Historia rodziny Staszewskich

Z Ostoya
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ostoja wyciety.jpg

English flag.png

Staszewski (Staszowski, Stasiewski) – odwieczna szlachta, stara rycerska rodzina, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców).

1

Historia rodziny

Znani przedstawiciele rodziny

  • Jakub Ignacy Staszewski (1676–1739) – jezuita, prof. prawa kanonicznego, filozofii, teologii, poetyki i retoryki, prefekt szkół i kaznodzieja litewski, misjonarz w Worniach, regens Seminarium Papieskiego w Wilnie, wicekanclerz Akademii Wileńskiej, prokurator do spraw beatyfikacji Andrzeja Boboli w Pińsku, autor podręcznika prawa kanonicznego Aliquid juris brevem notitiam juris canonici continens. Był synem Jana Staszewskiego, obywatela powiatu upickiego.
  • Andrzej Jan Staszewski (zm. po 1772) – stolnik upicki, podstoli upicki, skarbnik upicki, poseł powiatu upickiego na sejm konwokacyjny w 1764 roku.
  • Józef Longin Staszewski (zm. po 1795) – podkomorzy upicki, sędzia ziemski upicki, strażnik upicki, poseł upicki na Sejm Czteroletni, członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej, kawaler Orderu Świętego Stanisława. Właściciel dóbr m.in.: Murmule i Pory w rejonie poniewieskim. Jego małżonką była Konstancja, córka księcia Michała Jerzego Puzyny.
  • Benedykta Staszewska (ur. ok. 1740) – małżonka księcia Jakuba Puzyny.
  • Franciszka Staszewska (ur. ok. 1750) – małżonka Stanisław Andrzej hr. Komorowskiego h. Korczak, szambelana JKM.
  • Wincenty Staszewski (ur. ok. 1780) – podkomorzyc upicki, syn Józefa Longina Staszewskiego i Konstancji ks. Puzyny. Jego małżonką była Marianna, córka Jakub ks. Puzyny.
  • Michał Józef Staszewski (zm. 1880) – urzędnik Królestwa Polskiego, radca gubernialny.
  • Janusz Ostoja Staszewski (1894–1942) – aktor teatralny, reżyser.
  • Władysław Soter Staszewski (1905-1959) – aktor teatralny i filmowy, powstaniec warszawski.

Majątki ziemskie Starzewskich

Murmule (Murmuliai), Pory (Puoriai),

Przypisy


1. .

Źródła i literatura

  • K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J. N. Bobrowicz, t. VIII, Lipsk 1841, s. 511.
  • J. N. Bobrowicz, Dodatek do Herbarza polskiego ks. Kaspra Niesieckiego, Lipsk 1844, s. 408–409.
  • E. Żernicki-Szeliga, Der polnische Adel und die demselben hinzugetretenen andersländischen Adelsfamilien. General-Verzeichniss. Bd. 2, Hamburg 1900, s. 378.
  • E. Sęczys, Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861, Warszawa 2007, s. 660.
  • J. Ciechanowicz, Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego, t. V, Rzeszów 2001, s. 138-139.
  • L. Piechnik SJ, Dzieje Akademii Wilenskiej. Tom III. Proby odnowy Akademii Wilenskiej po kleskach Potopu i okres kryzysu 1655-1730, Rzym 1987, s. 215-216.
  • Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564–1995, red. L. Grzebień SJ, Kraków 1996, hasło: STASZEWSKI.
  • Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego, t. II, Województwo trockie XIV-XVIII wiek, red. A. Rachuba, Warszawa 2009, s. 653.
  • Polski Słownik Biograficzny, t. XLII, Kraków 2003-2004, s. 537.
  • M. J. Minakowski, Wielka Genealogia Minakowskiego (dostęp: 14.02.2025).