Historia rodziny Gajdowski-Potapowicz

Z Ostoya
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

English flag.png

Herb Ostoja Gajdowskich-Potapowiczów, źródło: „Ogólny herbarz rodzin szlacheckich Imperium Wszechrosyjskiego”.

Gajdowski-Potapowicz - odwieczna szlachta, rycerze, litewska rodzina biorąca nazwisko od imienia przodka rodziny Potapa, bojara kijowskiego. Odwieczne prawa do posiadanych dóbr ziemskich tej znanej rodziny zostały potwierdzone przez króla Zygmunta Augusta w roku 1572. Druga część nazwiska rodziny pochodzi od majątku Gajdowicze (Gajdowskie, Gojdowskie, Gaydowgi) w obwodzie czerkaskim.

Historia rodziny

Rycerz Ostoja rys R Boguslawski copy.jpg

Seweryn hr. Uruski o rodzinie Gajdowskich-Potapowiczów pisał w „Rodzinie. Herbarzu polskim”: Grzegorz, syn Bogdana a wnuk Potapa, i dlatego biorący nazwę Potapowicz, dostał w 1572 r. od króla Zygmunta Augusta zatwierdzenie przywilejów na dobra ziemskie, od poprzednich władców Litwy jego przodkom nadanych; prawnuk tego Grzegorza, Leontij służył w wojsku zaporożskiem, a jego potomkowie otrzymali nadania ziemskie od cesarzów rosyjskich. Z nich Wasili, syn Jana, od majątku Gaydowgi wziął nazwisko Gaydowski, łącząc je z dawnem Potapowicz; z jego potomków, Jan z synami, Włodzimierzem i Michałem w 1857 r., a Daniel w 1848 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. Daniel i Jan, synowie Maksyma, urzędnicy w gub. kijowskiej 1859 r. [t. IV, s. 75]. Byli w wojew. kijowskiem i brali przydomek Gajdowski i Sielecki. Daniel, syn Maksymiliana, deputat szlachty pow. czerkaskiego 1845 r. [t. XIV, s. 275].

O rodzinie Gajdowskich-Potapowiczów w „Słowniku encyklopedycznym Brockhausa i Efrona” można przeczytać: Gajdowscy-Potapowiczowie - szlachecka rodzina. Ich przodkowie, Iwan i Piotr Grzegorzewiczowie-Potapowiczowie, zgodnie z listem Aleksandra Włodzimierzowicza księcia kijowskiego, otrzymali majątki, które w 1572 roku zostały zatwierdzone dla ich potomków Grzegorza, Iwana i Jeska Bogdanowiczów P. Potomkowie Grzegorza, posiadając dobra Gajdowicze, przyjęli w XVIII wieku nazwisko G.-Potapowiczowie. Rodzina została wpisana do VI części księgi genealogicznej guberni kijowskiej i połtawskiej.

Znani przedstawiciele rodziny Gajdowskich-Potapowiczów

  • Potap Iwaszkowicz (zm. 1537) - protoplasta rodu, bojar kijowski, żył na przełomie XV i XVI wieku. Zmarł w 1537 roku. Był synem Iwaszki i potomkiem bojara Grzegorza, właściciela majątku Grigoriw (dziś Grigoriwka, położonego w obwodzie czerkaskim. Miał dwóch synów zrodzonych z małżonki Uliany Opanasa i Bogdana. Potap Iwaszkowicz miał także córkę Miłochę, zamężną za Borysem Morozowiczem, dziedzice Żerdowy leżącej w obwodzie kijowskim. Wnukami Potapa byli: Andrzej, Grzegorz, Iwan i Jeszko, synowie Bogdana Potapowicza. Posiadali oni oprócz połowy Grigoriwa także dobra Tahańcza i Moszny, leżące w obwodzie czerkaskim, od których przybrali pierwszy człon nazwiska Moszeńscy-Potapowiczowie. Trzej z nich - Grzegorz, Iwan i Jeszko Potapowiczowie w roku 1572 uzyskali od króla Zygmunta Augusta potwierdzenie prawa do posiadania wspomnianych wyżej majątków.
  • Leoncjusz Potapowicz (zm. po 1697) - syn Pawła, oboźny pułku perejasławskiego w końcu XVII wieku.
  • Daniel Gajdowski-Potapowicz (zm. po 1845) - syn Maksymiliana, deputat szlachty powiatu czerkaskiego w roku 1845.

Członkowie rodziny Gajdowskich-Potapowiczów

Majątki ziemskie Gajdowskich-Potapowiczów

Grigoriw (dziś Grigoriwka, Żerdowy, Tahańcza, Moszny, Gojdowskie (Gajdowskie, Gajdowicze, Gajdowgi - osada obecnie nieistniejąca, położona była koło Łukasziwki).

Linki zewnętrzne

Gajdowscy-Potapowiczowie w szlacheckiej księdze genealogicznej guberni połtawskiej.
Aleksander Michjłowicz Gajdowski-Potapowicz, wykładowca Pierwszego Rosyjskiego Korpusu Kadetów.
Mikołaj Michjłowicz Gajdowski-Potapowicz, lekarz weterynarii 16 pułku kozaków dońskich.

Bibliografia

  • S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. IV, s. 75, t. XIV, s. 275
  • Ogólny herbarz rodzin szlacheckich Imperium Wszechrosyjskiego, Sankt Petersburg, 1798-1840, cz. VII, s. 150.
  • Słownik encyklopedyczny Brockhausa i Efrona, Sankt Petersburg 1892, nr XIV, s. 875.
  • M. S. Hruszewski, Kilka dokumentów kijowskich z XV i XVI wieku, (w:) „Studia i eksploracje historyczne (1888–1896)”, Lwów 2003, t. V, s. 112-122.