Bogusławski Władysław Ścibor: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „'''Władysław Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja''' (ur. 2 grudnia 1902, zm. 14 lutego 1945) – uczestnik powstania warszawskiego (ps. „Łajdus”), odznaczon...”) |
|||
| (Nie pokazano 12 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| + | [[Plik:06 Wladyslaw Boguslawski.JPG|250px|thumb|right|Władysław Bogusławski]] | ||
| + | [[Plik:Aniela i Zbigniew Boguslawscy.jpg|250px|thumb|right|Aniela z Siedleckich i Zbigniew Bogusławscy]] | ||
| + | |||
'''Władysław Ścibor-[[Bogusławski]] herbu Ostoja''' (ur. 2 grudnia 1902, zm. 14 lutego 1945) – uczestnik powstania warszawskiego (ps. „Łajdus”), odznaczony Krzyżem Armii Krajowej, Medalem Wojska Polskiego (czterokrotnie), Warszawskim Krzyżem Powstańczym. Dziedzic Wilkowic. | '''Władysław Ścibor-[[Bogusławski]] herbu Ostoja''' (ur. 2 grudnia 1902, zm. 14 lutego 1945) – uczestnik powstania warszawskiego (ps. „Łajdus”), odznaczony Krzyżem Armii Krajowej, Medalem Wojska Polskiego (czterokrotnie), Warszawskim Krzyżem Powstańczym. Dziedzic Wilkowic. | ||
| − | Syn Anny z Lochmanów i Stanisława Bogusławskich. Potomek w piątym pokoleniu [[Franciszek Ścibor-Bogusławski|Franciszka Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja]], rotmistrza w konfederacji barskiej. Urodził się w Wilkowicach. Podczas wojny polsko-bolszewickiej zaciągnął się jako ochotnik i służył w Wojsku Polskim. W październiku 1923 r. został powołany do odbycia służby wojskowej, którą pełnił w 3. Pułku Szwoleżerów Mazowieckich w Suwałkach. W 1939 r. był uczestnikiem obrony Gdyni i Oksywia. Po kapitulacji Oksywia został wzięty do niewoli | + | Syn Anny z Lochmanów i [[Bogusławski Stanisław (ziemianin)|Stanisława Bogusławskich]]. Potomek w piątym pokoleniu [[Franciszek Ścibor-Bogusławski|Franciszka Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja]], rotmistrza w konfederacji barskiej. Urodził się w Wilkowicach. Podczas wojny polsko-bolszewickiej zaciągnął się jako ochotnik i służył w Wojsku Polskim. W październiku 1923 r. został powołany do odbycia służby wojskowej, którą pełnił w 3. Pułku Szwoleżerów Mazowieckich w Suwałkach. W 1939 r. był uczestnikiem obrony Gdyni i Oksywia. Po kapitulacji Oksywia został wzięty do niewoli. |
W 1941 r. rozpoczął działalność konspiracyjną pod pseudonimem Łajdus – w szeregach 3. Batalionu Pancernego AK (Batalionu Golski). W czasie powstania warszawskiego walczył jako dowódca plutonu techniczno-gospodarczego. Po upadku powstania został wywieziony do obozu jenieckiego w Sandbostel (Niemcy): Stalag X B. Zmarł 14 lutego 1945 r. w szpitalu jenieckim Res. Lazarett X B w Sandbostel (Niemcy), gdzie został pochowany na cmentarzu wojskowym. | W 1941 r. rozpoczął działalność konspiracyjną pod pseudonimem Łajdus – w szeregach 3. Batalionu Pancernego AK (Batalionu Golski). W czasie powstania warszawskiego walczył jako dowódca plutonu techniczno-gospodarczego. Po upadku powstania został wywieziony do obozu jenieckiego w Sandbostel (Niemcy): Stalag X B. Zmarł 14 lutego 1945 r. w szpitalu jenieckim Res. Lazarett X B w Sandbostel (Niemcy), gdzie został pochowany na cmentarzu wojskowym. | ||
| − | W 1931 r. ożenił się z Anną Jałoszyńską. Ze związku Anny i Władysława Bogusławskich zrodził się syn Zbigniew Andrzej (ur. 1932), który z małżonki Anieli Siedleckiej ma syna Adama Bogusławskiego (ur. 1957), ożenionego z Anną Marzec. | + | W 1931 r. ożenił się z Anną Jałoszyńską. Ze związku Anny i Władysława Bogusławskich zrodził się syn Zbigniew Andrzej (ur. 1932), który z małżonki Anieli Siedleckiej ma syna Adama Bogusławskiego (ur. 1957), ożenionego z dr Anną Marzec, dyrektorką Krajowego Centrum do spraw AIDS. W dniu 11 listopada 2013 roku dr Anna Marzec-Bogusławska została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, za szczególne zasługi w działalności na rzecz osób potrzebujących pomocy i wsparcia, za zaangażowanie w edukację i profilaktykę ochrony zdrowia w Polsce i na świecie. |
| + | |||
| + | |||
| + | ==Zobacz też== | ||
| + | |||
| + | * [[Bogusławski]] | ||
| + | * [[Historia rodziny Bogusławskich|Historia rodziny Bogusławskich]] | ||
| + | * [[Członkowie rodziny Bogusławskich]] | ||
| + | * [[Bogusławskich majątki ziemskie|Majątki ziemskie Bogusławskich]] | ||
| Linia 13: | Linia 24: | ||
* E. Bruliński, ''3 Batalion Pancerny AK „Golski”'', Warszawa 1996. | * E. Bruliński, ''3 Batalion Pancerny AK „Golski”'', Warszawa 1996. | ||
| + | * T. Epsztejn, S. Górzyński, B. Konarska, ''Ziemianie polscy XX wieku'', DiG, W-wa 2016, s. 4-8. | ||
| − | [[Kategoria: | + | [[Kategoria:Wielkopolska]] |
[[Kategoria:Index]] | [[Kategoria:Index]] | ||
[[Kategoria:Bogusławski]] | [[Kategoria:Bogusławski]] | ||
| + | [[Kategoria:Uprising]] | ||
Aktualna wersja na dzień 10:59, 22 gru 2016
Władysław Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja (ur. 2 grudnia 1902, zm. 14 lutego 1945) – uczestnik powstania warszawskiego (ps. „Łajdus”), odznaczony Krzyżem Armii Krajowej, Medalem Wojska Polskiego (czterokrotnie), Warszawskim Krzyżem Powstańczym. Dziedzic Wilkowic.
Syn Anny z Lochmanów i Stanisława Bogusławskich. Potomek w piątym pokoleniu Franciszka Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja, rotmistrza w konfederacji barskiej. Urodził się w Wilkowicach. Podczas wojny polsko-bolszewickiej zaciągnął się jako ochotnik i służył w Wojsku Polskim. W październiku 1923 r. został powołany do odbycia służby wojskowej, którą pełnił w 3. Pułku Szwoleżerów Mazowieckich w Suwałkach. W 1939 r. był uczestnikiem obrony Gdyni i Oksywia. Po kapitulacji Oksywia został wzięty do niewoli.
W 1941 r. rozpoczął działalność konspiracyjną pod pseudonimem Łajdus – w szeregach 3. Batalionu Pancernego AK (Batalionu Golski). W czasie powstania warszawskiego walczył jako dowódca plutonu techniczno-gospodarczego. Po upadku powstania został wywieziony do obozu jenieckiego w Sandbostel (Niemcy): Stalag X B. Zmarł 14 lutego 1945 r. w szpitalu jenieckim Res. Lazarett X B w Sandbostel (Niemcy), gdzie został pochowany na cmentarzu wojskowym.
W 1931 r. ożenił się z Anną Jałoszyńską. Ze związku Anny i Władysława Bogusławskich zrodził się syn Zbigniew Andrzej (ur. 1932), który z małżonki Anieli Siedleckiej ma syna Adama Bogusławskiego (ur. 1957), ożenionego z dr Anną Marzec, dyrektorką Krajowego Centrum do spraw AIDS. W dniu 11 listopada 2013 roku dr Anna Marzec-Bogusławska została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, za szczególne zasługi w działalności na rzecz osób potrzebujących pomocy i wsparcia, za zaangażowanie w edukację i profilaktykę ochrony zdrowia w Polsce i na świecie.
Zobacz też
- Bogusławski
- Historia rodziny Bogusławskich
- Członkowie rodziny Bogusławskich
- Majątki ziemskie Bogusławskich
Bibliografia
- E. Bruliński, 3 Batalion Pancerny AK „Golski”, Warszawa 1996.
- T. Epsztejn, S. Górzyński, B. Konarska, Ziemianie polscy XX wieku, DiG, W-wa 2016, s. 4-8.