Historia rodziny Gajdowski-Potapowicz: Różnice pomiędzy wersjami
m (→Zacni przedstawiciele rodziny Gajdowski-Potapowicz: usuwam info, ktore dotyczy Gadowskich, nie Gajdowskich) |
|||
Linia 27: | Linia 27: | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
− | * | + | * S. Uruski, ''Rodzina. Herbarz szlachty polskiej'', Warszawa 1904-1931, t. IV, s. 75, t. XIV, s. 275 |
− | * | + | * A. Boniecki, ''Herbarz szlachty polskiej''. |
+ | * ''Ogólny herbarz rodów szlacheckich Imperium Wszechrosyjskiego'', Sankt Petersburg, 1798-1840, cz. VII, s. 150. | ||
+ | * ''Słownik encyklopedyczny Brockhausa i Efrona'', Sankt Petersburg 1892, nr XIV, s. 875. |
Wersja z 07:23, 27 lut 2023
Gajdowski-Potapowicz - odwieczna szlachta, rycerze, litewska rodzina bioracą nazwisko od przodka rodziny Potapa. Odwiecznych prawa tej zanej rodziny zostały potwierdzone przez króla Zygmunta w roku 1572. Druga część nazwiska rodziny pochodzi od majątku Gaydowgi.
Historia rodziny
Rodzina wywodzi się prawdopodobnie z prawosławnych bojarów rosyjskich. Grzegorz, syn Bogdana a wnuk Potapa, i dlatego biorący nazwisko Potapowicz, dostał zatwierdzenie od króla Zygmunta w roku 1572 swych prastarych praw, majątków i przywilejów ziemskich, od poprzednich władcow Litwy jego przodkom nadanych. Prawnuk Grzegorza, Leontij służył w wojsku zaporożskim, a jego potomkowie otrzymali nadania ziemskie od carów rosyjskich. Z nich Wasili, syn Jana, od majątku Gaydowgi wziął nazwisko Gaydowski, łącząc je z pierwszym nazwiskiem Potapowicz. Z jego potomków, Jan z synami Włodzimierzem i Michałem w roku 1857 a Daniel w roku 1848, wylegitymowani w cesarstwie i zapisani do księg szlachty guberni kijowskiej. Daniel i Jan, synowie Maksyma, urzędnicy w guberni kijowskiej w roku 1859.
Zacni przedstawiciele rodziny Gajdowski-Potapowicz
- Potap - protoplasta rodu
- Wasili Gajdowski-Potapowicz - protplasta linii Gajdowskich z Potapowiczów, jako pierwszy pisał się Gajdowski-Potapowicz
Członkowie rodziny Gajdowski-Potapowicz
Majątki ziemskie Gajdowski-Potapowicz
Linki zewnętrzne
Bibliografia
- S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. IV, s. 75, t. XIV, s. 275
- A. Boniecki, Herbarz szlachty polskiej.
- Ogólny herbarz rodów szlacheckich Imperium Wszechrosyjskiego, Sankt Petersburg, 1798-1840, cz. VII, s. 150.
- Słownik encyklopedyczny Brockhausa i Efrona, Sankt Petersburg 1892, nr XIV, s. 875.