Historia rodziny Raczko

Raczko - stara rodzina rycerska bojarów litewskich pieczętująca się herbem Ostoja od II poł. XV wieku. Piotr Strocewicz Raczko z Połonki, starosta bielski w r. 1437, a Rafał Saczkowicz Raczko z Puczyc, sędzia ziemski bielski w r. 1470 i starosta mielnicki w r. 1484. Synowie Rafała: Bartłomiej, kanonik katedralny wileński w r. 1493, Paweł na Ruskowie, wojski ziemi bielskiej w r. 1511, Jerzy na Puczycach i Turośni, sędzia ziemski bielski w r. 1514-33 i sekretarz Zygmunta Starego I w r. 1533, Jan na Kibortyszkach, Podubisach i Ugianach w Żmudzi.

Jerzy Raczko, sędzia ziemski bielski , rycerz zacny w r. 1506 pod Kleckiem „dzielności dokazował” walcząc z Tatarami przy boku Jana Radziwiłła.

W następnych wiekach członkowie rodziny także pełnili różne funkcje państwowe, a kilku było posłami na sejmach elekcyjnych Rzeczypospolitej Obojga Narodów i byli elektorami: Władysława IV, Stanisława Leszczyńskiego, Augusta II i Stanisława Augusta. Ponadto pieczęć Stanisława Raczko z Puczyc znajduje się przy akcie Unii Lubelskiej, chociaż w treści aktu nie jest wymieniony. Z gałęzi żmudzko-litewskiej posłami ziemi żmudzkiej był elektor Michała Korybuta Wiśniowieckiego, a Jakub Raczko i jego brat Antoni byli posłami sejmu konwokacyjnego w 1764 r., zwołanego przed sejmem elekcyjnym.

Zapisani do ksiąg szlacheckich w XVIII/XIX/XX stuleciu m.in.:

- w gub. wileńskiej: Ignacy z Radziejowszczyzny z synami Marcinem i Dominikiem oraz jego brat Wincenty, synowie Jakuba, wnukowie Jerzego z Chorążyc, prawnukowie Szymona (1804), Wincenty z Okmieniszek z synami Aleksandrem, Janem, Franciszkiem i Konstantym (1800 i 1850), Ignacy Bonifacy, Kazimierz i Wincenty z Golginiszek, synowie Antoniego, wnukowie Andrzeja z oszmiańskiego (1800, 1849 i 1850), a także po Macieju synowie Wincenty i Antoni z olickiego z synami Ignacym, Kajetanem, Leonardem i Michałem z olickiego (1851),

- w guberni kowieńskiej: potomstwo Stanisława, Jana, Macieja z Rukujży i Józefa z Powieża, synów Kazimierza, wnuków Andrzeja, prawnuków Adama Wojciecha z Miszczyny (1795 i 1856),

- w guberni witebskiej: Edward, Napoleon, Józef i Władysław ze Stemak, synowie Franciszka Dominika, syna Dominika z drysskiego, wnuka Onufrego, prawnuka Wasyla z połockiego(1870 i 1905).

Teoria pochodzenia rodziny Raczko

Korzeni z których wywodzi się rodzina Raczko herbu Ostoja należy szukać wśród przodków bojara litewskiego Ginetha Koncewicza herbu Zaręba, który wg Jana Długosza został z innymi wybrany przez wielkiego księcia litewskiego Witołda do uczestnictwa w herbach szlacheckich królestwa Polskiego i został przyjęty do rodu Zarębów przez szlachcica polskiego Marcina z Kalinowej. Czytaj więcej

Rotmistrz JKM Jakub Raczko

O Rotmistrzu Jakubie Raczko według opracowania Waldermara Ostoi Raczko czytaj tutaj.

Zacne postacie w rodzinie Raczko do III rozbioru Polski

• Piotr Strocewicz Raczko z Połonki - starosta bielski, 1437-1450

• Rafał Saczkowicz Raczko z Puczyc - sędzia ziemski bielski, 1470, starosta mielnicki, 1484

• Bartłomiej Raczko z Puczyc - kanonik katedralny wileński, 1484

• Paweł Raczko z Ruskowa - wojski bielski, 1511-24

• Jerzy Raczko z Puczyc - sędzia ziemski bielski, 1514-33

• Stanisław Raczko z Ruskowa - poseł na sejm lubelski który uchwalił Unię Lubelską, 1569

• Adam Raczko z Ruskowa - poseł na sejm elekcyjny, 1632

• Wojciech Raczko z Ruskowa - poseł na sejm elekcyjny, 1632

• Władysław Raczko z Kibortyszek - poseł na sejm elekcyjny, 1669

• Adam Raczko z Ruskowa - poseł na sejm elekcyjny, 1697

• Andrzej Raczko z Ruskowa - poseł na sejm elekcyjny, 1705

• Jakub Raczko z Kibortyszek - rotmistrz JKM, poseł na sejm konwokacyjny 1764

• Antoni Raczko z Kibortyszek - poseł na sejm konwokacyjny, 1764