Bogusławski Jan Nepomucen
Jan Nepomucen Adolf Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja (ur. 1818, zm. 1890 w Kaliszu) – ziemianin, dziedzic Stoku, właściciel dóbr: Czepów Dolny, Zawady, Chrusty, Dąbrowa Rusiecka, Ochle, Włocin i Grzymaczew.
Jan Nepomucen Adolf Bogusławski był synem Urszuli z Załuskowskich herbu Rola i Stanisława Bogusławskiego, kapitana wojsk Księstwa Warszawskiego, majora w powstaniu listopadowym, dziedzica dóbr Włocin, Zawadki i Stok. Jego dziadkami po mieczu byli: Faustyna z Kiedrowskich h. Sas i Maksymilian Ścibor-Bogusławski, towarzysz wojsk koronnych, dziedzic Włocina i Smaszkowa. Jan Nepomucen Bogusławski był bratem: Marii Agaty, Marii 1v. Gołkont, 2v. Stożkowskiej, Zuzanny Ziembińskiej, Walerii Leokadii, Stanisławy Konstancji, Konrada, Makarego i Józefa Wojciecha.
Jan Nepomucen Bogusławski ożenił się ze starszą od siebie o blisko dziewięć lat Pauliną z Wierusz-Niemojowskich, wdową po Leonie Załuskowskim h. Rola, córką Józefa i Ludwiki z Walewskich h. Kolumna. Owocem tego związku było kilkoro dzieci - córka Aniela Zuzanna oraz trzech synów: Lucjan Leon, Stanisław Kazimierz (ur. 1848 r. w Czepowie Dolnym, zm. 1907 r. w Tłokini) i Adolf. Dzięki małżeństwu Jan Nepomucen Bogusławski wszedł w posiadanie kilku majątków ziemskich: Czepowa Dolnego, Zawad, Chrustów, Dąbrowy Rusieckiej i Ochel. Po ojcu odziedziczył Stok a w dniu 30 czerwca 1860 r. kupił na licytacji publicznej w Kaliszu za 156 tys. zł. dobra Włocin (niegdyś sprzedane przez ojca Stanisława), które należały do rodziny od 1723 roku, kiedy to kupił je Andrzej Bogusławski. Był więc właścicielem kilku dużych majątków ziemskich i należał do najzamożniejszej grupy ziemian Królestwa Polskiego. Bogusławski nie zdołał jednak utrzymać tych majątków z powodu licznych wierzytelności obciążających te dobra. W latach 70. XIX w. zmuszony był do ich sprzedaży. Jan Nepomucen Bogusławski jako osoba wierząca wspomagał lokalny Kościół Katolicki - w roku 1867 ufundował renowację jednego z ołtarzy świątyni w Wojkowie (informował o tym Przegląd Katolicki w 1867 roku). Bogusławski zmarł w Kaliszu w 1890 roku, o czym powiadomiła Gazeta Warszawska nr 1890/77.
Lucjan Leon Bogusławski (ur. 1844 r., zm. 1904 r. w Winiarach), syn Jana Nepomucena i Pauliny z Niemojewskich. W latach 50. XIX w. praktykował w majątku Licheń jako agronom. Ożenił się w roku 1871 z Emilią Nimfą Taczanowską h. Jastrzębiec (1849-1906), córką Juliana i Ludwiki Nimfy z Drwęskich. Emilia Taczanowska była siostrą stryjeczną gen. Edmunda Taczanowskiego, jednego z dowódców w powstaniu styczniowym. Emilia i Lucjan Bogusławscy mieli córkę Helenę i syna Czesława (ur. 1872 w Kuczkowie, zm. 1933 w Dobieszowicach), administratora dóbr Dobieszowice w latach 1926-1933. Lucjan Leon Bogusławski zmarł w Winiarach pod Gnieznem w wieku 60 lat. Jego małżonka Emilia zmarła w Sieradzu w 1906 roku.
Adolf Bogusławski (ur. 30 września 1849 r., zm. w 1921 roku w Kutnie), syn Jana Nepomucena i Pauliny z Niemojewskich. Ożenił się z Marią Natalią Dębowską, córką Edwarda i Julii Hellerigiel. Ojciec Marii Natalii - Edward Dębowski był pisarzem przy Kolei Żelaznej Warszawsko-Petersburskiej. Adolf i Maria Bogusławscy mieli córkę córkę Zofię, zamężną za Rochem Mścichowskim oraz synów: Stanisława, ożenionego z Zofią Szeremeta, Bogusława (1896-1978), ożenionego z Cecylią Zieleniewską (1903-1976) i Jana. Maria Natalia Dębowska z pierwszego małżeństwa z Prószyńskim miała dwie córki - Marylę i Helenę. Według przekazów rodzinnych Adolf Bogusławski był pracownikiem Zarządu Kolei (prawdopodobnie Kolei Warszawsko-Bydgoskiej, której trasa przebiegała przez Kutno).
Adolf Bogusławski, syn Jana Nepomucena
Maria z Dębowskich Bogusławska, małżonka Adolfa Bogusławskiego
Artykuł o Czesławie Bogusławskim
Artykuł o Czesławie Bogusławskim
Grób Czesława Bogusławskiego w Bobrownikach
Zobacz też
- Bogusławski
- Historia rodziny Bogusławskich
- Członkowie rodziny Bogusławskich
- Majątki ziemskie Bogusławskich
Bibliografia
- R. Bogusławski, Dobra ziemskie Ścibor-Bogusławskich w Ziemi Sieradzkiej XV - XX w., Na Sieradzkich Szlakach, 4/2007.
- Gazeta Warszawska 1890 nr 77.
- Teki Dworzaczka.
- Akty metrykalne w archiwum rodzinnym.
- K. Łodzia-Czarnecki - Herbarz Polski. T 1.