Bogusławski Pacyfik

Aleksander Bogusławski (wnuk Pacyfika Nikodema) wraz z małżonką Michaliną Malankiewicz

Pacyfik Nikodem Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja (ur. 1788 w Czachórach, zm.?) – rewizor Skarbu Narodowego Królestwa Polskiego, kancelista w Kaliszu, dzierżawca dóbr Kamienica Polska i wójt gminy. Wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim w 1839 r. (leg. nr 2980).

Pacyfik Bogusławski był synem Faustyny z Kiedrowskich h. Sas i Maksymiliana Ścibor-Bogusławskiego, towarzysza wojsk koronnych. Ożenił się z Józefą z Czapskich, córką Jana, burgrabiego ostrzeszowskiego i Marianny z Rudnickich. Miał synów – Aleksandra i Konstantego Feliksa (zmarłego w dzieciństwie).

W kwietniu 1823 roku, Pacyfik Bogusławski zawarł kontrakt na dzierżawę folwarku Klepaczka w Kamienicy Polskiej opiewający na sumę 8 400 zł. pol. „...z wszystkimi fabrykami jakie na tymże folwarku exystują iako to: z młynem, blichem, foluszem i maglą, prasą, olejarnią i cegielnią”. Folwark wówczas należał do Ślązaka Jana Bendy, urzędnika regencji opolskiej, który nabył te dobra w momencie kolonizacji w 1818 r. od Sadowskich h. Nałęcz. Do wydzierżawionego folwarku należał także dwór po Sadowskich. Z różnych dokumentów wynika, że Pacyfik Bogusławski w pewnym sensie przewodził społeczności Kamienicy Polskiej w czasie swojego tam pobytu. Był bowiem wybierany na urząd wójta gminy i niejednokrotnie proszony przez tamtejszych mieszkańców (np. przez Gasprowiczów w 1826 r. i w 1830 r.) do pełnienia roli ojca chrzestnego ich dzieci.

Syn Pacyfika Nikodema - Aleksander Bogusławski pełnił funkcję adwokata przy Trybunale w Kaliszu i w Płocku. Ożenił się z Ewą Wyrzykowską, z którą miał liczne potomstwo: Zofię Franciszkę Iwanowską, Aleksandrę, Walerię, Marię, Jadwigę, Janinę i Wandę oraz synów: Erazma Nepomucena Rudolfa, Jana, Tadeusza i Aleksandra. Z przekazów ustnych wiadomo, że Aleksander i Ewa Bogusławscy byli właścicielami dworu w Górach Wysokich w gminie Dwikozy. Za udział w powstaniu 1863 roku Aleksander Bogusławski został pozbawiony praw adwokackich i skazany na konfiskatę majątku. Jego dwór został spalony. Bogusławski spłonął razem z nim przygnieciony belką stropową ratując dokumenty sądowe. Żona Aleksandra - Ewa z Wyrzykowskich umarła na cholerę pielęgnując chorych we wsi. Ich syn Aleksander Bogusławski (junior) (ur. 1867 w Płocku, zm. 1925 w Sosnowcu) osiedlił się w Zagłębiu Dąbrowskim. Ożeniony był z Michaliną Malankiewicz, z którą doczekał się syna Wojciecha i córki Wiesławy zamężnej za Antonim Wiśniowskim. Córka Wiesławy i Antoniego Wiśniowskich - Olszyna wyszła za mąż za Wacława Turka, z którym ma córkę Agnieszkę i syna Miłosza.

Antoni Marian Wiśniowski, (ur. 22 maja 1907 w Chrzanowie) syn Kazimierza, mąż Wiesławy Bogusławskiej, absolwent III Gimnazjum im. J. Sobieskiego, student i absolwent Wydziału Górniczego AG 1926-33, akt. 1929-31, wiceprezes Montany oraz sekretarz Krakowskiego Koła Międzykorporacyjnego sem. let. 1929/30, po studiach pracownik m.in. kopalni “Orzeł Biały” w Brzezinach Śląskich (był dyrektorem technicznym), kopalni "Saturn" w Czeladzi, kierownik Zakładu Robót Górniczych w Sosnowcu 1950-52, naczelny inż. Przedsiębiorstwa Robót Górniczych w Sosnowcu 1953-59, inspektor kopalń i kierownik postępu technicznego w Zjednoczeniu Budownictwa Górniczego w Katowicach 1959-67.

Zobacz też

• Bogusławski
• Historia rodziny Bogusławskich
• Członkowie rodziny Bogusławskich
• Majątki ziemskie Bogusławskich

Bibliografia

---

• R. Bogusławski, Dobra ziemskie Ścibor-Bogusławskich w Ziemi Sieradzkiej XV - XX w., Na Sieradzkich Szlakach, 4/2007.
• Listy od Miłosza Turka do Rafała Bogusławskiego (zbiór R. Bogusławskiego).