Rylski Witold(1871-1926)

Rylski Witold - (ur. 12 lutego 1871 w Wielopolu, zm. 26 lutego 1926 w Boerne) – oficer austro-węgierski, ochotnik w II wojnie burskiej, legionista, pułkownik piechoty Wojska Polskiego, pośmiertelnie awansowany na generała brygady, działacz polonijny w Stanach Zjednoczonych, społecznik. Urodził się jako najmłodszy z czworga rodzeństwa w rodzinnym dworze na Wielopolu. Wielopole podobne jak sąsiedni Zagórz znajdowało się w posiadaniu rodziny Rylskich. Ojciec Witolda - August brał udział w Powstaniu styczniowym. Po zakończeniu gimnazjum młody Witold rozpoczął służbę w armii austro-węgierskiej. Ukończył szkołę oficerską i został podporucznikiem piechoty. W 1898 roku na własną prośbę odszedł z CK armii i wyemigrował do USA.Tam zastała go wieść o wybuchu II wojny burskiej. Zebrawszy oddział awanturników wyruszył do Afryki Południowej. Po klęsce Burów powrócił do Stanów Zjednoczonych. W latach 1910-1914 był prezesem Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" w USA[1]. Druh Rylski był jednak odosobniony w swoich poglądach opowiadając się za militarnym udziałem sokolstwa amerykańskiego w czynie zbrojnym Legionów[2]. Ostatecznie wraz z grupą ochotników przypłynął do Europy i zaciągnął się do Legionów Polskich. Walczył w szeregach I Brygady Legionów. W grudniu 1914 roku został dowódcą V batalionu 2 Pułku Piechoty Legionów i wziął udział w Bitwie pod Łowczówkiem[3]. 28 lipca 1915 został organizatorem i pierwszym dowódcą 6 Pułku Piechoty Legionów. Obowiązki dowódcy pułku pełnił do 2 października 1915. W grudniu 1916 uzyskał stopień podpułkownika. W 1917, po kryzysie przysięgowym dowodził 2 Pułkiem Piechoty Legionów (26-27 lipca) i 6 Pułkiem Piechoty Legionów (28 lipca - 20 sierpnia). W listopadzie 1918 został przyjęty do odrodzonego Wojska Polskiego, w stopniu pułkownika dowodząc 11 Pułkiem Piechoty, a potem 38 Pułkiem Piechoty Strzelców Lwowskich, kolejno w wojnie polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej. Po ustaniu działań wojennych powrócił do USA. Zmarł 26 lutego 1926 roku w Boerne. Został pochowany na miejscowym cmentarzu[4].

Awanse:

• kapitan - 5 marca 1915

• major - 27 maja 1915

• podpułkownik - 1 listopada 1916

• pułkownik - listopad 1918

• generał brygady - 11 listopada 1962 pośmiertnie przez Prezydenta RP Augusta Zaleskiego