Historia rodziny Zagórskich: Różnice pomiędzy wersjami

Z Ostoya
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 50: Linia 50:
  
 
==Majątki ziemskie Zagórskich==
 
==Majątki ziemskie Zagórskich==
−
[[https://pl.wikipedia.org/wiki/Zag%C3%B3rzyce_Dworskie Zagórzyce]], Bochołek, Góry, Błędów (Błędowszczyzna).
+
[[https://pl.wikipedia.org/wiki/Zag%C3%B3rzyce_Dworskie Zagórzyce]], Bochołek, Góry, [https://pl.wikipedia.org/wiki/B%C5%82%C4%99d%C3%B3w_(powiat_gr%C3%B3jecki) Błędów] (Błędowszczyzna).
  
 
==Linki zewnętrzne, źródła i literatura==
 
==Linki zewnętrzne, źródła i literatura==

Wersja z 08:51, 19 paź 2022

English flag.png

Ostoja wyciety.jpg

Zagórski (Zagurski, Zagorski) - odwieczna szlachta, rodzina rycerska, stara linia rodu Ostojów (Mościców), pochodząca z [Zagórzyc] w gminie Michałowice, w powiecie krakowskim. Z tej samej wsi wyszli także Zagórscy herbu Gryf.

Najstarsze świadectwa źródłowe

  • W dokumentach z latach 1387–1401 wzmiankowany był Piotr z Zagórzyc.
  • W latach 1397–1428 w źródłach odnotowany został Andrzej z Zgórzyc.
  • W latach 1437–1470 występował Dobral z Zagórzyc, podpisek ziemski krakowski, brat Mikołaja.
  • W roku 1453 wzmiankowany był Mikołaj z Zagórzyc herbu Ostoja wraz z bratem Maciejem ze Szcodrowic.
  • Jan Długosz w Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis wymienił Zygmunta Zagórskiego, dziedzica Zagórzyc w parafii Więcławice (ok. 1470 r.).
  • W Herbarzu Polskim Kaspra Niesieckiego (wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. 10 s. 23) o Zagórskich (Zagorskich) herbu Ostoja można przeczytać: [...] Jan Zagorski mąż wojenny za Kazimierza III. ochmistrz Królowy Zofii żony Jagiełła Króla, ten z Janem Długoszem jeździł w legacji do Węgier, żeby był Iskrę z Janem Huniadem pogodził w r. 1448. Bielski fol. 389. Cromer lib. 22. N. Zagorski towarzysz Zborowskiego kasztelana Gnieźnieńskiego zsiadłszy z konia pieszo szedł do szturmu pod Pleszkowem w r. 1682. Paproc. o herb. fol. 404. N. poległ w stolicy Moskiewskiej 1606. za Dymitrem zmyślonym wojując. Petric. lib. 2. histor. Moschov. Jedni z nich w księstwie Litewskim, drudzy na Rusi, tam żołd prowadząc, posiadali. Jan na Rusi, którego syn Jakub, tego zaś Mikołaj rotmistrz pieszy w Prusiech i pod Kumejkami mężnie stawał przeciw nieprzyjaciołom ojczyzny: brat Mikołaja Jan i ten w obozie zasłużony. Ludwik Kazimierz kanonik Chełmski jest w druku ego Oracja, którą witał Stanisława Pstrokońskiego biskupa Chełmskiego 1645. N. miał za sobą Annę Bonerownę. N. Bieganowską córkę Melchiora. N. Marcina Dobrogojskiego małżonka. N. pisarz grodzki Krzemieniecki, którego syn Michał umarł we Lwowie 1724. Zygmunt skarbnik Wschowski, 1670. Józef Zagórski chorąży Wołyński, w r. 1778. podkomorzy Łucki. Tego brat Franciszek starosta Owrucki z Steckiej kasztelanki Kijowskiej zostawił potomstwo. - Szymon podwojewodzy Łukowski. - Ludwik wojski mniejszy Żytomierski. - Jan łowczy Włodzimierski. - Florian sędzia Owrucki. - Stanisław sędzia grodzki Łucki. - Krasicki.

Znani przedstawiciele rodziny

  • Włodzimierz Zagórski, pisarz, satyryk, publicysta.

  • Mjr Juliusz Ostoja Zagórski.

  • Gen. Włodzimierz Zagórski.

  • Generałowie: Sikorski, Zagórski, Rozwadowski.

Wywód szlachectwa

  • Wywód szlachectwa Zagorskich h. Ostoja z 1835 r., LVIA Wilno, 391/6/609, k. 118.

Majątki ziemskie Zagórskich

[Zagórzyce], Bochołek, Góry, Błędów (Błędowszczyzna).

Linki zewnętrzne, źródła i literatura

Źródło: „https://ostoya.org/wiki/index.php?title=Historia_rodziny_Zagórskich&oldid=13723”