Historia rodziny Bogusławskich
Bogusławski - Ścibor-Bogusławscy - stara linia rycerska Ostoi wywodząca się z dawnego województwa sieradzkiego w powiecie radomszczańskim. Nazwisko pochodzi od wsi Bogusławice. Maciej z Bogusławic świadczył przy wywodzie szlachectwa 1426 w Radomsku z herbu Mościc (wczesna nazwa Ostoi).
Bogusławscy z Bogusławic (parafia Borowno) odnotowani w źródłach (XV i XVI w.): Paweł z Bogusławic (1404), Janusz z Bogusławic (1404), Maciej z Bogusławic (1405-1426), Leonard z Bogusławic (1420), Szymon z Bogusławic (1408), Piotr z Bogusławic (1408-1412), Przecław z Bogusławic (1408), Jan z Bogusławic (1408), Wojciech z Bogusławic (1412), Wawrzyniec z Bogusławic (1412), Ścibor z Bogusławic (1445), Jan Ściborek z Bogusławic (1503), Stanisław Piotr z Bogusławic (1503), Maciej z Bogusławic (1505), Wojciech Ścibor Bogusławski (1512-1553), Jan Bogusławski (1545), Maciej Ściborowicz Bogusławski, syn Wojciecha Ścibora (1552-1556), Andrzej Bogusławski, syn Wojciecha Ścibora (1556), Jan Bogusławski, syn Wojciecha Ścibora (1556), Jan Ścibor Bogusławski (1597-1603), Piotr Ścibor Bogusławski (1600]), Mikołaj Ścibor Bogusławski (1600-1606).
Drzewo genealogiczne
- Drzewo genealogiczne Boguslawskich potomkowie Jakuba.jpg
Potomkowie Jakuba.
Znani przedstawiciele rodziny Bogusławskich (do II wojny światowej)
- Stanisław Ścibor-Bogusławski - ksiądz, kanclerz kardynalski, kanonik łaski, przemyski i włocławski, kustosz i prałat wolborski, prepozyt brzozowski, proboszcz łaznowski, sędzia surogat Konsystorza Diecezji Kujawsko-Pomorskiej, sędzia Trybunału Głównego Koronnego w latach 1682-1683.
- Andrzej Ścibor-Bogusławski - instygator Trybunału Głównego Koronnego 1700. Regent grodzki sieradzki 1703-1717. Wicepodkomorzy (komornik graniczny) łęczycki 1717-1718 i sieradzki 1718-1729, sędzia sądu komisarskiego 1719. Dziedzic dóbr Sulisławice, Włocin, części Rososzycy i Grzymaczewa, posesor Wojsławic.
- Ignacy Piotr Ścibor-Bogusławski - ksiądz, kanonik łęczycki, dziekan warcki w latach 1755-1785, proboszcz brzeźniowski, komisarz Arcybiskupstwa Gnieźnieńskiego w 1785 roku, budowniczy kościoła w Brzeźniu.
- Franciszek Ścibor-Bogusławski - konfederat barski, rotmistrz jednego z oddziałów sieradzkich. Namiestnik chorągwi pancernej Alojzego Fryderyka von Brühla. Towarzysz chorągwi pancernej starosty czerwonogrodzkiego Kazimierza Raczyńskiego. Chorąży Kawalerii Narodowej. Zarządca (podstarosta) starostwa sokolnickiego w 1774 roku. Asesor (wicemarszałek) sejmiku sieradzkiego w 1761 roku. Sygnatariusz aktu akcesyjnego szlachty sieradzkiej do Konstytucji 3 maja. Dziedzic Smaszkowa, Włocina oraz części Grzymaczewa i Kostrzewic.
- Krystyna Ścibor-Bogusławska - starościna wągłczewska. W 1773 r. obdarowana została przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego dożywotnio starostwem wągłczewskim.
- Stanisław Ścibor-Bogusławski - major w 13 pułku piechoty liniowej podczas powstania listopadowego. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari. Uczestnik kampanii 1812-1813 (kapitan w 17 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego). Dziedzic dóbr Włocin, Zawadki i Stok.
- Pacyfik Nikodem Ścibor-Bogusławski - rewizor Skarbu Narodowego Królestwa Polskiego, dzierżawca dóbr Kamienica Polska.
- Wojciech Ścibor-Bogusławski - porucznik wojsk Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego. Uczestnik kampanii 1812-1813, służył w 2 i 6 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego oraz 1 pułku strzelców pieszych wojsk Królestwa Polskiego.
- Petronela Ścibor-Bogusławska - ziemianka, dziedziczka Korczewa. Babka Felicjana Otockiego (1869-1931), posła do Dumy.
- Ignacy Napoleon Ścibor-Bogusławski - ksiądz, proboszcz mierzyński, uczestnik powstania styczniowego.
- Hieronim Ścibor-Bogusławski - ksiądz, kronikarz, kaznodzieja ordynariusz Zgromadzenia Księży Reformatów w Wieluniu, wikariusz w Łasku, proboszcz parafii w Chwalborzycach, Starokrzepicach (1854-1859) i Suchcicach (1859-1860), komendarz parafii w Dworszowicach (do 1854) i Komornikach (od kwietnia do maja 1854). Znane i publikowane są jego zapiski kronikarskie.
- Józef Teofil Bogusławski - działacz niepodległościowy 1905 roku. Urzędnik państwowy - pisarz Gminy Zelów. Pełnomocnik tzw. "średniej własności" pow. łaskiego w wyborach do Dumy w 1906 roku.
- Stefan Ścibor-Bogusławski - podpułkownik Wojska Polskiego, uczestnik I i II wojny światowej. Dziedzic Wilkowic. Wielokrotnie odznaczany m.in.: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Walecznych w 1920 i w 1944, Srebrny Krzyż Zasługi, Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino, Gwiazda za Wojnę 1939-1945, Gwiazda Italii, Medal Króla Jerzego VI za Wojnę 1939-1945.
- Tadeusz Józefat Ścibor-Bogusławski - porucznik Wojska Polskiego, odznaczony Krzyżem Walecznych. Dziedzic Wilkowic.
- Władysław Ścibor-Bogusławski - uczestnik powstania warszawskiego (ps. „Łajdus”), odznaczony Krzyżem Armii Krajowej, Medalem Wojska Polskiego (czterokrotnie), Warszawskim Krzyżem Powstańczym. Dziedzic Wilkowic.
- Kazimierz Bogusławski - działacz społeczny, kupiec, finansista. Członek Zarządu Stowarzyszenia Polskich Kupców i Przemysłowców Chrześcijan. Członek Zarządu Stowarzyszenia Wzajemnej Pomocy Pracowników Przemysłu i Handlu w Łodzi. Członek Komisji Rewizyjnej Towarzystwa Przeciw-żebraczego w Łodzi. Dyrektor Banku Spółdzielczego w Łodzi. Uczestnik I wojny światowej. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.
- Karol Bogusławski - działacz społeczny, kupiec. Członek Rady Nadzorczej Banku Spółdzielczego w Łodzi. Członek Stowarzyszenia Polskich Kupców i Przemysłowców Chrześcijan. Znany w szerokich kołach inteligencji i kupiectwa, właściciel sklepu kryształów i porcelany przy ulicy Piotrkowskiej w Łodzi.
Członkowie rodziny Bogusławskich
Majątki ziemskie Bogusławskich
Linki zewnętrzne
Bibliografia
- A. Boniecki, Herbarz Polski, Warszawa 1889-1913, t.1 str. 349-350, t.10 s. 18.
- K. Niesiecki, Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845.
- S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. 1 str. 278-279
- PAN, Biblioteka Kórnicka, Teki Dworzaczka - materiały historyczno-genealogiczne do dziejów szlachty wielkopolskiej XV-XX w.
- A. Gieysztor, Fragmenty zapisek heraldycznych piotrkowskich i radomskich wojew. sieradzkiego XIV i XV w.
- E. Sęczys, Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, Warszawa 2000, s. 22, 38.
- R. Bogusławski, Dobra ziemskie Ścibor-Bogusławskich w Ziemi Sieradzkiej XV - XX w., Na Sieradzkich Szlakach, 4/2007.