Historia rodziny Chrostowskich: Różnice pomiędzy wersjami

Z Ostoya
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 6: Linia 6:
 
==Historia rodziny==
 
==Historia rodziny==
  
Rodzina Chrostowskich herbu Ostoja została opisana w kilku herbarzach dotyczących szlachty polskiej. Kasper Niesiecki w „Herbarzu Polskim” wspominał, że Ostojowie Chrostowscy osiedleni byli w mazowieckim województwie. Adam Boniecki w „Herbarzu polskim” wymienił Chrostowskich, którzy wylegitymowali się ze szlachectwa z herbem Ostoja w XIX wieku - ''Niżej wymienieni Chrostowscy, potomkowie Stanisława, dziedzica Chrostowa w 1690 r., dowiedli szlacheckiego pochodzenia swego w Królestwie: Jan zostawił trzech synów: Romualda, Piotra i Pawła; Romualda synowie: Paweł, Jan i Wawrzyniec 1837 r., a wnuk Wawrzyńca Franciszek, syn Filipa, w 1848 r.; Piotra z Maryanny Polkowskiej synowie: Paweł i Wojciech, w 1838 r.; Pawła zaś, trzeciego syna Jana, z Julii Michniewiczównej syn Hipolit, w 1837 r.; Stanisław, brat Jana, miał trzech synów: Kazimierza, Benedykta i Wincentego, z tych Kazimierza z Józefaty Karwowskiej synowie: Tomasz, Felicyan i Antoni, w 1839 r.; Antoniego z Anieli Rapczyńskiej syn Józef Medard, w 1849 r., a synowie jego: Antoni i Michał, w 1851 r.; Benedykta z Maryanny Ulatowskiej synowie: Antoni, Mateusz, Jan i Jakób, w 1844 r., a Mateusza z Zofii Borowskiej syn Adam, w 1847 r.; Wincentego, trzeciego syna Stanisława z Maryanny Szulewskiej syn Wojciech, w 1848 r. Franciszek, dziedzic Chrostowa 1754 r., zostawił syna Wojciecha, po którym syn Wojciech z żony, Maryanny Jaruntowskiej, miał syna Piotra, który dowiódł szlachectwa 1854 r. Oprócz tych wylegitymowani: Jakób, syn Tomasza, Augustyn, syn Pawła, i Antoni, syn Stanisława, przed 1853 r''.
+
Rodzina Chrostowskich herbu Ostoja została opisana w kilku herbarzach dotyczących szlachty polskiej.  
 +
:
 +
Kasper Niesiecki w „Herbarzu Polskim” wspominał, że Ostojowie Chrostowscy osiedleni byli w mazowieckim województwie.  
 +
:
 +
Adam Boniecki w „Herbarzu polskim” wymienił Chrostowskich, którzy wylegitymowali się ze szlachectwa z herbem Ostoja w XIX wieku - ''Niżej wymienieni Chrostowscy, potomkowie Stanisława, dziedzica Chrostowa w 1690 r., dowiedli szlacheckiego pochodzenia swego w Królestwie: Jan zostawił trzech synów: Romualda, Piotra i Pawła; Romualda synowie: Paweł, Jan i Wawrzyniec 1837 r., a wnuk Wawrzyńca Franciszek, syn Filipa, w 1848 r.; Piotra z Maryanny Polkowskiej synowie: Paweł i Wojciech, w 1838 r.; Pawła zaś, trzeciego syna Jana, z Julii Michniewiczównej syn Hipolit, w 1837 r.; Stanisław, brat Jana, miał trzech synów: Kazimierza, Benedykta i Wincentego, z tych Kazimierza z Józefaty Karwowskiej synowie: Tomasz, Felicyan i Antoni, w 1839 r.; Antoniego z Anieli Rapczyńskiej syn Józef Medard, w 1849 r., a synowie jego: Antoni i Michał, w 1851 r.; Benedykta z Maryanny Ulatowskiej synowie: Antoni, Mateusz, Jan i Jakób, w 1844 r., a Mateusza z Zofii Borowskiej syn Adam, w 1847 r.; Wincentego, trzeciego syna Stanisława z Maryanny Szulewskiej syn Wojciech, w 1848 r. Franciszek, dziedzic Chrostowa 1754 r., zostawił syna Wojciecha, po którym syn Wojciech z żony, Maryanny Jaruntowskiej, miał syna Piotra, który dowiódł szlachectwa 1854 r. Oprócz tych wylegitymowani: Jakób, syn Tomasza, Augustyn, syn Pawła, i Antoni, syn Stanisława, przed 1853 r''.
  
 
<gallery>
 
<gallery>

Wersja z 12:20, 16 mar 2023

Ostoja wyciety.jpg

English flag.png

Chrostowski (Chróstowski, Chrustowski) - odwieczna szlachta, stara rycerska rodzina, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców), wywodząca się z Mazowsza. Chrostowscy pochodzący z Chrostowa w ziemi wiskiej wylegitymowali się ze szlachectwa w XIX wieku z herbem Ostoja.

Historia rodziny

Rodzina Chrostowskich herbu Ostoja została opisana w kilku herbarzach dotyczących szlachty polskiej.

Kasper Niesiecki w „Herbarzu Polskim” wspominał, że Ostojowie Chrostowscy osiedleni byli w mazowieckim województwie.

Adam Boniecki w „Herbarzu polskim” wymienił Chrostowskich, którzy wylegitymowali się ze szlachectwa z herbem Ostoja w XIX wieku - Niżej wymienieni Chrostowscy, potomkowie Stanisława, dziedzica Chrostowa w 1690 r., dowiedli szlacheckiego pochodzenia swego w Królestwie: Jan zostawił trzech synów: Romualda, Piotra i Pawła; Romualda synowie: Paweł, Jan i Wawrzyniec 1837 r., a wnuk Wawrzyńca Franciszek, syn Filipa, w 1848 r.; Piotra z Maryanny Polkowskiej synowie: Paweł i Wojciech, w 1838 r.; Pawła zaś, trzeciego syna Jana, z Julii Michniewiczównej syn Hipolit, w 1837 r.; Stanisław, brat Jana, miał trzech synów: Kazimierza, Benedykta i Wincentego, z tych Kazimierza z Józefaty Karwowskiej synowie: Tomasz, Felicyan i Antoni, w 1839 r.; Antoniego z Anieli Rapczyńskiej syn Józef Medard, w 1849 r., a synowie jego: Antoni i Michał, w 1851 r.; Benedykta z Maryanny Ulatowskiej synowie: Antoni, Mateusz, Jan i Jakób, w 1844 r., a Mateusza z Zofii Borowskiej syn Adam, w 1847 r.; Wincentego, trzeciego syna Stanisława z Maryanny Szulewskiej syn Wojciech, w 1848 r. Franciszek, dziedzic Chrostowa 1754 r., zostawił syna Wojciecha, po którym syn Wojciech z żony, Maryanny Jaruntowskiej, miał syna Piotra, który dowiódł szlachectwa 1854 r. Oprócz tych wylegitymowani: Jakób, syn Tomasza, Augustyn, syn Pawła, i Antoni, syn Stanisława, przed 1853 r.

Znani przedstawiciele rodziny Chrostowskich

  • Stanisław Kostka Ostoja-Chrostowski ps. Dyrektor, Just, Korweta (1897-1947) – polski malarz i grafik specjalizujący się w drzeworycie, profesor i rektor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Brał udział w konspiracji w czasie okupacji hitlerowskiej.
  • Grażyna Chrostowska (1921–1942) – poetka polska, działaczka podziemia w okresie II wojny światowej.
  • Halina Chrostowska (1929–1990) – graficzka, rysowniczka, pedagog, działaczka artystyczna.

Majątki ziemskie Chrostowskich

Poniżej wymienione są ważniejsze dobra ziemskie, które posiadali przedstawiciele rodziny Chrostowskich herbu Ostoja.

Chrostowo, Kamionka, Biodry, Karwowo, Niedźwiedzkie.

Linki zewnętrzne

Bibliografia

  • K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. III, s. 90.
  • A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. III, s. 102-103.
  • S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. II, s. 264.
  • E. Sęczys, Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, Warszawa 2007, s. 87.
  • E. Sęczys, Szlachta guberni augustowskiej, lubelskiej i radomskiej wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861, Warszawa 2018, s. 64.