Bogusławski Władysław Wincenty
Władysław Wincenty Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja (ur. 1839 w Pawłówku, zm. 1921 w Wilkowicach) – ziemianin, dzierżawca.
Syn Wojciecha Ścibor-Bogusławskiego, oficera wojsk napoleońskich i Klary Michaliny Franciszki Przeuskiej dziedziców dóbr Pawłówek i Czajków koło Kalisza. Prawnuk Franciszka Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja, rotmistrza w konfederacji barskiej.
Władysław Bogusławski zaręczony był z Marią Wasiłowską (póżniej Konopnicką). Ożenił się w 1861 r. z Józefą Skotnicką h.Rola (ur. 1844 r. w Rogowie), córką Franciszka i Praksedy z Klińskich. Bogusławski był człowiekiem szerokich zainteresowań, głównie literackich , sam pisywał do "Biblioteki Warszawskiej". Wziął w dzierżawę majątek w Sandomierskiem lecz gradobicie go zrujnowało. Józefa i Władysław Bogusławscy ostatnie swoje lata spędzili w Wilkowicach, tam też w 1911 r obchodzili "Złote gody". Wychowali czworo dzieci: 1. Kazimierę (1863-1914), za Kazimierzem Drzewieckim; 2. Wojciecha, ożenionego z Wandą z Mateckich; 3. Zofię (1867-1951), za Wacławem Zakrzewskim; 4. Stanisława.
Bibliografia
- R. Bogusławski, Dobra ziemskie Ścibor-Bogusławskich w Ziemi Sieradzkiej XV - XX w., Na Sieradzkich Szlakach, 4/2007.