Bogusławski Tadeusz Józefat Ścibor

Tadeusz Bogusławski

Tadeusz Józefat Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja (ur. 4 lipca 1899 , zm. 18 listopada 1992) – porucznik Wojska Polskiego, odznaczony Krzyżem Walecznych. Dziedzic Wilkowic.

Syn Anny z Lochmanów i Stanisława Bogusławskich. Potomek w piątym pokoleniu Franciszka Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja, rotmistrza w konfederacji barskiej. Urodził się w Wilkowicach. Przed 1918 r. był uczniem gimnazjum Mickiewicza w Warszawie, gdzie należał do POW. Mając 19 lat wstąpił na ochotnika do 4 Pułku Ułanów Zaniemeńskich. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Brał udział w zdobywaniu Wilna i ofensywie na wschód, aż nad Berezynę. Brał udział w bitwie zwanej „cudem nad Wisłą”. Walczył pod Mińskiem Litewskim w 1919 r. Odznaczony został Krzyżem Walecznych. Uczestniczył w zdobywaniu Wilna. Po wojnie ukończył Państwową Szkołę Gospodarstwa Wiejskiego w Cieszynie (1925 r.). Dwa lata później zawarł związek małżeński z Janiną z Ursyn Pruszyńskich h. Rawicz. Do 1932 r. był instruktorem rolnym w Łęczycy. Po śmierci ojca Stanisława w 1936 r. Tadeusz Bogusławski zarządzał majątkiem Wilkowice do wybuchu II wojny światowej. Wiesław Bogusławski, syn Tadeusza opisał w swych wspomnieniach z dzieciństwa dworek w Wilkowicach. Warto tu przytoczyć kilka fragmentów tego opisu: „...goście przyjeżdżali zawsze podjazdem przez bramę ogrodową przed ganek frontowy, który na okoliczność ważnych uroczystości rodzinnych był przystrajany girlandami, i na którym gospodarze oczekiwali gości. Podjechaliśmy więc przed dwór, (...) którego wyróżnikiem były dwa ganki (...) oraz trójkątne gzymsy nad drzwiami i oknami (...). Wnętrze budynku było też proste (...). Wejście główne od ogrodu wprowadzało do rozległego przedpokoju z którego drzwi prowadziły bezpośrednio do salonu i dalej do pokoju Babci, jedynych pomieszczeń wyposażonych w ładne posadzki dębowe. W salonie wielki fortepian (...) nieduży stół fornirowany z giętymi nogami, stoliki składane do kart, kanapa i fotele (...). Drugie drzwi z przedpokoju prowadziły do pokoju jadalnego z ciemnymi tapetami w duże granatowo fioletowe liście ze złoconymi ozdobami. Na ścianach nie było portretów rodzinnych, (...) tylko duży bijący zegar ścienny z wahadłem, jelenie rogi i wypchane bażanty. Po środku duży chyba 24 osobowy stół dębowy z nogami na mosiężnych kołach, a w rogu olbrzymi kredens pełen ładnej zastawy stołowej, wśród której w mojej pamięci wyróżniają się srebrne koziołki pod sztućce. Elementem charakterystycznym jadalni był piec z wkomponowanym podgrzewanym siedziskiem (...).. Z jadalni wchodziło się do pokoju naszych Rodziców, centrum ciepła, radości i miłości. (...). Z korytarza (...) było wejście do kuchni w piwnicy, oraz schody na górę do naszego pokoju dziecinnego, do pokoju gościnnego i na obszerne strychy (...). Przy wejściu z ganku podwórzowego po prawej stronie była kancelaria (...). Między kancelarią a przedpokojem był gabinet gospodarza domu, w którym załatwiane były majątkowe transakcje handlowe”. Po wybuch II wojny światowej w 1939 r. Tadeusz Bogusławski brał udział w obronie Warszawy w szeregach 1 Pułku Szwoleżerów im. J. Piłsudskiego. Po klęsce wrześniowej został jeńcem oflagu II C w Woldenbergu (nr obozowy 591). Dnia 1 stycznia 1946 r. awansował do stopnia porucznika kawalerii na podstawie rozkazu gen. T. Bora-Komorowskiego w Londynie. Po powrocie do kraju w 1946 r. pracował w wielu Państwowych Gospodarstwach Rolnych na terenach odzyskanych m. in. : Krokowa, Łebunia, Małoszyce, Bałoszyce, Gajewo, Bałcyny, Gierzwałd. W 1970 r. wraz z rodziną przeprowadził się do Częstochowy gdzie po 22 latach zmarł i został pochowany na tamtejszym cmentarzu Kule.

Synowie Janiny i Tadeusza Bogusławskich: 1. Włodzimierz (ur. 1929), który z żony Marii Wójcik ma synów – Wojciecha (ur. 1954), ożenionego z Martą Bajor i Jana (ur. 1956), ożenionego z Anną Drabik; 2. Wiesław (ur. 1930), który z żony Longiny Szlachcic ma córki – Małgorzatę (ur. 1956), za Wojciechem Kasprzyckim i Annę (ur. 1968), za Krzysztofem Janosikiem oraz syna prof. Andrzeja Bogusławskiego (ur. 1962), ożenionego z Elżbietą Bonek.

Prof. Andrzej Bogusławski

• 1977-1981 Liceum Ogólnokształcące im. H. Sienkiewicza w Częstochowie,
• 1981-1986 studia na wydziale Budowy Maszyn Politechniki Częstochowskiej,
• 1986 Dyplom mgra inżyniera mechanika o specjalności systemy, maszyny i urządzenia energetyczne na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Częstochowskiej,
• 1991 Doktorat na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Częstochowskiej,
• 1991/1992 Staż po doktorski w Laboratorium Elektrostatyki i Materiałów Dielektrycznych Państwowego Centrum Badań Naukowych w Grenoble (Laboratoire d'Electroctatique et Materiaux Dielectriques Centre National de Recherche Scientifique, LEMD-CNRS),
• 1998 dwumiesięczny staż na stanowisku visitng professor w Laboratorium Przepływów Geofizycznych i Przemysłowych w Grenoble ( Laboratoire des Ecoluements Geophysiques et Industriels -LEGI),
• 1999 miesięczny staż dydaktyczny w University of Thessaloniki, Grecja,
• 2000 dwutygodniowy staż dydaktyczny w University College Cork, Irlandia,
• 2002 Habilitacja na Wydziale Inżynierii Mechanicznej i Informatyki Politechniki Częstochowskiej.
• od 23 lutego 2016 roku jest profesorem nauk technicznych Politechniki Częstochowskiej. Tego dnia Bogusławski odebrał nominację z rąk prezydenta Andrzeja Dudy.

Zobacz też

• Bogusławski
• Historia rodziny Bogusławskich
• Członkowie rodziny Bogusławskich
• Majątki ziemskie Bogusławskich

Bibliografia

---

• J. Sętowski, Cmentarz Kule w Częstochowie. Przewodnik biograficzny, Częstochowa 2005, s. 37.
• Nowy profesor belwederski z Politechniki Częstochowskiej, Gazeta Wyborcza, 25.02.2016 [1].