WYKAZ ZNANYCH MAJĄTKÓW RODZINY RACZKO

Posiadłosci rodziny Raczko

W artykule, pod pojęciem „posiadanie dóbr”, kryją się następujące formy władania majętnościami ziemskimi: własność, własność cząstkowa (posiadanie części wsi lub folwarku), dzierżawa, dzierżawa wieczysta.

BENEDYKTOWO RAKAŃSKIE

Zaścianek k/Rudominy - właściciel Wincenty od ok. 1900 r., syn Aleksandra, do repatriacji w 1946 r.

BENEDYKTOWO SZWAJCARSKIE

Zaścianek k/Rudominy - właściciel Jan od ok. 1900 r. i jego syn Jan do repatriacji w 1946 r.

CHOBOTKI

Folwark k/Knyszyna http://www.mapywig.org/m/WIG100_300DPI/P35_S36_KNYSZYN_300dpi.jpg - właściciele bracia Karol i Teofil w latach 1908-1948, do lat 30-tych z braćmi Aleksandrem i Feliksem; w roku 1948 nastąpiło przejęcie folwarku z dworem i budynkami gospodarczymi przez PGR Chobotki.

CHORĄŻYCE

Folwark k/Troków - własność Józefa Raczko, syna Jerzego, od którego odkupił go Jerzy Igor w 1726 r. i po jego smierci odziedziczył syn Paweł.

CZUCHÓW

Wieś k/Mielnika, w parafii Rusków http://www.mapywig.org/m/WIG100_300DPI/A39_B35_DROHICZYN_n.Bug_1922_300dpi.jpg - własność Rafała Saczkowicza w XV w., jego syna Pawła i jego potomków do połowy XVIII w., patrz zarys historii parafii w Ruskowie.

DĘBOWO

Wieś k/Bielska Podlaskiego - własność Jana, właściciela Myszkowic, w XVI w., prawdopodobnie sprzedana przez Jana, bo potomkowie nie dziedziczyli jej.

GOLGIENISZKI (GOJCIENISZKI)

Wieś k/Oszmiany http://www.mapywig.org/m/WIG100_300DPI/R24_Wielkie_Soleczniki_IWG_1921_300dpi.jpg - właściciel folwarku Andrzej, prawnuk Mateusza, w II poł. XVIII w. i jego potomkowie do końca XIX w.

GRUSZEWO (Hruszewo?)

Wieś k/Poniewieża (wg Mleczki) - własność cząstkowa Jana Rafałowicza w XVI w. i jego potomków do połowy XVII w. Być może, że chodzi o wieś Hruszewo, która znajdowała się k/Ruskowa i mógł ja otrzymać ww. Jan w spadku po ojcu Rafale.

JANOWO

Folwark k/Żupan w pow. oszmiańskim http://www.mapywig.org/m/WIG100_300DPI/A31_B42_OSZMIANA_1927_300dpi.jpg - właściciel folwarku Alfons, syn Stanisława z majątku we wsi Wielbutowo, od połowy XIX w. i potomkowie Alfonsa do początków XX w.

KIBORTYSZKI

Wieś k/Rossieni http://www.mapin.pl/miasto/kybarteliai_2548020.htm - własność cząstkowa Jana Rafałowicza, w XVI w. po ślubie z Kibortowiczówną, która wniosła w wianie jeden z majątków we wsi Kibortyszki (inne majątki były dalej własnością rodziny Kibortowiczów). Po nim właścicielami byli jego potomkowie. Być może po XVI w. Raczkowie przejęli całą wieś, bo było to gniazdo rodzinne linii Jana Janowicza z linii żmudzko-litewskiej, aż do rotmistrza JKM Jakuba w 1795 r.

LASKOWO

Wieś k/Ejragoły - własność cząstkowa Jana Rafałowicza w XVI w. i jego potomków m.in. prawnuka Mikołaj w XVII w.

MARCINKOWSZCZYZNA

Folwark k/Rudominy http://www.mapywig.org/m/WIG100_300DPI/A30_B40_WILNO_1927_300dpi.jpg - właściciel Józef od ok. 1900 r., syn Aleksandra, do repatriacji w 1946 r.

MISZCZYNA

Folwark k/Wiłkomierza - właściciel Adam Wojciech, wnuk Macieja z wiłkomirskiego, od początku XVII w. i jego potomkowie do końca XVII w.

MYSZKOWICE

Wieś k/Mielnika, parafia Rusków http://www.mapywig.org/m/WIG100_300DPI/A39_B35_DROHICZYN_n.Bug_1922_300dpi.jpg - własność Pawła w XVI w. (otrzymał go za zasługi od króla)i jego syna Jana oraz potomków Jana do połowy XVIII w. Ostatnimi właścicielami Myszkowic byli zapewne Wojciech i Adam, synowie Kazimierza, a ich spadkobiercy sprzedali Myszkowice (dobra Łysów) rodzinie Dobrzyńskich i prawdopodobnie zakupili majątki w innej części Podlasia. Było to gniazdo rodzinne linii Jana z gałęzi podlaskiej. Patrz zarys historii parafii w Ruskowie.

OKMIENISZKI

Zaścianek k/Rudominy - właściciel Alexander od ok. 1850 r., syn Wincentego, oraz jego bracia i synowie do ok. 1900 r.

OLCHÓWKA

Wieś w par. Wawierka http://www.mapywig.org/m/WIG100_300DPI/A33_B40_(XVI-18)_LIDA_300dpi.jpg - właściciele gospodarstw; Antoni, Jan, Józef, Kazimierz, Stanisław i Władysław, synowie Ludwika, z nich Jan, Kazimierz i Władysław do repatriacji w 1946 r. Niektórzy potomkowie Stanisława pozostali w Olchówce.

OSIŃSKIE DOBRZANOWSKIE

Wieś k/Kałuszyna - własność największego majątku we wsi, z młynem i zabudowaniami gospodarczymi, Kazimierza od 1911 r. i jego syna Piotra od 1936 do 1989 r.

OŻEBIELE (RACZKI)

Folwark k/Oszmany - własność Pawła, syna Ignacego Bonifacego, od ok. 1900 r. i jego potomków do repatriacji w 1946 r.

PATOK

Wieś k/Kałuszyna - właściciel majątku z młynem Aleksander Tomasz przed 1871 r. i dotąd własność jego spadkobierców.

PAWŁOWSZCZYZNA

Folwark k/Oran - własność Jakuba, syna Jerzego Igora, od 1746 r.

PODUBISE

Wieś k/Ojgaroli http://www.mapin.pl/miasto/podubis_2552128.htm - własność cząstkowa Jana Rafałowicza w XVI w., po ślubie z Kibortowiczówną, która wniosła w wianie jeden z majątków we wsi (m.in. inny majątek posiadał brat żony, Stanisław Szymko Kibortowicz), a po nim jego potomków m.in. prawnuka Mikołaja w XVII w.

POŁONKA

Wieś k/Wołkowyska - własność (cząstkowa ?) Piotra Strocewicza, który w XV w., razem z żoną i synami ufundował we wsi kościół.

PUCZYCE

Wieś k/Mielnika, w parafii Rusków http://www.mapywig.org/m/WIG100_300DPI/A39_B35_DROHICZYN_n.Bug_1922_300dpi.jpg - własność Rafała Saczkowicza w XV w. i jego syna Jerzego w XVI w. W drugiej połowie XVI w. właścicielami Puczyc zostali Rokitniccy, po ślubie Róży, córki Jerzego, z Janem Rokitnickim. W XVII/XVIII w. była to własność rodziny Golzów. Patrz zarys historii parafii w Ruskowie.

RACZKOWSZCZYZNA

Folwark k/Oran - własność Jakuba, syna Jerzego Igora, od 1746 r.

RUSKÓW

Wieś k/Mielnika http://www.mapywig.org/m/WIG100_300DPI/A39_B35_DROHICZYN_n.Bug_1922_300dpi.jpg - własność Rafała Saczkowicza w XV w., jego syna Pawła i potomków jego syna Stanisława, a ostatnim właścicielem z rodziny Raczko był Paweł w drugiej połowie XVIII w. Jeden z potomków Stanisława, Adam, wzniósł w latach 1646-1662 murowany kościół, który stanowi dzisiaj kaplicę cmentarną. Potem właścicielami Ruskowa zostali Bądzyńscy, po ślubie Anny (w 1750 r.), córki Pawła, z Szymonem Karolem Bądzyńskim. Było to gniazdo rodzinne linii Stanisława z linii podlaskiej. Patrz zarys historii parafii w Ruskowie.

SIEWROKI (BOHDANOWSZCZYZNA)

Zaścianek w folwarku Bohdanowszczyzna k/Lidy http://www.mapywig.org/m/WIG100_300DPI/A33_B40_(XVI-18)_LIDA_300dpi.jpg - właściciel majątku Jan, syn Marcina, przed 1800 r. i jego potomkowie do końca XIX w.

SKIBISZKI

Folwark k/Rudominy http://www.mapywig.org/m/WIG100_300DPI/A30_B40_WILNO_1927_300dpi.jpg - właściciel Julian od ok. 1900 r., syn Konstantego, i jego potomkowie.

TUROŚŃ KOŚCIELNA

Wieś k/Białegostoku - własność Jerzego Saczkowicza Raczko, który założył tu siedzibę dworską i ufundował kościół. W dokumencie fundacyjnym kościoła z 12 marca 1515 r. występuje Jerzy Raczko, sędzia bielski, z żoną Jadwigą i dziećmi: Rafałem, Mikołajem i Pawłem. Jak pisze Halina Szekalska "... siedziba dworska ... kościół ... dały faktycznie początek miejscowości". Kościół był wielokrotnie odbudowany po kolejnych pożarach. Po śmierci Jerzego Saczkowicza, ok. 1540 r. po pierwszym pożarze kościół odbudował bratanek Jerzego, Jan z Myszkowic. Dobra Turośni otrzymał w spadku po ojcu jego syn Paweł, a po nim jego córka Benigna i jej mąż Maciej Jundziłł,a po nich ich syn Andrzej Jundziłł, po 1581 r. Prawdopodobnie po śmierci męża Macieja wyszła za mąż za Kaspra Irzykowicza (tak można się doczytać u Niesieckiego). Być może po bezpotomnej śmierci syna Andrzeja, w 1605 r. Turośń stała się właśnością Przecława Monwida Irzykowicza, syna Kaspra, którego epitafium z 1616 r. znajduje się w kościele.

UGIANY (ŁUKJANY)

Wieś k/Ojgaroli - właściciel majątku Jan Rafałowicz w XVI w. i jego potomków m.in. Mikołaja w XVII w.

UZDA

Miasteczko k/Mińska - właściciel majątku Piotr Strocewicz, w XV w. Po jego śmierci w 1450 r. te dobra otrzymała córka Piotra, Miłochna, razem z mężem Hlebem Wiażewiczem.

WIELBUTOWO

Wieś w gminie Graużyszki k/Oszmiany http://www.mapywig.org/m/WIG100_300DPI/R24_Wielkie_Soleczniki_IWG_1921_300dpi.jpg - właściciel zaścianka Stanisław, syn Wawrzyńca, w połowie XIX w.

ŻEBRIBOLE

Folwark k/Połocka - własność Michała, prawdopodobnie syna Mateusza, wnuka Jarosława, od początku XVIII w. i jego potomków co najmniej do końca XVIII w.