Historia rodziny Staszewskich

Staszewski (Staszowski, Stasiewski) – odwieczna szlachta, stara rycerska rodzina, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców).

¹

Znani przedstawiciele rodziny

• Jakub Ignacy Staszewski (1676–1739) – jezuita, prof. prawa kanonicznego, filozofii, teologii, poetyki i retoryki, prefekt szkół i kaznodzieja litewski, misjonarz w Worniach, regens Seminarium Papieskiego w Wilnie, wicekanclerz Akademii Wileńskiej, prokurator do spraw beatyfikacji Andrzeja Boboli w Pińsku, autor podręcznika prawa kanonicznego Aliquid juris brevem notitiam juris canonici continens. Jego ojcem był Jan Staszewski, obywatel powiatu upickiego. Jego dziadkiem ojczystym był Mikołaj Staszewski z powiatu wołkowyskiego.
• Bogusław Staszewski (zm. w poł. XVIII w.) – strażnik grodzieński. Był synem Jana Staszewskiego, obywatela powiatu upickiego.
• Michał Staszewski (zm. ok. 1756) – stolnik smoleński. Był synem Jana Staszewskiego, obywatela powiatu upickiego.
• Andrzej Jan Staszewski (zm. po 1772) – stolnik upicki, podstoli upicki, skarbnik upicki, poseł powiatu upickiego na sejm konwokacyjny w 1764 roku. Był synem stolnika smoleńskiego Michała Staszewskiego.
• Antoni Staszewski (zm. w II poł. XVIII w.) – cześnik upicki. Był synem stolnika smoleńskiego Michała Staszewskiego.
• Krzysztof Staszewski (zm. w II poł. XVIII w.) – ksiądz, kanonik piltyński. Był synem stolnika upickiego Andrzeja Jana Staszewskiego i Bogumiły Zabiełło.
• Józef Longin Staszewski (zm. po 1795) – podkomorzy upicki, sędzia ziemski upicki, strażnik upicki, poseł upicki na Sejm Czteroletni, członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej, kawaler Orderu Świętego Stanisława. Właściciel dóbr m.in.: Murmule i Pory w rejonie poniewieskim. Był synem stolnika upickiego Andrzeja Jana Staszewskiego i Bogumiły Zabiełło. Jego małżonką była Konstancja, córka księcia Michała Jerzego Puzyny.
• Benedykta Staszewska (ur. ok. 1740) – małżonka księcia Jakuba Puzyny. Córka stolnika upickiego Andrzeja Jana Staszewskiego i Bogumiły Zabiełło.
• Franciszka Staszewska (ur. ok. 1750) – małżonka Stanisława Andrzeja hr. Komorowskiego h. Korczak, szambelana JKM. Córka stolnika upickiego Andrzeja Jana Staszewskiego i Bogumiły Zabiełło.
• Tomasz Staszewski (zm. po 1769) – podczaszy kijowski, właściciel dóbr Ostrołęka i części w Bogorii.
• Piotr Staszewski (zm. po 1820) – sędzia pokoju Wydziału IV Powiatu i Miasta Stołecznego Warszawy, radca województwa mazowieckiego, dzierżawca emfiteutyczny dóbr Jelonka. Był synem Tomasza Staszewskiego, podczaszego kijowskiego.
• Wincenty Staszewski (ur. ok. 1780) – podkomorzyc upicki. Syn Józefa Longina Staszewskiego i Konstancji ks. Puzyny. Jego małżonką była Marianna, córka Jakub ks. Puzyny.
• Rufin Staszewski (1789–1852) – urzędnik Królestwa Polskiego, nadleśniczy w Leśnictwie Rządowym w Brańszczyk Wydziału Skarbowego Województwa Płockiego, porucznik w wojsku Księstwa Warszawskiego (dowódca kompanii grenadierów w 13 pp), odznaczony Krzyżem Zasługi Wojskowej i Znakiem Nieskazitelnej Służby, dziedzic dóbr Miszewo. Był synem Piotra Staszewskiego, sędziego pokoju i Katarzyny Gorzkowskiej.
• Michał Józef Staszewski (zm. 1880) – urzędnik Królestwa Polskiego, radca gubernialny. Syn Piotra Staszewskiego i Katarzyny Gorzkowskiej.
• Janusz Ostoja Staszewski (1894–1942) – aktor teatralny, reżyser. Zginął w Majdanku. Był synem Jana Staszewskiego i Marii Purzyckiej.
• Władysław Soter Staszewski (1905-1959) – aktor teatralny i filmowy, powstaniec warszawski. Był synem Jana Staszewskiego i Marii Purzyckiej.

Majątki ziemskie Starzewskich

Murmule (Murmuliai), Pory (Puoriai), Poniemuń, Miszewo, Ostrołęka, Bogoria.

Przypisy

1. .

Źródła i literatura

• K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J. N. Bobrowicz, t. VIII, Lipsk 1841, s. 511.
• J. N. Bobrowicz, Dodatek do Herbarza polskiego ks. Kaspra Niesieckiego, Lipsk 1844, s. 408–409.
• E. Żernicki-Szeliga, Der polnische Adel und die demselben hinzugetretenen andersländischen Adelsfamilien. General-Verzeichniss. Bd. 2, Hamburg 1900, s. 378.
• E. Sęczys, Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861, Warszawa 2007, s. 660.
• J. Ciechanowicz, Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego, t. V, Rzeszów 2001, s. 138-139.
• J. Krzepela, Małopolskie rody ziemiańskie, uzupełnienie, Kraków 1928, s. 10.
• L. Piechnik SJ, Dzieje Akademii Wilenskiej. Tom III. Proby odnowy Akademii Wilenskiej po kleskach Potopu i okres kryzysu 1655-1730, Rzym 1987, s. 215-216.
• A. Kulecka, Urzędnicy Królestwa Polskiego (1815-1915). Materiały do biogramów, Warszawa 2019, s. 2812-2813.
• Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564–1995, red. L. Grzebień SJ, Kraków 1996, hasło: STASZEWSKI (dostęp: 14.02.2025).
• Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy, t. II, Województwo trockie XIV-XVIII wiek, red. A. Rachuba, Warszawa 2003, s. 653.
• Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy, t. IV, Ziemia smoleńska i województwo smoleńskie XIV-XVIII wiek, red. A. Rachuba, Warszawa 2009, s. 395.
• Polski Słownik Biograficzny, t. XLII, Kraków 2003-2004, s. 537.
• Słownik historyczno–geograficzny ziem polskich w średniowieczu, red. T. Jurek, IHPAN 2010–2022, (Kraków, część I, hasło: CHARSZNICA; Kraków, cz. III, hasło: KRZECZÓW), (dostęp: 14.02.2025).
• Ł. A. Komosa, Dekanat wiłkomierski w 1784 r. w świetle opisów parafii, praca magisterska napisana pod kierunkiem prof. dr hab. Józefa Maroszka, Białystok 2013, s. 56-57.
• M. J. Minakowski, Wielka Genealogia Minakowskiego (dostęp: 14.02.2025).