Bogusławska Petronela

Pozostałości zabudowy folwarcznej w Korczewie

Felicjan Otocki (w powozie) z rodziną

Dwór w Dobiecinie wzniesiony przez Felicjana Otockiego, wnuka Petroneli Bogusławskiej.jpg

Irena Otocka, córka Felicjana, prawnuczka Petroneli Bogusławskiej

Grób Otockich w Bogdanowie, w którym leży Petronela Bogusławska

Plik:Potomkowie Petroneli Boguslawskiej.jpg

Potomkowie Petroneli Bogusławskiej

Petronela Bogusławska herbu Ostoja (ur. 1810, zm. 1846 w Korczewie) – ziemianka, dziedziczka Korczewa.

Córka Salomei z Bobowskich i Antoniego Onufrego Bogusławskiego. Prawnuczka Andrzeja Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja, wicepodkomorzego łęczyckiego i sieradzkiego. Miała pięciu braci: ks. Ignacego Napoleona, Franciszka Wincentego, Jana, ks. Hieronima i Antoniego Jana. Wyszła za mąż za Walentego Otockiego herbu Dołęga, dziedzica Korczewa, z którym miała troje dzieci: Wenantego, Antoniego i Annę.

Wnukiem Petroneli Bogusławskiej był Felicjan Otocki (1869-1931). Urodził się w 1869 r. w rodzinnym majątku Korczew w powiecie piotrkowskim. Był synem Wenantego (1834-1883) i Flory z Kamockich. Ukończył gimnazjum w Piotrkowie i rozpoczął studia prawnicze na carskim Uniwersytecie Warszawskim. Za udział w manifestacji w stulecie Konstytucji 3 maja w Warszawie (1891) został aresztowany i skazany na 4 tygodnie więzienia, a po zwolnieniu pozostawał przez 3 lata pod dozorem policyjnym. Po ukończeniu studiów (1894) objął rodzinne majątki w Korczewie i Dobiecinie. Po morzeniu Towarzystwa Rolniczego Piotrkowskiego (lipiec 1905) wszedł do jego Rady, w której zasiadał aż do końca istnienia tej instytucji (1921); wchodził też skład Komisji Rewizyjnej TKZ w Piotrkowie (1906-1908), założył Spółkę Realną „Postęp", działał w Stowarzyszeniu Wzajemnej Pomocy Pracowników Rolnych. Politycznie związany był z SDN. Był elektorem kurii ziemiańskiej powiatu Piotrkowskiego do I Dumy. 15 I 1907 r. został wybrany na prezesa Powiatowego Komitetu Wyborczego w Piotrkowie, a 19 II 1907 r. „w poczuciu obowiązku obywatelskiego” zgodził się (po rezygnacji hr. Władysława Potockiego) przyjąć mandat poselski do II Dumy z guberni piotrkowskiej (stosunkiem głosów 82:30). W pracach parlamentu nie zdążył wziąć aktywniejszego udziału. 11 X 1907 r. został wybrany na elektora do III Dumy, nie zgodził się jednak na ponowne wystawienie swej kandydatury. W następnych latach kontynuował pracę w organizacjach rolniczych. Był członkiem Komisji Rewizyjnej Syndykatu Rolniczego Piotrkowskiego (1918-1921) oraz Rady Towarzystwa Wzajemnego Kredytu w Piotrkowie. Wkrótce po odzyskaniu niepodległości wycofał się z szerszej działalności społecznej. Zmarł 30 IV 1931 r. w swym majątku Dobiecin. Pochowano go początkowo w Bogdanowie (3 maja), a następnie szczątki przeniesiono do wybudowanej specjalnie kaplicy koło dworu w Korczewie. Był żonaty z Marią z Leszczyńskich; z małżeństwa tego narodziło się pięć córek.

Intercyza małżeńska Petroneli Bogusławskiej i Walentego Otockiego

---

• 
• 

Bibliografia

---

• R. Bogusławski, Dobra ziemskie Ścibor-Bogusławskich w Ziemi Sieradzkiej XV - XX w., Na Sieradzkich Szlakach, 4/2007.
• "Kurier Warszawski" 1907/51, 1931/118.