Bogusławska Antonina
Antonina Ścibor-Bogusławska herbu Ostoja (ur. 1786 w Czachórach, zm.1841 w Kaliszu) – prezydentowa miasta Kalisza (żona prezydenta Kalisza Jana Opielińskiego). Dziedziczka Włocina.
Córka Faustyny z Kiedrowskich h. Sas i Maksymiliana Bogusławskiego, towarzysza Kawalerii Narodowej, dziedzica dóbr Włocin i Smaszków. Wnuczka Franciszka Ksawerego Bogusławskiego, konfederata barskiego. Siostra rodzona Joanny, Wojciecha (męża Michaliny Przeuskiej, dziedziczki Pawłówka) i Pacyfika Nikodema (męża Józefy Czapskiej), rewizora Skarbu Narodowego oraz Stanisława, majora w powstaniu listopadowym.
Antonina Ścibor-Bogusławska urodziła się w Czachórach w 1786 roku a ochrzczona została 28 maja tego roku w kościele w Droszewie. Jej rodzicami chrzestnymi byli dziadkowie – Antoni i Apolonia Kiedrowscy. Kiedy osiągnęła pełnoletność zawarła związek małżeński z Pawłem Frankowskim, kontrolerem przy komorze celnej w Kaliszu. W maju 1816 roku była już wdową. Ponownie wyszła za mąż kilka lat później za młodszego od siebie o blisko osiem lat Jana Walentego Opielińskiego, syna Filipa i Ludwiki z Sucheckich, wtenczas radnego kasjera miasta Kalisza. Ślub odbył się 21 listopada 1819 roku w Kaliszu. Po trzech latach małżeństwa, 11 marca 1823 r. Antonina urodziła syna Konstantego Józefa Antoniego. W roku 1826, 27 listopada przyszedł na świat w Kaliszu kolejny syn Antoniny i Jana Walentego Opielińskich, któremu na chrzcie św. dano imiona Marcin Aleksander.
Mąż Antoniny Bogusławskiej Jan Walenty Opieliński poświęcił się karierze urzędniczej. Rozpoczął od aplikantury w Kancelarii Prefektury Kaliskiej w 1811 r. Dwa lata potem był już kancelistą a w 1817 ekspedientem wydziału wojskowego. Następnie, w 1819 r. został mianowany na urząd ławnika a potem radnego kasjera Urzędu Municypalnego m. Kalisza. Po sześciu latach pełnienia tego urzędu, w roku 1825 stał się aplikantem, a następnie adiunktem Sekcji Fabrycznej przy Komisji Województwa Kaliskiego. Od 1828 roku sprawował funkcję radnego I Urzędu Municypalnego m. Kalisza. Szczyt kariery urzędniczej Opieliński osiągnął z początkiem lat 30. XIX w. W roku 1831 mianowano go wiceprezydentem m. Kalisza a w lutym 1832 r. odznaczony został Orderem Św. Anny III klasy. Wreszcie w kwietniu tego roku otrzymał nominację od Rady Administracyjnej Królestwa Polskiego na prezydenta miasta Kalisza. To za jego kadencji doszło w Kaliszu do słynnego zjazdu monarchów we wrześniu 1835 r., na którym car Mikołaj I odbył spotkanie z królem pruskim Fryderykiem Wilhelmem III.
Po upływie sześciu lat od tamtych wydarzeń, 27 marca 1941 r. Antonina zmarła mając 55 lat. Stało się to w Kaliszu, w domu pod nr 45. Owdowiały Jan Opieliński żył jeszcze kilka lat. W październiku 1846 r. Heroldia K.P. zatwierdziła, po dziewięciu latach starań, jego prawo do tytułu szlacheckiego. Dwa lata później Opieliński już nie żył.
Antonina i Jan Opielińscy pozostawili dwóch synów, którzy wybrali odmienne drogi życiowe. Marcin Aleksander Opieliński sprawował funkcję urzędnika Zarządu Kolei Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej a Konstanty Józef Opieliński był żołnierzem w wojsku carsko-rosyjskim
Młodsza siostra Antoniny Opielińskiej – Joanna Bogusławska urodziła się w 1791 roku, jako czwarte dziecko Maksymiliana i Faustyny z Kiedrowskich. Prawdopodobnie przez całe życie pozostawała w stanie panieńskim. Do śmierci ojca przebywała we Włocinie, ale już w maju 1816 r. mieszkała w Kaliszu, zapewne przy siostrze Antoninie Opielińskiej. Później, w roku 1825 zamieszkiwała u brata Stanisława Bogusławskiego w Szadowie Pańskim. Uczestniczyła we wszystkich sprawach spadkowych, zarówno po śmierci ojca jak i później po śmierci matki. Nie wiadomo kiedy i gdzie zmarła.
Bibliografia
- E. Sęczys, Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861 ,Warszawa 2000.