Bogusławski Władysław Wincenty
Władysław Wincenty Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja (ur. 1839 w Pawłówku, zm. 1921 w Wilkowicach) – ziemianin, dziedzic Zaborowa.
Syn Wojciecha Ścibor-Bogusławskiego, oficera wojsk napoleońskich i Klary Michaliny Franciszki Przeuskiej dziedziców dóbr Pawłówek i Czajków koło Kalisza. Prawnuk Franciszka Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja, rotmistrza w konfederacji barskiej.
Władysław Bogusławski zaręczony był z Marią Wasiłowską (póżniej Konopnicką). Ożenił się w 1861 r. z Józefą Skotnicką herbu Rola (ur. 1844 r. w Rogowie), córką Franciszka i Praksedy z Klińskich. Bogusławski był człowiekiem szerokich zainteresowań, głównie literackich , sam pisywał do "Biblioteki Warszawskiej". Wziął w dzierżawę majątek w Sandomierskiem lecz gradobicie go zrujnowało. Józefa i Władysław Bogusławscy ostatnie swoje lata spędzili w Wilkowicach, tam też w 1911 r obchodzili "Złote gody". Mieli pięcioro dzieci: 1. Kazimierę (1863-1914), za Kazimierzem Drzewieckim; 2. Wojciecha Michała (ur. 1867) , ożenionego z Wandą z Mateckich; 3. Zofię (1867-1951), za Wacławem Zakrzewskim; 4. Stanisława oraz 5. zmarłego w niemowlęctwie Franciszka Władysława (ur./zm. 1872).
Potomkowie Kazimiery Drzewieckiej i Zofii Zakrzewskiej, córek Józefy i Władysława Bogusławskich
Zobacz też
- Bogusławski
- Historia rodziny Bogusławskich
- Członkowie rodziny Bogusławskich
- Majątki ziemskie Bogusławskich
Bibliografia
- R. Bogusławski, Dobra ziemskie Ścibor-Bogusławskich w Ziemi Sieradzkiej XV - XX w., Na Sieradzkich Szlakach, 4/2007.