Bogusławski Tadeusz Józefat Ścibor
Tadeusz Józefat Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja (ur. 4 lipca 1899 , zm. 18 listopada 1992) – porucznik Wojska Polskiego, odznaczony Krzyżem Walecznych. Dziedzic Wilkowic.
Syn Anny z Lochmanów i Stanisława Bogusławskich. Potomek w piątym pokoleniu Franciszka Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja, rotmistrza w konfederacji barskiej. Urodził się w Wilkowicach. Przed 1918 r. był uczniem gimnazjum Mickiewicza w Warszawie, gdzie należał do POW. Mając 19 lat wstąpił na ochotnika do 4 Pułku Ułanów Zaniemeńskich. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Brał udział w zdobywaniu Wilna i ofensywie na wschód, aż nad Berezynę. Brał udział w bitwie zwanej „cudem nad Wisłą”. Walczył pod Mińskiem Litewskim w 1919 r. Odznaczony został Krzyżem Walecznych. Uczestniczył w zdobywaniu Wilna. Po wojnie ukończył Państwową Szkołę Gospodarstwa Wiejskiego w Cieszynie (1925 r.). Dwa lata później zawarł związek małżeński z Janiną z Ursyn Pruszyńskich h. Rawicz. Do 1932 r. był instruktorem rolnym w Łęczycy. Po śmierci ojca Stanisława w 1936 r. Tadeusz Bogusławski zarządzał majątkiem Wilkowice do wybuchu II wojny światowej. Wiesław Bogusławski, syn Tadeusza opisał w swych wspomnieniach z dzieciństwa dworek w Wilkowicach. Warto tu przytoczyć kilka fragmentów tego opisu: „...goście przyjeżdżali zawsze podjazdem przez bramę ogrodową przed ganek frontowy, który na okoliczność ważnych uroczystości rodzinnych był przystrajany girlandami, i na którym gospodarze oczekiwali gości. Podjechaliśmy więc przed dwór, (...) którego wyróżnikiem były dwa ganki (...) oraz trójkątne gzymsy nad drzwiami i oknami (...). Wnętrze budynku było też proste (...). Wejście główne od ogrodu wprowadzało do rozległego przedpokoju z którego drzwi prowadziły bezpośrednio do salonu i dalej do pokoju Babci, jedynych pomieszczeń wyposażonych w ładne posadzki dębowe. W salonie wielki fortepian (...) nieduży stół fornirowany z giętymi nogami, stoliki składane do kart, kanapa i fotele (...). Drugie drzwi z przedpokoju prowadziły do pokoju jadalnego z ciemnymi tapetami w duże granatowo fioletowe liście ze złoconymi ozdobami. Na ścianach nie było portretów rodzinnych, (...) tylko duży bijący zegar ścienny z wahadłem, jelenie rogi i wypchane bażanty. Po środku duży chyba 24 osobowy stół dębowy z nogami na mosiężnych kołach, a w rogu olbrzymi kredens pełen ładnej zastawy stołowej, wśród której w mojej pamięci wyróżniają się srebrne koziołki pod sztućce. Elementem charakterystycznym jadalni był piec z wkomponowanym podgrzewanym siedziskiem (...).. Z jadalni wchodziło się do pokoju naszych Rodziców, centrum ciepła, radości i miłości. (...). Z korytarza (...) było wejście do kuchni w piwnicy, oraz schody na górę do naszego pokoju dziecinnego, do pokoju gościnnego i na obszerne strychy (...). Przy wejściu z ganku podwórzowego po prawej stronie była kancelaria (...). Między kancelarią a przedpokojem był gabinet gospodarza domu, w którym załatwiane były majątkowe transakcje handlowe”. Po wybuch II wojny światowej w 1939 r. Tadeusz Bogusławski brał udział w obronie Warszawy w szeregach 1 Pułku Szwoleżerów im. J. Piłsudskiego. Po klęsce wrześniowej został jeńcem oflagu II C w Woldenbergu (nr obozowy 591). Dnia 1 stycznia 1946 r. awansował do stopnia porucznika kawalerii na podstawie rozkazu gen. T. Bora-Komorowskiego w Londynie. Po powrocie do kraju w 1946 r. pracował w wielu Państwowych Gospodarstwach Rolnych na terenach odzyskanych m. in. : Krokowa, Łebunia, Małoszyce, Bałoszyce, Gajewo, Bałcyny, Gierzwałd. W 1970 r. wraz z rodziną przeprowadził się do Częstochowy gdzie po 22 latach zmarł i został pochowany na tamtejszym cmentarzu Kule.
Synowie Janiny i Tadeusza Bogusławskich: 1. Włodzimierz (ur. 1929), który z żony Marii Wójcik ma synów – Wojciecha (ur. 1954), ożenionego z Martą Bajor i Jana (ur. 1956), ożenionego z Anną Drabik; 2. Wiesław (ur. 1930), który z żony Longiny Szlachcic ma córki – Małgorzatę (ur. 1956), za Wojciechem Kasprzyckim i Annę (ur. 1968), za Krzysztofem Janosikiem oraz syna prof. Andrzeja Bogusławskiego (ur. 1962), ożenionego z Elżbietą Bonek.
Zobacz też
- Bogusławski
- Historia rodziny Bogusławskich
- Członkowie rodziny Bogusławskich
- Majątki ziemskie Bogusławskich
Bibliografia
- J. Sętowski, Cmentarz Kule w Częstochowie. Przewodnik biograficzny, Częstochowa 2005, s. 37.