Bogusławski Ignacy

Z Ostoya
Wersja z dnia 20:39, 2 maj 2012 autorstwa Rafal (dyskusja | edycje) (Utworzył nową stronę „'''Ignacy Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja''' (ur. 1769, zm. 1822 w Zawadach) – ziemianin. Dziedzic części Świerczyńska, posesor dóbr Stok, Nowa wieś, S...”)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Ignacy Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja (ur. 1769, zm. 1822 w Zawadach) – ziemianin. Dziedzic części Świerczyńska, posesor dóbr Stok, Nowa wieś, Sokołów, Zawady, Brodnia, Rakowice.

Syn Jakuba Ścibor-Bogusławskiego i Marianny z Chodakowskich h. Dołęga. Wnuk Andrzeja Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja, wicepodkomorzego łęczyckiego i sieradzkiego. Miał dwóch braci – Antoniego Onufrego i Walentego oraz siostrę Annę (Mariannę) 1v. Zaleską 2v. Koźmińską. Ignacy Bogusławski ożeniony był z Wiktorią Morawską h. Korab, córką Władysława Morawskiego i Joanny z Łempickich, dziedziców dóbr Modła oraz części w Wojsławicach i Wilkszycach w pow. kaliskim. Spośród najbliższych krewnych Wiktorii z Morawkich Bogusławskiej najbardziej znaczącymi postaciami (w sensie historycznym) byli bratankowie - Teofil i Teodor Morawscy – członkowie Rządu Narodowego w czasie powstania listopadowego. Na akcie zgonu Ignacego Bogusławskiego widnieje autograf Teofila Morawskiego obecnego podczas ostatnich chwil życia męża swej ciotki.


Bibliografia


  • R. Bogusławski, Dobra ziemskie Ścibor-Bogusławskich w Ziemi Sieradzkiej XV - XX w., Na Sieradzkich Szlakach, 4/2007.