Kanonik

Kanonik (łac. canonicus) – wczesnośredniowieczna nazwa duchownych, żyjących wg reguł kanonicznych przy kościołach biskupich (katedrach). Do obowiązków kanoników i prałatów należało uświetnianie Służby Bożej w katedralnym chórze, służenie radą i pomocą biskupowi, prawo do stalli w kościele, głosu na kapitule, stroju kanonicznego i prebendy.