Bogusławski Maksymilian

Dwór Bogusławskich w Smaszkowie. Rys. R. Bogusławski

Maksymilian Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja (ur. 16 października 1757, zm.1814) – towarzysz Kawalerii Narodowej. Dziedzic Smaszkowa oraz części Włocina, Grzymaczewa i Kostrzewic.

Syn Anny z Jankowskich i Franciszka Ścibor-Bogusławskiego, rotmistrza w konfederacji barskiej, chorążego Kawalerii Narodowej. Wnuk po mieczu Katarzyny z Gorzyńskich i Andrzeja Ścibor-Bogusławskiego, instygatora Trybunału Koronnego, regenta grodzkiego, komornika granicznego (wicepodkomorzego) łęczyckiego i sieradzkiego. Miał cztery siostry - Elżbietę, Juliannę (ż. Józefa Kurcewskiego, komornika granicznego wieluńskiego), Teklę Elżbietę (ż. Michała Mokrskiego, szambelana JKM) i Krystynę 1.v. Łubieńską 2.v. Byszewską oraz braci - Stanisława Kostkę i Ludwika Bartłomieja.

Maksymilian Bogusławski wstąpił w związek małżeński z Faustyną Kiedrowską herbu Sas, z którą miał córki - Antoninę Opielińską i Joannę oraz synów - Stanisława, Pacyfika Nikodema i Wojciecha.

Zobacz też

• Bogusławski
• Historia rodziny Bogusławskich
• Członkowie rodziny Bogusławskich
• Majątki ziemskie Bogusławskich

Bibliografia

---

• Archiwum Państwowe w Łodzi oddział w Sieradzu, Powiatowa Komisja Sprawiedliwości w Sieradzu, nr akt – 834, 226.