Historia rodziny Gajdowski-Potapowicz
Gajdowski-Potapowicz - odwieczna szlachta, rycerze, litewska rodzina biorąca nazwisko od imienia przodka rodziny Potapa, bojara kijowskiego. Odwieczne prawa do posiadanych dóbr ziemskich tej znanej rodziny zostały potwierdzone przez króla Zygmunta Augusta w roku 1572. Druga część nazwiska rodziny pochodzi od majątku Gajdowicze (Gajdowskie, Gojdowskie, Gaydowgi) w obwodzie czerkaskim.
Historia rodziny
Seweryn hr. Uruski o rodzinie Gajdowskich-Potapowiczów pisał w „Rodzinie. Herbarzu polskim”: Grzegorz, syn Bogdana a wnuk Potapa, i dlatego biorący nazwę Potapowicz, dostał w 1572 r. od króla Zygmunta Augusta zatwierdzenie przywilejów na dobra ziemskie, od poprzednich władców Litwy jego przodkom nadanych; prawnuk tego Grzegorza, Leontij służył w wojsku zaporożskiem, a jego potomkowie otrzymali nadania ziemskie od cesarzów rosyjskich. Z nich Wasili, syn Jana, od majątku Gaydowgi wziął nazwisko Gaydowski, łącząc je z dawnem Potapowicz; z jego potomków, Jan z synami, Włodzimierzem i Michałem w 1857 r., a Daniel w 1848 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. Daniel i Jan, synowie Maksyma, urzędnicy w gub. kijowskiej 1859 r. [t. IV, s. 75]. Byli w wojew. kijowskiem i brali przydomek Gajdowski i Sielecki. Daniel, syn Maksymiliana, deputat szlachty pow. czerkaskiego 1845 r. [t. XIV, s. 275].
O rodzinie Gajdowskich-Potapowiczów w „Słowniku encyklopedycznym Brockhausa i Efrona” można przeczytać: Gajdowscy-Potapowiczowie - szlachecka rodzina. Ich przodkowie, Iwan i Piotr Grzegorzewiczowie-Potapowiczowie, zgodnie z listem Aleksandra Włodzimierzowicza księcia kijowskiego, otrzymali majątki, które w 1572 roku zostały zatwierdzone dla ich potomków Grzegorza, Iwana i Jeska Bogdanowiczów P. Potomkowie Grzegorza, posiadając dobra Gajdowicze, przyjęli w XVIII wieku nazwisko G.-Potapowiczowie. Rodzina została wpisana do VI części księgi genealogicznej guberni kijowskiej i połtawskiej.
Znani przedstawiciele rodziny Gajdowskich-Potapowiczów
- Potap (zm. 1537) - protoplasta rodu, bojar kijowski, żył na przełomie XV i XVI wieku. Zmarł w 1537 roku. Był synem Iwaszki i potomkiem bojara Grzegorza, właściciela majątku Grigoriw (dziś Grigoriwka, położonego w obwodzie czerkaskim. Miał dwóch synów zrodzonych z małżonki Uliany Opanasa i Bogdana. Potap Iwaszkowicz miał także córkę Miłochę, zamężną za Borysem Morozowiczem, dziedzice Żerdowy leżącej w obwodzie kijowskim. Wnukami Potapa byli: Andrzej, Grzegorz, Iwan i Jeszko Potapowiczowie. Posiadali oni oprócz Grigoriwa także dobra Tahańcza i Moszny, od których przybrali pierwszy człon nazwiska Moszeńscy-Potapowiczowie. W roku 1572 uzyskali od króla Zygmunta Augusta potwierdzenie
- Leoncjusz Potapowicz (zm. po 1697) - syn Pawła, oboźny pułku perejasławskiego w końcu XVII wieku.
- Wasili Gajdowski-Potapowicz - protoplasta linii Gajdowskich Potapowiczów, jako pierwszy pisał się Gajdowski-Potapowicz.
- Daniel Gajdowski-Potapowicz (zm. po 1845) - syn Maksymiliana, deputat szlachty powiatu czerkaskiego w roku 1845.
Członkowie rodziny Gajdowskich-Potapowiczów
Majątki ziemskie Gajdowskich-Potapowiczów
Gojdowskie (Gajdowskie, Gajdowicze, Gajdowgi), osada obecnie nieistniejąca, położona była koło Łukasziwki w obwodzie czerkaskim na Ukrainie. Fragment Wojenno-topograficznej mapy Europejskiej Rosji (wykonanej w latach 1845-1889).
Linki zewnętrzne
- Gajdowscy-Potapowiczowie, Wikipedia
- Gajdowscy-Potapowiczowie w Słowniku encyklopedycznym Brockhausa i Efrona
- Gajdowscy-Potapowiczowie w Ogólnym herbarzu rodzin szlacheckich Imperium Wszechrosyjskiego
- Potapowiczowie
- Gajdowscy-Potapowiczowie na stronie o historii Połtawy
- Gajdowscy-Potapowiczowie w szlacheckiej księdze genealogicznej guberni połtawskiej.
- Aleksander Michjłowicz Gajdowski-Potapowicz, wykładowca Pierwszego Rosyjskiego Korpusu Kadetów.
- Mikołaj Michjłowicz Gajdowski-Potapowicz, lekarz weterynarii 16 pułku kozaków dońskich.
Bibliografia
- S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. IV, s. 75, t. XIV, s. 275
- Ogólny herbarz rodzin szlacheckich Imperium Wszechrosyjskiego, Sankt Petersburg, 1798-1840, cz. VII, s. 150.
- Słownik encyklopedyczny Brockhausa i Efrona, Sankt Petersburg 1892, nr XIV, s. 875.
- M. S. Hruszewski, Kilka dokumentów kijowskich z XV i XVI wieku, (w:) „Studia i eksploracje historyczne (1888–1896)”, Lwów 2003, t. V, s. 112-122.