Historia rodziny Głogiński: Różnice pomiędzy wersjami
Linia 1: | Linia 1: | ||
− | [[Plik: | + | [[Plik:English flag.png|link=History of Głogiński family|20px]] |
− | [[Plik: | + | [[Plik:Ostoja wyciety.jpg|180px|right|]] |
− | '''[[Głogiński]]''' - [[odwieczna szlachta]], rodzina [[Rycerstwo|rycerska]], | + | '''[[Głogiński]]''' - [[odwieczna szlachta]], rodzina [[Rycerstwo|rycerska]], pieczętująca się [https://pl.wikipedia.org/wiki/Ostoja_(herb_szlachecki) herbem Ostoja], należąca do heraldycznego rodu [https://pl.wikipedia.org/wiki/R%C3%B3d_Ostoj%C3%B3w_(Mo%C5%9Bcic%C3%B3w) Ostojów (Mościców)]. |
Nazwisko pochodzi od majątku '''Głoginin''' | Nazwisko pochodzi od majątku '''Głoginin''' | ||
Linia 10: | Linia 10: | ||
'''Mikołaj Głogiński''' był współwłaścicielem wsi Głoginno 1578 r. Ów Mikołaj, podczaszy kaliski, był także współwłaścicielem Chociszewic, w powiecie kościańskim. Był posłem na Sejm 1573 i 1576. Zmarł w r. 1580. Wojciech, łożniczy królewski 1502 r. '''Walenty Głogiński''', gwardyan Franciszkanów lwowskich 1559 r. | '''Mikołaj Głogiński''' był współwłaścicielem wsi Głoginno 1578 r. Ów Mikołaj, podczaszy kaliski, był także współwłaścicielem Chociszewic, w powiecie kościańskim. Był posłem na Sejm 1573 i 1576. Zmarł w r. 1580. Wojciech, łożniczy królewski 1502 r. '''Walenty Głogiński''', gwardyan Franciszkanów lwowskich 1559 r. | ||
+ | |||
+ | ==Historia rodziny== | ||
+ | |||
+ | ==Znani przedstawiciele rodziny Głogińskich== | ||
+ | |||
+ | * | ||
+ | |||
+ | <gallery> | ||
+ | |||
+ | </gallery> | ||
+ | |||
+ | ==Majątki ziemskie Głogińskich== | ||
+ | |||
+ | <gallery> | ||
+ | |||
+ | </gallery> | ||
+ | |||
+ | ==Źródła i literatura== | ||
+ | * K. Niesiecki, ''Herbarz Polski'', wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. III s. 95. | ||
+ | * A. Boniecki, ''Herbarz Polski'', Warszawa 1889-1913, t. VI, s. 101. | ||
+ | * S. Uruski, ''Herbarz szlachty polskiej'', Warszawa 1904-1931, t. II, s. 273. | ||
+ | * E. Sęczys, ''Szlachta guberni augustowskiej, lubelskiej i radomskiej wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861'', Warszawa 2018, s. 66. | ||
+ | * E. Sęczys, ''Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861'', Warszawa 2007, s. 91. | ||
+ | * ''Polski Słownik Biograficzny'', t. III, s. 472-473. | ||
+ | * ''Poczet szlachty galicyjskiej i bukowińskiej'', KAW (wyd.), Kraków 1988, s. 36. |
Wersja z 05:29, 7 cze 2023
Głogiński - odwieczna szlachta, rodzina rycerska, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców). Nazwisko pochodzi od majątku Głoginin
Pierwszym znanym Głogińskim był Jan Głogiński r.1430 o którym wiadomo, ze już w 1475 roku posiadał majątki Głoginin, Wojciechowo i Noskow. Pierwsza żona Jana Głogińskiego była Malgorzata Noskowska. Druga żona w roku 1485 Zofia (Ofka ) Księska, wdowa po Jerzym z Błażejewa. Z ksiąg ziemskich wiadomo, że Jan Głogiński posiadał Głoginin w powiecie pyzdrskim, Noskowo, Błażejewo, część Sierakowa, część Szymonowa, Parzniczewo, Lobez, Kapalice, Wławki, Górkę. Ostatnia wiadomość o Janie pochodzi z 1503 roku , stąd przypuszczenie że po tym roku prawdopodobnie już nie żył.
Mikołaj Głogiński był współwłaścicielem wsi Głoginno 1578 r. Ów Mikołaj, podczaszy kaliski, był także współwłaścicielem Chociszewic, w powiecie kościańskim. Był posłem na Sejm 1573 i 1576. Zmarł w r. 1580. Wojciech, łożniczy królewski 1502 r. Walenty Głogiński, gwardyan Franciszkanów lwowskich 1559 r.
Historia rodziny
Znani przedstawiciele rodziny Głogińskich
Majątki ziemskie Głogińskich
Źródła i literatura
- K. Niesiecki, Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. III s. 95.
- A. Boniecki, Herbarz Polski, Warszawa 1889-1913, t. VI, s. 101.
- S. Uruski, Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. II, s. 273.
- E. Sęczys, Szlachta guberni augustowskiej, lubelskiej i radomskiej wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861, Warszawa 2018, s. 66.
- E. Sęczys, Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861, Warszawa 2007, s. 91.
- Polski Słownik Biograficzny, t. III, s. 472-473.
- Poczet szlachty galicyjskiej i bukowińskiej, KAW (wyd.), Kraków 1988, s. 36.