Bogusławski Tadeusz Józefat Ścibor: Różnice pomiędzy wersjami
| (Nie pokazano 24 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''Tadeusz Józefat Ścibor-[[Bogusławski]] herbu Ostoja''' (ur. 4 lipca 1899 , zm. 18 listopada 1992) – porucznik Wojska Polskiego, odznaczony Krzyżem Walecznych. Dziedzic Wilkowic. | '''Tadeusz Józefat Ścibor-[[Bogusławski]] herbu Ostoja''' (ur. 4 lipca 1899 , zm. 18 listopada 1992) – porucznik Wojska Polskiego, odznaczony Krzyżem Walecznych. Dziedzic Wilkowic. | ||
| − | Syn Anny z Lochmanów i [[Bogusławski Stanisław (ziemianin)|Stanisława Bogusławskich]]. Potomek w piątym pokoleniu [[Franciszek Ścibor-Bogusławski|Franciszka Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja]], rotmistrza w konfederacji barskiej. Urodził się w Wilkowicach. Przed 1918 r. był uczniem gimnazjum Mickiewicza w Warszawie, gdzie należał do POW. Mając 19 lat wstąpił na ochotnika do 4 Pułku Ułanów Zaniemeńskich. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Brał udział w zdobywaniu Wilna i ofensywie na wschód, aż nad Berezynę. Brał udział w bitwie zwanej „cudem nad Wisłą”. Walczył pod Mińskiem Litewskim w 1919 r. Odznaczony został Krzyżem Walecznych. Uczestniczył w zdobywaniu Wilna. Po wojnie ukończył Państwową Szkołę Gospodarstwa Wiejskiego w Cieszynie (1925 r.). Dwa lata później zawarł związek małżeński z Janiną z Ursyn Pruszyńskich h. Rawicz. Do 1932 r. był instruktorem rolnym w Łęczycy. Po śmierci ojca Stanisława w 1936 r. Tadeusz Bogusławski zarządzał majątkiem Wilkowice do wybuchu II wojny światowej. Wiesław Bogusławski, syn Tadeusza opisał w swych wspomnieniach z dzieciństwa dworek w Wilkowicach. Warto tu przytoczyć kilka fragmentów tego opisu: „''...goście przyjeżdżali zawsze podjazdem przez bramę ogrodową przed ganek frontowy, który na okoliczność ważnych uroczystości rodzinnych był przystrajany girlandami, i na którym gospodarze oczekiwali gości. Podjechaliśmy więc przed dwór, (...) którego wyróżnikiem były dwa ganki (...) oraz trójkątne gzymsy nad drzwiami i oknami (...). Wnętrze budynku było też proste (...). Wejście główne od ogrodu wprowadzało do rozległego przedpokoju z którego drzwi prowadziły bezpośrednio do salonu i dalej do pokoju Babci, jedynych pomieszczeń wyposażonych w ładne posadzki dębowe. W salonie wielki fortepian (...) nieduży stół fornirowany z giętymi nogami, stoliki składane do kart, kanapa i fotele (...). Drugie drzwi z przedpokoju prowadziły do pokoju jadalnego z ciemnymi tapetami w duże granatowo fioletowe liście ze złoconymi ozdobami. Na ścianach nie było portretów rodzinnych, (...) tylko duży bijący zegar ścienny z wahadłem, jelenie rogi i wypchane bażanty. Po środku duży chyba 24 osobowy stół dębowy z nogami na mosiężnych kołach, a w rogu olbrzymi kredens pełen ładnej zastawy stołowej, wśród której w mojej pamięci wyróżniają się srebrne koziołki pod sztućce. Elementem charakterystycznym jadalni był piec z wkomponowanym podgrzewanym siedziskiem (...).. Z jadalni wchodziło się do pokoju naszych Rodziców, centrum ciepła, radości i miłości. (...). Z korytarza (...) było wejście do kuchni w piwnicy, oraz schody na górę do naszego pokoju dziecinnego, do pokoju gościnnego i na obszerne strychy (...). Przy wejściu z ganku podwórzowego po prawej stronie była kancelaria (...). Między kancelarią a przedpokojem był gabinet gospodarza domu, w którym załatwiane były majątkowe transakcje handlowe''”. | + | Syn Anny z Lochmanów i [[Bogusławski Stanisław (ziemianin)|Stanisława Bogusławskich]]. Potomek w piątym pokoleniu [[Franciszek Ścibor-Bogusławski|Franciszka Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja]], rotmistrza w konfederacji barskiej. Urodził się w Wilkowicach. Przed 1918 r. był uczniem gimnazjum Mickiewicza w Warszawie, gdzie należał do POW. Mając 19 lat wstąpił na ochotnika do 4 Pułku Ułanów Zaniemeńskich. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Brał udział w zdobywaniu Wilna i ofensywie na wschód, aż nad Berezynę. Brał udział w bitwie zwanej „cudem nad Wisłą”. Walczył pod Mińskiem Litewskim w 1919 r. Odznaczony został Krzyżem Walecznych. Uczestniczył w zdobywaniu Wilna. Po wojnie ukończył Państwową Szkołę Gospodarstwa Wiejskiego w Cieszynie (1925 r.). Dwa lata później zawarł związek małżeński z Janiną z Ursyn Pruszyńskich h. Rawicz, z której zrodzili sie dwaj synowie - '''Włodzimierz''' i '''Wiesław'''. Do 1932 r. był instruktorem rolnym w Łęczycy. Po śmierci ojca Stanisława w 1936 r. Tadeusz Bogusławski zarządzał majątkiem Wilkowice do wybuchu II wojny światowej. Wiesław Bogusławski, syn Tadeusza opisał w swych wspomnieniach z dzieciństwa dworek w Wilkowicach. Warto tu przytoczyć kilka fragmentów tego opisu: „''...goście przyjeżdżali zawsze podjazdem przez bramę ogrodową przed ganek frontowy, który na okoliczność ważnych uroczystości rodzinnych był przystrajany girlandami, i na którym gospodarze oczekiwali gości. Podjechaliśmy więc przed dwór, (...) którego wyróżnikiem były dwa ganki (...) oraz trójkątne gzymsy nad drzwiami i oknami (...). Wnętrze budynku było też proste (...). Wejście główne od ogrodu wprowadzało do rozległego przedpokoju z którego drzwi prowadziły bezpośrednio do salonu i dalej do pokoju Babci, jedynych pomieszczeń wyposażonych w ładne posadzki dębowe. W salonie wielki fortepian (...) nieduży stół fornirowany z giętymi nogami, stoliki składane do kart, kanapa i fotele (...). Drugie drzwi z przedpokoju prowadziły do pokoju jadalnego z ciemnymi tapetami w duże granatowo fioletowe liście ze złoconymi ozdobami. Na ścianach nie było portretów rodzinnych, (...) tylko duży bijący zegar ścienny z wahadłem, jelenie rogi i wypchane bażanty. Po środku duży chyba 24 osobowy stół dębowy z nogami na mosiężnych kołach, a w rogu olbrzymi kredens pełen ładnej zastawy stołowej, wśród której w mojej pamięci wyróżniają się srebrne koziołki pod sztućce. Elementem charakterystycznym jadalni był piec z wkomponowanym podgrzewanym siedziskiem (...).. Z jadalni wchodziło się do pokoju naszych Rodziców, centrum ciepła, radości i miłości. (...). Z korytarza (...) było wejście do kuchni w piwnicy, oraz schody na górę do naszego pokoju dziecinnego, do pokoju gościnnego i na obszerne strychy (...). Przy wejściu z ganku podwórzowego po prawej stronie była kancelaria (...). Między kancelarią a przedpokojem był gabinet gospodarza domu, w którym załatwiane były majątkowe transakcje handlowe''”. |
Po wybuch II wojny światowej w 1939 r. Tadeusz Bogusławski brał udział w obronie Warszawy w szeregach 1 Pułku Szwoleżerów im. J. Piłsudskiego. Po klęsce wrześniowej został jeńcem oflagu II C w Woldenbergu (nr obozowy 591). Dnia 1 stycznia 1946 r. awansował do stopnia porucznika kawalerii na podstawie rozkazu gen. T. Bora-Komorowskiego w Londynie. Po powrocie do kraju w 1946 r. pracował w wielu Państwowych Gospodarstwach Rolnych na terenach odzyskanych m. in. : Krokowa, Łebunia, Małoszyce, Bałoszyce, Gajewo, Bałcyny, Gierzwałd. W 1970 r. wraz z rodziną przeprowadził się do Częstochowy gdzie po 22 latach zmarł i został pochowany na tamtejszym cmentarzu Kule. | Po wybuch II wojny światowej w 1939 r. Tadeusz Bogusławski brał udział w obronie Warszawy w szeregach 1 Pułku Szwoleżerów im. J. Piłsudskiego. Po klęsce wrześniowej został jeńcem oflagu II C w Woldenbergu (nr obozowy 591). Dnia 1 stycznia 1946 r. awansował do stopnia porucznika kawalerii na podstawie rozkazu gen. T. Bora-Komorowskiego w Londynie. Po powrocie do kraju w 1946 r. pracował w wielu Państwowych Gospodarstwach Rolnych na terenach odzyskanych m. in. : Krokowa, Łebunia, Małoszyce, Bałoszyce, Gajewo, Bałcyny, Gierzwałd. W 1970 r. wraz z rodziną przeprowadził się do Częstochowy gdzie po 22 latach zmarł i został pochowany na tamtejszym cmentarzu Kule. | ||
| − | |||
| − | + | '''Potomkowie Janiny i Tadeusza Bogusławskich''': | |
| + | |||
| + | |||
| + | * 1. '''Włodzimierz''' (ur. 1929), ożeniony z Marią Wójcik. | ||
| + | * 1.1. '''Wojciech''' (ur. 1954), ożeniony z Martą Bajor. | ||
| + | * 1.1.1. '''Katarzyna''' zamężna za Michałem Kucybałą. | ||
| + | * 1.1.1.1. '''Alicja''' Kucybała. | ||
| + | * 1.1.1.2. '''Lilia''' Kucybała. | ||
| + | * 1.1.2. '''Maciej''' (dr prawa), ożeniony z Katarzyną Głogosz. | ||
| + | * 1.1.2.1. '''Zuzanna'''. | ||
| + | * 1.1.2.2. '''Stanisław'''. | ||
| + | * 1.1.3. '''Zofia'''. | ||
| + | * 1.2. '''Jan Włodzimierz''' (ur. 1956), ożeniony z Anną Drabik. | ||
| + | * 1.2.1. '''Dorota'''. | ||
| + | * 1.2.2. '''Marcin''', ożeniony z Moniką Szołdra. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | * 2. '''Wiesław''' (ur. 1930) ożeniony z Longiną Szlachcic. | ||
| + | * 2.1. '''Małgorzata''' (ur. 1956), zamężna za Wojciechem Kasprzyckim. | ||
| + | * 2.1.1. '''Piotr''' Kasprzycki. | ||
| + | * 2.1.2. '''Maciej''' Kasprzycki. | ||
| + | * 2.2. '''Andrzej''' (ur. 1962), ożeniony z Elżbietą Bonek (Andrzej Bogusławski jest profesorem nauk technicznych Politechniki Częstochowskiej. Dnia 23 lutego 2016 roku Bogusławski odebrał nominację z rąk prezydenta RP Andrzeja Dudy). | ||
| + | * 2.2.1. '''Bartosz'''. | ||
| + | * 2.2.2. '''Jakub'''. | ||
| + | * 2.2.3. '''Michał'''. | ||
| + | * 2.3. '''Anna''' (ur. 1968), zamężna za Krzysztofem Janosikiem. | ||
| + | * 2.3.1. '''Mateusz''' Janosik. | ||
| + | * 2.3.2. '''Wojciech''' Janosik. | ||
| + | |||
| Linia 24: | Linia 51: | ||
---- | ---- | ||
| + | * T. Epsztejn, S. Górzyński, B. Konarska, ''Ziemianie polscy XX wieku'', DiG, W-wa 2016, s. 4-8. | ||
* J. Sętowski, ''Cmentarz Kule w Częstochowie''. Przewodnik biograficzny, Częstochowa 2005, s. 37. | * J. Sętowski, ''Cmentarz Kule w Częstochowie''. Przewodnik biograficzny, Częstochowa 2005, s. 37. | ||
| + | * ''Nowy profesor belwederski z Politechniki Częstochowskiej'', Gazeta Wyborcza, 25.02.2016 [http://czestochowa.wyborcza.pl/czestochowa/1,48725,19681170,nowy-profesor-belwederski-z-politechniki-czestochowskiej.html#ixzz4O0Hzf8wp]. | ||
| + | |||
[[Kategoria:Wielkopolska]] | [[Kategoria:Wielkopolska]] | ||
Aktualna wersja na dzień 19:57, 10 maj 2017
Tadeusz Józefat Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja (ur. 4 lipca 1899 , zm. 18 listopada 1992) – porucznik Wojska Polskiego, odznaczony Krzyżem Walecznych. Dziedzic Wilkowic.
Syn Anny z Lochmanów i Stanisława Bogusławskich. Potomek w piątym pokoleniu Franciszka Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja, rotmistrza w konfederacji barskiej. Urodził się w Wilkowicach. Przed 1918 r. był uczniem gimnazjum Mickiewicza w Warszawie, gdzie należał do POW. Mając 19 lat wstąpił na ochotnika do 4 Pułku Ułanów Zaniemeńskich. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Brał udział w zdobywaniu Wilna i ofensywie na wschód, aż nad Berezynę. Brał udział w bitwie zwanej „cudem nad Wisłą”. Walczył pod Mińskiem Litewskim w 1919 r. Odznaczony został Krzyżem Walecznych. Uczestniczył w zdobywaniu Wilna. Po wojnie ukończył Państwową Szkołę Gospodarstwa Wiejskiego w Cieszynie (1925 r.). Dwa lata później zawarł związek małżeński z Janiną z Ursyn Pruszyńskich h. Rawicz, z której zrodzili sie dwaj synowie - Włodzimierz i Wiesław. Do 1932 r. był instruktorem rolnym w Łęczycy. Po śmierci ojca Stanisława w 1936 r. Tadeusz Bogusławski zarządzał majątkiem Wilkowice do wybuchu II wojny światowej. Wiesław Bogusławski, syn Tadeusza opisał w swych wspomnieniach z dzieciństwa dworek w Wilkowicach. Warto tu przytoczyć kilka fragmentów tego opisu: „...goście przyjeżdżali zawsze podjazdem przez bramę ogrodową przed ganek frontowy, który na okoliczność ważnych uroczystości rodzinnych był przystrajany girlandami, i na którym gospodarze oczekiwali gości. Podjechaliśmy więc przed dwór, (...) którego wyróżnikiem były dwa ganki (...) oraz trójkątne gzymsy nad drzwiami i oknami (...). Wnętrze budynku było też proste (...). Wejście główne od ogrodu wprowadzało do rozległego przedpokoju z którego drzwi prowadziły bezpośrednio do salonu i dalej do pokoju Babci, jedynych pomieszczeń wyposażonych w ładne posadzki dębowe. W salonie wielki fortepian (...) nieduży stół fornirowany z giętymi nogami, stoliki składane do kart, kanapa i fotele (...). Drugie drzwi z przedpokoju prowadziły do pokoju jadalnego z ciemnymi tapetami w duże granatowo fioletowe liście ze złoconymi ozdobami. Na ścianach nie było portretów rodzinnych, (...) tylko duży bijący zegar ścienny z wahadłem, jelenie rogi i wypchane bażanty. Po środku duży chyba 24 osobowy stół dębowy z nogami na mosiężnych kołach, a w rogu olbrzymi kredens pełen ładnej zastawy stołowej, wśród której w mojej pamięci wyróżniają się srebrne koziołki pod sztućce. Elementem charakterystycznym jadalni był piec z wkomponowanym podgrzewanym siedziskiem (...).. Z jadalni wchodziło się do pokoju naszych Rodziców, centrum ciepła, radości i miłości. (...). Z korytarza (...) było wejście do kuchni w piwnicy, oraz schody na górę do naszego pokoju dziecinnego, do pokoju gościnnego i na obszerne strychy (...). Przy wejściu z ganku podwórzowego po prawej stronie była kancelaria (...). Między kancelarią a przedpokojem był gabinet gospodarza domu, w którym załatwiane były majątkowe transakcje handlowe”. Po wybuch II wojny światowej w 1939 r. Tadeusz Bogusławski brał udział w obronie Warszawy w szeregach 1 Pułku Szwoleżerów im. J. Piłsudskiego. Po klęsce wrześniowej został jeńcem oflagu II C w Woldenbergu (nr obozowy 591). Dnia 1 stycznia 1946 r. awansował do stopnia porucznika kawalerii na podstawie rozkazu gen. T. Bora-Komorowskiego w Londynie. Po powrocie do kraju w 1946 r. pracował w wielu Państwowych Gospodarstwach Rolnych na terenach odzyskanych m. in. : Krokowa, Łebunia, Małoszyce, Bałoszyce, Gajewo, Bałcyny, Gierzwałd. W 1970 r. wraz z rodziną przeprowadził się do Częstochowy gdzie po 22 latach zmarł i został pochowany na tamtejszym cmentarzu Kule.
Potomkowie Janiny i Tadeusza Bogusławskich:
- 1. Włodzimierz (ur. 1929), ożeniony z Marią Wójcik.
- 1.1. Wojciech (ur. 1954), ożeniony z Martą Bajor.
- 1.1.1. Katarzyna zamężna za Michałem Kucybałą.
- 1.1.1.1. Alicja Kucybała.
- 1.1.1.2. Lilia Kucybała.
- 1.1.2. Maciej (dr prawa), ożeniony z Katarzyną Głogosz.
- 1.1.2.1. Zuzanna.
- 1.1.2.2. Stanisław.
- 1.1.3. Zofia.
- 1.2. Jan Włodzimierz (ur. 1956), ożeniony z Anną Drabik.
- 1.2.1. Dorota.
- 1.2.2. Marcin, ożeniony z Moniką Szołdra.
- 2. Wiesław (ur. 1930) ożeniony z Longiną Szlachcic.
- 2.1. Małgorzata (ur. 1956), zamężna za Wojciechem Kasprzyckim.
- 2.1.1. Piotr Kasprzycki.
- 2.1.2. Maciej Kasprzycki.
- 2.2. Andrzej (ur. 1962), ożeniony z Elżbietą Bonek (Andrzej Bogusławski jest profesorem nauk technicznych Politechniki Częstochowskiej. Dnia 23 lutego 2016 roku Bogusławski odebrał nominację z rąk prezydenta RP Andrzeja Dudy).
- 2.2.1. Bartosz.
- 2.2.2. Jakub.
- 2.2.3. Michał.
- 2.3. Anna (ur. 1968), zamężna za Krzysztofem Janosikiem.
- 2.3.1. Mateusz Janosik.
- 2.3.2. Wojciech Janosik.
Zobacz też
- Bogusławski
- Historia rodziny Bogusławskich
- Członkowie rodziny Bogusławskich
- Majątki ziemskie Bogusławskich
Bibliografia
- T. Epsztejn, S. Górzyński, B. Konarska, Ziemianie polscy XX wieku, DiG, W-wa 2016, s. 4-8.
- J. Sętowski, Cmentarz Kule w Częstochowie. Przewodnik biograficzny, Częstochowa 2005, s. 37.
- Nowy profesor belwederski z Politechniki Częstochowskiej, Gazeta Wyborcza, 25.02.2016 [1].