Bogusławska Petronela

Pozostałości zabudowy folwarcznej w Korczewie

Felicjan Otocki (w powozie) z rodziną

Dwór w Dobiecinie wzniesiony przez Felicjana Otockiego, wnuka Petroneli Bogusławskiej

Irena z Otockich Piaszczyńska, córka Felicjana, prawnuczka Petroneli Bogusławskiej

Grób Otockich w Bogdanowie, w którym leży Petronela Bogusławska

Petronela Bogusławska herbu Ostoja (ur. 31 maj 1810 w Grocholicach, zm. 28 stycznia 1846 w Korczewie) – ziemianka, dziedziczka Korczewa.

Córka Salomei z Bobowskich i Antoniego Onufrego Bogusławskiego. Prawnuczka Andrzeja Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja, wicepodkomorzego łęczyckiego i sieradzkiego. Miała kilku braci: ks. Ignacego Napoleona, Stanisława Mateusza, Franciszka Wincentego, Jana, ks. Hieronima Adama i Antoniego Jana. Była żoną Walentego Otockiego herbu Dołęga, dziedzica Korczewa, z którym miała czworo dzieci: Wenantego, Antoniego Jana oraz Honoratę Salomeę i Annę Magdalenę.

Petronela Bogusławska urodziła się w czwartek 31 maja 1810 roku w mieście Grocholicach, w dzień wspomnienia św. Petroneli rzymskiej. Ochrzczona została 8 czerwca tego roku a jej rodzicami chrzestnymi byli - mieszczanin Jan Reyner i szlachcianka Agnieszka Stawicka. W maju 1835 roku Bogusławska mieszkała przy matce Salomei w Łasku gdzie zawarła związek małżeński z Walentym Otockim, dziedzicem majątku Korczew koło Bełchatowa, zamieszkałym w Dobiecinie. Według intercyzy małżeńskiej, spisanej 29 kwietnia 1835 r. przed Rejentem Powiatu Sieradzkiego Antonim Pstrokońskim, Petronela Bogusławska wniosła w posagu Walentemu Otockiemu 3000 złotych w gotowiźnie, natomiast Walenty Otocki zapisał swej przyszłej żonie dożywocie na części swojego majątku, to jest na sumie 12000 złotych polskich. W roku 1838 przyszedł na świat pierworodny państwa Otockich, Wenanty, niedługo potem Antoni, Honorata i Anna. Zaledwie po kilku latach małżeństwa w dniu 15 listopada 1843 r. zmarł mąż Petroneli, Walenty Otocki. Po śmierci Otockiego Petronela Bogusławska wyszła ponownie za mąż za Leona Ambrożewicza, nauczyciela szkoły elementarnej w Bełchatowie. Ślub odbył się w Bogdanowie w dniu 29 stycznia 1845 r. w obecności świadków - ks. Ignacego Napoleona Bogusławskiego i Antoniego Jana Bogusławskiego. Niespełna rok później w dniu 20 stycznia 1846 r., W Korczewie, przyszła na świat córka Państwa Ambrożewiczów - Julia Ambrozja. Petronela osiem dni po urodzeniu Julii zmarła, prawdopodobnie z powodu komplikacji przy porodzie. Została pochowana w grobie rodzinnym Otockich na cmentarzu w Bogdanowie. Dziećmi Petroneli i majątkiem zaopiekowali się jej bracia Antoni i ks. Ignacy Bogusławscy.

Najstarszy syn Petronelli - Wenanty Otocki (1834-1883), po osiągnięciu pełnoletności, przejął majątek i opiekę nad młodszym rodzeństwem. Pobierał nauki w Instytucie Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa na Marymoncie. W roku 1866 ożenił się z Florentyną Kamocką (córką Mateusza i Justyny), z którą mieszkał w Korczewie. Brał udział w powstaniu styczniowym. Zmarł 12 lutego 1883 r. mając lat 45. Jego żona, Florentyna zmarła w Warszawie 18 września 1891 r.

Wnukiem Petroneli Bogusławskiej był Felicjan Otocki (1869-1931). Urodził się w 1869 r. w rodzinnym Korczewie. Był synem Wenantego i Florentyny z Kamockich. Ukończył gimnazjum w Piotrkowie i rozpoczął studia prawnicze na carskim Uniwersytecie Warszawskim. Za udział w manifestacji w stulecie Konstytucji 3 maja w Warszawie (1891) został aresztowany i skazany na 4 tygodnie więzienia, a po zwolnieniu pozostawał przez 3 lata pod dozorem policyjnym. Po ukończeniu studiów (1894) objął rodzinne majątki w Korczewie i Dobiecinie. Po utworzeniu Towarzystwa Rolniczego Piotrkowskiego (lipiec 1905) wszedł do jego Rady, w której zasiadał aż do końca istnienia tej instytucji (1921). Wchodził też skład Komisji Rewizyjnej TKZ w Piotrkowie (1906-1908), założył Spółkę Realną „Postęp", działał w Stowarzyszeniu Wzajemnej Pomocy Pracowników Rolnych. Politycznie związany był z SDN. Był elektorem kurii ziemiańskiej powiatu Piotrkowskiego do I Dumy. W dniu 15 stycznia 1907 r. został wybrany na prezesa Powiatowego Komitetu Wyborczego w Piotrkowie, a 19 lutego 1907 r. zgodził się przyjąć mandat poselski do II Dumy z guberni piotrkowskiej. W dniu 11 października 1907 r. został wybrany na elektora do III Dumy, nie zgodził się jednak na ponowne wystawienie swej kandydatury. W następnych latach kontynuował pracę w organizacjach rolniczych. Był członkiem Komisji Rewizyjnej Syndykatu Rolniczego Piotrkowskiego (1918-1921) oraz Rady Towarzystwa Wzajemnego Kredytu w Piotrkowie. Wkrótce po odzyskaniu niepodległości wycofał się z szerszej działalności społecznej. Zmarł 30 kwietnia 1931 r. w Dobiecinie. Pochowano go początkowo w Bogdanowie (3 maja), a następnie szczątki przeniesiono do wybudowanej specjalnie kaplicy koło dworu w Korczewie. Był żonaty z Marią Leszczyńską, z którą miał pięć córek: Irenę Piaszczyńską, Janinę Pętkowską, Wandę Ksyk, Helenę Fijałkowską i Aleksandrę.

Intercyza małżeńska Petroneli Bogusławskiej i Walentego Otockiego

---

• 
• 

Potomkowie Petroneli Bogusławskiej

---

• 

Zobacz też

• Bogusławski
• Historia rodziny Bogusławskich
• Członkowie rodziny Bogusławskich
• Majątki ziemskie Bogusławskich

Bibliografia

---

• R. Bogusławski, Dobra ziemskie Ścibor-Bogusławskich w Ziemi Sieradzkiej XV - XX w., Na Sieradzkich Szlakach, 4/2007.
• "Kurier Warszawski" 1907/51, 1931/118.
• C. Brzoza, K. Stepan, Posłowie polscy w parlamencie rosyjskim 1906-1917. Słownik biograficzny, Wydawnictwo Sejmowe, 2001.