Historia rodziny Raczko: Różnice pomiędzy wersjami

Z Ostoya
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
 
(Nie pokazano 39 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 2: Linia 2:
 
[[Plik:Ostoja tarcza korona1.jpg|140px|right|]]
 
[[Plik:Ostoja tarcza korona1.jpg|140px|right|]]
  
−
'''[[Raczko]]''' - stara rodzina [[Rycerstwo|rycerska]] bojarów litewskich, od II poł. XV wieku na ziemi Bielskiej, dla Rzeczpospolitej wielce zasłużona. W I poł. XVI wieku linia na Żmudzi pieczętująca się herbem Ostoja.
+
'''[[Raczko]]''' - stare rodziny [[Rycerstwo|rycerskie]] bojarów litewskich, od II poł. XV wieku szlachta w Wielkim Księstwie Litewskim, dla Rzeczpospolitej Obojga Narodów wielce zasłużona. Od I poł. XVI wieku znana na Żmudzi rodzina szlachecka pieczętująca się herbem Ostoja, początkowo na ziemi wiłkomirskiej, a następnie na wileńszczyźnie i ziemi oszmiańskiej.  
  
 
=== Średniowiecze ===
 
=== Średniowiecze ===
  
−
Wg. opracowań historyków St. Mleczko z 1912 r. i Wł. Semkowicza z 1926 r.:
+
Wg. opracowań historyków A. Bonieckiego z 1883 r., St. Mleczko z 1912 r., Wł. Semkowicza z 1926 r. i J. Glinki z 1960 r.:
  
−
[[Raczko Piotr Strocewicz|Piotr Strocewicz Raczko]] z Połonki herbu Zaręba, [[starosta]] bielski od r. 1447, a [[Raczko Rafał Saczkowicz|Rafał Saczkowicz Raczko]] z Puczyc herbu Gozdawa, [[sędzia ziemski]] bielski w r. 1470 i [[starosta]] mielnicki od r. 1484. Synowie Rafała: Bartłomiej, [[kanonik]] katedralny wileński w r. 1493, Paweł na Ruskowie, [[wojski]] ziemi bielskiej w r. 1511, Jerzy na Puczycach i Turośni, [[sędzia ziemski]] bielski w r. 1514-33 i sekretarz Zygmunta Starego I w r. 1533, Jan na Kibortyszkach, Podubisach i Ugianach w Żmudzi herbu Ostoja.  
+
Król Zygmunt potwierdził w 1507 r. Mikołajowi Michnowiczowi Raczkowiczowi herbu Łabędź, pisarzowi łacińskiemu i namiestnikowi szwoleńskiemu akt, którym ojciec jego nabył różne ziemie w powiecie krzemienieckim. Tenże Mikołaj, sekretarz królewski i namiestnik szwoleński, otrzymał od króla Zygmunta w 1508 roku dwudziestu służebnych ludzi. W 1515 r. był Mikołaj także marszałkiem królewskim. W 1514 r. on i brat jego, Stanisław, otrzymali puszczę grodzieńską. Mikołaj był wnukiem Raczko Tabutowicza z rodu bojara Klausucia z Wawierki.
 +
 
 +
[[Raczko Piotr Strocewicz|Piotr Strocewicz Raczko]] z Połonki herbu Zaręba, [[starosta]] bielski od r. 1447, a [[Raczko Rafał Saczkowicz|Rafał Saczkowicz Raczko]] z Puczyc herbu Gozdawa, [[sędzia ziemski]] bielski w r. 1470 i [[starosta]] mielnicki od r. 1484. Synowie Rafała: Bartłomiej, [[kanonik]] katedralny wileński w r. 1493, Paweł na Ruskowie, [[wojski]] ziemi bielskiej w r. 1511, Jerzy na Puczycach i Turośni, [[sędzia ziemski]] bielski w r. 1514-33 i sekretarz Zygmunta Starego I w r. 1533, Jan na Kibortyszkach, Podubisach i Ugianach w Żmudzi.  
  
 
Wg [http://pl.wikipedia.org/wiki/Maciej_Stryjkowski Stryjkowskiego] [[Jerzy Raczko]], [[sędzia ziemski]] bielski, założyciel Turośni, rycerz zacny w r. 1506 pod [http://pl.wikipedia.org/wiki/Bitwa_pod_Kleckiem Kleckiem]  „dzielności dokazował” walcząc z Tatarami przy boku [http://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Radziwi%C5%82%C5%82_(marsza%C5%82ek_ziemski_litewski) Jana Radziwiłła].  
 
Wg [http://pl.wikipedia.org/wiki/Maciej_Stryjkowski Stryjkowskiego] [[Jerzy Raczko]], [[sędzia ziemski]] bielski, założyciel Turośni, rycerz zacny w r. 1506 pod [http://pl.wikipedia.org/wiki/Bitwa_pod_Kleckiem Kleckiem]  „dzielności dokazował” walcząc z Tatarami przy boku [http://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Radziwi%C5%82%C5%82_(marsza%C5%82ek_ziemski_litewski) Jana Radziwiłła].  
  
−
W spisie wojska WKL w 1528 r. poza Jerzym (126 woj.), Pawłem (124 woj.) z pow. mielnickiego i bielskiego na Podlasiu oraz Janem (243 woj.) z ejragolskiego na Żmudzi, synami Rafała, występują jeszcze Raczkowicze: Michał (88 woj.) i jego syn Stanisław (11 woj.) z Ejszyszek w pow. lidzkim oraz Dobko (240 woj.) z Wielony na Żmudzi i Marcin (85 woj.) z Wysokiego Dworu k/Troków, o potomkach których nic nie wiadomo.
+
W spisie wojska WKL w 1528 r. poza Jerzym (126 woj.), Pawłem (124 woj.) z pow. mielnickiego i bielskiego na Podlasiu oraz Janem (243 woj.) z ejragolskiego na Żmudzi, synami Rafała, występują jeszcze Raczkowicze: Januszko (50 woj.) z Miemiżek na wileńszczyźnie, Michał (88 woj.) i jego syn Stanisław (11 woj.) z Ejszyszek w pow. lidzkim oraz Dobko (240 woj.) z Wielony na Żmudzi, a także Raczkiewcze lub Raczewicze: Jakub (272 woj.) z Patumszyszek ze Żmudzi, Marcin (85 woj.) z Wysokiego Dworu k/Troków i Mis z lidzkiego w woj. wileńskim, o potomkach których niewiele wiadomo. Można założyć, że Dobko i Jakub, którzy żyli na Żmudzi, byli spokrewnieni z Piotrem Strocewiczem, ale Marcin, Michał i Mis byli z innej nieznanej rodziny Raczkowiczów być może herbu Ostoja.
  
−
Synowie Jerzego nie pozostawili potomków męskich i ta linia rodziny wymarła w XVI wieku. Potomkowie Pawła z Ruskowa stanowią gałąź podlaską rodziny Raczko herbu Gozdawa, a potomkowie Jana z Kibortyszek - gałąź żmudzko-litewską herbu Ostoja.
+
Synowie Jerzego z Puczyc nie pozostawili potomków męskich i ta linia rodziny wymarła w XVI wieku. Potomkowie Pawła z Ruskowa stanowią gałąź podlaską rodziny Raczko herbu Gozdawa, która po Unii Lubelskiej znalazła się na terytorium Korony Królestwa Polskiego, a potomkowie Jana z Kibortyszek - gałąź żmudzko-litewską w WKL.
 +
 
 +
Pierwszym znanym Raczko herbu Ostoja wg. Mleczki był Masio (Mis?) z wiłkomirskiego, wiadomo, że rodziny Raczko z wywodzące się z wiłkomirskiego kilkakrotnie udowodniły szlachectwo herbu Ostoja.
  
 
Pierwsze znalezione dokumenty w których występuje nazwisko Raczko dotyczą:
 
Pierwsze znalezione dokumenty w których występuje nazwisko Raczko dotyczą:
Linia 22: Linia 26:
 
- w zbiorach Archiwum Głównego w Warszawie znajduje się dokument z pieczęcią Jerzego Raczko z Puczyc herbu Gozdawa z 1530 r.,
 
- w zbiorach Archiwum Głównego w Warszawie znajduje się dokument z pieczęcią Jerzego Raczko z Puczyc herbu Gozdawa z 1530 r.,
  
−
- w księdze chrztów parafii Dmosin (powiat Brzeziny) znajduje się akt chrztu w 1603 r. Katarzyny, córki nieznanego historykom Aleksego Raczki i jego żony Agnieszki.
+
- w księdze chrztów parafii Dmosin (powiat Brzeziny) znajduje się akt chrztu w 1603 r. Katarzyny, córki nieznanego historykom Aleksego Raczki i jego żony Agnieszki, a w parafii pińczowskiej - akt ślubu w 1609 r. Tomasza, syna również nieznanego Mateusza, ale obaj prawdopodobnie wywodzili się z gałęzi podlaskiej herbu Gozdawa.
  
 
=== Od Wazy do Poniatowskiego ===
 
=== Od Wazy do Poniatowskiego ===
  
−
W następnych wiekach członkowie rodziny pełnili różne funkcje państwowe, a kilku z gałęzi podlaskiej  było posłami na sejmach elekcyjnych Rzeczypospolitej Obojga Narodów i byli elektorami: [http://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82adys%C5%82aw_IV_Waza Władysława IV],  [http://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_Leszczy%C5%84ski Stanisława Leszczyńskiego],  [http://pl.wikipedia.org/wiki/August_II_Mocny Augusta II] i  [http://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_August_Poniatowski Stanisława Augusta]. Ponadto pieczęć Stanisława Raczko z Puczyc znajduje się przy akcie [[Unii Lubelskiej]], chociaż w treści aktu nie jest wymieniony. Z gałęzi żmudzko-litewskiej posłami ziemi żmudzkiej był elektor [http://pl.wikipedia.org/wiki/Micha%C5%82_Korybut_Wi%C5%9Bniowiecki Michała Korybuta Wiśniowieckiego], a Jakub Raczko i jego ojciec Antoni byli posłami [http://pl.wikipedia.org/wiki/Sejm_konwokacyjny_(1764) sejmu konwokacyjnego] w 1764 r., zwołanego przed sejmem elekcyjnym.
+
W następnych wiekach członkowie rodzin Raczko pełnili różne funkcje państwowe, a kilku z gałęzi podlaskiej  było posłami na sejmach elekcyjnych Rzeczypospolitej Obojga Narodów i byli elektorami: [http://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82adys%C5%82aw_IV_Waza Władysława IV],  [http://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_Leszczy%C5%84ski Stanisława Leszczyńskiego],  [http://pl.wikipedia.org/wiki/August_II_Mocny Augusta II] i  [http://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_August_Poniatowski Stanisława Augusta]. Ponadto jest informacja, że pieczęć Stanisława Raczko z Puczyc znajdowała się przy akcie [[Unii Lubelskiej]], chociaż w treści aktu nie jest on wymieniony. Z gałęzi żmudzko-litewskiej posłami ziemi żmudzkiej był Władysław, elektor [http://pl.wikipedia.org/wiki/Micha%C5%82_Korybut_Wi%C5%9Bniowiecki Michała Korybuta Wiśniowieckiego], a Jakub Raczko i jego ojciec Antoni byli posłami [http://pl.wikipedia.org/wiki/Sejm_konwokacyjny_(1764) sejmu konwokacyjnego] w 1764 r., zwołanego przed sejmem elekcyjnym.
  
 
Ponadto wiadomo, że Szymon Raczko w 1627 r. razem ze stryjami Krzysztofem i Pawłem uczestniczył w sejmiku, w wyborach delegatów do sądu głównego wiłkomirskiego. Na tym sejmiku potwierdzono szlachectwo jemu i jego rodzinie.
 
Ponadto wiadomo, że Szymon Raczko w 1627 r. razem ze stryjami Krzysztofem i Pawłem uczestniczył w sejmiku, w wyborach delegatów do sądu głównego wiłkomirskiego. Na tym sejmiku potwierdzono szlachectwo jemu i jego rodzinie.
Linia 32: Linia 36:
 
=== Zapisani do ksiąg szlacheckich w XVIII/XIX/XX stuleciu  ===
 
=== Zapisani do ksiąg szlacheckich w XVIII/XIX/XX stuleciu  ===
 
   
 
   
−
W guberni wileńskiej herbu Ostoja: Ignacy z Radziejowszczyzny z synami Marcinem i Dominikiem oraz jego brat Wincenty, synowie Jakuba, wnukowie Jerzego z Chorążyc, prawnukowie Szymona (potwierdzenie szlachectwa 1804),  Ignacy Bonifacy, Kazimierz i Wincenty z Golginiszek, synowie Antoniego, wnukowie Andrzeja z oszmiańskiego (1800, 1849 i 1850), a także po Macieju synowie Wincenty i Antoni z olickiego z synami Ignacym, Kajetanem,  Leonardem i Michałem z olickiego (1851),
+
W guberni wileńskiej herbu Ostoja: Ignacy z Radziejowszczyzny z synami Marcinem i Dominikiem oraz jego brat Wincenty, synowie Jakuba, wnukowie Jerzego z Chorążyc, prawnukowie Szymona (potwierdzenie szlachectwa herbu Ostoja w 1804),  Ignacy Bonifacy, Kazimierz i Wincenty z Golginiszek, synowie Antoniego, wnukowie Andrzeja z oszmiańskiego (potwierdzenie szlachectwa w 1800, 1849 i 1850), a także po Macieju synowie Wincenty i Antoni z olickiego z synami Ignacym, Kajetanem,  Leonardem i Michałem z olickiego (potwierdzenie szlachectwa w 1851).
 
   
 
   
−
W guberni kowieńskiej herbu Ostoja: potomstwo Stanisława, Jana, Macieja z Rukujży i Józefa z Powieża, synów Kazimierza, wnuków Andrzeja, prawnuków Adama Wojciecha z Miszczyny (1795 i 1856).
+
W guberni kowieńskiej herbu Ostoja: potomstwo Stanisława, Jana, Macieja z Rukujży i Józefa z Powieża, synów Kazimierza, wnuków Andrzeja, prawnuków Adama Wojciecha z Miszczyny (potwierdzenie szlachectwa herbu Ostoja w 1795 i 1856).
  
−
W guberni wileńskiej (herbu nieznanego, ale prawdopodobnie Łabędź): Wincenty z Okmieniszek z synami Aleksandrem, Janem, Franciszkiem i Konstantym (1800 i 1850).
+
W guberni wileńskiej prawdopodobnie herbu Ostoja: Wincenty z Okmieniszek z synami Aleksandrem, Janem, Franciszkiem i Konstantym (potwierdzenie szlachectwa w 1800 i 1850), a także Andrzej z pow. oszmiańskiego z synami Antonim, Ławrinem i Matwiejem (potwierdzenie szlachectwa w 1851).
  
−
W guberni witebskiej (herbu nieznanego): Edward, Napoleon, Józef i Władysław ze Stemak, synowie Franciszka Dominika, syna Dominika z drysskiego, wnuka Onufrego, prawnuka Wasyla z połockiego(1870 i 1905).
+
W guberni witebskiej (herbu nieznanego): Edward, Napoleon, Józef i Władysław ze Stelmak, synowie Franciszka Dominika, syna Dominika z drysskiego, wnuka Onufrego, prawnuka Wasyla z połockiego(potwierdzenie szlachectwa w 1870 i 1905).
 +
 
 +
Wielokrotnie także inne osoby z rodzin Raczko mają podane w spisach szlachty informację o potwierdzeniu szlachectwa.
  
 
== [[Teoria pochodzenia rodziny Raczko]] ==
 
== [[Teoria pochodzenia rodziny Raczko]] ==
  
−
Rodzina Raczko od połowy XV do początków XVIII wieku została opisana przez Stanisława Mleczko w jego pracy z 1912 r.: „Mleczko, Raczko, Saczko i Łyczko. Przyczynek do kwestyi ustalania się nazwisk szlacheckich w XV wieku”. O etymologii tych nazwisk pisze on, że powstały one najprawdopodobniej jako starodawne zdrobnienia imion zwykłych i Raczko to zdrobnienie od Rafał (Rafael). W świetle powyższego trzeba przyjąć, że mogą być rodziny Raczko nie spokrewnione między sobą.
+
Rodzina Raczko od połowy XV do początków XVIII wieku została opisana przez Stanisława Mleczko w jego pracy z 1912 r.: „Mleczko, Raczko, Saczko i Łyczko. Przyczynek do kwestyi ustalania się nazwisk szlacheckich w XV wieku”. O etymologii tych nazwisk pisze on, że powstały one najprawdopodobniej od imion zwykłych i Raczko to jest przezwisko od imienia Rafał (Rafael). W świetle powyższego trzeba przyjąć, że mogły być różne rodziny Raczko nie spokrewnione między sobą.
  
−
Korzeni z których wywodzi się najstarsza rodzina Raczko należy szukać wśród przodków bojara litewskiego Ginejta (Ginetha) Koncewicza herbu Zaręba, który wg Jana Długosza został z innymi wybrany przez wielkiego księcia litewskiego Witołda do uczestnictwa w herbach szlacheckich królestwa Polskiego i został przyjęty do rodu Zarębów przez szlachcica polskiego Marcina z Kalinowej. Potomkami Ginetha byli także Pilsudscy.  
+
Praprzodkiem jednej z rodzin Raczko w linii męskiej oraz innych w wyniku związków małżeńskich był bojar litewski Klausuć, właściciel Wawerki, obecnie w pow. lidzkim na Białorusi. Jego potomkiem był Raczko Tabutowicz, współwłaściciel Wawerki i Puszczy Białej, założyciel Białego Stoku na terenach będących królewszczyzną. Jego synowie założyli Bakałarzewo i Rowspudę Raczkowską, która później zmieniła nazwę na Raczki. Jego prawnuczką była Marianna Raczko-Mosalska, której mężem był mężu Hrehoryk Afanasowicz Mosalski herbu Ostoja. Ich dzieci wg. historyków używały nazwiska Raczko Mosalski. Tylko jeden z potomków Raczko Tabutowicza, Januszko Raczko (Bakałarz), miał potomków w linii męskiej, którzy żyli w okolicach ww. Wawerki i żyją tam dotychczas, byli repatriowani do Polski lub przenieśli się do Rosji i np. RFN.  
−
Wg Semkowicza herb Zaręba razem z Ginejtem przyjęli jego bracia stryjeczni: Dowoyno (przodek Dowoynowiczów) i Strocz (przodek Raczków). Brak jest informacji o potomkach Strocza tj. Raczko Strocewiczów.
 
  
−
Pochodzenie większości żyjących osób z rodziny Raczko od bojarów Wielkiego Xsięstwa Litewskiego nie potwierdzają jednak wyniki większości przeprowadzonych testów DNA, które wykazały haplogroup R1a1a, tak jak rodzin Błociszewski, Danielewicz, Rylski, Solecki. Są to potomkowie Raczko Saczkowicza z Puczyc na Podlasiu herbu Gozdawa od których oddzieliła się litewska linia Jana Raczko z Kibortyszek, być może herbu Ostoja. Znane są wywody szlachectwa Raczko herbu Ostoja z wiłkomirskiego i wileńskiego.
+
Korzeni z których wywodzi się kolejna rodzina Raczko należy szukać także wśród przodków bojara litewskiego Ginejta (Ginetha) Koncewicza herbu Zaręba, który wg Jana Długosza został z innymi wybrany przez wielkiego księcia litewskiego Witołda do uczestnictwa w herbach szlacheckich królestwa Polskiego i został przyjęty do rodu Zarębów przez szlachcica polskiego Marcina z Kalinowej. Z tej rodziny wywodził się Piotr Raczko lub Raczkowicz z Połonki.
  
−
Natomiast haplogroup N1c1 przetestowanych kolejnych Raczko jest zgodny z haplogroup rodów Rurykowiczów, Dorszprungowiczów i Giedyminowiczów. Są to prawdopodobnie potomkowie Raczko Tabutowicza z Wawerki, dzierżawcy królewskiego ziem na których powstał Białystok. Raczko Tabutowicz był herbu Łabędź.
+
Pochodzenie większości żyjących osób z rodziny Raczko można ustalić na podstawie przeprowadzonych testów DNA, które w większości wykazały haplogroup R1a1a, taki jak mają rodziny: Błociszewski, Danielewicz, Rylski, Solecki. Są to potomkowie Raczko Saczkowicza z Puczyc na Podlasiu herbu Gozdawa od których powstała także litewska linia Jana Raczko z Kibortyszek. Potomkowie linii podlaskiej i litewskiej żyją przede wszystkim w Polsce, zwłaszcza w Warszawie i na Mazowszu.  
  
−
Dalsze testy DNA w toku.  
+
Wyniki testów DNA trzech osób których przodkowie prawdopodobnie pieczętowali się herbem Ostoja  wykazały haplogroup N1c1. Znane są wywody szlachectwa Raczko herbu Ostoja z wiłkomirskiego i wileńskiego, ale nie ma informacji i żyjących potomkach. Osoby testowane pochodziły z tych samych regionów i chociaż nie jest to potwierdzone są prawdopodobnie z nimi spokrewnione. Kolejna osoba wywodząca się z oszmiańskiego przeprowadziła test DNA, który wykazał jednak haplogroup I2a2.
 +
 
 +
Wiadomo, że było kilka linii jednej z rodzin Raczko, która należała do rodu Ostoja. Wiadomo o nich, że od XVI wieku żyli na terenach WKL, na ziemi oszmiańskiej, wiłkomirskiej, wileńskiej i trockiej. Potomkowie tej linii rodziny Raczko mieszkają w Polsce, ale także w USA.
 +
Z ziemi wiłkomirskiej wywodzą się synowie Masia: Piotr Raczko i jego wnuk Siemion, który udowodnił szlachectwo w 1619 r., a ponadto razem ze stryjami uczestniczył w sejmiku ziemi wiłkomirskiej w  1627 r., gdzie to szlachectwo potwierdzono jemu i jego rodzinie. Synowie jego potomka Jakuba z ziemi wileńskiej: Wincenty, Tomasz i Ignacy potwierdzili szlachectwo herbu Ostoja w 1804 r.
 +
Także z ziemi wiłkomirskiej wywodził się prawdopodobnie drugi syn Masia, Jan Raczko i jego syn Adam Wojciech z Miszczyny lub Bukoni z wiłkomirskiego (wzm. 1614 r.). W 1795 r. zostało potwierdzone szlachectwo rodziny jego potomka Kazimierza, który wg Uruskiego razem z przodkami i potomkami był wpisany także do ksiąg szlachty w 1856 r. Wiadomo, ze na wileńszczyźnie mieszkali potomkowie Stefana: Jerzy, Maciej i Antoni, a także Wincentego: Aleksander, Jan, Franciszek i Konstanty. Na ziemi oszmiańskiej, m.in. w Golgieniszkach i Ożobiele, żyli potomkowie Andrzeja Raczko, prawdopodobnie też potomkowie Masia, którzy wg przekazu rodzinnego byli szlachtą herbu Ostoja. Na podstawie znanych wyników testów DNA wiadomo, że rodzina Raczko herbu Ostoja wywodziła się z Bałtów.
 +
 +
Brak jest więc potwierdzenia, że potomkowie Jana i jego syna Jana Janowicza z Kibortyszek zmienili herb Gozdawa na Ostoja. Na pewno nie byli oni spokrewnieni z potomkami ww. Andrzeja z oszmiańskiego i Wincentego z wileńszczyzny.
 +
 
 +
Znane są także osoby z haplogroup R1a1, ale z innym SNP, co wyklucza ich pokrewieństwo z ww. Mieszkają oni w Białorusi i Rosji. Jest wysoce prawdopodobne, że są to potomkowie ww. Piotra Raczko/Raczkowicza Strocewicza z Połonki.
 +
 
 +
Natomiast haplogroup N1c1 przetestowanych kolejnych Raczko jest zgodny z haplogroup rodów Proto-Rurykowiczów, w tym także Dorszprungowiczów (z II dynastii WKL), chociaż ewentualne pokrewieństwo mogło mieć miejsce w czasach przedhistorycznych. Są to potomkowie ww. Raczko Tabutowicza z Wawerki herbu Łabędź. Na ziemi lidzkiej oraz po repatriacji do Polsce żyją także potomkowie tej rodziny.
 +
 
 +
Dalsze testy DNA w toku. Szczegóły na:
 +
 
 
http://www.familytreedna.com/public/Ostoja%20Clan/default.aspx?section=ysnp
 
http://www.familytreedna.com/public/Ostoja%20Clan/default.aspx?section=ysnp
−
 
−
'''[[Teoria pochodzenia rodziny Raczko|Czytaj więcej]]'''
 
  
−
== [[Rotmistrz JKM Jakub Raczko]] ==
+
Więcej o rodzinach Raczko w witrynie:
  
−
O Rotmistrzu Jakubie [[Raczko]] według nieaktualizowanego opracowania Waldemara Ostoi Raczko '''[[Rotmistrz JKM Jakub Raczko|czytaj tutaj]]'''.
+
http://raczko.com.pl/index.php?title=Strona_g%C5%82%C3%B3wna
  
−
== Zacne postacie w rodzinie Raczko do III rozbioru Polski ==
+
== Zacne postacie w rodzinach Raczko do III rozbioru Polski ==
 
[[Plik:Rycerz Ostoja rys R Boguslawski copy.jpg|280px|right|]]
 
[[Plik:Rycerz Ostoja rys R Boguslawski copy.jpg|280px|right|]]
−
* [[Raczko Piotr Strocewicz|Piotr Strocewicz Raczko]] z Połonki - starosta bielski, 1437(47)-1454
+
 
 +
* [[Raczko Tabutowicz|Raczko Tabutowicz]] z Wawierki - otrzymał książęce nadanie puszczy nad rzeka Białą w 1437 r., wybudował dwór Biały Stok od którego powstał Białystok
 
:
 
:
−
* [[Rafał Saczkowicz Raczko]] z Puczyc - sędzia ziemski bielski, od 1470, starosta mielnicki, od 1484
+
* [[Raczko Piotr Strocewicz|Piotr Strocewicz Raczko]] z Połonki - starosta bielski, 1437(47)-54
 +
:
 +
* [[Raczkowicz Mikołaj Michna|Mikołaj Michna Raczkowicz]] z Białego Stoku - sekretarz i marszałek królewski
 +
:
 +
* [[Rafał vel Raczko Saczkowicz]] z Puczyc - sędzia ziemski bielski, od 1470, starosta mielnicki, od 1484
 
:
 
:
 
* [[Bartłomiej Raczko]] z Puczyc -  [[kanonik]] katedralny wileński, 1484
 
* [[Bartłomiej Raczko]] z Puczyc -  [[kanonik]] katedralny wileński, 1484
 
:
 
:
−
* [[Paweł Raczko]] z Ruskowa - [[wojski]] bielski, 1511-24
+
* [[Raczkowicz Mikołaj Michnowicz (Bakałarz)|Mikołaj Michnowicz (Bakałarz) Raczkowicz]] z Białego Stoku - bakalarz UJ, dworzanin i pisarz króla Zygmunta I Starego
 
:
 
:
−
* [[Jerzy Raczko]] z Puczyc - [[sędzia ziemski]] bielski, 1514-33
+
* [[Raczkowicz Januszko (Bakałarz)|Januszko (Bakałarz) Raczkowicz]] z Wawierki - bakalarz UJ, dworzanin królewski (1523-1528), uczestniczył w spisie wojska WKL w 1528 r.
 +
:
 +
* [[Paweł Raczko]] z Ruskowa - [[wojski]] bielski, 1511-24, dworzanin królewski (1523-1528); uczestniczył w spisie wojska WKL w 1528 r.
 +
:
 +
* [[Jerzy Raczko]] z Puczyc - [[sędzia ziemski]] bielski, 1514-33, dworzanin królewski (1523-1528); uczestniczył w spisie wojska WKL w 1528 r.
 
:
 
:
 
* [[Raczko Stanisław|Stanisław Raczko]] z Ruskowa - poseł na sejm lubelski który uchwalił [http://ostoya.org/wiki/index.php?title=Unii_Lubelskiej Unię Lubelską], 1569
 
* [[Raczko Stanisław|Stanisław Raczko]] z Ruskowa - poseł na sejm lubelski który uchwalił [http://ostoya.org/wiki/index.php?title=Unii_Lubelskiej Unię Lubelską], 1569
Linia 84: Linia 109:
 
* [[Raczko Andrzej|Andrzej Raczko]] z Ruskowa - poseł na sejm elekcyjny, 1705
 
* [[Raczko Andrzej|Andrzej Raczko]] z Ruskowa - poseł na sejm elekcyjny, 1705
 
:
 
:
−
* [[Raczko Jakub z Kibortyszek|Jakub Raczko]] z Kibortyszek - [[rotmistrz]] JKM, poseł na [http://pl.wikipedia.org/wiki/Sejm_konwokacyjny sejm konwokacyjny] 1764  
+
* [[Raczko Antoni z Kibortyszek|Antoni Raczko]] z Kibortyszek - poseł na [http://pl.wikipedia.org/wiki/Sejm_konwokacyjny sejm konwokacyjny], 1764
 +
:
 +
* [[Raczko Jakub z Kibortyszek|Jakub Raczko]] z Kibortyszek - [[rotmistrz]] JKM, poseł na sejm konwokacyjny, 1764  
 +
:
 +
 
 +
==Majątki ziemskie rodzin Raczko==
 +
 
 +
* [[WYKAZ ZNANYCH MAJĄTKÓW RODZIN RACZKO]]
 
:
 
:
−
* [[Raczko Antoni z Kibortyszek|Antoni Raczko]] z Kibortyszek - poseł na sejm konwokacyjny, 1764
 
  
−
==Majątki ziemskie rodziny Raczko==
+
==Witryna rodzin Raczko==
  
−
* [[WYKAZ ZNANYCH MAJĄTKÓW RODZINY RACZKO]]
+
http://raczko.com.pl/index.php?title=Strona_g%C5%82%C3%B3wna

Aktualna wersja na dzień 14:10, 16 maj 2016

English flag.png

Ostoja tarcza korona1.jpg

Raczko - stare rodziny rycerskie bojarów litewskich, od II poł. XV wieku szlachta w Wielkim Księstwie Litewskim, dla Rzeczpospolitej Obojga Narodów wielce zasłużona. Od I poł. XVI wieku znana na Żmudzi rodzina szlachecka pieczętująca się herbem Ostoja, początkowo na ziemi wiłkomirskiej, a następnie na wileńszczyźnie i ziemi oszmiańskiej.

Średniowiecze

Wg. opracowań historyków A. Bonieckiego z 1883 r., St. Mleczko z 1912 r., Wł. Semkowicza z 1926 r. i J. Glinki z 1960 r.:

Król Zygmunt potwierdził w 1507 r. Mikołajowi Michnowiczowi Raczkowiczowi herbu Łabędź, pisarzowi łacińskiemu i namiestnikowi szwoleńskiemu akt, którym ojciec jego nabył różne ziemie w powiecie krzemienieckim. Tenże Mikołaj, sekretarz królewski i namiestnik szwoleński, otrzymał od króla Zygmunta w 1508 roku dwudziestu służebnych ludzi. W 1515 r. był Mikołaj także marszałkiem królewskim. W 1514 r. on i brat jego, Stanisław, otrzymali puszczę grodzieńską. Mikołaj był wnukiem Raczko Tabutowicza z rodu bojara Klausucia z Wawierki.

Piotr Strocewicz Raczko z Połonki herbu Zaręba, starosta bielski od r. 1447, a Rafał Saczkowicz Raczko z Puczyc herbu Gozdawa, sędzia ziemski bielski w r. 1470 i starosta mielnicki od r. 1484. Synowie Rafała: Bartłomiej, kanonik katedralny wileński w r. 1493, Paweł na Ruskowie, wojski ziemi bielskiej w r. 1511, Jerzy na Puczycach i Turośni, sędzia ziemski bielski w r. 1514-33 i sekretarz Zygmunta Starego I w r. 1533, Jan na Kibortyszkach, Podubisach i Ugianach w Żmudzi.

Wg Stryjkowskiego Jerzy Raczko, sędzia ziemski bielski, założyciel Turośni, rycerz zacny w r. 1506 pod Kleckiem „dzielności dokazował” walcząc z Tatarami przy boku Jana Radziwiłła.

W spisie wojska WKL w 1528 r. poza Jerzym (126 woj.), Pawłem (124 woj.) z pow. mielnickiego i bielskiego na Podlasiu oraz Janem (243 woj.) z ejragolskiego na Żmudzi, synami Rafała, występują jeszcze Raczkowicze: Januszko (50 woj.) z Miemiżek na wileńszczyźnie, Michał (88 woj.) i jego syn Stanisław (11 woj.) z Ejszyszek w pow. lidzkim oraz Dobko (240 woj.) z Wielony na Żmudzi, a także Raczkiewcze lub Raczewicze: Jakub (272 woj.) z Patumszyszek ze Żmudzi, Marcin (85 woj.) z Wysokiego Dworu k/Troków i Mis z lidzkiego w woj. wileńskim, o potomkach których niewiele wiadomo. Można założyć, że Dobko i Jakub, którzy żyli na Żmudzi, byli spokrewnieni z Piotrem Strocewiczem, ale Marcin, Michał i Mis byli z innej nieznanej rodziny Raczkowiczów być może herbu Ostoja.

Synowie Jerzego z Puczyc nie pozostawili potomków męskich i ta linia rodziny wymarła w XVI wieku. Potomkowie Pawła z Ruskowa stanowią gałąź podlaską rodziny Raczko herbu Gozdawa, która po Unii Lubelskiej znalazła się na terytorium Korony Królestwa Polskiego, a potomkowie Jana z Kibortyszek - gałąź żmudzko-litewską w WKL.

Pierwszym znanym Raczko herbu Ostoja wg. Mleczki był Masio (Mis?) z wiłkomirskiego, wiadomo, że rodziny Raczko z wywodzące się z wiłkomirskiego kilkakrotnie udowodniły szlachectwo herbu Ostoja.

Pierwsze znalezione dokumenty w których występuje nazwisko Raczko dotyczą:

- w zbiorach I. Kapicy-Milewskiego (Kapicjana) znajduje się akt odnowienia fundacji pierwszego kościoła w Ruskowie w XV wieku przez ww. Rafała Saczkowicza z żoną i synami, wg akt Konsystorza Janowskiego jest to dokument z 1473 r.,

- w zbiorach Archiwum Głównego w Warszawie znajduje się dokument z pieczęcią Jerzego Raczko z Puczyc herbu Gozdawa z 1530 r.,

- w księdze chrztów parafii Dmosin (powiat Brzeziny) znajduje się akt chrztu w 1603 r. Katarzyny, córki nieznanego historykom Aleksego Raczki i jego żony Agnieszki, a w parafii pińczowskiej - akt ślubu w 1609 r. Tomasza, syna również nieznanego Mateusza, ale obaj prawdopodobnie wywodzili się z gałęzi podlaskiej herbu Gozdawa.

Od Wazy do Poniatowskiego

W następnych wiekach członkowie rodzin Raczko pełnili różne funkcje państwowe, a kilku z gałęzi podlaskiej było posłami na sejmach elekcyjnych Rzeczypospolitej Obojga Narodów i byli elektorami: Władysława IV, Stanisława Leszczyńskiego, Augusta II i Stanisława Augusta. Ponadto jest informacja, że pieczęć Stanisława Raczko z Puczyc znajdowała się przy akcie Unii Lubelskiej, chociaż w treści aktu nie jest on wymieniony. Z gałęzi żmudzko-litewskiej posłami ziemi żmudzkiej był Władysław, elektor Michała Korybuta Wiśniowieckiego, a Jakub Raczko i jego ojciec Antoni byli posłami sejmu konwokacyjnego w 1764 r., zwołanego przed sejmem elekcyjnym.

Ponadto wiadomo, że Szymon Raczko w 1627 r. razem ze stryjami Krzysztofem i Pawłem uczestniczył w sejmiku, w wyborach delegatów do sądu głównego wiłkomirskiego. Na tym sejmiku potwierdzono szlachectwo jemu i jego rodzinie.

Zapisani do ksiąg szlacheckich w XVIII/XIX/XX stuleciu

W guberni wileńskiej herbu Ostoja: Ignacy z Radziejowszczyzny z synami Marcinem i Dominikiem oraz jego brat Wincenty, synowie Jakuba, wnukowie Jerzego z Chorążyc, prawnukowie Szymona (potwierdzenie szlachectwa herbu Ostoja w 1804), Ignacy Bonifacy, Kazimierz i Wincenty z Golginiszek, synowie Antoniego, wnukowie Andrzeja z oszmiańskiego (potwierdzenie szlachectwa w 1800, 1849 i 1850), a także po Macieju synowie Wincenty i Antoni z olickiego z synami Ignacym, Kajetanem, Leonardem i Michałem z olickiego (potwierdzenie szlachectwa w 1851).

W guberni kowieńskiej herbu Ostoja: potomstwo Stanisława, Jana, Macieja z Rukujży i Józefa z Powieża, synów Kazimierza, wnuków Andrzeja, prawnuków Adama Wojciecha z Miszczyny (potwierdzenie szlachectwa herbu Ostoja w 1795 i 1856).

W guberni wileńskiej prawdopodobnie herbu Ostoja: Wincenty z Okmieniszek z synami Aleksandrem, Janem, Franciszkiem i Konstantym (potwierdzenie szlachectwa w 1800 i 1850), a także Andrzej z pow. oszmiańskiego z synami Antonim, Ławrinem i Matwiejem (potwierdzenie szlachectwa w 1851).

W guberni witebskiej (herbu nieznanego): Edward, Napoleon, Józef i Władysław ze Stelmak, synowie Franciszka Dominika, syna Dominika z drysskiego, wnuka Onufrego, prawnuka Wasyla z połockiego(potwierdzenie szlachectwa w 1870 i 1905).

Wielokrotnie także inne osoby z rodzin Raczko mają podane w spisach szlachty informację o potwierdzeniu szlachectwa.

Teoria pochodzenia rodziny Raczko

Rodzina Raczko od połowy XV do początków XVIII wieku została opisana przez Stanisława Mleczko w jego pracy z 1912 r.: „Mleczko, Raczko, Saczko i Łyczko. Przyczynek do kwestyi ustalania się nazwisk szlacheckich w XV wieku”. O etymologii tych nazwisk pisze on, że powstały one najprawdopodobniej od imion zwykłych i Raczko to jest przezwisko od imienia Rafał (Rafael). W świetle powyższego trzeba przyjąć, że mogły być różne rodziny Raczko nie spokrewnione między sobą.

Praprzodkiem jednej z rodzin Raczko w linii męskiej oraz innych w wyniku związków małżeńskich był bojar litewski Klausuć, właściciel Wawerki, obecnie w pow. lidzkim na Białorusi. Jego potomkiem był Raczko Tabutowicz, współwłaściciel Wawerki i Puszczy Białej, założyciel Białego Stoku na terenach będących królewszczyzną. Jego synowie założyli Bakałarzewo i Rowspudę Raczkowską, która później zmieniła nazwę na Raczki. Jego prawnuczką była Marianna Raczko-Mosalska, której mężem był mężu Hrehoryk Afanasowicz Mosalski herbu Ostoja. Ich dzieci wg. historyków używały nazwiska Raczko Mosalski. Tylko jeden z potomków Raczko Tabutowicza, Januszko Raczko (Bakałarz), miał potomków w linii męskiej, którzy żyli w okolicach ww. Wawerki i żyją tam dotychczas, byli repatriowani do Polski lub przenieśli się do Rosji i np. RFN.

Korzeni z których wywodzi się kolejna rodzina Raczko należy szukać także wśród przodków bojara litewskiego Ginejta (Ginetha) Koncewicza herbu Zaręba, który wg Jana Długosza został z innymi wybrany przez wielkiego księcia litewskiego Witołda do uczestnictwa w herbach szlacheckich królestwa Polskiego i został przyjęty do rodu Zarębów przez szlachcica polskiego Marcina z Kalinowej. Z tej rodziny wywodził się Piotr Raczko lub Raczkowicz z Połonki.

Pochodzenie większości żyjących osób z rodziny Raczko można ustalić na podstawie przeprowadzonych testów DNA, które w większości wykazały haplogroup R1a1a, taki jak mają rodziny: Błociszewski, Danielewicz, Rylski, Solecki. Są to potomkowie Raczko Saczkowicza z Puczyc na Podlasiu herbu Gozdawa od których powstała także litewska linia Jana Raczko z Kibortyszek. Potomkowie linii podlaskiej i litewskiej żyją przede wszystkim w Polsce, zwłaszcza w Warszawie i na Mazowszu.

Wyniki testów DNA trzech osób których przodkowie prawdopodobnie pieczętowali się herbem Ostoja wykazały haplogroup N1c1. Znane są wywody szlachectwa Raczko herbu Ostoja z wiłkomirskiego i wileńskiego, ale nie ma informacji i żyjących potomkach. Osoby testowane pochodziły z tych samych regionów i chociaż nie jest to potwierdzone są prawdopodobnie z nimi spokrewnione. Kolejna osoba wywodząca się z oszmiańskiego przeprowadziła test DNA, który wykazał jednak haplogroup I2a2.

Wiadomo, że było kilka linii jednej z rodzin Raczko, która należała do rodu Ostoja. Wiadomo o nich, że od XVI wieku żyli na terenach WKL, na ziemi oszmiańskiej, wiłkomirskiej, wileńskiej i trockiej. Potomkowie tej linii rodziny Raczko mieszkają w Polsce, ale także w USA. Z ziemi wiłkomirskiej wywodzą się synowie Masia: Piotr Raczko i jego wnuk Siemion, który udowodnił szlachectwo w 1619 r., a ponadto razem ze stryjami uczestniczył w sejmiku ziemi wiłkomirskiej w 1627 r., gdzie to szlachectwo potwierdzono jemu i jego rodzinie. Synowie jego potomka Jakuba z ziemi wileńskiej: Wincenty, Tomasz i Ignacy potwierdzili szlachectwo herbu Ostoja w 1804 r. Także z ziemi wiłkomirskiej wywodził się prawdopodobnie drugi syn Masia, Jan Raczko i jego syn Adam Wojciech z Miszczyny lub Bukoni z wiłkomirskiego (wzm. 1614 r.). W 1795 r. zostało potwierdzone szlachectwo rodziny jego potomka Kazimierza, który wg Uruskiego razem z przodkami i potomkami był wpisany także do ksiąg szlachty w 1856 r. Wiadomo, ze na wileńszczyźnie mieszkali potomkowie Stefana: Jerzy, Maciej i Antoni, a także Wincentego: Aleksander, Jan, Franciszek i Konstanty. Na ziemi oszmiańskiej, m.in. w Golgieniszkach i Ożobiele, żyli potomkowie Andrzeja Raczko, prawdopodobnie też potomkowie Masia, którzy wg przekazu rodzinnego byli szlachtą herbu Ostoja. Na podstawie znanych wyników testów DNA wiadomo, że rodzina Raczko herbu Ostoja wywodziła się z Bałtów.

Brak jest więc potwierdzenia, że potomkowie Jana i jego syna Jana Janowicza z Kibortyszek zmienili herb Gozdawa na Ostoja. Na pewno nie byli oni spokrewnieni z potomkami ww. Andrzeja z oszmiańskiego i Wincentego z wileńszczyzny.

Znane są także osoby z haplogroup R1a1, ale z innym SNP, co wyklucza ich pokrewieństwo z ww. Mieszkają oni w Białorusi i Rosji. Jest wysoce prawdopodobne, że są to potomkowie ww. Piotra Raczko/Raczkowicza Strocewicza z Połonki.

Natomiast haplogroup N1c1 przetestowanych kolejnych Raczko jest zgodny z haplogroup rodów Proto-Rurykowiczów, w tym także Dorszprungowiczów (z II dynastii WKL), chociaż ewentualne pokrewieństwo mogło mieć miejsce w czasach przedhistorycznych. Są to potomkowie ww. Raczko Tabutowicza z Wawerki herbu Łabędź. Na ziemi lidzkiej oraz po repatriacji do Polsce żyją także potomkowie tej rodziny.

Dalsze testy DNA w toku. Szczegóły na:

http://www.familytreedna.com/public/Ostoja%20Clan/default.aspx?section=ysnp

Więcej o rodzinach Raczko w witrynie:

http://raczko.com.pl/index.php?title=Strona_g%C5%82%C3%B3wna

Zacne postacie w rodzinach Raczko do III rozbioru Polski

Rycerz Ostoja rys R Boguslawski copy.jpg
  • Raczko Tabutowicz z Wawierki - otrzymał książęce nadanie puszczy nad rzeka Białą w 1437 r., wybudował dwór Biały Stok od którego powstał Białystok
  • Paweł Raczko z Ruskowa - wojski bielski, 1511-24, dworzanin królewski (1523-1528); uczestniczył w spisie wojska WKL w 1528 r.
  • Jerzy Raczko z Puczyc - sędzia ziemski bielski, 1514-33, dworzanin królewski (1523-1528); uczestniczył w spisie wojska WKL w 1528 r.

Majątki ziemskie rodzin Raczko

Witryna rodzin Raczko

http://raczko.com.pl/index.php?title=Strona_g%C5%82%C3%B3wna

Źródło: „https://ostoya.org/wiki/index.php?title=Historia_rodziny_Raczko&oldid=11897”