Historia rodziny Raczko

Raczko - stara rodzina rycerska bojarów litewskich, od II poł. XV wieku na ziemi Bielskiej, dla Rzeczpospolitej wielce zasłużona. W I poł. XVI wieku linia na Żmudzi pieczętująca się herbem Ostoja.

Średniowiecze

Wg. opracowań historyków St. Mleczko z 1912 r. i Wł. Semkowicza z 1926 r.:

Piotr Strocewicz Raczko z Połonki herbu Zaręba, starosta bielski od r. 1447, a Rafał Saczkowicz Raczko z Puczyc herbu Gozdawa, sędzia ziemski bielski w r. 1470 i starosta mielnicki od r. 1484. Synowie Rafała: Bartłomiej, kanonik katedralny wileński w r. 1493, Paweł na Ruskowie, wojski ziemi bielskiej w r. 1511, Jerzy na Puczycach i Turośni, sędzia ziemski bielski w r. 1514-33 i sekretarz Zygmunta Starego I w r. 1533, Jan na Kibortyszkach, Podubisach i Ugianach w Żmudzi, który być może zmienił herb na Ostoja.

Wg Stryjkowskiego Jerzy Raczko, sędzia ziemski bielski, założyciel Turośni, rycerz zacny w r. 1506 pod Kleckiem „dzielności dokazował” walcząc z Tatarami przy boku Jana Radziwiłła.

W spisie wojska WKL w 1528 r. poza Jerzym (126 woj.), Pawłem (124 woj.) z pow. mielnickiego i bielskiego na Podlasiu oraz Janem (243 woj.) z ejragolskiego na Żmudzi, synami Rafała, występują jeszcze Raczkowicze: Michał (88 woj.) i jego syn Stanisław (11 woj.) z Ejszyszek w pow. lidzkim z oraz Dobko (240 woj.) z Wielony na Żmudzi, a także Raczkiewcze lub Raczewicze: Jakub (272 woj.) z Patumszyszek ze Żmudzi, Marcin (85 woj.) z Wysokiego Dworu k/Troków i Mis z lidzkiego w woj. wileńskim, o potomkach których nic nie wiadomo. Można założyć, że Dobko i Jakub, którzy żyli na Żmudzi, byli spokrewnieni z Piotrem Strocewiczem, a Marcin, Michał i Mis z innej nieznanej rodziny Raczkowiczów.

Synowie Jerzego nie pozostawili potomków męskich i ta linia rodziny wymarła w XVI wieku. Potomkowie Pawła z Ruskowa stanowią gałąź podlaską rodziny Raczko herbu Gozdawa, a potomkowie Jana z Kibortyszek - gałąź żmudzko-litewską herbu Ostoja.

Pierwsze znalezione dokumenty w których występuje nazwisko Raczko dotyczą:

- w zbiorach I. Kapicy-Milewskiego (Kapicjana) znajduje się akt odnowienia fundacji pierwszego kościoła w Ruskowie w XV wieku przez ww. Rafała Saczkowicza z żoną i synami, wg akt Konsystorza Janowskiego jest to dokument z 1473 r.,

- w zbiorach Archiwum Głównego w Warszawie znajduje się dokument z pieczęcią Jerzego Raczko z Puczyc herbu Gozdawa z 1530 r.,

- w księdze chrztów parafii Dmosin (powiat Brzeziny) znajduje się akt chrztu w 1603 r. Katarzyny, córki nieznanego historykom Aleksego Raczki i jego żony Agnieszki.

Od Wazy do Poniatowskiego

W następnych wiekach członkowie rodziny pełnili różne funkcje państwowe, a kilku z gałęzi podlaskiej było posłami na sejmach elekcyjnych Rzeczypospolitej Obojga Narodów i byli elektorami: Władysława IV, Stanisława Leszczyńskiego, Augusta II i Stanisława Augusta. Ponadto pieczęć Stanisława Raczko z Puczyc znajduje się przy akcie Unii Lubelskiej, chociaż w treści aktu nie jest wymieniony. Z gałęzi żmudzko-litewskiej posłami ziemi żmudzkiej był elektor Michała Korybuta Wiśniowieckiego, a Jakub Raczko i jego ojciec Antoni byli posłami sejmu konwokacyjnego w 1764 r., zwołanego przed sejmem elekcyjnym.

Ponadto wiadomo, że Szymon Raczko w 1627 r. razem ze stryjami Krzysztofem i Pawłem uczestniczył w sejmiku, w wyborach delegatów do sądu głównego wiłkomirskiego. Na tym sejmiku potwierdzono szlachectwo jemu i jego rodzinie.

Zapisani do ksiąg szlacheckich w XVIII/XIX/XX stuleciu

W guberni wileńskiej herbu Ostoja: Ignacy z Radziejowszczyzny z synami Marcinem i Dominikiem oraz jego brat Wincenty, synowie Jakuba, wnukowie Jerzego z Chorążyc, prawnukowie Szymona (potwierdzenie szlachectwa 1804), Ignacy Bonifacy, Kazimierz i Wincenty z Golginiszek, synowie Antoniego, wnukowie Andrzeja z oszmiańskiego (1800, 1849 i 1850), a także po Macieju synowie Wincenty i Antoni z olickiego z synami Ignacym, Kajetanem, Leonardem i Michałem z olickiego (1851),

W guberni kowieńskiej herbu Ostoja: potomstwo Stanisława, Jana, Macieja z Rukujży i Józefa z Powieża, synów Kazimierza, wnuków Andrzeja, prawnuków Adama Wojciecha z Miszczyny (1795 i 1856).

W guberni wileńskiej (herbu nieznanego, ale prawdopodobnie Łabędź): Wincenty z Okmieniszek z synami Aleksandrem, Janem, Franciszkiem i Konstantym (1800 i 1850).

W guberni witebskiej (herbu nieznanego, ale być może Zaręba): Edward, Napoleon, Józef i Władysław ze Stelmak, synowie Franciszka Dominika, syna Dominika z drysskiego, wnuka Onufrego, prawnuka Wasyla z połockiego(1870 i 1905).

Teoria pochodzenia rodziny Raczko

Rodzina Raczko od połowy XV do początków XVIII wieku została opisana przez Stanisława Mleczko w jego pracy z 1912 r.: „Mleczko, Raczko, Saczko i Łyczko. Przyczynek do kwestyi ustalania się nazwisk szlacheckich w XV wieku”. O etymologii tych nazwisk pisze on, że powstały one najprawdopodobniej jako starodawne zdrobnienia imion zwykłych i Raczko to zdrobnienie od Rafał (Rafael). W świetle powyższego trzeba przyjąć, że mogą być rodziny Raczko nie spokrewnione między sobą.

Korzeni z których wywodzi się najstarsza rodzina Raczko należy szukać wśród przodków bojara litewskiego Ginejta (Ginetha) Koncewicza herbu Zaręba, który wg Jana Długosza został z innymi wybrany przez wielkiego księcia litewskiego Witołda do uczestnictwa w herbach szlacheckich królestwa Polskiego i został przyjęty do rodu Zarębów przez szlachcica polskiego Marcina z Kalinowej. Potomkami Ginetha byli także Pilsudscy. Wg Semkowicza herb Zaręba razem z Ginejtem przyjęli jego bracia stryjeczni: Dowoyno (przodek Dowoynowiczów) i Strocz (przodek Raczków). Brak jest informacji o potomkach Strocza tj. Raczko Strocewiczów.

Pochodzenie większości żyjących osób z rodziny Raczko od bojarów Wielkiego Xsięstwa Litewskiego nie potwierdzają jednak wyniki większości przeprowadzonych testów DNA, które wykazały haplogroup R1a1a, tak jak rodzin Błociszewski, Danielewicz, Rylski, Solecki. Są to potomkowie Raczko Saczkowicza z Puczyc na Podlasiu herbu Gozdawa od których oddzieliła się litewska linia Jana Raczko z Kibortyszek, być może herbu Ostoja. Znane są wywody szlachectwa Raczko herbu Ostoja z wiłkomirskiego i wileńskiego.

Natomiast haplogroup N1c1 przetestowanych kolejnych Raczko jest zgodny z haplogroup rodów Rurykowiczów, Dorszprungowiczów i Giedyminowiczów. Są to prawdopodobnie potomkowie Raczko Tabutowicza z Wawerki, dzierżawcy królewskiego ziem na których powstał Białystok. Raczko Tabutowicz był herbu Łabędź.

Dalsze testy DNA w toku. http://www.familytreedna.com/public/Ostoja%20Clan/default.aspx?section=ysnp

Czytaj więcej

Rotmistrz JKM Jakub Raczko

O Rotmistrzu Jakubie Raczko według nieaktualizowanego opracowania Waldemara Ostoi Raczko czytaj tutaj.

Zacne postacie w rodzinie Raczko do III rozbioru Polski

• Piotr Strocewicz Raczko z Połonki - starosta bielski, 1437(47)-1454

• Rafał Saczkowicz Raczko z Puczyc - sędzia ziemski bielski, od 1470, starosta mielnicki, od 1484

• Bartłomiej Raczko z Puczyc - kanonik katedralny wileński, 1484

• Paweł Raczko z Ruskowa - wojski bielski, 1511-24

• Jerzy Raczko z Puczyc - sędzia ziemski bielski, 1514-33

• Stanisław Raczko z Ruskowa - poseł na sejm lubelski który uchwalił Unię Lubelską, 1569

• Adam Raczko z Ruskowa - poseł na sejm elekcyjny, 1632

• Woyciech Raczko z Ruskowa - poseł na sejm elekcyjny, 1632

• Władysław Raczko z Kibortyszek - poseł na sejm elekcyjny, 1669

• Adam Raczko z Ruskowa - poseł na sejm elekcyjny, 1697

• Andrzej Raczko z Ruskowa - poseł na sejm elekcyjny, 1705

• Jakub Raczko z Kibortyszek - rotmistrz JKM, poseł na sejm konwokacyjny 1764

• Antoni Raczko z Kibortyszek - poseł na sejm konwokacyjny, 1764

Majątki ziemskie rodziny Raczko

• WYKAZ ZNANYCH MAJĄTKÓW RODZINY RACZKO