Historia rodziny Domaradzkich
Domaradzki vel Domaracki - odwieczna szlachta, rycerze, nazwisko wywodzą od majątku Domaradzice w ziemi Sandomierskiej, którego właścicielem był w roku 1414 rycerz Piotr z Ostoi. Stara linia rodu Ostoi na ziemi Sandomierskiej gdzie Ostoje posiadały liczne majątki.
Historia rodziny
W drugiej połowie XV-go wieku, dziedzicami Domaradzic są: Dersław Gomółka h. Jastrzębiec i Lutek Wołek, Kot, Dyak i Błożno - między innymi herbu Ostoja. W roku 1414, Piotr syn Klemensa notowany jest na Uniwersytecie Krakowskim.
Jakób, w latach 1546—1563 administrator dóbr Mikołaja Reja. Mikołaj, dworzanin Sieniawskiego, żonaty 1572 r. z Teodorą Pociejówną. Synowie jego: Zacharyasz, Jan, Krzysztof i Zygmunt. Maciej Szczęsny, syn Stanisława i Doroty z Orłowskich, właściciel Domaradzic w r. 1635, ma sumę u Orłowskiego. Daniel, syn Macieja, zeznał 1691 r. zapis dożywocia z żoną, Jadwigą Tyszkowską.
Tu pewno należą: Wojciech, pisarz grodzki żydaczowski 1627 r.; Wojciech, pisarz grodzki trembowelski 1642 r. i Jakób, burgrabia lwowski 1627 r. Andrzej z województwem lubelskiem, a Zygmunt z ziemią przemyską, podpisali obiór króla Michała. Aleksander Domaradzki (v. Domaracki), h. Ostoja, wziął 1630 r. w z
Znani przedstawiciele rodziny Domaradzkich
Członkowie rodziny Domaradzkich
Majątki ziemskie Domaradzkichh
Bibliografia
- Adam Boniecki, Herbarz Polski, T.4, str. 367-368
Maciej Szczęsny, syn Stanisława i Doroty z Orłowskich, właściciel Domaradzie 1635 r., ma sumę u Orłowskiego (Zap. Lub. 35 f. 165; Gr. Przed. 70 f. 666). Daniel, syn Macieja, zeznał 1691 r. zapis dożywocia z żoną, Jadwigą Tyszkowską (Perp. Czers. 14 C f. 55). Tu pewno należą: Wojciech, pisarz grodzki żydaczowski 1627 r.; Wojciech, pisarz grodzki trembowelski 1642 r. i Jakób, burgrabia lwowski 1627 r. Andrzej z województwem lubelskiem, a Zygmunt z ziemią przemyską, podpisali obiór króla Michała. Aleksander Domaradzki (v. Domaracki), h. Ostoja, wziął 1630 r. w zastaw Borysowo z dóbr Szkłowskich, w orszańskiem. Synowie jego: Dominik i Szymon, posiadali część w Krasulinie 1093 r. Józef, Michał, Floryan i Maciej z synami: Jakóbem i Janem, synowie Jana, Aleksander z synem Jakóbem, Grzegorz z synem Maciejem i Leon, synowie Grzegorza, Paweł z synami: Janem, Jerzym i Andrzejem, syn Michała, wnukowie Szymona, wywiedli się ze szlachectwa h. Ostoja, w ziemstwie orszańskiem, 1774 r. Maciej Janowicz, miał jeszcze synów: Pawła i Teodora, a Floryan—Pawia i Jana (Herb. Orszański; Ist. Jur. Mat. XXVIII). Piotr, Franciszek i Jan, udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie w sądzie lwowskim ziemskim 1782 r. Waleryan, Feliks i Ludwik, synowie Jana, zapisani zostali do ksiąg szlacheckich galicyjskich, w latach 1828—1852. Michał, Feliks, Wojciech i Eustachy, synowie Franciszka, 1832 r., a Michał, syn Piotra, 1837 r. Jan w sądzie pilźnieńskim, a Bazyli i Jan, w sadzie trembowelskim, wylegitymowali się ze szlachectwa 1782 r. (Gol). Antoni, cześmik dobrzyński, pozwał 1757 r. ks. Wąsowicza, proboszcza w Lubczy i innych, w sprawie zapisów testamentowych swego brata młodszego Adama (Gr. Nowokorcz.).