Bogusławski Leon: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 5: | Linia 5: | ||
Syn Ludwiki z Kilińskich i [[Bogusławski Antoni Jan|Antoniego Jana Ścibor-Bogusławskiego]]. Potomek w czwartym pokoleniu [[ Bogusławski Andrzej|Andrzeja Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja]], wicepodkomorzego łęczyckiego i sieradzkiego. Jego stryjem był [[Ignacy Napoleon Ścibor-Bogusławski|ks. Ignacy Bogusławski]]. Miał liczne rodzeństwo: 1. [[Bogusławski Józef|Józefa Teofila]] (1852-1910), pisarza Gminny Zelów, ożenionego z Walerią Madler; 2. Anielę Salomeę (1854 -?); 3. Mariannę Zofię (1856-?); 4. [[Bogusławski Ignacy Henryk|Ignacego Henryka]] (1858-1894), ożenionego z Teodozją Madler; 5. Henryka Stanisława (1859-1891), ożenionego z Emilią Pszczółkowską. Małżonką Leona Bogusławskiego była Waleria z Krąkowskich, córka Kajetana. | Syn Ludwiki z Kilińskich i [[Bogusławski Antoni Jan|Antoniego Jana Ścibor-Bogusławskiego]]. Potomek w czwartym pokoleniu [[ Bogusławski Andrzej|Andrzeja Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja]], wicepodkomorzego łęczyckiego i sieradzkiego. Jego stryjem był [[Ignacy Napoleon Ścibor-Bogusławski|ks. Ignacy Bogusławski]]. Miał liczne rodzeństwo: 1. [[Bogusławski Józef|Józefa Teofila]] (1852-1910), pisarza Gminny Zelów, ożenionego z Walerią Madler; 2. Anielę Salomeę (1854 -?); 3. Mariannę Zofię (1856-?); 4. [[Bogusławski Ignacy Henryk|Ignacego Henryka]] (1858-1894), ożenionego z Teodozją Madler; 5. Henryka Stanisława (1859-1891), ożenionego z Emilią Pszczółkowską. Małżonką Leona Bogusławskiego była Waleria z Krąkowskich, córka Kajetana. | ||
| − | Leon Bogusławski urodził się i spędził dzieciństwo w Korczewie koło Bełchatowa, majątku należącym wówczas w części do swego ojca Antoniego i stryja ks. Ignacego Bogusławskiego, proboszcza parafii w Mierzynie oraz do Anny, Wenantego i Antoniego Otockich – osieroconych dzieci ciotki [[Bogusławska Petronela|Petroneli z Bogusławskich Otockiej]]. Na przełomie 1863/64 r. Leon Bogusławski rozpoczął naukę w męskim gimnazjum w Piotrkowie | + | Leon Bogusławski urodził się i spędził dzieciństwo w Korczewie koło Bełchatowa, majątku należącym wówczas w części do swego ojca Antoniego i stryja ks. Ignacego Bogusławskiego, proboszcza parafii w Mierzynie oraz do Anny, Wenantego i Antoniego Otockich – osieroconych dzieci ciotki [[Bogusławska Petronela|Petroneli z Bogusławskich Otockiej]]. Na przełomie 1863/64 r. Leon Bogusławski rozpoczął naukę w męskim gimnazjum w Piotrkowie, którą ukończył w 1867 roku. Sześć lat później w wyniku porozumień rodzinnych Bogusławski dostał w spadku po zmarłym ojcu połowę majątku, na który składały się grunty rolne w Janowie, Tosinie i Janówku (około 35 ha ziemi). Leon Bogusławski gospodarował na okrojonym majątku ojcowskim do końca swoich dni. Zmarł w Janowie w 1910 roku. Jego małżonka - Waleria Krąkowska przeżyła go o przeszło 30 lat. Zmarła w Janowie w 1942 roku licząc 83 lata. |
Dzieci Walerii i Leona Bogusławskich: 1. Jan Władysław (1882-1942), ożeniony z Heleną Kociołek; 2. Anna Marciniakowa (1884-1910); 3. Stefan (1886-1886); 4. Marianna (1891-1975), żona Aleksandrem Pachały, dzierżawcy majątku Kniatowy; 5. Władysława Judasz(1893-?); 6. Wacław Onufry (1896-1954), ożeniony z Ireną Rogucką; 7. Czesław Henryk (1897-1965), ożeniony z Zofią Pająk; 8. Michalina (1900-1981), żona Antoniego Ciszewskiego. Na gospodarstwie w Janowie pozostał najstarszy syn Walerii i Leona Bogusławskich – Jan Władysław. | Dzieci Walerii i Leona Bogusławskich: 1. Jan Władysław (1882-1942), ożeniony z Heleną Kociołek; 2. Anna Marciniakowa (1884-1910); 3. Stefan (1886-1886); 4. Marianna (1891-1975), żona Aleksandrem Pachały, dzierżawcy majątku Kniatowy; 5. Władysława Judasz(1893-?); 6. Wacław Onufry (1896-1954), ożeniony z Ireną Rogucką; 7. Czesław Henryk (1897-1965), ożeniony z Zofią Pająk; 8. Michalina (1900-1981), żona Antoniego Ciszewskiego. Na gospodarstwie w Janowie pozostał najstarszy syn Walerii i Leona Bogusławskich – Jan Władysław. | ||
Wersja z 19:41, 23 maj 2012
Leon Tomasz Adam Bogusławski herbu Ostoja (ur. 1850 w Korczewie, zm. 1910 w Janowie) – ziemianin, właściciel gruntów rolnych w Janowie, Tosinie i Janówku.
Syn Ludwiki z Kilińskich i Antoniego Jana Ścibor-Bogusławskiego. Potomek w czwartym pokoleniu Andrzeja Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja, wicepodkomorzego łęczyckiego i sieradzkiego. Jego stryjem był ks. Ignacy Bogusławski. Miał liczne rodzeństwo: 1. Józefa Teofila (1852-1910), pisarza Gminny Zelów, ożenionego z Walerią Madler; 2. Anielę Salomeę (1854 -?); 3. Mariannę Zofię (1856-?); 4. Ignacego Henryka (1858-1894), ożenionego z Teodozją Madler; 5. Henryka Stanisława (1859-1891), ożenionego z Emilią Pszczółkowską. Małżonką Leona Bogusławskiego była Waleria z Krąkowskich, córka Kajetana.
Leon Bogusławski urodził się i spędził dzieciństwo w Korczewie koło Bełchatowa, majątku należącym wówczas w części do swego ojca Antoniego i stryja ks. Ignacego Bogusławskiego, proboszcza parafii w Mierzynie oraz do Anny, Wenantego i Antoniego Otockich – osieroconych dzieci ciotki Petroneli z Bogusławskich Otockiej. Na przełomie 1863/64 r. Leon Bogusławski rozpoczął naukę w męskim gimnazjum w Piotrkowie, którą ukończył w 1867 roku. Sześć lat później w wyniku porozumień rodzinnych Bogusławski dostał w spadku po zmarłym ojcu połowę majątku, na który składały się grunty rolne w Janowie, Tosinie i Janówku (około 35 ha ziemi). Leon Bogusławski gospodarował na okrojonym majątku ojcowskim do końca swoich dni. Zmarł w Janowie w 1910 roku. Jego małżonka - Waleria Krąkowska przeżyła go o przeszło 30 lat. Zmarła w Janowie w 1942 roku licząc 83 lata.
Dzieci Walerii i Leona Bogusławskich: 1. Jan Władysław (1882-1942), ożeniony z Heleną Kociołek; 2. Anna Marciniakowa (1884-1910); 3. Stefan (1886-1886); 4. Marianna (1891-1975), żona Aleksandrem Pachały, dzierżawcy majątku Kniatowy; 5. Władysława Judasz(1893-?); 6. Wacław Onufry (1896-1954), ożeniony z Ireną Rogucką; 7. Czesław Henryk (1897-1965), ożeniony z Zofią Pająk; 8. Michalina (1900-1981), żona Antoniego Ciszewskiego. Na gospodarstwie w Janowie pozostał najstarszy syn Walerii i Leona Bogusławskich – Jan Władysław.
Bibliografia
- R. Bogusławski, Dobra ziemskie Ścibor-Bogusławskich w Ziemi Sieradzkiej XV - XX w., Na Sieradzkich Szlakach, 4/2007.