Bogusławski Maksymilian
Maksymilian Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja (ur. 16 października 1757, zm.1814) – towarzysz Kawalerii Narodowej. Dziedzic Smaszkowa oraz części Włocina, Grzymaczewa i Kostrzewic.
Syn Anny z Jankowskich i Franciszka Ścibor-Bogusławskiego, rotmistrza w konfederacji barskiej, chorążego Kawalerii Narodowej. Wnuk po mieczu Katarzyny z Gorzyńskich i Andrzeja Ścibor-Bogusławskiego, instygatora Trybunału Koronnego, regenta grodzkiego, komornika granicznego (wicepodkomorzego) łęczyckiego i sieradzkiego. Miał trzy siostry - Juliannę (ż. Józefa Kurcewskiego, komornika granicznego wieluńskiego), Teklę Elżbietę (ż. Michała Mokrskiego, szambelana JKM) i Krystynę 1.v. Łubieńską 2.v. Byszewską oraz brata Ludwika Bartłomieja.
Maksymilian Bogusławski wstąpił w związek małżeński z Faustyną Kiedrowską herbu Sas, z którą miał córki - Antoninę Opielińską i Joannę oraz synów - Stanisława, Pacyfika Nikodema i Wojciecha.
Bibliografia
- Archiwum Państwowe w Łodzi oddział w Sieradzu, Powiatowa Komisja Sprawiedliwości w Sieradzu, nr akt – 834, 226.