Historia rodziny Chrostowskich: Różnice pomiędzy wersjami
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Linia 6: | Linia 6: | ||
==Historia rodziny== | ==Historia rodziny== | ||
− | Rodzina Chrostowskich herbu Ostoja została opisana w | + | Rodzina Chrostowskich herbu Ostoja została opisana w kilku herbarzach dotyczących szlachty polskiej. |
<gallery> | <gallery> |
Wersja z 09:02, 16 mar 2023
Chrostowski (Chróstowski, Chrustowski) - odwieczna szlachta, stara rycerska rodzina, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców), wywodząca się z Mazowsza. Chrostowscy pochodzący z Chrostowa w ziemi wiskiej wylegitymowali się ze szlachectwa w XIX wieku z herbem Ostoja.
Historia rodziny
Rodzina Chrostowskich herbu Ostoja została opisana w kilku herbarzach dotyczących szlachty polskiej.
Znani przedstawiciele rodziny Chrostowskich
- Tadeusz Chrostowski (1878-1923) – polski ornitolog i podróżnik.
- Stanisław Kostka Ostoja-Chrostowski ps. Dyrektor, Just, Korweta (1897-1947) – polski malarz i grafik specjalizujący się w drzeworycie, profesor i rektor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Brał udział w konspiracji w czasie okupacji hitlerowskiej.
- Grażyna Chrostowska (1921–1942) – poetka polska, działaczka podziemia w okresie II wojny światowej.
- Halina Chrostowska (1929–1990) – graficzka, rysowniczka, pedagog, działaczka artystyczna.
Majątki ziemskie Chrostowskich
Poniżej wymienione są ważniejsze dobra ziemskie, które posiadali przedstawiciele rodziny Chrostowskich herbu Ostoja.
Chrostowo, Kamionka, Biodry, Karwowo, Niedźwiedzkie.
Linki zewnętrzne
Bibliografia
- K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. III, s. 90.
- A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. III, s. 102-103.
- S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. II, s. 264.
- E. Sęczys, Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, Warszawa 2007, s. 87.
- E. Sęczys, Szlachta guberni augustowskiej, lubelskiej i radomskiej wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861, Warszawa 2018, s. 64.