Historia rodziny Gajdowski-Potapowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Ostoya
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 5: Linia 5:
 
==Historia rodziny==
 
==Historia rodziny==
 
[[Plik:Bojar.jpg|100px|right|]]
 
[[Plik:Bojar.jpg|100px|right|]]
Rodzina wywodzi się z prawosławnych bojarów rosyjskich, została adoptowana do rodu Ostoi w roku 1450. [[Gajdowski-Potapowicz Grzegorz|Grzegorz]], syn [[Gajdowski-Potapowicz Bogdan|Bogdana]] a wnuk [[Gajdowski-Potapowicz Potap|Potapa]], i dlatego biorący nazwisko Potapowicz, dostał zatwierdzenie od króla Zygmunta w roku 1572 swych prastarych praw, majątków i przywilejów ziemskich, od poprzednich władcow Litwy jego przodkom nadanych. Prawnuk Grzegorza, [[Gajdowski-Potapowicz Leontij|Leontij]] służył w wojsku zaporożskim, a jego potomkowie otrzymali nadania ziemskie od cesarzów rosyjskich. Z nich [[Gajdowski-Potapowicz Wasili|Wasili]], syn [[Gajdowski-Potapowicz Jan|Jana]], od majątku [[Gaydowgi]] wziął nazwisko Gaydowski, łącząc je z pierwszym nazwiskiem Potapowicz. Z jego potomków, [[Gajdowski Potapowicz Jan (Kijew)|Jan]] z synami [[Gajdowski-Potapowicz Włodzimierz (Kijew)|Włodzimierzem]] i [[Gajdowski-Potapowicz Michałem (Kijew)|Michałem]] w roku 1857 a [[Gajdowski-Potapowicz Daniel (Kijew)|Daniel]] w roku 1848, wylegitymowani w cesarstwie i sapisani do księg szlachty guberni kijowskiej. [[Gajdowski-Potapowicz Daniel (Maksym)|Daniel]] i [[Gajdowski-Potapowicz Jan (Maksym)|Jan]], synowie [[Gajdowski-Potapowicz Maksym|Maksyma]], urzędnicy w guberni kijowkiej w roku 1859.
+
Rodzina wywodzi się z prawosławnych bojarów rosyjskich, została adoptowana do rodu Ostoi w roku 1450. [[Gajdowski-Potapowicz Grzegorz|Grzegorz]], syn [[Gajdowski-Potapowicz Bogdan|Bogdana]] a wnuk [[Gajdowski-Potapowicz Potap|Potapa]], i dlatego biorący nazwisko Potapowicz, dostał zatwierdzenie od króla Zygmunta w roku 1572 swych prastarych praw, majątków i przywilejów ziemskich, od poprzednich władcow Litwy jego przodkom nadanych. Prawnuk Grzegorza, [[Gajdowski-Potapowicz Leontij|Leontij]] służył w wojsku zaporożskim, a jego potomkowie otrzymali nadania ziemskie od cesarzów rosyjskich. Z nich [[Gajdowski-Potapowicz Wasili|Wasili]], syn [[Gajdowski-Potapowicz Jan|Jana]], od majątku [[Gaydowgi]] wziął nazwisko Gaydowski, łącząc je z pierwszym nazwiskiem Potapowicz. Z jego potomków, [[Gajdowski Potapowicz Jan (Kijew)|Jan]] z synami [[Gajdowski-Potapowicz Włodzimierz (Kijew)|Włodzimierzem]] i [[Gajdowski-Potapowicz Michałem (Kijew)|Michałem]] w roku 1857 a [[Gajdowski-Potapowicz Daniel (Kijew)|Daniel]] w roku 1848, wylegitymowani w cesarstwie i zapisani do księg szlachty guberni kijowskiej. [[Gajdowski-Potapowicz Daniel (Maksym)|Daniel]] i [[Gajdowski-Potapowicz Jan (Maksym)|Jan]], synowie [[Gajdowski-Potapowicz Maksym|Maksyma]], urzędnicy w guberni kijowskiej w roku 1859.
  
 
[[Gajdowski-Potapowicz Wojciech (Medyki)|Wojciech]] nabył w roku 1615 majątek [[Medyki]] od Libiszowskiego. [[Gajdowski-Potapowicz Samuel|Samuel]], strażnik wileński, [[Rotmistrz|rotmistrz]] chorągwi węgierskiej Wołłowicza w roku 1667. [[Gajdowski-Potapowicz Andrzej|Andrzej]] z ziemią nurską, a [[Gajdowski-Potapowicz Kazimierz|Kazimierz]] i [[Gajdowski-Potapowicz Marcin I|Marcin]] oraz [[Gajdowski-Potapowicz Marcin II|Marcin]], z ziemią ciechanowską, podpisali elekcyę Augusta II-go. [[Gajdowski-Potapowicz Wojciech (br. Antoni)|Wojciech]], spadkobierca po bracie [[Gajdowski-Potapowicz Antoni (br. Wojciech)|Antonim]], plebanie goleniowskim, 1739 r.  
 
[[Gajdowski-Potapowicz Wojciech (Medyki)|Wojciech]] nabył w roku 1615 majątek [[Medyki]] od Libiszowskiego. [[Gajdowski-Potapowicz Samuel|Samuel]], strażnik wileński, [[Rotmistrz|rotmistrz]] chorągwi węgierskiej Wołłowicza w roku 1667. [[Gajdowski-Potapowicz Andrzej|Andrzej]] z ziemią nurską, a [[Gajdowski-Potapowicz Kazimierz|Kazimierz]] i [[Gajdowski-Potapowicz Marcin I|Marcin]] oraz [[Gajdowski-Potapowicz Marcin II|Marcin]], z ziemią ciechanowską, podpisali elekcyę Augusta II-go. [[Gajdowski-Potapowicz Wojciech (br. Antoni)|Wojciech]], spadkobierca po bracie [[Gajdowski-Potapowicz Antoni (br. Wojciech)|Antonim]], plebanie goleniowskim, 1739 r.  

Wersja z 00:36, 14 mar 2013

English flag.png

Ostoja tarcza korona1.jpg

Gajdowski-Potapowicz - odwieczna szlachta, rycerze, litewska rodzina bioracą nazwisko od przodka rodziny Potapa. Odwiecznych prawa tej zanej rodziny zostały potwierdzone przez króla Zygmunta w roku 1572. Druga część nazwiska rodziny pochodzi od majątku Gaydowgi.

Historia rodziny

Bojar.jpg

Rodzina wywodzi się z prawosławnych bojarów rosyjskich, została adoptowana do rodu Ostoi w roku 1450. Grzegorz, syn Bogdana a wnuk Potapa, i dlatego biorący nazwisko Potapowicz, dostał zatwierdzenie od króla Zygmunta w roku 1572 swych prastarych praw, majątków i przywilejów ziemskich, od poprzednich władcow Litwy jego przodkom nadanych. Prawnuk Grzegorza, Leontij służył w wojsku zaporożskim, a jego potomkowie otrzymali nadania ziemskie od cesarzów rosyjskich. Z nich Wasili, syn Jana, od majątku Gaydowgi wziął nazwisko Gaydowski, łącząc je z pierwszym nazwiskiem Potapowicz. Z jego potomków, Jan z synami Włodzimierzem i Michałem w roku 1857 a Daniel w roku 1848, wylegitymowani w cesarstwie i zapisani do księg szlachty guberni kijowskiej. Daniel i Jan, synowie Maksyma, urzędnicy w guberni kijowskiej w roku 1859.

Wojciech nabył w roku 1615 majątek Medyki od Libiszowskiego. Samuel, strażnik wileński, rotmistrz chorągwi węgierskiej Wołłowicza w roku 1667. Andrzej z ziemią nurską, a Kazimierz i Marcin oraz Marcin, z ziemią ciechanowską, podpisali elekcyę Augusta II-go. Wojciech, spadkobierca po bracie Antonim, plebanie goleniowskim, 1739 r. Franciszek z ziemią łomżyńską pisał się na obiór Stanisława Augusta. Antonina, córka Adama, cześnika łomżyńskiego i Katarzyny Ostoi Raczkówny, zawarła w roku 1770 intercyzę przedślubną z Józefem Kwiatkowskim.

Zacni przedstawiciele rodziny Gajdowski-Potapowicz

Rycerz Ostoja rys R Boguslawski copy.jpg

Członkowie rodziny Gajdowski-Potapowicz

Majątki ziemskie Gajdowski-Potapowicz

Linki zewnętrzne

Bibliografia

  • Seweryn Uruski, Rodzina, Herbarz szlachty polskiej, T.4, str.75
  • Adam Boniecki, Herbarz szlachty polskiej i archiwa wileńskie