Bogusławski Kazimierz: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 4: | Linia 4: | ||
[[Plik:Kornelia i Henryk Szulcowie z synem Jerzym.jpg|285px|thumb|right|Kornelia Bogusławska i Henryk Szulcowie z synem Jerzym]] | [[Plik:Kornelia i Henryk Szulcowie z synem Jerzym.jpg|285px|thumb|right|Kornelia Bogusławska i Henryk Szulcowie z synem Jerzym]] | ||
| − | '''Kazimierz [[Bogusławski]] herbu Ostoja''' (ur. 10 stycznia 1887 w Zelowie, zm. 25 lipca 1949 w Łodzi) – polski działacz społeczny, kupiec i finansista. Członek Zarządu Stowarzyszenia Polskich Kupców i Przemysłowców Chrześcijan. Członek Zarządu Stowarzyszenia Wzajemnej Pomocy Pracowników Przemysłu i Handlu w Łodzi. Członek Komisji Rewizyjnej Towarzystwa | + | '''Kazimierz [[Bogusławski]] herbu Ostoja''' (ur. 10 stycznia 1887 w Zelowie, zm. 25 lipca 1949 w Łodzi) – polski działacz społeczny, kupiec i finansista. Członek Zarządu Stowarzyszenia Polskich Kupców i Przemysłowców Chrześcijan. Członek Zarządu Stowarzyszenia Wzajemnej Pomocy Pracowników Przemysłu i Handlu w Łodzi. Członek Komisji Rewizyjnej Towarzystwa Przeciwżebraczego w Łodzi. Dyrektor Banku Spółdzielczego w Łodzi. Uczestnik I wojny światowej. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi. |
Syn Teodozji z Madlerów i [[Bogusławski Ignacy Henryk|Ignacego Henryka Ścibor-Bogusławskiego]]. Wnuk [[Bogusławski Antoni Jan|Antoniego Jana Ścibor-Bogusławskiego]]. Potomek w piątym pokoleniu [[Andrzej Ścibor-Bogusławski|Andrzeja Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja]], wicepodkomorzego łęczyckiego i sieradzkiego. Jego dziadkiem stryjecznym był [[Ignacy Napoleon Ścibor-Bogusławski|ks. Ignacy Bogusławski]]. Miał cztery siostry, dwie rodzone - Władysławę Sewerynę i Kornelię Stanisławę Szulc oraz dwie siostry przyrodnie Eugenię Tarczyńską i Irenę Woltyńską. Bogusławski uczestniczył w I wojnie światowej. W roku 1921 ożenił się ze Stanisławą Cygańską (odznaczoną Medalem Niepodległości za działalność w POW), córką Hipolity z Gruszczyńskich i Włodzimierza Cygańskiego h. Prus I, dziedzica dóbr Dąbrowa, Dąbrówka Szadkowska i Kowalew. Kazimierz Bogusławski miał dwóch synów – [[Lech Włodzimierz Bogusławski|Lecha Włodzimierza]] i [[Janusz Bogusławski|Janusza Wojciecha]]. | Syn Teodozji z Madlerów i [[Bogusławski Ignacy Henryk|Ignacego Henryka Ścibor-Bogusławskiego]]. Wnuk [[Bogusławski Antoni Jan|Antoniego Jana Ścibor-Bogusławskiego]]. Potomek w piątym pokoleniu [[Andrzej Ścibor-Bogusławski|Andrzeja Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja]], wicepodkomorzego łęczyckiego i sieradzkiego. Jego dziadkiem stryjecznym był [[Ignacy Napoleon Ścibor-Bogusławski|ks. Ignacy Bogusławski]]. Miał cztery siostry, dwie rodzone - Władysławę Sewerynę i Kornelię Stanisławę Szulc oraz dwie siostry przyrodnie Eugenię Tarczyńską i Irenę Woltyńską. Bogusławski uczestniczył w I wojnie światowej. W roku 1921 ożenił się ze Stanisławą Cygańską (odznaczoną Medalem Niepodległości za działalność w POW), córką Hipolity z Gruszczyńskich i Włodzimierza Cygańskiego h. Prus I, dziedzica dóbr Dąbrowa, Dąbrówka Szadkowska i Kowalew. Kazimierz Bogusławski miał dwóch synów – [[Lech Włodzimierz Bogusławski|Lecha Włodzimierza]] i [[Janusz Bogusławski|Janusza Wojciecha]]. | ||
| − | W czerwcu 1907 roku Bogusławski ukończył Szkołę Handlową Kupiectwa Łódzkiego, następnie podjął studia w Belgii, praktykował w Anglii. W latach 1911-12 był członkiem Zarządu Stowarzyszenia Wzajemnej Pomocy Pracowników Przemysłu i Handlu w Łodzi. W listopadzie 1912 roku podjął inicjatywę wraz z Gustawem Geyerem i Robertem Geyerem (oraz z kilku innymi absolwentami SzHKŁ) utworzenia stypendium im. prof. Erazma Szpaczyńskiego przy Szkole Handlowej Kupiectwa Łódzkiego. W okresie międzywojennym był dyrektorem Banku Spółdzielczego w Łodzi i właścicielem sklepu papierniczego przy ul. Andrzeja 3. Odznaczony został Srebrnym Krzyżem Zasługi za działalność społeczną, dotyczącą obronności kraju. Był wieloletnim członkiem Zarządu Stowarzyszenia Polskich Kupców i Przemysłowców Chrześcijan. Od 1934 roku pełnił funkcję członka Komisji Rewizyjnej Towarzystwa | + | W czerwcu 1907 roku Bogusławski ukończył Szkołę Handlową Kupiectwa Łódzkiego, następnie podjął studia w Belgii, praktykował w Anglii. W latach 1911-12 był członkiem Zarządu Stowarzyszenia Wzajemnej Pomocy Pracowników Przemysłu i Handlu w Łodzi. W listopadzie 1912 roku podjął inicjatywę wraz z Gustawem Geyerem i Robertem Geyerem (oraz z kilku innymi absolwentami SzHKŁ) utworzenia stypendium im. prof. Erazma Szpaczyńskiego przy Szkole Handlowej Kupiectwa Łódzkiego. W okresie międzywojennym był dyrektorem Banku Spółdzielczego w Łodzi i właścicielem sklepu papierniczego przy ul. Andrzeja 3. Odznaczony został Srebrnym Krzyżem Zasługi za działalność społeczną, dotyczącą obronności kraju. Był wieloletnim członkiem Zarządu Stowarzyszenia Polskich Kupców i Przemysłowców Chrześcijan. Od 1934 roku pełnił funkcję członka Komisji Rewizyjnej Towarzystwa Przeciwżebraczego w Łodzi. Jako finansista wspierał polskich ziemian za co darzyli go szacunkiem, a niejedni przyjaźnią - jak właściciel dużego majątku ziemskiego Pruszków (pod Łaskiem) - Jerzy Jakubowski, którego nieraz wspierał radą w sprawach finansowych. Okupację Bogusławski wraz z rodziną przetrwał w majątku Szczawin (koło Zgierza) należącym do zaprzyjaźnionej Janiny Kurowskiej. W czasie wojny pracował jako księgowy w majątku ziemskim Kębliny, przed wojną należącym do rodziny Olszowskich. Po wojnie Kazimierz Bogusławski podjął pracę gł. księgowego w Narodowym Banku Polskim. Pracował tam do chwili swej śmierci, która nastąpiła po nieudanej operacji usunięcia wrzodu dwunastnicy w 1949 r. Stanisława mieszkała nadal w Łodzi a okresy letnie spędzała u Państwa Kurowskich w Szczawinie. Dożyła pięknego wieku - 90 lat. Zmarła na raka w 1979 r. i pochowana została u boku swojego męża w grobie rodzinnym Cygańskich i Bogusławskich na starym cmentarzu w Łodzi. |
Siostra Kazimierza Bogusławskiego - '''Kornelia Stanisława Bogusławska''' (ur. 1890, zm. 1969) wyszła za mąż za Henryka Szulca, radnego m. Łodzi, prezesa Zjednoczonego Związku Zawodowego "Praca Polska". Kornelia i Henryk Szulcowie mieli sklep z materiałami piśmienniczymi przy ul. Kopernika w Łodzi. W roku 1939 mąż Kornelii został aresztowany przez Niemców i słuch po nim zaginął. Był on dla Niemców groźny gdyż pełnił funkcję prezesa ugrupowania politycznego o charakterze narodowym. Od tamtej chwili przez 70 lat rodzina nie wiedziała co się z nim działo. Dzięki wytrwałym pracom IPN odkryto miejsce kaźni Henryka Szulca. Został on stracony 12 listopada 1939 r. przez okupanta na terenie poligonu wojskowego Brus w Łodzi. IPN odnalazł szczątki Szulca i zorganizował 1 września 2009 r. uroczysty pogrzeb na Cmentarzu Komunalnym przy ul. Smutnej w Łodzi. Henryk Szulc był jednym z 40 mężczyzn, którzy zostali wówczas zamordowani przez Niemców. Kornelia z Bogusławskich i Henryk Szulcowie mieli syna Jerzego, architekta. | Siostra Kazimierza Bogusławskiego - '''Kornelia Stanisława Bogusławska''' (ur. 1890, zm. 1969) wyszła za mąż za Henryka Szulca, radnego m. Łodzi, prezesa Zjednoczonego Związku Zawodowego "Praca Polska". Kornelia i Henryk Szulcowie mieli sklep z materiałami piśmienniczymi przy ul. Kopernika w Łodzi. W roku 1939 mąż Kornelii został aresztowany przez Niemców i słuch po nim zaginął. Był on dla Niemców groźny gdyż pełnił funkcję prezesa ugrupowania politycznego o charakterze narodowym. Od tamtej chwili przez 70 lat rodzina nie wiedziała co się z nim działo. Dzięki wytrwałym pracom IPN odkryto miejsce kaźni Henryka Szulca. Został on stracony 12 listopada 1939 r. przez okupanta na terenie poligonu wojskowego Brus w Łodzi. IPN odnalazł szczątki Szulca i zorganizował 1 września 2009 r. uroczysty pogrzeb na Cmentarzu Komunalnym przy ul. Smutnej w Łodzi. Henryk Szulc był jednym z 40 mężczyzn, którzy zostali wówczas zamordowani przez Niemców. Kornelia z Bogusławskich i Henryk Szulcowie mieli syna Jerzego, architekta. | ||
Wersja z 19:31, 23 maj 2012
Kazimierz Bogusławski herbu Ostoja (ur. 10 stycznia 1887 w Zelowie, zm. 25 lipca 1949 w Łodzi) – polski działacz społeczny, kupiec i finansista. Członek Zarządu Stowarzyszenia Polskich Kupców i Przemysłowców Chrześcijan. Członek Zarządu Stowarzyszenia Wzajemnej Pomocy Pracowników Przemysłu i Handlu w Łodzi. Członek Komisji Rewizyjnej Towarzystwa Przeciwżebraczego w Łodzi. Dyrektor Banku Spółdzielczego w Łodzi. Uczestnik I wojny światowej. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Syn Teodozji z Madlerów i Ignacego Henryka Ścibor-Bogusławskiego. Wnuk Antoniego Jana Ścibor-Bogusławskiego. Potomek w piątym pokoleniu Andrzeja Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja, wicepodkomorzego łęczyckiego i sieradzkiego. Jego dziadkiem stryjecznym był ks. Ignacy Bogusławski. Miał cztery siostry, dwie rodzone - Władysławę Sewerynę i Kornelię Stanisławę Szulc oraz dwie siostry przyrodnie Eugenię Tarczyńską i Irenę Woltyńską. Bogusławski uczestniczył w I wojnie światowej. W roku 1921 ożenił się ze Stanisławą Cygańską (odznaczoną Medalem Niepodległości za działalność w POW), córką Hipolity z Gruszczyńskich i Włodzimierza Cygańskiego h. Prus I, dziedzica dóbr Dąbrowa, Dąbrówka Szadkowska i Kowalew. Kazimierz Bogusławski miał dwóch synów – Lecha Włodzimierza i Janusza Wojciecha.
W czerwcu 1907 roku Bogusławski ukończył Szkołę Handlową Kupiectwa Łódzkiego, następnie podjął studia w Belgii, praktykował w Anglii. W latach 1911-12 był członkiem Zarządu Stowarzyszenia Wzajemnej Pomocy Pracowników Przemysłu i Handlu w Łodzi. W listopadzie 1912 roku podjął inicjatywę wraz z Gustawem Geyerem i Robertem Geyerem (oraz z kilku innymi absolwentami SzHKŁ) utworzenia stypendium im. prof. Erazma Szpaczyńskiego przy Szkole Handlowej Kupiectwa Łódzkiego. W okresie międzywojennym był dyrektorem Banku Spółdzielczego w Łodzi i właścicielem sklepu papierniczego przy ul. Andrzeja 3. Odznaczony został Srebrnym Krzyżem Zasługi za działalność społeczną, dotyczącą obronności kraju. Był wieloletnim członkiem Zarządu Stowarzyszenia Polskich Kupców i Przemysłowców Chrześcijan. Od 1934 roku pełnił funkcję członka Komisji Rewizyjnej Towarzystwa Przeciwżebraczego w Łodzi. Jako finansista wspierał polskich ziemian za co darzyli go szacunkiem, a niejedni przyjaźnią - jak właściciel dużego majątku ziemskiego Pruszków (pod Łaskiem) - Jerzy Jakubowski, którego nieraz wspierał radą w sprawach finansowych. Okupację Bogusławski wraz z rodziną przetrwał w majątku Szczawin (koło Zgierza) należącym do zaprzyjaźnionej Janiny Kurowskiej. W czasie wojny pracował jako księgowy w majątku ziemskim Kębliny, przed wojną należącym do rodziny Olszowskich. Po wojnie Kazimierz Bogusławski podjął pracę gł. księgowego w Narodowym Banku Polskim. Pracował tam do chwili swej śmierci, która nastąpiła po nieudanej operacji usunięcia wrzodu dwunastnicy w 1949 r. Stanisława mieszkała nadal w Łodzi a okresy letnie spędzała u Państwa Kurowskich w Szczawinie. Dożyła pięknego wieku - 90 lat. Zmarła na raka w 1979 r. i pochowana została u boku swojego męża w grobie rodzinnym Cygańskich i Bogusławskich na starym cmentarzu w Łodzi.
Siostra Kazimierza Bogusławskiego - Kornelia Stanisława Bogusławska (ur. 1890, zm. 1969) wyszła za mąż za Henryka Szulca, radnego m. Łodzi, prezesa Zjednoczonego Związku Zawodowego "Praca Polska". Kornelia i Henryk Szulcowie mieli sklep z materiałami piśmienniczymi przy ul. Kopernika w Łodzi. W roku 1939 mąż Kornelii został aresztowany przez Niemców i słuch po nim zaginął. Był on dla Niemców groźny gdyż pełnił funkcję prezesa ugrupowania politycznego o charakterze narodowym. Od tamtej chwili przez 70 lat rodzina nie wiedziała co się z nim działo. Dzięki wytrwałym pracom IPN odkryto miejsce kaźni Henryka Szulca. Został on stracony 12 listopada 1939 r. przez okupanta na terenie poligonu wojskowego Brus w Łodzi. IPN odnalazł szczątki Szulca i zorganizował 1 września 2009 r. uroczysty pogrzeb na Cmentarzu Komunalnym przy ul. Smutnej w Łodzi. Henryk Szulc był jednym z 40 mężczyzn, którzy zostali wówczas zamordowani przez Niemców. Kornelia z Bogusławskich i Henryk Szulcowie mieli syna Jerzego, architekta.
Bibliografia
- Na Sieradzkich Szlakach nr 4/2008, s. 26.
- Rozwój, 1907 nr 144.
- Rozwój, 1911 nr 60.
- Rozwój, 1912 nr 64.
- Rozwój, 1912 nr 271.
- Codzienna Gazeta Handlowa, 1934, nr 107.
- Dziennik Zarządu Miejskiego w Łodzi, 1936 nr 10.
- Dziennik Zarządu Miejskiego w Łodzi, 1938 nr 11.
- Anna Gronczewska, Kamienica pełna wspomnień, „Polska. The Times. Dziennik Łódzki”, 2010, dodatek „Kocham Łódź”, nr 97.