Bogusławski Marcin (I): Różnice pomiędzy wersjami
m (drobne merytoryczne) |
|||
| (Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 19: | Linia 19: | ||
---- | ---- | ||
* R. Bogusławski, ''Dobra ziemskie Ścibor-Bogusławskich w Ziemi Sieradzkiej XV - XX w.'', Na Sieradzkich Szlakach, 4/2007. | * R. Bogusławski, ''Dobra ziemskie Ścibor-Bogusławskich w Ziemi Sieradzkiej XV - XX w.'', Na Sieradzkich Szlakach, 4/2007. | ||
| + | * R. Bogusławski, ''Ścibor-Bogusławscy herbu Ostoja. Linia szadkowska od XVII do XX wieku'', WTN, Wieluń 2020. | ||
[[Kategoria:Wielkopolska]] | [[Kategoria:Wielkopolska]] | ||
[[Kategoria:Index]] | [[Kategoria:Index]] | ||
[[Kategoria:Bogusławski]] | [[Kategoria:Bogusławski]] | ||
Aktualna wersja na dzień 07:07, 28 lis 2022
Marcin Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja (ur. ok. 1570) – ziemianin, właściciel dóbr w Stryjach Paskowych.
Marcin Bogusławski, syn Jana Ścibora Bogusławskiego i Heleny z Wolskich. Z początkiem XVII w. Bogusławski dziedziczył w Stryjach Paskowych koło Łasku. Żoną jego była Małgorzata Piorunowska h. Rola, z którą miał synów: Marcina i Stanisława.
W roku 1598 Marcin Bogusławski był właścicielem części dóbr ziemskich w Stryjach Paskowych.
W dniu 26 czerwca 1602 roku Marcin Bogusławski zobowiązał się wobec Anny, wdowy po zmarłym Janie Ciemińskim, że przed dniem 11 listopada 1602 stawi do akt grodzkich sieradzkich matkę, Helenę z Wolskich, wdowę po niegdyś Janie Bogusławskim dla aprobaty cesji dóbr w Stryjach Paskowych na rzecz Mikołaja Łaskawskiego. Tego dnia Bogusławski zobowiązał się również wobec Wojciecha Piorunowskiego, brata swej żony Małgorzaty, że zabezpieczy jej 400 zł posagu i 400 zł przywianku na połowie wszystkich posiadanych dóbr.
Zobacz też
- Bogusławski
- Historia rodziny Bogusławskich
- Członkowie rodziny Bogusławskich
- Majątki ziemskie Bogusławskich
Bibliografia
- R. Bogusławski, Dobra ziemskie Ścibor-Bogusławskich w Ziemi Sieradzkiej XV - XX w., Na Sieradzkich Szlakach, 4/2007.
- R. Bogusławski, Ścibor-Bogusławscy herbu Ostoja. Linia szadkowska od XVII do XX wieku, WTN, Wieluń 2020.