Historia rodziny Soleckich: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 28: | Linia 28: | ||
==Źródła i literatura== | ==Źródła i literatura== | ||
| + | |||
| + | * B. Paprocki, „Herby rycerstwa polskiego”, Kraków 1858, s. 372. | ||
| + | * K. Niesiecki, „Herbarz polski”, Lipsk 1839–1845, t. VIII, s. 452. | ||
| + | * E. Sęczys, „Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861”, Warszawa 2007, s. 653. | ||
| + | * O. Chorowiec, „Herbarz szlachty wołyńskiej”, Radom 2012–2018, t. V, s. 377. | ||
| + | * M. Kuczankowicz, „Chorus Musarum”, Kraków 1645. | ||
| + | * Źródła dziejowe, t. XVIII, cz. I, s. 112, cz. II, s. 334. | ||
Wersja z 18:31, 10 gru 2024
Solecki - odwieczna szlachta polska, stara rodzina rycerska, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców), wywodząca się z miejscowości Sólca (w XV w. Solec, de Solecz), w gminie Fredropol, koło Przemyśla.
Pochodzenie rodziny
O Soleckich pisał Kasper Niesiecki w "Herbarzu polskim": Marcorius de Magna Solec vir doctus et nobilis. Sardyceński biskup i sufragan Krakowski od Aleksandra VI. Papieża kreowany w r. 1499. Acta Consistor. Adamowi Soleckiemu syn Stanisław z Manasterskiej spłodzony, postawił nagrobek w Górze. Jakub z Anną Morawcowną zostawił dwóch synów Krzysztofa i Jana, Krzysztofa żona Justymentowna, Jana Dembińska, obadwa w potomstwie szczęśliwi. Jan Solecki 1650. pojął Ludwikę Minorownę Ligęziankę córkę pułkownika. Paneg. Koniunkcja szczęśliwa. W zakonie naszym był Jędrzej Solecki, umarł 1737. w Bydgoszczy. Mikołaj Solecki w roku 1565. pod Kirempe w okazji z Szwedami, pierwszy z swoją chorągwią na nieprzyjaciela natarł, tak szczęśliwie, że do wy granej naszych wielkim był początkiem, w nagrodę którego dzieła, wziął niektóre grunta w Żmudzi od Króla. Biel. f. 618. N. Solecki w r. 1606. za Dymitrem wojując Moskwę, zginął na stolicy. Petric. lib. 2. Histor. Piotr w ziemi Gostyńskiej 1670. Jędrzej w Sandomierskiem 1697.
Znani przedstawiciele rodziny Soleckich
Solecki Jan - współwłaściciel kościoła we wsi Lisów.
Solecki Łukasz - polski duchowny katolicki, biskup przemyski (1881-1900), Profesor i Rektor Uniwersytetu Lwowskiego
Solecki Edmund Leon - budowniczy, literat.
Solecki Antoni - powstaniec styczniowy.
Solecki Joachim - dzierżaw dóbr, pracował w administracji podatkowej.
Solecki Andrzej Tadeusz - architekt, profesor Akademii Rolniczej w Krakowie.
Majątki ziemskie Soleckich
Przypisy
Źródła i literatura
- B. Paprocki, „Herby rycerstwa polskiego”, Kraków 1858, s. 372.
- K. Niesiecki, „Herbarz polski”, Lipsk 1839–1845, t. VIII, s. 452.
- E. Sęczys, „Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861”, Warszawa 2007, s. 653.
- O. Chorowiec, „Herbarz szlachty wołyńskiej”, Radom 2012–2018, t. V, s. 377.
- M. Kuczankowicz, „Chorus Musarum”, Kraków 1645.
- Źródła dziejowe, t. XVIII, cz. I, s. 112, cz. II, s. 334.