Bogusławski Stefan Ścibor: Różnice pomiędzy wersjami
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | [[Plik:Stefan | + | [[Plik:Janina Stefan i Stanislaw Boguslawscy.JPG|250px|thumb|right|Janina i Stefan Boguslawscy z synem Stanisławem]] |
| − | [[Plik: | + | [[Plik:Stefan Boguslawski na czele oddzialu.jpg|250px|thumb|right|Stefan Bogusławski na czele oddzialu]] |
'''Stefan Ścibor-[[Bogusławski]] herbu Ostoja''' (ur. 2 września 1897 , zm. 3 marca 1978) – podpułkownik Wojska Polskiego, uczestnik I i II wojny światowej. Dziedzic Wilkowic. | '''Stefan Ścibor-[[Bogusławski]] herbu Ostoja''' (ur. 2 września 1897 , zm. 3 marca 1978) – podpułkownik Wojska Polskiego, uczestnik I i II wojny światowej. Dziedzic Wilkowic. | ||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
Wielokrotnie odznaczany m.in.: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Walecznych w 1920 i w 1944, Srebrny Krzyż Zasługi, Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino, Gwiazda za Wojnę 1939-1945, Gwiazda Italii, Medal Króla Jerzego VI za Wojnę 1939-1945. | Wielokrotnie odznaczany m.in.: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Walecznych w 1920 i w 1944, Srebrny Krzyż Zasługi, Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino, Gwiazda za Wojnę 1939-1945, Gwiazda Italii, Medal Króla Jerzego VI za Wojnę 1939-1945. | ||
| − | Syn Anny z Lochmanów i Stanisława | + | Syn Anny z Lochmanów i [[Bogusławski Stanisław (ziemianin)|Stanisława Bogusławskich]]. Prawnuk Michaliny z Przeuskich h. Sulima i Wojciecha Edwarda Bogusławskich. Przyszedł na świat w majątku rodziców w Wilkowicach. W 1918 roku ukończył Gimnazjum im. Kopczyńskiego w Warszawie. 11 listopada 1918 roku, jako ochotnik rozpoczął służbę wojskową w 3 Pułku Ułanów. Od 1920 roku w 201 Ochotniczym Pułku Szwoleżerów. W 1920 roku wstąpił do Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. Dnia 01.04.1922 roku został podporucznikiem i otrzymał przydział do 3 pułku Szwoleżerów im. płk. Kozietulskiego w Suwałkach. Pełnił funkcję dowódcy plutonu, dowódcy 1 szwadronu, a od 01.01.1937 r. do 31.08.1939 r. był oficerem mobilizacyjnym. W 1924 r. otrzymał awans na porucznika, a w 1935 r. na [[Rotmistrz|rotmistrza]]. W 1939 r. internowany na Litwie, potem przez Sowietów więziony w Kozielsku II (szczęśliwie uniknął kaźni). W sierpniu 1941 r. wstąpił do II Korpusu gen. Władysława Andersa. Otrzymał przydział do 5 Kresowego Pułku Art. P. Panc. Został dowódcą dywizjonu, a potem kwatermistrzem Pułku. Przeszedł cały szlak bojowy (w tym bitwę pod Monte Cassino). Po wojnie i rozwiązaniu II Korpusu pozostał na emigracji. Resztę życia spędził w Londynie. Stopień majora otrzymał 15 sierpnia 1956 r. Zarządzeniem Prezydenta RP (na emigracji) z dnia 19 sierpnia 1964 r został mianowany podpułkownikiem. Zmarł 3 marca 1978. Pochowany został na cmentarzu Gunnersbury kwatera CB. Żona Janina z Olszewskich córka Stanisława i Marii z Przybylskich. Ze związku Janiny i Stefana Bogusławskich zrodził się syn Stanisław (ur. 1929), który z Janiny Plisieckiej ma córkę Annę Bogusławską (ur. 1959). |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| + | ==Zobacz też== | ||
| + | * [[Bogusławski]] | ||
| + | * [[Historia rodziny Bogusławskich|Historia rodziny Bogusławskich]] | ||
| + | * [[Członkowie rodziny Bogusławskich]] | ||
| + | * [[Bogusławskich majątki ziemskie|Majątki ziemskie Bogusławskich]] | ||
| Linia 61: | Linia 23: | ||
* K. Skłodowski, ''3. Pułk Szwoleżerów Mazowieckich im. płk. Jana Kozietulskiego'', Suwałki 2004. | * K. Skłodowski, ''3. Pułk Szwoleżerów Mazowieckich im. płk. Jana Kozietulskiego'', Suwałki 2004. | ||
* J. Pięta, W. K. Roman, M. Szczurowski, ''Polacy internowani na Litwie 1939-1940'', Warszawa 1997. | * J. Pięta, W. K. Roman, M. Szczurowski, ''Polacy internowani na Litwie 1939-1940'', Warszawa 1997. | ||
| + | * T. Epsztejn, S. Górzyński, B. Konarska, ''Ziemianie polscy XX wieku'', DiG, W-wa 2016, s. 4-8. | ||
[[Kategoria:Wielkopolska]] | [[Kategoria:Wielkopolska]] | ||
| Linia 67: | Linia 30: | ||
[[Kategoria:Colonel]] | [[Kategoria:Colonel]] | ||
[[Kategoria:Rotmistrz]] | [[Kategoria:Rotmistrz]] | ||
| + | [[Kategoria:Officer]] | ||
Aktualna wersja na dzień 09:47, 3 lis 2016
Stefan Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja (ur. 2 września 1897 , zm. 3 marca 1978) – podpułkownik Wojska Polskiego, uczestnik I i II wojny światowej. Dziedzic Wilkowic.
Wielokrotnie odznaczany m.in.: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Walecznych w 1920 i w 1944, Srebrny Krzyż Zasługi, Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino, Gwiazda za Wojnę 1939-1945, Gwiazda Italii, Medal Króla Jerzego VI za Wojnę 1939-1945.
Syn Anny z Lochmanów i Stanisława Bogusławskich. Prawnuk Michaliny z Przeuskich h. Sulima i Wojciecha Edwarda Bogusławskich. Przyszedł na świat w majątku rodziców w Wilkowicach. W 1918 roku ukończył Gimnazjum im. Kopczyńskiego w Warszawie. 11 listopada 1918 roku, jako ochotnik rozpoczął służbę wojskową w 3 Pułku Ułanów. Od 1920 roku w 201 Ochotniczym Pułku Szwoleżerów. W 1920 roku wstąpił do Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. Dnia 01.04.1922 roku został podporucznikiem i otrzymał przydział do 3 pułku Szwoleżerów im. płk. Kozietulskiego w Suwałkach. Pełnił funkcję dowódcy plutonu, dowódcy 1 szwadronu, a od 01.01.1937 r. do 31.08.1939 r. był oficerem mobilizacyjnym. W 1924 r. otrzymał awans na porucznika, a w 1935 r. na rotmistrza. W 1939 r. internowany na Litwie, potem przez Sowietów więziony w Kozielsku II (szczęśliwie uniknął kaźni). W sierpniu 1941 r. wstąpił do II Korpusu gen. Władysława Andersa. Otrzymał przydział do 5 Kresowego Pułku Art. P. Panc. Został dowódcą dywizjonu, a potem kwatermistrzem Pułku. Przeszedł cały szlak bojowy (w tym bitwę pod Monte Cassino). Po wojnie i rozwiązaniu II Korpusu pozostał na emigracji. Resztę życia spędził w Londynie. Stopień majora otrzymał 15 sierpnia 1956 r. Zarządzeniem Prezydenta RP (na emigracji) z dnia 19 sierpnia 1964 r został mianowany podpułkownikiem. Zmarł 3 marca 1978. Pochowany został na cmentarzu Gunnersbury kwatera CB. Żona Janina z Olszewskich córka Stanisława i Marii z Przybylskich. Ze związku Janiny i Stefana Bogusławskich zrodził się syn Stanisław (ur. 1929), który z Janiny Plisieckiej ma córkę Annę Bogusławską (ur. 1959).
Zobacz też
- Bogusławski
- Historia rodziny Bogusławskich
- Członkowie rodziny Bogusławskich
- Majątki ziemskie Bogusławskich
Bibliografia
- K. Skłodowski, 3. Pułk Szwoleżerów Mazowieckich im. płk. Jana Kozietulskiego, Suwałki 2004.
- J. Pięta, W. K. Roman, M. Szczurowski, Polacy internowani na Litwie 1939-1940, Warszawa 1997.
- T. Epsztejn, S. Górzyński, B. Konarska, Ziemianie polscy XX wieku, DiG, W-wa 2016, s. 4-8.