Bogusławski Antoni Jan

Z Ostoya
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Patent szlachecki Antoniego Jana Ścibor-Bogusławskiego z 1849 roku

Antoni Jan Bogusławski herbu Ostoja (ur. 1816, zm. 1861 w Tosinie) – ziemianin. Współwłaściciel Korczewa oraz właściciel osad rolnych w Janowie, Janówku i Tosinie.

Syn Salomei z Bobowskich i Antoniego Onufrego Bogusławskiego. Prawnuk Andrzeja Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja, wicepodkomorzego łęczyckiego i sieradzkiego. Miał pięcioro rodzeństwa: ks. Ignacego Napoleona, Franciszka Wincentego, Jana, ks. Hieronima i Petronelę Otocką. Ożenił się z Ludwiką Kilińską, z którą miał kilkoro dzieci - Anielę Salomeę, Mariannę, Leona Tomasza, Józefa Teofila, Ignacego Henryka i Henryka Stanisława.

Antoni Jan Bogusławski w marcu 1849 r. (wraz z bratem ks. Ignacym Bogusławskim) udowodnił swoje pochodzenie szlacheckie i został wpisany do ksiąg genealogicznych Heroldii Królestwa Polskiego. Po śmierci siostry Petroneli Otockiej w 1846 roku wziął jej dziedziczną wieś Korczew w dzierżawę a w roku 1855 odkupił od Józefa Turczynowicza za przeszło 1900 rubli część tych dóbr. Po odstąpieniu Korczewa swojemu siostrzeńcowi Wenantemu Otockiemu w 1859 roku kupił trzy osady rolne w Janowie, Janówku i Tosinie koło Zelowa. Zmarł 27 listopada 1861 roku w Tosinie.



Bibliografia


  • R. Bogusławski, Dobra ziemskie Ścibor-Bogusławskich w Ziemi Sieradzkiej XV - XX w., Na Sieradzkich Szlakach, 4/2007.