1785) – żona księcia Wincentego Łukomskiego, właściciela dóbr Pleszki w ziemi witebskiej.
• Jan Czeczot (1796–1847) – poeta, tłumacz, etnograf, przyjaciel Adama Mickiewicza, sekretarz Towarzystwa Filomatycznego.
• Józef Ostaszewski (zm. 1854) – członek Stanów Galicyjskich.
• Stanisław Ścibor-Bogusławski [46] (1784–1859) – major w 13 pułku piechoty liniowej podczas powstania listopadowego, odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari, dziedzic dóbr Włocin i Stok.
• Wincenty Danilewicz (1787–1878) – żołnierz napoleoński, szwoleżer, brał udział w wojnach napoleońskich, za co został odznaczony francuskim orderem Legii Honorowej.
• Kazimierz Ostaszewski (1786–1855) – major wojsk rosyjskich, właściciel posiadłości miejskiej w Moskwie.
• Ignacy Ostaszewski (1792–1840) – oficer wojsk polskich, uczestnik kampanii napoleońskiej 1812 roku, kapitan w 5 Pułku Ułanów w powstaniu listopadowym.
• Franciszek Gajewski (1792–1868) – pułkownik, adiutant cesarza Napoleona I, kawaler Legii Honorowej, uczestnik powstania listopadowego, dowódca dywizjonu 1 Pułku Jazdy Kaliskiej.
• Stanisław Leonard Błociszewski (ur. 1795) - major wojska polskiego.
• Jan Kazimierz Ordyniec (1797–1863) – polski tłumacz, dziennikarz, redaktor, poeta i krytyk literacki, działacz Wielkiej Emigracji.
• Spirydion Ostaszewski (1797–1875) – hipolog, hodowca koni, pisarz, zbieracz podań i legend ludowych, powstaniec listopadowy.
• Józef Gajewski (zm. 1831) - pułkownik wojsk polskich, poległy 1831 w bitwie pod Ostrołęką.
• Eustachy Ostaszewski (1800–1831) – oficer wojsk polskich, uczestnik powstania listopadowego.
• Józef Gabriel Świerczyński [47] (1800–1858) – sędzia prezydujący w Sądzie Policji Poprawczej w Kaliszu, prokurator Sądu Kryminalnego w Lublinie, nauczyciel prawa w gimnazjum gubernialnym w Piotrkowie, radca kolegialny, członek Deputacji Szlacheckiej.
• Eliasz Ostaszewski (ur. 1802) – filareta, student Uniwersytetu Wileńskiego, więzień, pamiętnikarz.
• Hieronim Ścibor-Bogusławski - reformata, ksiądz, kronikarz, kaznodzieja ordynariusz Zgromadzenia Księży Reformatów w Wieluniu.
• Antoni Jan Świerczyński (ur. ok. 1804) - sekretarz Głównego Urzędu Pocztowego Nadwornego w Warszawie.
• Wincenty Ścibor-Rylski (zm. 1885) – powstaniec listopadowy, właściciel ziemski.
• Stanisław Politalski (zm. 1888) - powstaniec styczniowy, członek Rady Powiatu Kolbuszowskiego, dziedzic Przewrotnego.
• Stanisław Błociszewski [48] (1804-1888) - major wojska polskiego, powstaniec listopadowy, otrzymał złoty krzyż Virtuti Militari.
• Scholastyka z Klickich Ostaszewska (1805–1862) – polska działaczka niepodległościowa w zaborze rosyjskim związana z kręgiem tzw. Entuzjastek, dążących do zwiększenia aktywności kobiet w życiu publicznym.
• Feliks Ostaszewski (1807–1876) – oficer pułku grenadierów w powstaniu listopadowym, kawaler Orderu Virtuti Militari.
• Joanna z Ostaszewskich Ostaszewska (1807–1849) – właścicielka dóbr Gołotczyzna i innych w pow. ciechanowskim, żona właściciela ziemskiego Józefa Władysława Ostaszewskiego.
• Ignacy Napoleon Ścibor-Bogusławski (1807–1882) – proboszcz mierzyński, uczestnik powstania styczniowego.
• Teofil Ostaszewski (1807–1889) – ziemianin, pisarz, działacz społeczny i gospodarczy, autor programu zniesienia pańszczyny, właściciel dóbr Wzdów, Grabownica i Klimkówka, członek Galicyjskiego Sejmu Stanowego, uczestnik Wiosny Ludów, marszałek powiatu brzozowskiego.
• Antoni Ostaszewski (1816–1883) – lekarz, doktor medycyny.
• Leopoldyna Horodyńska (z domu Ścibor-Rylska) (1816–1897) – właścicielka rozległych i licznych dóbr ziemskich.
• Eustachy January Mateusz Ścibor-Rylski (1817–1899) – poseł do Sejmu Krajowego Galicji, właściciel dóbr Czarnołoźce, Demeszkowce, Uhrynów oraz Tudorkowice.
• Konrad Ścibor-Bogusławski (ur. ok. 1819) - urzędnik państwowy Królestwa Polskiego. Asesor Sądu Policji Poprawczej, podpisarz Sądu Kryminalnego guberni płockiej i augustowskiej, członek Rady Opiekuńczej Zakładów Dobroczynnych pow. piotrkowskiego w 1854 r.
• Edward Rylski (1821–1895) – oficer austriacki, powstaniec styczniowy.
• Kazimierz Błociszewski [49] (1823–1878) – powstaniec wielkopolski 1848 roku, historyk, autor czterotomowej „Historii powszechnej dla uczącej się młodzieży”.
• Ludwik Ostaszewski (ur. 1824) – powstaniec, oficer wojsk włoskich, członek Towarzystwa Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu.
• Zygmunt Ścibor-Rylski (zm. 1898) – właściciel ziemski, ostatni właściciel Pisarowiec.
• Łukasz Solecki (1827–1900) – biskup przemyski 1881–1900, profesor Uniwersytetu Lwowskiego.
• Władysław Ostaszewski (1827–1863) – dowódca oddziału w powstaniu styczniowym.
• August Ścibor-Rylski (zm. 1902) – właściciel ziemski, powstaniec styczniowy, urzędnik.
• Zygmunt Czechowicz (1831–1907) – członek Komitetu Prowincjonalnego Litewskiego i Prowincjonalnego Rządu Tymczasowego Litwy i Białorusi, zesłaniec, jeden z przedstawicieli XIX-wiecznego białoruskiego ruchu narodowego.
• Jan Mioduszewski (1831–1910) – polski artysta malarz, absolwent Akademii Petersburskiej, uczestnik i laureat Wystawy Światowej w 1867 r. w Paryżu.
• Emma z hr. Załuskich Ostaszewska (1831–1912) – działaczka społeczna i patriotyczna, pianistka, właścicielka dóbr ziemskich we Wzdowie i Klimkówce.
• Włodzimierz Zagórski (1834-1902) – pisarz, satyryk, prozaik, publicysta, oficer armii austriackiej.
• Kornel Ścibor-Rylski (Kornel Ritter Rylski von Groß-Scibor) (1835–1891) – inżynier, generał major armii Austro-Węgier.
• Jan Aleksander Karłowicz (1836–1903) – polski etnograf, muzykolog, językoznawca, folklorysta, członek Akademii Umiejętności, członek honorowy Towarzystwa Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu.
• Karolina z Ostaszewskich Wojciechowska (1837–1929) – polska działaczka niepodległościowa tajnych organizacji kobiecych, kurierka powstania styczniowego 1863 r.
• Antoni Teodor Ostaszewski (1837–1909) – inżynier, budowniczy mostu łyżwowego we Włocławku, uczestnik powstania styczniowego.
• Walenty Miklaszewski (1839–1924) – profesor Szkoły Głównej Warszawskiej i Uniwersytetu Warszawskiego, czołowy przedstawiciel klasycznej szkoły prawa karnego.
• Aleksandra Świerczyńska (1842-1898) – założycielka i przełożona pierwszej w Lublinie, prywatnej, wyższej pensji żeńskiej, jednej z pierwszych na ziemiach polskich.
• Jan Zagórski (1842-1909) - powstaniec styczniowy, wywieziony na Syberię. Był ojcem gen. Włodzimierza Zagórskiego.
• Władysław Chotkowski (1843–1926) – duchowny katolicki, historyk Kościoła, profesor i rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego, wielokrotnie odznaczany m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Franciszka Józefa, Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restituta, papieskim złotym Krzyżem Pro Ecclesia et Pontifice, polskim Krzyżem Walecznych.
• Władysław Ostaszewski (1844–1892) – przedstawiciel środowiska inteligencji warszawskiej okresu Młodej Polski, jego portret pędzla Władysława Podkowińskiego znajduje się w kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie.
• Józef Rogosz (1844–1896) – pisarz, wydawca i publicysta.
• Stanisław Błociszewski (1849-1927) - doktor medycyny.
• Maria z Ostaszewskich hr. Dzieduszycka (1851–1918) – działaczka społeczna, właścicielka majątku Jasionów na Podkarpaciu.
• Maria z Pietrzkiewiczów Witkiewiczowa (1853–1931) – żona Stanisława Witkiewicza, matka Stanisława Ignacego Witkiewicza, nauczycielka muzyki.
• Antoni Longin Baranowski (1854–1922) – generał major Armii Imperium Rosyjskiego, generał podporucznik Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
• Kazimierz Franciszek Ostaszewski (1855–1936) – działacz społeczny, inżynier technolog, właściciel drukarni.
• Adam Mokrzecki (1856–1921) – generał podporucznik Wojska Polskiego, odznaczony Orderem św. Włodzimierza, Orderem św. Anny, Orderem św. Jerzego, Orderem św. Stanisława, Krzyżem Walecznych.
• Adam Hrebnicki-Doktorowicz (1858–1941) – botanik, profesor ogrodnictwa w Petersburgu.

XX w.

• Tadeusz Józef Starzewski (Ostoja-Starzewski) (1860–1931) – notariusz, doktor praw, prezes Izby Notarialnej w Krakowie, szef Departamentu Skarbu Naczelnego Komitetu Narodowego, założyciel Unii Narodowo-Państwowej.
• Adam Ostaszewski (1860–1934) – konstruktor lotniczy, naukowiec i wynalazca, nazywany Leonardem ze Wzdowa.
• Kazimierz Ostaszewski-Barański (1862–1913) – dziennikarz, publicysta i pisarz historyczny.
• Stanisław Ostaszewski (1862–1915) – przedsiębiorca, przemysłowiec, wynalazca i promotor nowoczesnych technologii.
• Stefan Mokrzecki (1862–1932) – generał dywizji Wojska Polskiego, odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem św. Włodzimierza, Orderem św. Anny, Orderem św. Jerzego, Orderem św. Stanisława, Krzyżem Walecznych.
• Maria z Gajewskich hr. Potocka (1863–1927) – dziedziczka dóbr Piątkowo, działaczka społeczna, prezes Towarzystwa Ziemianek Polskich na Pomorzu.
• Kazimierz Ostaszewski (1864–1948) – czołowy hodowca koni wyścigowych w Polsce, założyciel towarzystw hodowlanych, autor pierwszych na terenie Polski ksiąg stadnych, publicysta i kompozytor.
• Zygmunt Atanazy Mokrzecki (1865–1936) – polski entomolog, zoolog, profesor zwyczajny Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, stał na czele Instytutu Entomologii i Ochrony Lasów w Skierniewicach.
• Edmund Ścibor-Rylski (1867–1914) – oficer, urzędnik, odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Franciszka Józefa.
• Bronisław Ostaszewski (1867–1932) – adwokat, doktor prawa, major Wojska Polskiego, inicjator i twórca Związku Oficerów Rezerwy Ziem Południowo-Wschodnich we Lwowie.
• Leon Kazimierz Ostaszewski (1868–1924) – lekarz, chirurg Szpitala Praskiego w Warszawie.
• Bronisław Bohaterewicz (Bohatyrewicz) (1870–1940) – podpułkownik piechoty Armii Imperium Rosyjskiego, generał brygady Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, ofiara zbrodni katyńskiej.
• Witold Ścibor-Rylski (1871–1926) – oficer austro-węgierski, ochotnik w II wojnie burskiej, legionista, pułkownik piechoty Wojska Polskiego, pośmiertnie awansowany na generała brygady, działacz polonijny w Stanach Zjednoczonych, społecznik.
• Adam Ostaszewski (1871–1934) – prezydent Płocka w latach 1930–1934.
• Tadeusz Rylski (1871–1943) – polski urzędnik i nauczyciel akademicki, dyrektor Państwowej Szkoły Gospodarstwa Wiejskiego w Cieszynie.
• Karol Irzykowski (1873–1944) – polski krytyk literacki i filmowy, poeta, prozaik, dramaturg, teoretyk filmu, tłumacz, szachista.
• Tadeusz Zdzisław Ścibor-Rylski (1875–1934) – major administracji Wojska Polskiego, odznaczony Krzyżem Walecznych – dwukrotnie.
• Kazimierz Ścibor-Rylski (1875–1940) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej, odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych – trzykrotnie.
• Józef Longin Ostaszewski (1875–1942) – lekarz, działacz społeczny, historyk, popularyzator dziejów i kultury ziem północnego Mazowsza, wydawca, publicysta i malarz.
• Mieczysław Karłowicz (1876–1909) – kompozytor i dyrygent, autor ponad 100 pieśni oraz różnych utworów orkiestrowych, w tym 6 poematów symfonicznych.
• Felicja Gajewska (1877–1939) – polska ziemianka, działaczka społeczna, wiceprezes Towarzystwa Ziemianek Polskich, członkini Towarzystwa Naukowego w Toruniu.
• Juliusz Ostoja-Zagórski Juliusz Ostoja-Zagórski (1878–1919) – major kawalerii Legionów i Wojska Polskiego, odznaczony Krzyżem Żelaznym (Cesarstwo Niemieckie), Krzyżem Zasługi Wojskowej.
• Karol Bogusławski (1880–1932) – działacz społeczny, kupiec, członek Stowarzyszenia Polskich Kupców i Przemysłowców Chrześcijan, członek Rady Nadzorczej Banku Spółdzielczego w Łodzi, ławnik Sądu Grodzkiego oraz członek Komisji Podatkowych. Właściciel sklepu kryształów i porcelany przy ulicy Piotrkowskiej w Łodzi.
• Włodzimierz Zagórski Włodzimierz Zagórski (1882–1927) – generał brygady, pilot, Wojska Polskiego, odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych.
• Zofia Rogoszówna (1881/1882–1921) – polska pisarka dla dzieci, tłumaczka i poetka. Zapoczątkowała adaptowanie utworów ludowych w literaturze dla dzieci.
• Janina Karłowicz (1882–1937) – nauczycielka, organizatorka szkolnictwa żeńskiego, uczestniczka obrony Lwowa w 1918 r.
• Maciej Starzewski (ur. 17 czerwca 1891 w Krakowie, zm. 4 grudnia 1944 tamże) – prawnik, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej
• Władysław Ostaszewski (1882–1965) – doktor medycyny, podpułkownik Wojska Polskiego.
• Kazimierz Suchcicki (1882–1940) – ksiądz, dziekan Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, mianowany pośmiertnie na stopień generała brygady.
• Aniela Ostaszewska (1882–1937) – właścicielka majątku ziemskiego Klimkówka, autorka dziennika z czasów I wojny światowej, opisującego wojnę na Podkarpaciu.
• Kazimierz Zagórski Kazimierz Zagórski (Casimir Ostoja Zagourski) (1883–1944) – polski fotograf i podróżnik.
• Józefina Alicja Rogosz, 1v. Rogosz-Zagórska, 2v. Rogosz-Pieńkowska, 3v. Rogosz-Walewska (1884–1968) – aktorka, poetka i pisarka.
• Karol Zagórski (1886–1940) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
• Stefan Kiedrzyński (1886–1943) – polski dramaturg i powieściopisarz.
• Rudolf Świerczyński [50] (1887-1943) – polski architekt, współtwórca Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, którego był profesorem, a w latach 1931–1934 dziekanem. Zachował się pomnik nagrobny jego rodziny na Starych Powązkach w Warszawie.
• Kazimierz Bogusławski [51] (1887–1949) – działacz społeczny, członek Zarządu Stowarzyszenia Polskich Kupców i Przemysłowców Chrześcijan, dyrektor Banku Spółdzielczego w Łodzi, odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.
• Stanisław Bogusławski (1888–1940) – oficer Legionów Polskich, major Wojska Polskiego. W 1940 r. zamordowany przez Sowietów.
• Stanisław Doktorowicz-Hrebnicki (1888–1974) – geolog oraz inżynier górniczy, odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem 10-lecia PRL, Orderem Sztandaru Pracy I klasy oraz Odznaką Tysiąclecia Państwa Polskiego.
• Irena z Ostaszewskich Porębska (1889–1969) – nauczycielka i pedagog, dyrektorka Liceum im. Tadeusza Czackiego w Warszawie.
• Władysław Roguski (1890–1940) – polski malarz, grafik, projektant tkanin, służył w Legionach Polskich, odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.
• Wacław Krzywiec (ur. 19 października 1908 w Petersburgu, zm. 12 marca 1956 w Gliwicach) – polski komandor porucznik. W latach 1947–1948 był dowódcą słynnego polskiego niszczyciela ORP „Błyskawica”, który po wojnie wrócił z Wielkiej Brytanii do Polski
• Bronisław Hełczyński (1890–1978) – polski prawnik, profesor na Wydziale Prawa UJ, działacz społeczny i państwowy, m.in. szef Kancelarii Cywilnej Prezydenta Ignacego Mościckiego i prezes Najwyższego Trybunału Administracyjnego, założyciel zrzeszeń ponadpartyjnych w dziedzinie oświaty i kultury narodowej, m.in. członek założyciel i prezes Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie, członek władz Towarzystwa Rozwoju Ziem Wschodnich.
• Tadeusz Zagórski (1891–1969) – sportowiec, działacz sportowy, bankowiec, odznaczony Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi
• Henryk Ostaszewski (1892–1957) – prawnik, urzędnik państwowy II Rzeczypospolitej, wojewoda białostocki.
• Józef Świerczyński [52] (1893-1940) – generał brygady, pułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 roku został awansowany pośmiertnie do stopnia generała brygady.
• Wincenty Bonawentura Świerczyński (1894-1940) - kapitan Wojska Polskiego, zamordowany w Charkowie w 1940 roku.
• Tadeusz Sendzimir (1894–1989) – polski inżynier i wynalazca, odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Polonia Restituta.
• Maksym Rylski (1895–1964) – ukraiński poeta, tłumacz, publicysta, działacz społeczny, pracownik Akademii Nauk USRR, doktor honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego.
• Witold Stanisław Szyszkowski (1896–1940) – polski lekarz, podporucznik, działacz BBWR i PCK, ofiara zbrodni katyńskiej.
• Antoni Ostaszewski (1896–1946) – doktor nauk medycznych, major lekarz Wojska Polskiego, odznaczony Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Niepodległości oraz Orderem Virtuti Militari V klasy.
• Jan Świerczyński [53] (1897–1969) – generał brygady Wojska Polskiego, uczestnik I wojny światowej, wojny polsko-bolszewickiej, II wojny światowej (kampanii wrześniowej, kampanii włoskiej).
• Stefan Ścibor-Bogusławski [54] (1897–1978) – rotmistrz Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej i Polskich Sił Zbrojnych, uczestnik I i II wojny światowej, dziedzic Wilkowic, wielokrotnie odznaczany m.in.: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Walecznych, Srebrny Krzyż Zasługi, Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino, Gwiazda za Wojnę 1939–1945, Gwiazda Italii, Medal Króla Jerzego VI za Wojnę 1939–1945.
• Zygmunt Rylski ps. „Grzegorz”, „Hańcza” (1898–1945) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, odznaczony m.in. Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych – trzykrotnie.
• Tadeusz Józefat Ścibor-Bogusławski [55] (1899–1992) – porucznik Wojska Polskiego, odznaczony Krzyżem Walecznych, dziedzic Wilkowic.
• Władysław Ścibor-Bogusławski [56], ps. „Łajdus” (1902–1945) – uczestnik powstania warszawskiego, odznaczony Krzyżem Armii Krajowej, Medalem Wojska Polskiego (czterokrotnie), Warszawskim Krzyżem Powstańczym, dziedzic Wilkowic.
• Stanisław Ostoja-Chrostowski ps. „Dyrektor”, „Just”, „Korweta” (1897–1947) – rzeźbiarz, malarz i grafik, profesor i rektor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, szef Referatu 999 Oddziału II Informacyjno-Wywiadowczego Komendy Głównej Armii Krajowej.
• Teodor Gajewski (1902–1948) – artysta rzeźbiarz, autor m.in. pomnika Chrystusa z 1935 w Bydgoszczy.
• Zofia Tarnowska z Ostaszewskich (1902–1982) – działaczka społeczna i gospodarcza, hodowczyni koni sportowych, małżonka hr. Jana Tytusa Tarnowskiego z Chorzelowa.
• Roman Ostaszewski (1903–1940) – polityk, poseł na Sejm V kadencji w II RP w latach 1938–1939, jedna z ofiar zbrodni katyńskiej.
• Antoni Uniechowski (1903–1976) – polski rysownik, odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem 10-lecia Polski Ludowej.
• Karola Uniechowska (1904–1955) – ochotniczka w Pomocniczej Służbie Kobiet, podczas II wojny światowej pielęgniarka w wojskowych szpitalach, odznaczona Medalem Wojska, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Pamiątkowym Monte Cassino, Gwiazdą za Wojnę 1939–1945 i Gwiazdą Italii.
• Eugeniusz Czechowicz (1904–1964) – poseł do Sejmu Ustawodawczego (1947–1952) z ramienia Stronnictwa Demokratycznego z okręgu Opole, członek Związku Uczestników Walki Zbrojnej o Niepodległość i Demokrację.
• Józef Ostaszewski (1904–1989) – inżynier, naukowiec, jeden z czołowych polskich specjalistów w zakresie automatyki wydobycia ropy naftowej.
• Jan Ostaszewski (1905–1974) – działacz emigracji polskiej, prawnik, socjolog, wykładowca w Szkole Nauk Politycznych i Społecznych w Londynie.
• Yolanda Ostaszewska (1907–2002) – pedagog, skrzypaczka, zamieszkała i działająca w Paryżu.
• Zofia Uniechowska (Zofia Döllinger) (1909–1993) – dyplomowana pielęgniarka-położna, podczas II wojny światowej uczestniczyła w konspiracji AK, odznaczona Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Krzyża Grunwaldu, Medalem Zwycięstwa i Wolności, Krzyżem Partyzanckim oraz Warszawskim Krzyżem Powstańczym.
• Wanda z Boruckich Ostaszewska (1909–1994) – działaczka polskiego podziemia niepodległościowego, łączniczka wywiadu Armii Krajowej, po II wojnie światowej represjonowana przez władze komunistyczne.
• Piotr Ostaszewski (1910–1965) – major pilot Polskich Sił Powietrznych, uczestnik bitwy o Anglię w 609 dywizjonie myśliwskim RAF, kapitan (flight lieutenant) RAF.
• Izabella z Ostaszewskich Zielińska (1910–2017) – pianistka, pedagog.
• Adam Kozłowiecki SJ (1911–2007) – duchowny rzymskokatolicki, jezuita, misjonarz, arcybiskup metropolita lusakijski w latach 1959–1969, kardynał prezbiter od 1998.
• Włodzimierz Ścibor-Rylski (1914–1939) – podporucznik rezerwy kawalerii Wojska Polskiego, działacz katolicki, prawnik.
• Zbigniew Ścibor-Rylski, ps. „Motyl”, „Stanisław” (1917–2018) – oficer Armii Krajowej, generał brygady WP, w latach 2004–2014 sekretarz Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari, członek założyciel i prezes Zarządu Głównego Związku Powstańców Warszawskich w latach 1989–1994 i 1997–2018.
• Tadeusz Ostaszewski (1918–2003) – rzeźbiarz, profesor Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, kawaler orderu Virtuti Militari za udział w kampanii wrześniowej.
• Jerzy Ostaszewski (1919–1943) – żołnierz Kedywu Armii Krajowej, bohater eseju Jana Józefa Szczepańskiego „W służbie Wielkiego Armatora”, rozstrzelany przez Niemców w Warszawie w 1943 roku.
• Grażyna Chrostowska (1921–1942) – poetka polska, działaczka podziemia w okresie II wojny światowej.
• Ludmiła z Ostaszewskich Szarkowska (1921–1965) – biochemik, docent dr hab. w Instytucie Biochemii i Biofizyki PAN.
• Zdzisław Wojciech Szyszkowski ps. „Ostoja” (1921-1985) - podporucznik Armii Krajowej, uczestnik powstania warszawskiego.
• Alina z Ostaszewskich Hejnowicz (1926–2010) – botanik, doc. dr hab. w Instytucie Dendrologii Polskiej Akademii Nauk.
• Stanisław Ostoja-Kotkowski (także Stan Ostoja-Kotkowski) (1922–1994) – malarz, rzeźbiarz, scenograf, fotografik, odznaczony Orderem Australii, Odznaką honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”.
• Zofia Danilewicz-Stysiak (1922–2013) – stomatolog, prof. dr hab. n. med., dyr. Instytutu Stomatologii Akademii Medycznej w Łodzi.
• Lech Włodzimierz Bogusławski [57] (1922–2013) – uczestnik kampanii wrześniowej 1939, sekretarz generalny Stowarzyszenia Papierników Polskich w latach 1974–1982, odznaczony Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem za Warszawę, Złotą i Srebrną Odznaką Honorową NOT.
• Zbigniew Rylski ps. „Andrzej”, „Brzoza”, przybrane nazwisko „Andrzej Kaczor” (ur. 1923) – major Wojska Polskiego, odznaczony m.in. Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych – dwukrotnie.
• Janusz Bogusławski [58] (1925–2024) – doktor nauk technicznych, dyrektor Centralnego Laboratorium Przemysłu Wełnianego w Łodzi w 1973 r., odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką NOT i SWP, Honorową Odznaką Miasta Łodzi i Woj. Bielskiego.
• Andrzej Wojciech Zagórski Andrzej Zagórski ps. „Mścisław” (1926–2007) – historyk, żołnierz Armii Krajowej, odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi.
• Jerzy Ostoja-Koźniewski (1926–2014) — polski działacz emigracyjny, minister skarbu w ostatnim Rządzie RP na uchodźstwie (1989–1990).
• Aleksander Ścibor-Rylski (1928–1983) — polski pisarz, reżyser i scenarzysta filmowy, odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
• Halina Chrostowska (1929–1990) – graficzka, rysowniczka, pedagog, działaczka artystyczna.
• Andrzej Antoni Ostoja-Owsiany (1931–2008) — polityk i pisarz, działacz opozycji demokratycznej w okresie PRL, przewodniczący Rady Miejskiej w Łodzi I kadencji (1990–1994), poseł na Sejm II kadencji, senator IV kadencji.
• Roman Bańkowski (1932-2004) – poeta, publicysta, działacz kulturalny i społeczny, odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.
• Kazimierz Tumiłowicz (1932-2008) – polski działacz kombatancki, współtwórca Związku Sybiraków, członek Miejskiej Rady Narodowej w Gorzowie Wielkopolskim.
• Bożena Ostoja-Zagórska Kearns (zm. 2014) – uczestniczka Powstania Warszawskiego, żołnierz AK
• Stanisław Andrzej Zagórski (1933-2015) – dziennikarz, redaktor, działacz społeczny, odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim, Komandorskim i Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
• Włodzimierz Ostoja-Zagórski (1939-2015) – biochemik i biolog molekularny, profesor.
• Janusz Ostoja-Zagórski (ur. 1943) – profesor zwyczajny nauk humanistycznych.
• Jacek Ostaszewski (ur. 1944) – muzyk (kontrabasista i flecista), kompozytor, reżyser teatralny.
• Eustachy Rylski (ur. 1944) – prozaik, dramaturg, scenarzysta, laureat Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza i Nagrody Literackiej m.st. Warszawy, odznaczony Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
• Adam Ostaszewski (ur. 1949) – matematyk, profesor w London School of Economics, działacz społeczny, członek i przewodniczący Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego w Londynie.
• Piotr Witold Ostaszewski (ur. 1950) – naukowiec, profesor nauk weterynaryjnych.
• Paweł Ostaszewski (ur. 1963) – profesor na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego i w SWPS.
• Piotr Ostaszewski (ur. 1964) – historyk, politolog i amerykanista ze Szkoły Głównej Handlowej (SGH), od 2017 ambasador RP w Korei Południowej.
• Rafał Marian Bogusławski [59] (ur. 1967) – artysta plastyk, projektant form przemysłowych, publicysta, prezes Stowarzyszenia Rodu Ostoja, członek redakcji „Na Sieradzkich Szlakach”, członek Wieluńskiego Towarzystwa Naukowego, wielokrotnie nagradzany m.in. I nagrodą za projekt znaku Polskiego Radia Katowice, II nagrodą w Międzynarodowym Festiwalu WRO, Medalem Zarządu Głównego PTTK.
• Maja Ostaszewska (ur. 1972) – aktorka teatralna i filmowa, dwukrotna laureatka Orła za pierwszoplanowe role kobiece w filmach Jack Strong i Body/Ciało.

Przypisy

1. Czcibor to staropolskie imię męskie, które oznacza walczącego o cześć, obrońcę czci lub tego, który czci walkę – H. Górny, Imię Cz(ś)cibor w polskiej antroponimii i toponimii, Instytut Języka Polskiego PAN, (w:) „Onomastica”, LXI/2, 2017, s. 130.
2. R. Kalinowski, Protoheraldyczny znak na portalu kościoła w Wysocicach a historia herbu Ostoja w średniowieczu, (w:) „Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego, nowej serii”, t. XV (XXVI), Warszawa 2016, s. 6, 44.

Źródła i literatura

• Wikipedia: Ród Ostojów (Mościców).
• Polski Słownik Biograficzny.
• Polskie encyklopedie powszechne.
• Wydania Polskiego Rocznika Heraldycznego i Miesięcznika Heraldycznego.