Historia rodziny Raczko
Raczko - stara rodzina rycerska bojarów litewskich pieczętująca się herbem Ostoja od II poł. XV wieku. Piotr Strocewicz Raczko z Połonki, starosta bielski w r. 1437, a Rafał Saczkowicz Raczko z Puczyc, sędzia ziemski bielski w r. 1470 i starosta mielnicki w r. 1484. Synowie Rafała: Bartłomiej, kanonik katedralny wileński w r. 1493, Paweł na Ruskowie, wojski ziemi bielskiej w r. 1511, Jerzy na Puczycach i Turośni, sędzia ziemski bielski w r. 1514-33 i sekretarz Zygmunta Starego I w r. 1533, Jan na Kibortyszkach, Podubisach i Ugianach w Żmudzi.
Jerzy Raczko, sędzia ziemski bielski , rycerz zacny w r. 1506 pod Kleckiem „dzielności dokazował” walcząc z Tatarami przy boku Jana Radziwiłła.
W następnych wiekach członkowie rodziny także pełnili różne funkcje państwowe, a kilku było posłami na sejmach elekcyjnych Rzeczypospolitej Obojga Narodów i byli elektorami: Władysława IV, Stanisława Leszczyńskiego, Augusta II i Stanisława Augusta. Ponadto pieczęć Stanisława Raczko z Puczyc znajduje się przy akcie Unii Lubelskiej, chociaż w treści aktu nie jest wymieniony. Z gałęzi żmudzko-litewskiej posłami ziemi żmudzkiej był elektor Michała Korybuta Wiśniowieckiego, a Jakub Raczko i jego brat Antoni byli posłami sejmu konwokacyjnego w 1764 r., zwołanego przed sejmem elekcyjnym.
Zapisani do ksiąg szlacheckich w XVIII/XIX/XX stuleciu m.in.: - w gub. wileńskiej: Ignacy z synami Marcinem i Dominikiem oraz jego brat Wincenty, synowie Jakuba, wnukowie Jerzego, prawnukowie Szymona (1804), Wincenty z synami Aleksandrem, Janem, Franciszkiem i Konstantym (1800 i 1850), Ignacy Bonifacy, Kazimierz i Wincenty, synowie Antoniego, wnukowie Andrzeja (1800, 1849 i 1850), a także po Macieju synowie Wincenty i Antoni z synami Ignacym, Kajetanem, Michałem i Leonardem (1851), - w guberni kowieńskiej: potomstwo Stanisława, Józefa i Macieja, synów Kazimierza, wnuków Andrzeja, prawnuków Adama Wojciecha (1795 i 1856), - w guberni witebskiej: Franciszka Dominika synowie Edward, Napoleon, Józef i Władysław, syna Dominika, wnuka Onufrego, prawnuka Wasyla (1870 i 1905).
Teoria pochodzenia rodziny Raczko
Korzeni z których wywodzi się rodzina Raczko herbu Ostoja należy szukać wśród przodków bojara litewskiego Ginetha Koncewicza herbu Zaręba, który wg Jana Długosza został z innymi wybrany przez wielkiego księcia litewskiego Witołda do uczestnictwa w herbach szlacheckich królestwa Polskiego i został przyjęty do rodu Zarębów przez szlachcica polskiego Marcina z Kalinowej. Czytaj więcej
Rotmistrz JKM Jakub Raczko
O Rotmistrzu Jakubie Raczko według opracowania Waldermara Ostoi Raczko czytaj tutaj.
Zacne postacie w rodzinie Raczko do III rozbioru Polski
- Piotr Strocewicz Raczko z Połonki - [sędzia ziemski bielski, [starosta]] bielski, 1437-1450
- Rafał Saczkowicz Raczko z Puczyc - sędzia ziemski bielski, 1470, starosta mielnicki, 1484
- Bartłomiej Raczko z Puczyc - kanonik katedralny wileński, 1484
- Paweł Raczko z Ruskowa - wojski bielski, 1511-24
- Jerzy Raczko z Puczyc - sędzia ziemski bielski, 1514-33
- Stanisław Raczko z Ruskowa - poseł na sejm lubelski który uchwalił Unię Lubelską, 1569
- Adam Raczko z Ruskowa - poseł na sejm elekcyjny, 1632
- Wojciech Raczko z Ruskowa - poseł na sejm elekcyjny, 1632
- Władysław Raczko z Kibortyszek - poseł na sejm elekcyjny, 1669
- Adam Raczko z Ruskowa - poseł na sejm elekcyjny, 1697
- Andrzej Raczko z Ruskowa - poseł na sejm elekcyjny, 1705
- Jakub Raczko z Kibortyszek - poseł na sejm konwokacyjny, 1764
- Antoni Raczko z Kibortyszek - poseł na sejm konwokacyjny, 1764