Historia rodziny Soleckich

Solecki - [[[odwieczna szlachta]] polska, stara rodzina rycerska, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców), wywodząca się z miejscowości Sólca (w XV w. Solec, de Solecz) koło Przemyśla.

Marcorius de Magna Solec vir doctus et nobilis. Sardyceński biskup i suffragan Krakowski od Alexandra VI. Papieża kreowany w r. 1499. Acta Consistor.

Adamowi Soleckiemu syn Stanisław z Manasterskiej spłodzony, postawił nagrobek w Górze. Jakób z Anną Morawcowną zostawił dwóch synów Krzysztofa i Jana. Krzysztofa żona Justymentowna a Jana żona z domu Dembińska, obydwoje w potomstwie szczęśliwi. Jan Solecki notowany jest w roku 1650, pojął Ludwikę Minorownę Ligęziankę córkę pułkownika. Jędrzej Solecki sprawował funkcje w Zakonie, umarł 1737 w Bydgoszczy. Mikołaj Solecki w roku 1565 pod Kirempe walczył z Szwedami, pierwszy ze swoją chorągwią na nieprzyjaciela natarł tak szczęśliwie, że do wygranej naszych wielkim był początkiem, w nadgrodę którego dzieła, wziął niektóre grunta w Żmudzi od Króla. Biel. f. 618.

N. Solecki w r. 1606. za Dymitrem wojując Moskwę, zginął na stolicy. Petric. lib. 2. Bistor. Piotr w ziemi Gostyńskiej 1670. Jędrzej w Sendomierskiem 1697.

Znani przedstawiciele rodziny Soleckich

Solecki Jan - współwłaściciel kościoła we wsi Lisów.

Solecki Łukasz - polski duchowny katolicki, biskup przemyski (1881-1900), Profesor i Rektor Uniwersytetu Lwowskiego

Solecki Edmund Leon - budowniczy, literat.

Solecki Antoni - powstaniec styczniowy.

Solecki Joachim - dzierżaw dóbr, pracował w administracji podatkowej.

Solecki Andrzej Tadeusz - architekt, profesor Akademii Rolniczej w Krakowie.