Historia rodziny Staszewskich: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 09:20, 8 kwi 2025

Staszewski (Staszowski, Stasiewski) – odwieczna szlachta, stara rycerska rodzina, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców).

¹

Jakub Ignacy Staszewski (1676–1739) – Buł synem Jana Staszewskiego, obywatela powiatu upickiego.
Andrzej Jan Staszewski (zm. po 1772) – stolnik upicki, podstoli upicki, skarbnik upicki, poseł powiatu upickiego na sejm konwokacyjny w 1764 roku.
Józef Longin Staszewski (zm. po 1795) – podkomorzy upicki, sędzia ziemski upicki, strażnik upicki, poseł upicki na Sejm Czteroletni, członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej, kawaler Orderu Świętego Stanisława. Właściciel dóbr m.in.: Murmule i Pory w rejonie poniewieskim. Jego małżonką była Konstancja, córka księcia Michała Jerzego Puzyny.
Benedykta Staszewska (ur. ok. 1740) – małżonka księcia Jakuba Puzyny.
Franciszka Staszewska (ur. ok. 1750) – małżonka Stanisław Andrzej hr. Komorowskiego h. Korczak, szambelana JKM.
Wincenty Staszewski (ur. ok. 1780) – podkomorzyc upicki, syn Józefa Longina Staszewskiego i Konstancji ks. Puzyny. Jego małżonką była Marianna, córka Jakub ks. Puzyny.
Michał Józef Staszewski (zm. 1880) – urzędnik Królestwa Polskiego, radca gubernialny.
Janusz Ostoja Staszewski (1894–1942) – aktor teatralny, reżyser.
Władysław Soter Staszewski (1905-1959) – aktor teatralny i filmowy, powstaniec warszawski.

Murmule (Murmuliai), Pory (Puoriai),

1. .

K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J. N. Bobrowicz, t. VIII, Lipsk 1841, s. 511.
J. N. Bobrowicz, Dodatek do Herbarza polskiego ks. Kaspra Niesieckiego, Lipsk 1844, s. 408–409.
E. Żernicki-Szeliga, Der polnische Adel und die demselben hinzugetretenen andersländischen Adelsfamilien. General-Verzeichniss. Bd. 2, Hamburg 1900, s. 378.
E. Sęczys, Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861, Warszawa 2007, s. 660.
J. Ciechanowicz, Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego, t. V, Rzeszów 2001, s. 138-139.
L. Piechnik S. J., Dzieje Akademii Wilenskiej. Tom III. Proby odnowy Akademii Wilenskiej po kleskach Potopu i okres kryzysu 1655-1730, Rzym 1987, s.
Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564–1995, red. L. Grzebień SJ, Kraków 1996, hasło: STASZEWSKI.
Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego, t. II, Województwo trockie XIV-XVIII wiek, red. A. Rachuba, Warszawa 2009, s. 653.
Polski Słownik Biograficzny, t. XLII, Kraków 2003-2004, s. 537.
M. J. Minakowski, Wielka Genealogia Minakowskiego (dostęp: 14.02.2025).

@@ Linia 48: / Linia 48: @@
 * E. Sęczys, ''Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861'', Warszawa 2007, s. 660.
 * J. Ciechanowicz, ''Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego'', t. V, Rzeszów 2001, s. 138-139.
+* L. Piechnik S. J., ''Dzieje Akademii Wilenskiej. Tom III. Proby odnowy Akademii Wilenskiej po kleskach Potopu i okres kryzysu 1655-1730'', Rzym 1987, s.
 * ''[https://www.jezuici.krakow.pl/bibl/enc.htm Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564–1995]'', red. L. Grzebień SJ, Kraków 1996, hasło: STASZEWSKI.
 * ''Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego'', t. II, ''Województwo trockie XIV-XVIII wiek'', red. A. Rachuba, Warszawa 2009, s. 653.
 * ''Polski Słownik Biograficzny'', t. XLII, Kraków 2003-2004, s. 537.
 * M. J. Minakowski, [https://wielcy.pl/ ''Wielka Genealogia Minakowskiego''] (dostęp: 14.02.2025).