Bogusławski Janusz: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 7: | Linia 7: | ||
Syn [[Kazimierz Bogusławski|Kazimierza Bogusławskiego]] (dyr. Banku Spół. w Łodzi) i Stanisławy z Prus-Cygańskich. Potomek w szóstym pokoleniu [[Andrzej Ścibor-Bogusławski|Andrzeja Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja]], wicepodkomorzego łęczyckiego i sieradzkiego. Urodził się 27.02.1925 roku w Łodzi. Studiował na Politechnice Łódzkiej (Wydział Włókienniczy). W 1952 roku otrzymał stopień magistra nauk technicznych. W 1966 roku pełnił funkcję przewodniczącego Rady Zakładowej Instytutu Włókiennictwa w Łodzi a rok później został powołany na stanowisko wicedyrektora Instytutu Włókiennictwa w Łodzi. W 1969 roku uzyskał tytuł doktora nauk technicznych. W 1973 roku został Dyrektorem Centralnego Laboratorium Przemysłu Wełnianego w Łodzi. Rok później przewodniczył Oddziałowi Łódzkiego Stowarzyszenia Włókienników Polskich. Był wicedyrektorem Instytutu Włókienniczego Politechniki Łódzkiej, filii w Bielsku-Białej oraz prodziekanem Wydziału Włókienniczego. W 1977 roku był członkiem Rady Normalizacyjnej przy Polskim Komitecie Normalizacyjnym. Jest autorem 45-ciu artykułów i referatów opublikowanych w czasopismach krajowych i 56-ciu prac naukowo-badawczych wykonanych na rzecz przemysłu. Jest współautorem skryptu dla szkół wyższych: Budowa maszyn włókienniczych - Wybrane zagadnienia eksploatacji i książki: Eksploatacja maszyn włókienniczych - Wybrane zagadnienia. Jest rzeczoznawcą SWP, ekspertem PN-TTE i biegłym sądowym z zakresu eksploatacji maszyn. Otrzymał Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa. Janusz Bogusławski jest mężem Kornelii Woltyńskiej, córki Ireny z Rogala-Siecińskich i Mariana Woltyńskiego. Ma córkę Nel Annę Trytek oraz syna [[Rafał Marian Bogusławski|Rafała Mariana]]. | Syn [[Kazimierz Bogusławski|Kazimierza Bogusławskiego]] (dyr. Banku Spół. w Łodzi) i Stanisławy z Prus-Cygańskich. Potomek w szóstym pokoleniu [[Andrzej Ścibor-Bogusławski|Andrzeja Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja]], wicepodkomorzego łęczyckiego i sieradzkiego. Urodził się 27.02.1925 roku w Łodzi. Studiował na Politechnice Łódzkiej (Wydział Włókienniczy). W 1952 roku otrzymał stopień magistra nauk technicznych. W 1966 roku pełnił funkcję przewodniczącego Rady Zakładowej Instytutu Włókiennictwa w Łodzi a rok później został powołany na stanowisko wicedyrektora Instytutu Włókiennictwa w Łodzi. W 1969 roku uzyskał tytuł doktora nauk technicznych. W 1973 roku został Dyrektorem Centralnego Laboratorium Przemysłu Wełnianego w Łodzi. Rok później przewodniczył Oddziałowi Łódzkiego Stowarzyszenia Włókienników Polskich. Był wicedyrektorem Instytutu Włókienniczego Politechniki Łódzkiej, filii w Bielsku-Białej oraz prodziekanem Wydziału Włókienniczego. W 1977 roku był członkiem Rady Normalizacyjnej przy Polskim Komitecie Normalizacyjnym. Jest autorem 45-ciu artykułów i referatów opublikowanych w czasopismach krajowych i 56-ciu prac naukowo-badawczych wykonanych na rzecz przemysłu. Jest współautorem skryptu dla szkół wyższych: Budowa maszyn włókienniczych - Wybrane zagadnienia eksploatacji i książki: Eksploatacja maszyn włókienniczych - Wybrane zagadnienia. Jest rzeczoznawcą SWP, ekspertem PN-TTE i biegłym sądowym z zakresu eksploatacji maszyn. Otrzymał Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa. Janusz Bogusławski jest mężem Kornelii Woltyńskiej, córki Ireny z Rogala-Siecińskich i Mariana Woltyńskiego. Ma córkę Nel Annę Trytek oraz syna [[Rafał Marian Bogusławski|Rafała Mariana]]. | ||
| − | Małżonka Janusza Bogusławskiego - '''Kornelia Barbara Woltyńska''' urodziła się 16 | + | Małżonka Janusza Bogusławskiego - '''Kornelia Barbara Woltyńska''' urodziła się 16 listopada 1929 r. w Królewskiej Hucie (dziś Chorzów). Po ukończeniu edukacji początkowej w roku 1946 została przyjęta do Zawodowej Szkoły Przemysłu Artystycznego we Lwowie. W czerwcu tego roku opuściła Lwów (wraz z rodzicami i braćmi Mirosławem i Rafałem) jako repatriantka i osiedliła się w Krakowie, gdzie ukończyła studia na Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki na Wydziale Architektury Wnętrz. Dyplom uzyskała w 1961. Jest członkiem ZPAP i Stowarzyszenia Rodu Ostoja. W latach 60. była kierownikiem pracowni w Biurze Projektów Przemysłu Włókienniczego w Łodzi. Jest autorką wielu znaczących i zrealizowanych projektów architektury wnętrz użyteczności publicznej, obiektów ekspozycyjnych, reklamowych itp. W końcu lat 90-tych uczestniczyła w akcjach pomocy materialnej dla rodzin polskich na Ukrainie. |
Ciekawą postacią był teść Janusza Bogusławskiego - '''Marian Franciszek Woltyński''' (ur. 1895 w Krakowie, zm. 1985 w Krakowie), syn Jana i Marii z Falczyńskich. Woltyński był absolwentem Szkoły Budowniczych w Wyższej Szkole Przemysłowej w Krakowie. Studiował w Belgii w Institut Superieur Technique et Colonial de Liege. Uczestniczył w I wojnie światowej w II Brygadzie Legionów Polskich. Odbył kampanie: karpacką, besarabską i wołyńską. Kilkakrotnie ranny m.in. w zwycięskiej bitwie z Rosjanami pod Kirlibabą w styczniu 1915 r. Marian Woltyński został wielokrotnie odznaczony m.in. Krzyżem Niepodległości. Był autorem licznych projektów architektonicznych. Prowadził wielkie budowy m.in. Gmachu Sejmu Śląskiego. Przez wiele lat pracował w magistracie we Lwowie za co otrzymał z rąk wojewody lwowskiego Brązowy Medal. Jego małżonką była '''Irena Siecińska''' herbu Rogala (córka Piotra Siecińskiego i Teodozji z Madlerów 1v. [[Bogusławski Ignacy Henryk|Bogusławskiej]]), z która miał troje dzieci: Kornelię Bogusławską, Mirosława, architekta i Rafała, przedsiębiorcę. Umarł 21 stycznia 1985 roku i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Irena Woltyńska po śmierci męża mieszkała u Kornelii i Janusza Bogusławskich opiekując się wnukami. Zajmowała się malarstwem, które zaczęła uprawiać dopiero w 80. roku życia. Malowała krajobrazy równinne centralnej Polski w technice akwarelowej i pastelowej. Tworzyła niemal do ostatnich chwil życia, zmarła w wieku 101 lat, w dniu 1 kwietnia 1999 roku i została pochowana na cmentarzu parafialnym Matki Boskiej Królowej Polski w Bielsku-Białej. | Ciekawą postacią był teść Janusza Bogusławskiego - '''Marian Franciszek Woltyński''' (ur. 1895 w Krakowie, zm. 1985 w Krakowie), syn Jana i Marii z Falczyńskich. Woltyński był absolwentem Szkoły Budowniczych w Wyższej Szkole Przemysłowej w Krakowie. Studiował w Belgii w Institut Superieur Technique et Colonial de Liege. Uczestniczył w I wojnie światowej w II Brygadzie Legionów Polskich. Odbył kampanie: karpacką, besarabską i wołyńską. Kilkakrotnie ranny m.in. w zwycięskiej bitwie z Rosjanami pod Kirlibabą w styczniu 1915 r. Marian Woltyński został wielokrotnie odznaczony m.in. Krzyżem Niepodległości. Był autorem licznych projektów architektonicznych. Prowadził wielkie budowy m.in. Gmachu Sejmu Śląskiego. Przez wiele lat pracował w magistracie we Lwowie za co otrzymał z rąk wojewody lwowskiego Brązowy Medal. Jego małżonką była '''Irena Siecińska''' herbu Rogala (córka Piotra Siecińskiego i Teodozji z Madlerów 1v. [[Bogusławski Ignacy Henryk|Bogusławskiej]]), z która miał troje dzieci: Kornelię Bogusławską, Mirosława, architekta i Rafała, przedsiębiorcę. Umarł 21 stycznia 1985 roku i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Irena Woltyńska po śmierci męża mieszkała u Kornelii i Janusza Bogusławskich opiekując się wnukami. Zajmowała się malarstwem, które zaczęła uprawiać dopiero w 80. roku życia. Malowała krajobrazy równinne centralnej Polski w technice akwarelowej i pastelowej. Tworzyła niemal do ostatnich chwil życia, zmarła w wieku 101 lat, w dniu 1 kwietnia 1999 roku i została pochowana na cmentarzu parafialnym Matki Boskiej Królowej Polski w Bielsku-Białej. | ||
Wersja z 08:58, 13 sie 2014
Janusz Wojciech Bogusławski (ur. 27 lutego 1925 w Łodzi) – polski naukowiec, doktor nauk technicznych. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką NOT i SWP, Honorową Odznaką Miasta Łodzi i Woj. Bielskiego.
Syn Kazimierza Bogusławskiego (dyr. Banku Spół. w Łodzi) i Stanisławy z Prus-Cygańskich. Potomek w szóstym pokoleniu Andrzeja Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja, wicepodkomorzego łęczyckiego i sieradzkiego. Urodził się 27.02.1925 roku w Łodzi. Studiował na Politechnice Łódzkiej (Wydział Włókienniczy). W 1952 roku otrzymał stopień magistra nauk technicznych. W 1966 roku pełnił funkcję przewodniczącego Rady Zakładowej Instytutu Włókiennictwa w Łodzi a rok później został powołany na stanowisko wicedyrektora Instytutu Włókiennictwa w Łodzi. W 1969 roku uzyskał tytuł doktora nauk technicznych. W 1973 roku został Dyrektorem Centralnego Laboratorium Przemysłu Wełnianego w Łodzi. Rok później przewodniczył Oddziałowi Łódzkiego Stowarzyszenia Włókienników Polskich. Był wicedyrektorem Instytutu Włókienniczego Politechniki Łódzkiej, filii w Bielsku-Białej oraz prodziekanem Wydziału Włókienniczego. W 1977 roku był członkiem Rady Normalizacyjnej przy Polskim Komitecie Normalizacyjnym. Jest autorem 45-ciu artykułów i referatów opublikowanych w czasopismach krajowych i 56-ciu prac naukowo-badawczych wykonanych na rzecz przemysłu. Jest współautorem skryptu dla szkół wyższych: Budowa maszyn włókienniczych - Wybrane zagadnienia eksploatacji i książki: Eksploatacja maszyn włókienniczych - Wybrane zagadnienia. Jest rzeczoznawcą SWP, ekspertem PN-TTE i biegłym sądowym z zakresu eksploatacji maszyn. Otrzymał Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa. Janusz Bogusławski jest mężem Kornelii Woltyńskiej, córki Ireny z Rogala-Siecińskich i Mariana Woltyńskiego. Ma córkę Nel Annę Trytek oraz syna Rafała Mariana.
Małżonka Janusza Bogusławskiego - Kornelia Barbara Woltyńska urodziła się 16 listopada 1929 r. w Królewskiej Hucie (dziś Chorzów). Po ukończeniu edukacji początkowej w roku 1946 została przyjęta do Zawodowej Szkoły Przemysłu Artystycznego we Lwowie. W czerwcu tego roku opuściła Lwów (wraz z rodzicami i braćmi Mirosławem i Rafałem) jako repatriantka i osiedliła się w Krakowie, gdzie ukończyła studia na Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki na Wydziale Architektury Wnętrz. Dyplom uzyskała w 1961. Jest członkiem ZPAP i Stowarzyszenia Rodu Ostoja. W latach 60. była kierownikiem pracowni w Biurze Projektów Przemysłu Włókienniczego w Łodzi. Jest autorką wielu znaczących i zrealizowanych projektów architektury wnętrz użyteczności publicznej, obiektów ekspozycyjnych, reklamowych itp. W końcu lat 90-tych uczestniczyła w akcjach pomocy materialnej dla rodzin polskich na Ukrainie.
Ciekawą postacią był teść Janusza Bogusławskiego - Marian Franciszek Woltyński (ur. 1895 w Krakowie, zm. 1985 w Krakowie), syn Jana i Marii z Falczyńskich. Woltyński był absolwentem Szkoły Budowniczych w Wyższej Szkole Przemysłowej w Krakowie. Studiował w Belgii w Institut Superieur Technique et Colonial de Liege. Uczestniczył w I wojnie światowej w II Brygadzie Legionów Polskich. Odbył kampanie: karpacką, besarabską i wołyńską. Kilkakrotnie ranny m.in. w zwycięskiej bitwie z Rosjanami pod Kirlibabą w styczniu 1915 r. Marian Woltyński został wielokrotnie odznaczony m.in. Krzyżem Niepodległości. Był autorem licznych projektów architektonicznych. Prowadził wielkie budowy m.in. Gmachu Sejmu Śląskiego. Przez wiele lat pracował w magistracie we Lwowie za co otrzymał z rąk wojewody lwowskiego Brązowy Medal. Jego małżonką była Irena Siecińska herbu Rogala (córka Piotra Siecińskiego i Teodozji z Madlerów 1v. Bogusławskiej), z która miał troje dzieci: Kornelię Bogusławską, Mirosława, architekta i Rafała, przedsiębiorcę. Umarł 21 stycznia 1985 roku i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Irena Woltyńska po śmierci męża mieszkała u Kornelii i Janusza Bogusławskich opiekując się wnukami. Zajmowała się malarstwem, które zaczęła uprawiać dopiero w 80. roku życia. Malowała krajobrazy równinne centralnej Polski w technice akwarelowej i pastelowej. Tworzyła niemal do ostatnich chwil życia, zmarła w wieku 101 lat, w dniu 1 kwietnia 1999 roku i została pochowana na cmentarzu parafialnym Matki Boskiej Królowej Polski w Bielsku-Białej.
Zobacz też
- Bogusławski
- Historia rodziny Bogusławskich
- Członkowie rodziny Bogusławskich
- Majątki ziemskie Bogusławskich
Bibliografia
- J. Bogusławski, Ocena niezawodności włókienniczych urządzeń, "Przegląd Włókienniczy", nr 4.1985.
- J. Bogusławski, Określenie ekonomicznej celowości odnowy maszyn włókienniczych, "Materiały Szkoły Zimowej PAN", Szczyrk 2000.
- J. Bogusławski, Prognozowanie niezawodności maszyn włókienniczych, "Materiały Szkoły Zimowej PAN", Szczyrk 2001.
- J. Bogusławski, M. Kozłowski, Wykorzystanie parametrów niezawodnościowych maszyn włókienniczych do podejmowania decyzji gospodarczych w przedsiębiorstwie, "Materiały konferencyjne IX Kongresu Eksploatacji Urządzeń Technicznych", Krynica 2001.
- J. Bogusławski, R. Janczewski, Diagnostyka niezawodnościowa maszyn włókienniczych, "Materiały konferencyjne. XXX Zimowa Szkoła Niezawodności PAN", Szczyrk 2002.
- Orzeczenie Stowarzyszenia Włókienników Polskich z dnia 01.02.2007.
- Who is Who w Polsce, "Hübners blaues Who is Who", 2005.
- "Na Sieradzkich Szlakach" nr 4/2008.