Bogusławski Józef

Z Ostoya
Wersja z dnia 17:35, 29 kwi 2012 autorstwa Rafal (dyskusja | edycje) (Utworzył nową stronę „300px|thumb|right|Józef Teofil Ścibor-Bogusławski '''Józef Teofil Bogusławski herbu Ostoja''' (ur. 1852 w Korczewie, zm. 191...”)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Józef Teofil Ścibor-Bogusławski

Józef Teofil Bogusławski herbu Ostoja (ur. 1852 w Korczewie, zm. 1911 w Piotrkowie Trybunalskim) – polski działacz niepodległościowy. Urzędnik państwowy - pisarz Gminy Zelów.

Syn Ludwiki z Kilińskich i Antoniego Jana Ścibor-Bogusławskiego. Potomek w czwartym pokoleniu Andrzeja Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja, wicepodkomorzego łęczyckiego i sieradzkiego. Jego stryjem był ks. Ignacy Bogusławski. Ożenił się z Walerią Madler, z którą miał kilkoro dzieci - Zofię Kryszyńską, Stanisławę, Józefę oraz Henryka i Karola.

Józef Bogusławski był właścicielem osad rolnych w Janowie oraz nieruchomości w Zelowie. Pełnił funkcję pisarza Gminy Zelów. W roku 1905 włączył się do ruchów narodowo-wyzwoleńczych w Zelowie i okolicy. Popierał działalność patriotyczną ks. Jana Żaka, proboszcza parafii Łobudzice. Przechowywał potajemnie w swoim domu powierzony mu przez ks. Żaka sztandar w barwach narodowych. W wyborach do Dumy w 1906 roku został wybrany pełnomocnikiem tzw. średniej własności pow. łaskiego.


Bibliografia


  • R. Bogusławski, Dobra ziemskie Ścibor-Bogusławskich w Ziemi Sieradzkiej XV - XX w., Na Sieradzkich Szlakach, 4/2007.
  • S. Papuga, A. Gramsz, Zelów. Wspólnota nacji, wyznań, kultur, s. 110, Łódź 2003.
  • Tydzień Piotrkowski, 1906 nr 16.