Historia rodziny Bogusławskich

Bogusławski - Ścibor-Bogusławscy - stara linia rycerska Ostoi wywodząca się z dawnego województwa sieradzkiego w powiecie radomszczańskim. Nazwisko pochodzi od wsi Bogusławice. Maciej z Bogusławic świadczył przy wywodzie szlachectwa 1426 w Radomsku z herbu Mościc (wczesna nazwa Ostoi).

Bogusławscy z Bogusławic (parafia Borowno) odnotowani w źródłach (XV i XVI w.): Paweł z Bogusławic (1404), Janusz z Bogusławic (1404), Maciej z Bogusławic (1405-1426), Leonard z Bogusławic (1420), Szymon z Bogusławic (1408), Piotr z Bogusławic (1408-1412), Przecław z Bogusławic (1408), Jan z Bogusławic (1408), Wojciech z Bogusławic (1412), Wawrzyniec z Bogusławic (1412), Ścibor z Bogusławic (1445), Jan Ściborek z Bogusławic (1503), Stanisław Piotr z Bogusławic (1503), Maciej z Bogusławic (1505), Wojciech Ścibor Bogusławski (1512-1553), Jan Bogusławski (1545), Maciej Ściborowicz Bogusławski, syn Wojciecha Ścibora (1552-1556), Andrzej Bogusławski, syn Wojciecha Ścibora (1556), Jan Bogusławski, syn Wojciecha Ścibora (1556), Jan Ścibor Bogusławski (1597-1603), Piotr Ścibor Bogusławski (1600]), Mikołaj Ścibor Bogusławski (1600-1606).

Drzewo genealogiczne

• 
• 
• Drzewo genealogiczne Boguslawskich potomkowie Jakuba.jpg

Znani przedstawiciele rodziny Bogusławskich (do II wojny światowej)

• Stanisław Ścibor-Bogusławski - ksiądz, kanclerz kardynalski, kanonik łaski, przemyski i włocławski, kustosz i prałat wolborski, prepozyt brzozowski, proboszcz łaznowski, sędzia surogat Konsystorza Diecezji Kujawsko-Pomorskiej, sędzia Trybunału Głównego Koronnego w latach 1682-1683.

• Andrzej Ścibor-Bogusławski - instygator Trybunału Głównego Koronnego 1700. Regent grodzki sieradzki 1703-1717. Wicepodkomorzy (komornik graniczny) łęczycki 1717-1718 i sieradzki 1718-1729, sędzia sądu komisarskiego 1719. Dziedzic dóbr Sulisławice, Włocin, części Rososzycy i Grzymaczewa, posesor Wojsławic.

• Ignacy Piotr Ścibor-Bogusławski - ksiądz, kanonik łęczycki, dziekan warcki w latach 1755-1785, proboszcz brzeźniowski, komisarz Arcybiskupstwa Gnieźnieńskiego w 1785 roku, budowniczy kościoła w Brzeźniu.

• Franciszek Ścibor-Bogusławski - konfederat barski, rotmistrz jednego z oddziałów sieradzkich. Namiestnik chorągwi pancernej Alojzego Fryderyka von Brühla. Towarzysz chorągwi pancernej starosty czerwonogrodzkiego Kazimierza Raczyńskiego. Chorąży Kawalerii Narodowej. Zarządca (podstarosta) starostwa sokolnickiego w 1774 roku. Asesor (wicemarszałek) sejmiku sieradzkiego w 1761 roku. Sygnatariusz aktu akcesyjnego szlachty sieradzkiej do Konstytucji 3 maja. Dziedzic Smaszkowa, Włocina oraz części Grzymaczewa i Kostrzewic.

• Krystyna Ścibor-Bogusławska - starościna wągłczewska. W 1773 r. obdarowana została przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego dożywotnio starostwem wągłczewskim.

• Stanisław Ścibor-Bogusławski - major w 13 pułku piechoty liniowej podczas powstania listopadowego. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari. Uczestnik kampanii 1812-1813 (kapitan w 17 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego). Dziedzic dóbr Włocin, Zawadki i Stok.

• Pacyfik Nikodem Ścibor-Bogusławski - rewizor Skarbu Narodowego Królestwa Polskiego, dzierżawca dóbr Kamienica Polska.

• Wojciech Ścibor-Bogusławski - porucznik wojsk Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego. Uczestnik kampanii 1812-1813, służył w 2 i 6 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego oraz 1 pułku strzelców pieszych wojsk Królestwa Polskiego.

• Ignacy Napoleon Ścibor-Bogusławski - ksiądz, proboszcz mierzyński, uczestnik powstania styczniowego.

• Hieronim Ścibor-Bogusławski - ksiądz, kronikarz, kaznodzieja ordynariusz Zgromadzenia Księży Reformatów w Wieluniu, wikariusz w Łasku, proboszcz parafii w Chwalborzycach, Starokrzepicach (1854-1859) i Suchcicach (1859-1860), komendarz parafii w Dworszowicach (do 1854) i Komornikach (od kwietnia do maja 1854). Znane i publikowane są jego zapiski kronikarskie.

• Józef Teofil Bogusławski - działacz niepodległościowy w 1905 roku. Urzędnik państwowy - pisarz Gminy Zelów. Pełnomocnik tzw. średniej własności pow. łaskiego w wyborach do Dumy w 1906 roku.

• Stefan Ścibor-Bogusławski - podpułkownik Wojska Polskiego, uczestnik I i II wojny światowej. Dziedzic Wilkowic. Wielokrotnie odznaczany m.in.: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Walecznych w 1920 i w 1944, Srebrny Krzyż Zasługi, Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino, Gwiazda za Wojnę 1939-1945, Gwiazda Italii, Medal Króla Jerzego VI za Wojnę 1939-1945.

• Tadeusz Józefat Ścibor-Bogusławski - porucznik Wojska Polskiego, odznaczony Krzyżem Walecznych. Dziedzic Wilkowic.

• Władysław Ścibor-Bogusławski - uczestnik powstania warszawskiego (ps. „Łajdus”), odznaczony Krzyżem Armii Krajowej, Medalem Wojska Polskiego (czterokrotnie), Warszawskim Krzyżem Powstańczym. Dziedzic Wilkowic.

• Kazimierz Bogusławski - działacz społeczny, kupiec, finansista. Członek Zarządu Stowarzyszenia Polskich Kupców i Przemysłowców Chrześcijan. Członek Zarządu Stowarzyszenia Wzajemnej Pomocy Pracowników Przemysłu i Handlu w Łodzi. Członek Komisji Rewizyjnej Towarzystwa Przeciw-żebraczego w Łodzi. Dyrektor Banku Spółdzielczego w Łodzi. Uczestnik I wojny światowej. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.

• Karol Bogusławski - działacz społeczny, kupiec. Członek Stowarzyszenia Polskich Kupców i Przemysłowców Chrześcijan. Członek Rady Nadzorczej Banku Spółdzielczego w Łodzi. Znany w szerokich kołach inteligencji i kupiectwa, właściciel sklepu kryształów i porcelany przy ulicy Piotrkowskiej w Łodzi.

Członkowie rodziny Bogusławskich

• Członkowie rodziny Bogusławskich

Majątki ziemskie Bogusławskich

• Majątki ziemskie Bogusławskich

Linki zewnętrzne

• Strona rodu Ścibor-Bogusławskich herbu Ostoja

Bibliografia

• A. Boniecki, Herbarz Polski, Warszawa 1889-1913, t.1 str. 349-350, t.10 s. 18.
• K. Niesiecki, Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845.
• S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. 1 str. 278-279
• PAN, Biblioteka Kórnicka, Teki Dworzaczka - materiały historyczno-genealogiczne do dziejów szlachty wielkopolskiej XV-XX w.
• A. Gieysztor, Fragmenty zapisek heraldycznych piotrkowskich i radomskich wojew. sieradzkiego XIV i XV w.
• E. Sęczys, Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, Warszawa 2000, s. 22, 38.
• R. Bogusławski, Dobra ziemskie Ścibor-Bogusławskich w Ziemi Sieradzkiej XV - XX w., Na Sieradzkich Szlakach, 4/2007.