Bogusławski Jan Nepomucen
Jan Nepomucen Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja (ur. 1818, zm. 1890 w Kaliszu) – ziemianin, dziedzic Stoku, właściciel dóbr: Czepów Dolny, Zawady, Chrusty, Dąbrowa Rusiecka, Ochle, Włocin i Grzymaczew.
Jan Nepomucen Bogusławski był synem Urszuli z Załuskowskich herbu Rola i Stanisława Bogusławskiego, kapitana wojsk Księstwa Warszawskiego, dziedzica dóbr Włocin Zawadki i Stok. Jego dziadkami po mieczu byli: Faustyna z Kiedrowskich h. Sas i Maksymilian Ścibor-Bogusławski, towarzysz wojsk koronnych, dziedzic Włocina i Smaszkowa. Jan Nepomucen Bogusławski był bratem: Marii Agaty, Marii 1v. Gołkont, 2v. Stożkowskiej, Zuzanny Ziembińskiej, Walerii Leokadii, Stanisławy Konstancji, Konrada, Makarego i Józefa Wojciecha.
Jan Nepomucen Bogusławski ożenił się ze starszą od siebie o blisko dziewięć lat Pauliną z Wierusz-Niemojowskich, wdową po Leonie Załuskowskim h. Rola, córką Józefa i Ludwiki z Walewskich h. Kolumna. Owocem tego związku było trzech synów: Lucjan Leon, Stanisław Kazimierz (ur. 1848, zm. 1907 r. w Tłokini) i Adolf (ur. 30 września 1849 r.) oraz córka Aniela Zuzanna (ur. w 1846 r.). Dzięki małżeństwu Bogusławski wszedł w posiadanie kilku majątków ziemskich: Czepowa Dolnego, Zawad, Chrustów, Dąbrowy Rusieckiej i Ochel. Po ojcu odziedziczył Stok. Kupił 30 czerwca 1860 r. na licytacji publicznej w Kaliszu za 156 tys. zł. dobra Włocin, niegdyś sprzedane przez ojca Stanisława. Był więc właścicielem kilku dużych majątków ziemskich i należał do najzamożniejszej grupy ziemian Królestwa Polskiego. Jan Nepomucen Bogusławski zmarł w Kaliszu w 1890 roku, o czym powiadomiła Gazeta Warszawska 1890/77.
Aniela Zuzanna Bogusławska (ur. 1846 r., zm. 1900 r.), córka Jana Nepomucena i Pauliny z Niemojewskich. Wstąpiła w roku 1866 w związek małżeński z Janem Władysławem Chrystowskim h. Starża, dziedzicem rozległych dóbr Tłokinia. Miała z nim kilkoro dzieci, córkę Marię Jadwigę Żywanowską oraz synów: Józefa Roberta ożenionego z Marią Koczorowską, Antoniego Klemensa dziedzica Pierzchnianki, ożenionego z Marią Borkiewicz, Leona Erazma, Franciszka Leona, Jana Roberta i Ignacego Władysława ożenionego z Zofią Chrzanowską. Spośród dzici Anieli z Bogusławskich Chrystowskiej najbardziej znany, w sensie historycznym, był Ignacy Władysław Chrystowski (ur. 1882 r. w Tłokini, zm. 1938 r. w Poznaniu). Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Angażował się w sprawy publiczne - już jako uczeń gimnazjum zakładał w Kaliszu kółka samokształceniowe dla młodzieży, a na wsiach biblioteczki, domy ludowe i spółdzielnie. Był posłem na Sejm II RP (kadencja 1930-1935), prezesem kaliskiego oddziału Związku Ziemian, prezesem Zarządu Okręgowego Stronnictwa Narodowego (od 1936 roku Członek Komitetu Głównego tegoż Stronnictwa), prezesem okręgowym Akcji Katolickiej. W latach 30. XX w. wspierał finansowo "Myśl Narodową". Był dobrym i uznanym ziemianinem. Prowadził praktyki rolnicze dla osób przyjeżdżających z całego kraju. W odziedziczonej po rodzicach Tłokini wzniósł w latach 1915-16 imponujący pałac.
Potomkowie Anieli z Bogusławskich Chrystowskiej
Grób Anieli z Bogusławskich Chrystowskiej
Pałac Chrystowskich w Tłokini
Lucjan Leon Bogusławski, syn Jana Nepomucena i Pauliny z Niemojewskich. W latach 50. XIX w. praktykował w majątku Licheń jako agronom. Ożenił się w roku 1871 z Emilią Taczanowską h. Jastrzębiec, córką Juliana i Ludwiki Nimfy z Drwęskich. Emilia Taczanowska była siostrą stryjeczną gen. Edmunda Taczanowskiego, jednego z dowódców w powstaniu styczniowym. Emilia i Lucjan Bogusławscy mieli córkę Helenę i syna Czesława (ur. 1872 w Kuczkowie, zm. 1933 w Dobieszowicach), administratora dóbr Dobieszowice w latach 1926-1933. Lucjan Leon Bogusławski zmarł w Winiarach pod Gnieznem w wieku 60 lat.
Artykuł o Czesławie Bogusławskim
Artykuł o Czesławie Bogusławskim
Grób Czesława Bogusławskiego w Bobrownikach
Zobacz też
- Bogusławski
- Historia rodziny Bogusławskich
- Członkowie rodziny Bogusławskich
- Majątki ziemskie Bogusławskich
Bibliografia
- R. Bogusławski, Dobra ziemskie Ścibor-Bogusławskich w Ziemi Sieradzkiej XV - XX w., Na Sieradzkich Szlakach, 4/2007.
- Gazeta Warszawska 1890 nr 77